Teweinig voltage kan er dus niet voor zorgen dat je volt regelaar het met stroom gaat compenseren (step up geloof ik?) en dus warmer wordt?
Dus als ik het goed begrijp kan ik beter gewoon even bij hobbyking een beer van een lipo kopen voor mijn stationkoffertje?
Ik denk dat je een aantal dingen door elkaar haalt. Je hebt verschillende types spanningsregelaars, de meestgebruikte zijn lineair, dit betekent eenvoudig dat ze het verschil in voltage omzetten in warmte, feitelijk is het het elektronisch equivalent van een voorschakelweerstand. Voor alle regelaars geldt dat het vermogen wat je erin stopt groter of gelijk is aan het vermogen wat je er aan de andere kant van vraagt, dus Pin >= Pout. Even een voorbeeld ter illustratie:
Lineaire spanningsregelaar
- Belasting: apparaat wat bij 5V 0.5A vraagt, kortom, 2.5W (P = VxI)
- Spanning voorhanden: 12V
Om de 12V spanning omlaag te brengen kan je een lineaire regelaar gebruiken, bv. een 7805. Echter de regelaar zal het verschil in spanning omzetten in warmte. De warmte gedisspeerd door lineaire regelaar volgt uit 't product van de spanning die er staat tussen de ingang en de uitgang van de regelaar en de stroom erdoorheen:
- Vin - Vuit = 12 - 5 : 7V
- Iin = Iuit : 0.5A
- Pregelaar = 7x0.5 = 3.5W
Kortom, de lineaire regelaar zal 3.5W aan warmte moeten wegwerken, da's nogal wat, daar heb je een aardig koellichaam voor nodig (in verhouding tot 't formaat van de regelaar zelf).
Step-down regelaar
Een step-down regelaar is een geschakelde regelaar. Dit betekent dat de regelaar een schakelsectie aan boord heeft die door middel van een vaste (hoge) schakelfrequentie (normaliter ergens tussen de 150kHz tot enkele MHz) d.m.v. puls breedte modulatie (PWM) een spanning opwekt over een LC filter aan de uitgang, deze spanning is een gemiddelde van de schakelpulsen. Hierdoor is het rendement hoger dan de lineaire regelaar, immers, door de PWM zal er slechts een deel van de tijd geschakeld worden en zijn de verliezen veel kleiner. Hier geldt echter ook dat Pin >= Pout
- Belasting: apparaat wat bij 5V 0.5A vraagt, kortom, 2.5W (P = VxI)
- Spanning voorhanden: 12V
- Omdat Pin >= Pout volgt:
P = VxI : P/V = I : I = 0.21A
Dan zie je gelijk één van de voordelen van een geschakelde voeding, de gevraagde stroom varieert, maar het gevraagde vermogen blijft gelijk. Als je nu de ingangsspanning verhoogt zal de gevraagde stroom kleiner worden en vice versa. Nadeel is wel dat je de rimpel veroorzaakt door het schakelen moet wegpoetsen, hiervoor wordt een LC (laagdoorlaat) gebruikt op de uitgang. In de regel is dit voldoende om de spanning binnen een bepaalde tolerantie (b.v. 50mV rimpelspanning) af te vlakken.
Step-up regelaar
Doet feitelijk 't omgekeerde van wat een step-down doet. Ook hier blijft het vermogen weer gelijk, echter hier zal de uitgangsspanning hoger zijn dan de ingangsspanning, waardoor de stroom aan de ingang dus hoger zijn dan de stroom aan de uitgang (wederom geldt Pin >= Pout). Ook is het principe van schakelen anders, meestal gebruikt men een LC kring die d.m.v. opslingering een hogere spanning genereert (boost configuratie). Ook zijn hybride (SEPIC) regelaars mogelijk, die zowel als step-down als step-up kunnen werken. De nadelen van 't wegfilteren van de schakelpulsen geldt hier uiteraard ook.
In de regel zijn lineaire regelaars erg stil in de zin van rimpelspanning en ruis, een schakelende voeding (step-up of step-down) zijn door 't gebruikte principe van zichzelf veel 'luidruchtiger'. Het is dan ook niet eenvoudig om een schakelende regelaar te ontwerpen die zich kan meten met een lineaire regelaar als het gaat om rimpelspanning en ruis.
En toch weer wat geleerd, ik dacht namenlijk dat storing altijd rondspookt op je massa,
waardoor alles wat daaraan hangt er last van heeft.
Daarom dacht ik dus ook dat circuits verdelen de storing minder mogenlijk maakte.

Gewoon hoe dan ook lekker wat ferriet ringetjes gebruiken dus.
Massa is in de meeste schakelingen een vaste referentie, het zogenaamde nulpunt. Alle andere spanningen worden hieraan gerefereerd. Ferrietkernen hebben alleen zin als ze strategisch worden ingezet. Een RF signaal dat via EM in een schakeling binnenkomt krijg je niet weg door op de voedingslijnen van deze schakeling een ferriet te gebruiken. Een ferriet kern wordt in de regel gebruikt om stoorsignalen die opgepikt worden over lange lengtes kabel te onderdrukken. Zo'n kabel een paar maal door een ferrietring heen lussen creeërt een laagdoorlaatfilter. Da's een soort elektronisch koffiefilter dat alleen signalen met een lage frequentie (b.v. de servo pulsen) doorlaat, maar signalen met een hogere frequentie tegenhoudt.
En tsja, het is ook allemaal weer wat makkenlijker aan te sluiten natuurlijk,
en als er een accu leeg is moet je landen, maakt dan ook niet uit welke accu,
maar is het zakkend voltage dan geen probleem voor een 12v zender?
Als je met 10v naarhuis moet, compenseerd de zender hier dan voor?
Wel een voordeel dat er maar 1 volt meter op je OSD hoeft.
De meeste apparatuur functioneert prima tot spanningen onder de 10V. Zoiets zal je proefsgewijs zelf moeten onderzoeken, of even mij polsen, een regelbare voeding en een eenvoudige multimeter is feitelijk alles wat je daarvoor nodig hebt.
Met vriendelijke groet,
Sander Sassen
Welcome to ImmersionRC