Modelbouw en gezondheid
- Topicstarter easy
- Startdatum
Nog 1 iets, over het gevaar van props en brandstofmotoren (of elektrische) is al meer geschreven dacht ik in andere discusies, niet dat ik dat onbelangrijk vind zene want kan zeker ernstige verwondingen tot gevolg hebben, hoe voorzichtig je ook bent en van mij mag er gerust hier ook verder over gepraat worden maar wou gewoon maar is iets anders vragen dan dat en daarom was ik de opening van deze discusie begonnen met de vragen over producten en materialen..
En dat alles relatief is weet ik ook, voor hetzelfde geld leef je de volgende dag niet meer, maar ik was dit gewoon gestart om wat info te hebben, dat is alles.
En dat alles relatief is weet ik ook, voor hetzelfde geld leef je de volgende dag niet meer, maar ik was dit gewoon gestart om wat info te hebben, dat is alles.
De Cali is niet zo mijn smaak (sorry) maar die V50 en Monza zijn heel leuke fietsen....
Had twee Ducs van mezelf ('87 Paso 750 en '92 900 SL serie I) en altijd wel een of twee in stalling voor deze of gene. Maar de SL is weg en ik heb nu een tweede Paso voor onderdelen.
Back on topic: Ik heb gemerkt dat bijvoorbeeld je modellen in de huiskamer niet een echt probleem is, totdat je benzine in de tank laat zitten....
Dan krijg je het halverwege de avond toch echt benauwd....
Groet, Bert
En die brandstof die zo lekker verkoelend aanvoeld op je huid? In hoeveel (stedeel van) seconden zit die in je bloed?
Ik heb eens drie dagen niesbuien gehad van het werken met Glass-Bubbles(verdikkingsmiddel bij tweecomponenten).
Ik droeg in het begin nog geen masker en had dit hiervan nooit last tot het moment van de Glass-Bubbles.
Ik heb nu zelf vaak last van migraine; en het werken met adembescherming is nu echt noodzakelijk, ook het in de buurt zijn van producten die staan uit te harden/dampen geven mij direct een snerpende koppijn.
Mijn vader heeft ook last van migraine, ik heb het dus vast en zeker van hem overgenomen maar ik merk wel degelijk dat ik er meer last van heb als ik laks met de bescherming ben geweest.
Gr. Eric.
Ik droeg in het begin nog geen masker en had dit hiervan nooit last tot het moment van de Glass-Bubbles.
Ik heb nu zelf vaak last van migraine; en het werken met adembescherming is nu echt noodzakelijk, ook het in de buurt zijn van producten die staan uit te harden/dampen geven mij direct een snerpende koppijn.
Mijn vader heeft ook last van migraine, ik heb het dus vast en zeker van hem overgenomen maar ik merk wel degelijk dat ik er meer last van heb als ik laks met de bescherming ben geweest.
Gr. Eric.
Ook ik ben een van degenen die allergisch is geworden voor diverse spullen die we gebruiken in de modelbouw.
Ik ben nogal allergisch geworden voor epoxy. In de 'jonge jaren' veel te veel slecht beschermd gewerkt aan onderdelen van boten (1:1 spul). In het ergste geval is een keer de volledige huidlaag van mijn beide handen hard geworden en eraf gevallen. Pijnlijk en veel jeuk. Stevige medicijnen gekregen om de allergie toen te onderdrukken (anti histamine). Zat wel weer een mooi nieuw huidje op m'n handen daarna
.
Als ik nu epoxy verwerk smeer ik m'n handen in met Arretil barrierecreme en gebruik ik Nitril handschoenen. Als het veel is (bij lamineren of schilderen met epoxy) dan zet ik ook een gasmasker op. Zo'n kant-en-klaar ding van 3M. Werkt prima, zit goed. Wat ook prima werkt is het een ander laten doen en zelf van ruime afstand toekijken
.
Ook secondenlijm maakt mij heel ongelukkig. Tranen dus. Ik gebruik het maar niet meer. Overigens was dat bij het eerste gebruik al zo. Lijkt dus niet op een allergie???
Van balsastof had ik een tijd geleden ook het idee dat ik er last van heb. Het gevoel van opgezwollen neuswegen. Ik leg dus tegenwoordig vaak de stofzuiger ernaast en draag een mondkapje als het langer duurt.
Ik speel zelfs met de gedachte om een afzuiger (zo'n slang met kap) boven m'n werkblad te maken. Ook een keer gezien dat iemand een fijnmazig rooster gebruikt om boven te schuren. Via dat rooster wordt het stof meteen afgezogen en naar buiten geblazen.
Ik ben er aan gewend, vindt het dus ook geen probleem meer. Die blauwe nitril handschoentjes draag ik gewoon vaak. Ook vaak als ik houtlijm of PU-lijm gebruik. Scheelt weer vieze handen.
... mijn kleine bijdrage ...
Ik ben nogal allergisch geworden voor epoxy. In de 'jonge jaren' veel te veel slecht beschermd gewerkt aan onderdelen van boten (1:1 spul). In het ergste geval is een keer de volledige huidlaag van mijn beide handen hard geworden en eraf gevallen. Pijnlijk en veel jeuk. Stevige medicijnen gekregen om de allergie toen te onderdrukken (anti histamine). Zat wel weer een mooi nieuw huidje op m'n handen daarna
.Als ik nu epoxy verwerk smeer ik m'n handen in met Arretil barrierecreme en gebruik ik Nitril handschoenen. Als het veel is (bij lamineren of schilderen met epoxy) dan zet ik ook een gasmasker op. Zo'n kant-en-klaar ding van 3M. Werkt prima, zit goed. Wat ook prima werkt is het een ander laten doen en zelf van ruime afstand toekijken
.Ook secondenlijm maakt mij heel ongelukkig. Tranen dus. Ik gebruik het maar niet meer. Overigens was dat bij het eerste gebruik al zo. Lijkt dus niet op een allergie???
Van balsastof had ik een tijd geleden ook het idee dat ik er last van heb. Het gevoel van opgezwollen neuswegen. Ik leg dus tegenwoordig vaak de stofzuiger ernaast en draag een mondkapje als het langer duurt.
Ik speel zelfs met de gedachte om een afzuiger (zo'n slang met kap) boven m'n werkblad te maken. Ook een keer gezien dat iemand een fijnmazig rooster gebruikt om boven te schuren. Via dat rooster wordt het stof meteen afgezogen en naar buiten geblazen.
Ik ben er aan gewend, vindt het dus ook geen probleem meer. Die blauwe nitril handschoentjes draag ik gewoon vaak. Ook vaak als ik houtlijm of PU-lijm gebruik. Scheelt weer vieze handen.
... mijn kleine bijdrage ...
Had je daarna dezelfde vingerafdrukken? Geeft mogelijkheden...Zat wel weer een mooi nieuw huidje op m'n handen daarna
Allemaal zeer interessant en ook zeer belangrijk deze verhalen over de gezondheid.
Maar waar is het fenomeen Modelbouw-"Verslaving" gebleven? Niemand praat erover, misschien schaamt men zich ervoor?
Misschien niet direct, maar het kan wel problemen geven in bv. de relationele-sfeer en dat kan dan bijvoorbeeld weer drank-problemen(oid) geven.
P.S. Dit alles moet men niet te serieus opvatten, is luchtig bedoeld.
Gr. Eric.
Hoi Eric,
Als je "mentale" gezondheid bedoeld, ja.
Het modelvliegen is een zeer (kwaad)aardig virus.:rolling:
Eenmaal besmet kom je er niet gemakkelijk vanaf.
Het enigste geneesmiddel is, gebrek aan geld denk ik. Ha, ha.
Maar i.d.d. in de relationele sfeer kan het wel eens misgaan.
We kennen het programma; "Help, mijn man heeft een hobby".
Ook hier geldt weer; de nodige beschermende maatregelen treffen.
Maar is dat niet zo met elke vorm van hobby.
Een hobby is mooi, maar het mag nooit niet ten koste van je relatie en het gezin gaan. Dus zeg ik weleens nee tegen mijn vliegmaten als ze vragen of ik mee ga vliegen.
(Wat een wijsheid voor z'on broekie als ik he.
)
Roel van Essen
Forum veteraan
Zojuist dit draadje eens door zitten lezen... Interessant hoe sommigen hun kop in het zand steken als het om hun eigen gezondheid gaat.
Geldt overigens niet alleen bij modelbouw, maar ook tijdens het "gewone" werk, verkeersdeelname of bij gewoonten als roken of alcohol. En, voordat iemand me daarop aanvalt: ja, ik rook en drink ’s avonds graag een slaapmutje.
Waar het om gaat: wees je bewust van de risico’s die je loopt en probeer door een aantal simpele maatregelen te voorkomen dat je je hobby niet meer kan uitoefenen.
Tegenwoordig vind je op alle produkten die we gebruiken de bekende waarschuwingen: “Buiten bereik van kinderen houden, niet roken, eten of drinken tijdens gebruik” enz enz enz.
Die staan er niet omdat de fabrikant toevallig wat ruimte over had op het etiket. Die staan er omdat (door schade en schande) bekend is geworden dat het spul in kwestie op een of andere manier schadelijk voor de mens is. En de chemische produkten die wij gebruiken zijn over het algemeen behoorlijk schadelijk.
Is dat een reden om te stoppen met modelbouw? Nee. Het is wél een reden om je eens op je achterhoofd te krabben en, door een paar simpele maatregelen te nemen, het risico voor jezelf en je omgeving te beperken.
Het begrip “risico” bestaat uit 3 elementen:
1 Kans (Wat is de kans dat er iets gebeurd?)
2 Effect (Wat is het effect áls het gebeurd?)
3 Tijdsduur (Wat is de tijdsduur van de blootstelling?)
Een simpel voorbeeld: het risico op fysiek letsel bij het gebruik van een slijpschijfje op een Dremel.
De kans dat er iets gebeurd is duidelijk kleiner als je gereedschap goed onderhouden is, als je boortjes of slijpschijfjes van een goed merk gebruikt, PBMn (persoonlijke beschermingsmiddelen) gebruikt zoals een veiligheidsbril en werkt volgens de gebruiksaanwijzing. Dus een doorslijpschijfje niet gebruikt om iets af te bramen.
Het effect kan varieren van een schrikreactie (als je “Pieuuuwwwww " hoort op het moment dat een stukje slijpschijf langs je oor vliegt) tot en met blindheid aan een oog omdat het stukje slijpschijf precies in je linkeroog terecht komt.
Hoeveel tijd je aan het slijpen bent is ook simpel vast te stellen.
In het bedrijfsleven heeft men daar prachtige tabellen voor die ik hier niet zal neerpennen, maar uiteindelijk kom je op een bepaalde score uit. Die score is aanzienlijk kleiner als je met name de factor “kans” verkleint.
Kortom: de grootste factor om gezond en wel je hobbyhok te verlaten ben je zelf.
En dat Dremeltje met slijpschijf… Waar hebben we het over? Nou, over een machientje met een toerental van 25.000 RPM en een slijpschijfje met een doorsnee van 2,5 cm. Bereken voor de gein eens voor je zelf de snelheid van de buitenzijde van dat slijpschijfje…
Een ander voorbeeld, eigen ervaring. Ik ben SCHEEPSmodelbouwer. Zo’n 20 jaren geleden wilde ik een aantal blokken lood in vorm gieten om als ballast te gebruiken. Niks aan de hand, lood smelten kan iedereen… Toch? Klopt. Dus op een koude winterdag mijn hobbyschuur ingedoken, in mijn hobbyschuurtje de campinggasbrander en de soldeerbrander gepakt, een paar stukken lood in een oud conservenblikje, vormen gemaakt van triplex en in vochtig zand klaargezet…ik was er helemaal klaar voor. Blikje stabiel op de brander, de soldeerbrander erbij om het verhittingsproces wat te bespoedigen en smelten met die handel. 15 minuten later had ik 6 mooie blokjes lood, elk van 200 gram. Even laten afkoelen en daarna “plons” in de emmer water die ik (je weet maar nooit!!) er naast had staan. Perfecte actie, niks mis mee… dacht ik. Tót ik een paar uren daarna een denderende koppijn kreeg. Die aanhield tot de volgende dag… Ik had in een schuur, met de deur dicht, een halfuur in de looddampen gezeten. Tja, da’s een prima recept om koppijn te krijgen. Dat hadden mijn broers me wel kunnen vertellen; die hebben jarenlang in de grafische industrie gewerkt.
Dit voorval speelde zich 20 jaar geleden af. Toen was ik nog beroepsmilitair, nauwelijks gehinderd door enige kennis over veiligheid. Het enige lood waar ik ontzag voor had, had een cylindervorm, met een punt aan de voorzijde en verplaatste zich snel door de lucht.
Nu ben ik in het dagelijks leven Veiligheidskundige (bij Defensie) en houd me beroepsmatig met deze materie bezig.
Moet een modelbouwer zich zorgen maken over de dingen waarmee hij werkt? Nee.
Wat hij wél zou kunnen doen is z’n gezonde verstand gebruiken en op een verloren momentje, bijvoorbeeld als de epoxy aan het drogen is, eens de verpakkingen of de gebruiksaanwijzingen van zijn materieel doorlezen. (Als je erg snel kunt lezen, kan je dat doen als de secondenlijm aan het drogen is, maar dan moet het wel een korte gebruiksaanwijzingen zijn…)
Kijk ook eens in je werkplaats rond. Elektrische installatie goed? Waar staan de brandgevaarlijke spullen, zoals brandstoffen? Is er een wateraansluiting? Zo ja: denk aan de combinatie 230V en water... Ophanging van de planken bestand tegen het gewicht wat ze moeten dragen? Loont het de moeite om een kleine brandblusser te kopen? (liefst geen poederblusser, da’s de pest voor elektronica… schuim blust evengoed) Hoe worden de lipo’s geladen en opgeslagen? En, stel dat er brand uitbreekt, kun je makkelijk wegkomen zonder dat je je eerst een weg moet banen door stapels met modelbouwspullen? Kortom: is het geen vreselijke klerezooi? Heb je een simpel EHBO-trommeltje bij de hand met een paar pleisters, een snelverbandje en een pincet? (om een staalsplinter te verwijderen bijv) Als je je hobbyhok in huis hebt: hoe staat het met de andere huisbewoners, met name baby’s en kleine kinderen? Hebben die last van de geuren en dampen van jouw hobby? Ze zijn er extra gevoelig voor… Kunnen je (kleine) kinderen jouw hobbyhok binnenkomen zonder dat jij erbij bent? ’t Is wel heel verleidelijk wat daar allemaal staat, met name voor kleine jongens…
Hele simpele dingen. Geen rocketscience. Ik houd me beroepsmatig met deze materie bezig. Maar ik ga niet bij jou in je hobbyhok kijken. Tip: Vraag je echtgenote/vriendin eens om kritisch rond te kijken. Jaja, ik weet het: je bent gewoon bang dat ze roept: “Haal al die vliegtuigtroep weg!” maar een beetje echtgenote doet dat niet. Vraag haar om met de blik van een huisvrouw naar jouw hobbyhok te kijken en eerlijk te zeggen wat ze ziet. Zou best op een paar punten overeen kunnen komen met hetgeen wat ik hierboven neertypte…
En koop daarna een bloemetje voor haar, zeker vandaag. ’t Is tenslotte Valentijnsdag…
Geldt overigens niet alleen bij modelbouw, maar ook tijdens het "gewone" werk, verkeersdeelname of bij gewoonten als roken of alcohol. En, voordat iemand me daarop aanvalt: ja, ik rook en drink ’s avonds graag een slaapmutje.
Waar het om gaat: wees je bewust van de risico’s die je loopt en probeer door een aantal simpele maatregelen te voorkomen dat je je hobby niet meer kan uitoefenen.
Tegenwoordig vind je op alle produkten die we gebruiken de bekende waarschuwingen: “Buiten bereik van kinderen houden, niet roken, eten of drinken tijdens gebruik” enz enz enz.
Die staan er niet omdat de fabrikant toevallig wat ruimte over had op het etiket. Die staan er omdat (door schade en schande) bekend is geworden dat het spul in kwestie op een of andere manier schadelijk voor de mens is. En de chemische produkten die wij gebruiken zijn over het algemeen behoorlijk schadelijk.
Is dat een reden om te stoppen met modelbouw? Nee. Het is wél een reden om je eens op je achterhoofd te krabben en, door een paar simpele maatregelen te nemen, het risico voor jezelf en je omgeving te beperken.
Het begrip “risico” bestaat uit 3 elementen:
1 Kans (Wat is de kans dat er iets gebeurd?)
2 Effect (Wat is het effect áls het gebeurd?)
3 Tijdsduur (Wat is de tijdsduur van de blootstelling?)
Een simpel voorbeeld: het risico op fysiek letsel bij het gebruik van een slijpschijfje op een Dremel.
De kans dat er iets gebeurd is duidelijk kleiner als je gereedschap goed onderhouden is, als je boortjes of slijpschijfjes van een goed merk gebruikt, PBMn (persoonlijke beschermingsmiddelen) gebruikt zoals een veiligheidsbril en werkt volgens de gebruiksaanwijzing. Dus een doorslijpschijfje niet gebruikt om iets af te bramen.
Het effect kan varieren van een schrikreactie (als je “Pieuuuwwwww " hoort op het moment dat een stukje slijpschijf langs je oor vliegt) tot en met blindheid aan een oog omdat het stukje slijpschijf precies in je linkeroog terecht komt.
Hoeveel tijd je aan het slijpen bent is ook simpel vast te stellen.
In het bedrijfsleven heeft men daar prachtige tabellen voor die ik hier niet zal neerpennen, maar uiteindelijk kom je op een bepaalde score uit. Die score is aanzienlijk kleiner als je met name de factor “kans” verkleint.
Kortom: de grootste factor om gezond en wel je hobbyhok te verlaten ben je zelf.
En dat Dremeltje met slijpschijf… Waar hebben we het over? Nou, over een machientje met een toerental van 25.000 RPM en een slijpschijfje met een doorsnee van 2,5 cm. Bereken voor de gein eens voor je zelf de snelheid van de buitenzijde van dat slijpschijfje…
Een ander voorbeeld, eigen ervaring. Ik ben SCHEEPSmodelbouwer. Zo’n 20 jaren geleden wilde ik een aantal blokken lood in vorm gieten om als ballast te gebruiken. Niks aan de hand, lood smelten kan iedereen… Toch? Klopt. Dus op een koude winterdag mijn hobbyschuur ingedoken, in mijn hobbyschuurtje de campinggasbrander en de soldeerbrander gepakt, een paar stukken lood in een oud conservenblikje, vormen gemaakt van triplex en in vochtig zand klaargezet…ik was er helemaal klaar voor. Blikje stabiel op de brander, de soldeerbrander erbij om het verhittingsproces wat te bespoedigen en smelten met die handel. 15 minuten later had ik 6 mooie blokjes lood, elk van 200 gram. Even laten afkoelen en daarna “plons” in de emmer water die ik (je weet maar nooit!!) er naast had staan. Perfecte actie, niks mis mee… dacht ik. Tót ik een paar uren daarna een denderende koppijn kreeg. Die aanhield tot de volgende dag… Ik had in een schuur, met de deur dicht, een halfuur in de looddampen gezeten. Tja, da’s een prima recept om koppijn te krijgen. Dat hadden mijn broers me wel kunnen vertellen; die hebben jarenlang in de grafische industrie gewerkt.
Dit voorval speelde zich 20 jaar geleden af. Toen was ik nog beroepsmilitair, nauwelijks gehinderd door enige kennis over veiligheid. Het enige lood waar ik ontzag voor had, had een cylindervorm, met een punt aan de voorzijde en verplaatste zich snel door de lucht.
Nu ben ik in het dagelijks leven Veiligheidskundige (bij Defensie) en houd me beroepsmatig met deze materie bezig.
Moet een modelbouwer zich zorgen maken over de dingen waarmee hij werkt? Nee.
Wat hij wél zou kunnen doen is z’n gezonde verstand gebruiken en op een verloren momentje, bijvoorbeeld als de epoxy aan het drogen is, eens de verpakkingen of de gebruiksaanwijzingen van zijn materieel doorlezen. (Als je erg snel kunt lezen, kan je dat doen als de secondenlijm aan het drogen is, maar dan moet het wel een korte gebruiksaanwijzingen zijn…)
Kijk ook eens in je werkplaats rond. Elektrische installatie goed? Waar staan de brandgevaarlijke spullen, zoals brandstoffen? Is er een wateraansluiting? Zo ja: denk aan de combinatie 230V en water... Ophanging van de planken bestand tegen het gewicht wat ze moeten dragen? Loont het de moeite om een kleine brandblusser te kopen? (liefst geen poederblusser, da’s de pest voor elektronica… schuim blust evengoed) Hoe worden de lipo’s geladen en opgeslagen? En, stel dat er brand uitbreekt, kun je makkelijk wegkomen zonder dat je je eerst een weg moet banen door stapels met modelbouwspullen? Kortom: is het geen vreselijke klerezooi? Heb je een simpel EHBO-trommeltje bij de hand met een paar pleisters, een snelverbandje en een pincet? (om een staalsplinter te verwijderen bijv) Als je je hobbyhok in huis hebt: hoe staat het met de andere huisbewoners, met name baby’s en kleine kinderen? Hebben die last van de geuren en dampen van jouw hobby? Ze zijn er extra gevoelig voor… Kunnen je (kleine) kinderen jouw hobbyhok binnenkomen zonder dat jij erbij bent? ’t Is wel heel verleidelijk wat daar allemaal staat, met name voor kleine jongens…
Hele simpele dingen. Geen rocketscience. Ik houd me beroepsmatig met deze materie bezig. Maar ik ga niet bij jou in je hobbyhok kijken. Tip: Vraag je echtgenote/vriendin eens om kritisch rond te kijken. Jaja, ik weet het: je bent gewoon bang dat ze roept: “Haal al die vliegtuigtroep weg!” maar een beetje echtgenote doet dat niet. Vraag haar om met de blik van een huisvrouw naar jouw hobbyhok te kijken en eerlijk te zeggen wat ze ziet. Zou best op een paar punten overeen kunnen komen met hetgeen wat ik hierboven neertypte…
En koop daarna een bloemetje voor haar, zeker vandaag. ’t Is tenslotte Valentijnsdag…
Ik denk dat er aan bijna elke hobbies risico's kleven.
Vroeger hadden we alleen balsastof en witte houtlijm of uhu hart.
Met de komst van de ARF modellen is de cyano en epoxylijm niet meer uit onze hobbyruimte te slaan.
Als je daar met beleid mee omgaat dan zal er niet heel veel risico zijn.
Een ander verhaal is het baggen of vormenbouw met epoxies.
Zelf ben ik jaren geleden daar mee begonnen, nooit last gehad tot ik ineens rode vlekken kreeg.
Als modelbouwverslaafde sla je die waarschuwingen in de wind en ga je stug door.
Na een korte stop in de hobby vanwege gezondheidsproblemen (darm en galwegen) weer verder gegaan.
Op aanraden van Look (Jet en Speedmodels) en Ruud Zandvliet epoxy mallen en modellen gemaakt met nitriel handschoenen aan, mondkapje op, lange mouwen.
Na het bouwen van 2 mallen voelde ik me niet lekker en ben opgenomen in het ziekenhuis.
Epoxy is gif, dat wordt mede verwerkt door de lever, en die had het bijna opgegeven door de epoxy.
Ik was dus mezelf aan het vergiftigen, ondanks het gebruik van beschermingsmiddelen!
Toen ik weer op de been was ben ik nog wat gaan zoeken en vragen en het blijkt dat de moleculen van de epoxy zijn zo klein dat ze ook door Nitriel heen trekken.
Als ik nu naar epoxy kijk wordt ik al ziek en cyano is ook niet zo best voor me.
Sterker nog, ik wordt nu al ziek van van der Valk eten...
Moraal van het verhaal... kijk uit wat je doet, het gaat heel lang goed maar steeds komt er weer een druppeltje gif in je lichaam, tot het vol zit en dan is het te laat.
De tijd terugdraaien gaat niet, hoe graag ik ook zou willen.
Voor mij is het gewoon wachten tot mijn lever echt niet meer werkt en dan hopen dat er een donorlever is.
Ik merk om me heen dat er nogal vreemd opgekeken wordt als je dit soort ernstige dingen verteld, niemand verwacht dat omdat het een algemeen gebruikt produkt is en niemand ooit de veiligheidsbladen leest, als die al aanwezig zijn.
GJ
Vroeger hadden we alleen balsastof en witte houtlijm of uhu hart.
Met de komst van de ARF modellen is de cyano en epoxylijm niet meer uit onze hobbyruimte te slaan.
Als je daar met beleid mee omgaat dan zal er niet heel veel risico zijn.
Een ander verhaal is het baggen of vormenbouw met epoxies.
Zelf ben ik jaren geleden daar mee begonnen, nooit last gehad tot ik ineens rode vlekken kreeg.
Als modelbouwverslaafde sla je die waarschuwingen in de wind en ga je stug door.
Na een korte stop in de hobby vanwege gezondheidsproblemen (darm en galwegen) weer verder gegaan.
Op aanraden van Look (Jet en Speedmodels) en Ruud Zandvliet epoxy mallen en modellen gemaakt met nitriel handschoenen aan, mondkapje op, lange mouwen.
Na het bouwen van 2 mallen voelde ik me niet lekker en ben opgenomen in het ziekenhuis.
Epoxy is gif, dat wordt mede verwerkt door de lever, en die had het bijna opgegeven door de epoxy.
Ik was dus mezelf aan het vergiftigen, ondanks het gebruik van beschermingsmiddelen!
Toen ik weer op de been was ben ik nog wat gaan zoeken en vragen en het blijkt dat de moleculen van de epoxy zijn zo klein dat ze ook door Nitriel heen trekken.
Als ik nu naar epoxy kijk wordt ik al ziek en cyano is ook niet zo best voor me.
Sterker nog, ik wordt nu al ziek van van der Valk eten...
Moraal van het verhaal... kijk uit wat je doet, het gaat heel lang goed maar steeds komt er weer een druppeltje gif in je lichaam, tot het vol zit en dan is het te laat.
De tijd terugdraaien gaat niet, hoe graag ik ook zou willen.
Voor mij is het gewoon wachten tot mijn lever echt niet meer werkt en dan hopen dat er een donorlever is.
Ik merk om me heen dat er nogal vreemd opgekeken wordt als je dit soort ernstige dingen verteld, niemand verwacht dat omdat het een algemeen gebruikt produkt is en niemand ooit de veiligheidsbladen leest, als die al aanwezig zijn.
GJ
Dat is een heel heftig verhaal GJ, maar ik kijk er niet vreemd van.... (werk zelf in chemie-transport)
Ik vind het vreselijk voor je en hoop dat er inderdaad snel een donororgaan beschikbaar is voor je
En ik hoop serieus dat de rest van de lezers er gewoon mee doet wat normaal is: iets meer opletten in het vervolg....
Groet, Bert
Dat krijg je als je je oorschelp gebruikt om epoxy in te mixen!
Dan helpt dit beter om dat er weer uit te krijgen hoor:
Alle gekheid op een stokje: lig er niet wakker van, maar doe ook niet alsof onze lijmpjes en materiaaltjes volkomen ongevaarlijk zijn....
Groet, Bert
H
hoogvlieger
Guest
@GJ: behoorlijk heftig verhaal. 
drie hoofdpunten zijn hiervoor nodig: verstand, verstand en verstand
+1,
drie hoofdpunten zijn hiervoor nodig: verstand, verstand en verstand
Ja het zijn serieuze verhalen, ben er zeker wat van aan het bij leren..
Veel sterkte voor jou GJVO en ik weet zeker dat er mensen door jou verhaal wel eens 2 keer gaan nadenken, het gevaar is inderd dat het niet direct komt hé..
en het is een feit, het ene lichaam kan veel meer aan dan het andere, ik ken ook iemand die nu 102 is en tot zen 90 alle dagen gerookt heeft, maar is het daarom gezond..
Anyway ik wil nog heel lang met men vliegertjes vliegen dus ga ik met deze wijze raadgevingen zeker rekening houden
Veel sterkte voor jou GJVO en ik weet zeker dat er mensen door jou verhaal wel eens 2 keer gaan nadenken, het gevaar is inderd dat het niet direct komt hé..
en het is een feit, het ene lichaam kan veel meer aan dan het andere, ik ken ook iemand die nu 102 is en tot zen 90 alle dagen gerookt heeft, maar is het daarom gezond..
Anyway ik wil nog heel lang met men vliegertjes vliegen dus ga ik met deze wijze raadgevingen zeker rekening houden
Ik bouw elk jaar wel een vliegtuig en repareer gewoonlijk ook nog wat gebruik voor het merendeel D4 bruislijm en soms ook wel eens epoxy lijmen voor sommige delen met elkaar te verbinden maar dit is toch niet meer dan gemiddeld eens of twee keer per maand.
vraag me af : die mensen die er wel last van hebben hoe vaak die dan in de epoxy roeren.
vraag me af : die mensen die er wel last van hebben hoe vaak die dan in de epoxy roeren.