Waar ik veel vergenoegen aan beleef is het “analyseren” en mijmeren over de werkingen eigenschappen en effecten die rondom een zweefvliegtuig plaats vinden. Een zo’n aspect is profielweerstand. Er is weerstand nodig om te vliegen. Da’s zeker. Maar die weerstand beperk je het liefst. Ik kan alleen vergelijk maken met mijn huidige F3J zwever. Eentje die in het wedstijdwereldje niet meer meeteld, maar die mij (geelectrificeerd) nog ongemeen veel plezier doet beleven aan het modelzweefvliegen. Een aspectje van weerstand die schadelijk is zit in de achterranddikte van de vleugel. Vraag is, hoeveel is dat dan?
Op onderstaande foto zijn de twee vleugeldelen te zien. Bovenste heb ik gemaakt. Onderste is van mijn oude zwever:
Onder Profili draaid Xfoil. Een zeer interessant programma waar ik steeds meer van leer. Zo kan je de achterranddikte van een profiel instellen. Je moet er wel rekening mee houden dat de koorde van een profiel in dit programma in 100% wordt uitgedrukt. Dus even de diktes van de achterranden omrekenen in procenten van de koorde. Het dikte verloop laat ik over 20% van de koorde lopen. Dat levert de volgende instellingen op:
en daar rolt het volgende plaatje uit;
je ziet dat het profiel met de dunste achterrand verder links in de grafiek staat. Deze heeft minder weerstand.
De weerstandwaarde (voor lifcoefficient dichtmogelijk bij 0) bedraagt 0.0143 voor de achterranddikte van 1.3 %. Voor de achterrand rand van 0.15% dik is dat 0.0135. Dat is een percetange verbetering van 5.5%.
Dus een achterrand van 0.35mm dik geeft 5.5% MINDER weerstand dan een achterrand van 3mm dik.
Dit geldt alleen voor de profielweerstand. Op het geheel is deze invloed natuurlijk geringer!
Het is maar voor de aardigheid!