Aan draden hangende 3D printer

Slim bedacht, toch?

 

De rek in de lijntjes...
Wat gebruiken ze daarvoor? Dyneema?

 

Je kunt aan de closeup van de print al zien hoe waardeloos dit is. Ze gebruiken al een enorme nozzlediameter, reken maar dat de printsnelheid ook behoorlijk laag zal zijn, en dan kiezen ze nog voor een 'spiral vase' (dat is nog enigszins snel te printen dan).

Het concept is geinig, als proof of concept leuk, maar in de praktijk onbruikbaar. Althans, voor klein printwerk. Voor de mensen die huizen printen, wellicht wel bruikbaar.

 

Volgende stap: motoren aan de andere kant van de transportdraden voor minder bewegende massa. Maar wel weer meer bedrading.

 

INVENTIVITEIT, Knap!

 

Dat inderdaad en er zijn vast nog wel andere omstandigheden/toepassingen waarbij een vaste opstelling niet handig is. Daarvoor is het wel een mooie ontwikkeling, toch?
Voor klein en precies printwerk gebruik je natuurlijk een vaste opstelling.

Hoe dan ook ... het ziet er leuk uit!

 

Geen grote portalen meer nodig voor het printen van een huis, drie simpele palen voldoen.

 

Op deze manier komen alle ideeen. De uitwerking wordt vaak steeds verder door ontwikkeld met nieuwe technieken.
Tot het uiteindelijk wel volwassen is en toe te passen.
Waar was 3D printen 10 jaar geleden? Toen was het letterlijk nog drollen leggen.

Kijk waar we tegenwoordig zijn met de verfijndere techniek.

 

Dat nieuwerwetse vuur-gedoe, wordt nooit iets, knoeiwerk. Want we weten niet waar de rollende donder een boom of droog gras zal raken. En dat gevaarlijke rond-draai-ding, hoe noemen ze het ook alweer, 'wiel', zal nooit populair worden.

 

Wat dacht je van stoom? Levensgevaarlijk nooit aan beginnen. Leidt tot niets.
Prutserswerk!
Ik pleit voor een banvloek.

 

Begin jaren 90 had ik een mobiele telefoon gekocht. Vond ik een prima ding hoefde ik niet meer achter een bureau met vaste telefoon te zitten om telefoontjes van klanten op te nemen. In die tijd werd ik op een terras uitgelachen, door mensen die na hun lunch weer naast die telefoon gingen zitten. Nu lachen ze je uit als je geen mobieltje hebt.
Laat maar komen die draadprinter geweldig idee met een brede toekomst.

 

Een beetje kromme vergelijkingen. Al jullie spullen betreft daadwerkelijk nieuwe vindingen waarvoor geen alternatief was. Dat is dit niet. Dit is een variatie op een bestaand thema, waar veel in ontwikkeld wordt.

Het concept met draden is overigens niet nieuw, daar is een jaar of 4-5 geleden ook al mee geexperimenteerd. En afgevallen wegens oa. de reden die Erwin Lokhorst ook noemt; speling rek dender etc. in de draden.

Dat er uitvindingen waren die niet begrepen werden, en later tóch een doorslaand succes werden, wil niet zeggen dat elke onbegrepen uitvinding dús een succes wordt.

3d printen is geen nieuw gebied meer.

Wil je innovatief, kijk dan naar printers als de delteron. Of bv. de grote printers die in een dag een heel huis kunnen printen. Dát is vernieuwend. Dit niet.

 

En als je uitsluitend werkt met telwerkjes in de "liertjes" dan zul je daar ook altijd last van houden, al gebruik je staaldraad....

Maar je kunt natuurlijk net zo makkelijk het geheel samenkoppelen met een 3-assige accelerometer en dan compenseer je die rek en dender er in principe zo uit... (beetje analoog aan hoe een drone met "6-assen gyro" opeens stukken beter vliegt)

 

Leuk voor lomp werk.

 

Daar zal het ook hoofdzakelijk voor bedoeld zijn, denk ik....

 

Zou goed kunnen, maar er zijn meer ontwerpen en ideeën geweest die in het begin om welke reden dan ook gezien werden als niet bruikbaar. Zo heeft Porsche in begin 1900 een elektrische auto gemaakt. Later in de jaren 70 heeft VW een elektrische T bestelbus gemaakt. Toen in die tijd niet bruikbaar vanwege de capaciteit van de beschikbare accu's. Nu rijden er veel auto's rond met een stekker.
1940: https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/86/Nieuwe_elektrische_auto-510928.ogv

 

Ook in tandriemen zit rek, dender etc.
Dezelfde relatieve nauwkeurigheid is geen enkel probleem bij grotere afmetingen. Maar de printtijd neemt uiteraard toe met het volume.

 

Klopt als een zwerende vinger, echter a) worden tandriemen niet op deze lengte gebruikt b) bestaan deze uit meerdere materialen (vezel, rubber, etc), en het meest belangrijke c) zijn dit timingbelts waarmee de positionering gedaan wordt. Dat kan met een touwtje (simpel gesteld) niet zo makkelijk. Hoofdreden is de verschillende lengte.

Verder vergeet je een heel belangrijk punt, bij een printer met timing belts is de kop mechanisch gezien gemonteerd op een frame, wat stevigheid geeft. Bij deze dradenprinter niet. Dat scheelt aanzienlijk. Op een 'normale' printer kan de afwijking alleen in de bewegingsrichting van de belt voorkomen. Op deze dradenprinter in alle richtingen.

Dezelfde absute nauwkeurigheid zou geen probleem zijn. Dezelfde relatieve nauwkeurigheid wél. Kijk maar eens naar die print, en dan met name de closeups. Als dat een geprint woonhuis zou zijn, zou niemand de oplevering ervan accepteren. Dan zou een 20cm dikke muur, zo voor één baan 10cm uit het lood kunnen staan.

Dit lijkt mij dan beter:


Er zijn wél ontwikkelingen bezig met accelerometers, maar niet zozeer voor de positionering. Op delta's is er een probe in ontwikkeling voor ABL (auto bed level) welke met een accelerometer werkt. Erg eng om te zien. Het komt er op neer dat die doelbewust de kop crashed op het te printen oppervlakte. Brr.

Closed loop printers, die dus geen timing belts gebruiken, zijn er wel maar vrij weinig, en problematisch. Ook op duurdere high-end printers worden doorgaans nog belts gebruikt, of spindels.

Voorbeeld van de genoemde Delteron:


Het innovatieve hiervan is dat het een 'delta-achtig' ontwerp is wat wél cartesisch is. Dus over het hele bed dezelfde resolutie haalt en absuluut x, y en z positionering.

 

Ik denk dat je een beetje de mist ingaat m.b.t. relatief en absoluut, maar "swah".
Dat laatste filmpje ziet er als mooie stap voorwaarts uit.

 

Ik denk het niet. Absoluut zou betekenen dezelfde afwijking, dus als dat in het klein 1mm is, in het groot ook 1mm. En dat zou geen probleem zijn.

Relatief zou inhouden dat als het printoppervlakte 10 keer groter is, de afwijking ook 10 keer groter is. Hij is immers relatief, dus gerelateerd aan. En dát is wél een probleem.

De delteron is een leuk concept, maar kent ook z'n problemen. Het hoofdprobleem is dat het een 'implied movement' systeem is, dat wil zeggen, de motoren drijven niet rechstreeks een richting aan, maar maken het zo dat de armen wel een richting op moeten, om niet te breken. Dit levert spanningen in de scharnierpunten en speling, en de mogelijkheid tot locken.

CoreXY is ook interessant maar daar zie je al een beetje wat met deze dradenprinter helemaal een probleem wordt, bij coreXY wordt de printkop met relatief veel belt aangedreven, wat al problemen kan geven.

Het idee van coreXY is reductie van de massa van bewegende delen (en daarmee ook de impuls, benodigde krachten, kinetische energie, etc).

http://corexy.com/