Bouwverslag Minimoa van Krick

Misschien denk ik te simpel, maar het lijkt mee geen probleem met deze EWD te vliegen, mits het zwaartepunt op de goede plek zit.
Natuurlijk ken ik deze Minimoa niet goed genoeg, wel heb ik in het verleden modelvliegtuigen gevlogen met zo een grote EWD.
Mijn ervaring is dat ze perfect vlogen en totaal onkritisch waren op overtrek.
Wat ik ermee wil zeggen is, dat vooral het vleugelprofiel bepaald hoe kritisch een toestel reageert op overtrekken.
Zodra ik aan het hoogteroer zit de sturen veranderd direct de ingestelde EWD.

Johannes

 

Ter vergelijk: de echte (dus1:1) Ka-6 heeft een instelhoekverschil van 6 graden. Dat is -ook voor huidige begrippen- een mak lammetje om te vliegen. Tegelijkertijd was dit de beste houten eenzitter uit zijn tijd. Maar alles valt of staat met de ligging van het zwp.

 

Met een groot EWD verlaag je de vliegsnelheid omdat je het profiel bij een hoger liftgetal (Cl) laat werken.
Elk profiel heeft een maximaal haalbare Cl, daarboven volgt onherroepelijk overtrek/stall of hoe je het ook wilt noemen.
Met de motor, accu en klapmechanisme wordt de kist nog zwaarder dan oorspronkelijk bedoeld. De overtrek zal nog sneller en heftiger toeslaan.

Met een EWD van 1 à 2 graden en bijbehorend ZW-punt laat je het profiel op z'n optimale punt werken. Rekening houdend met een omvangrijke romp (die een schaal old-timer nu eenmaal heeft) zal iets-langzamer-vliegen-dan-dat-optimale-punt waarschijnlijk het beste zijn. Ja, dat is geen schaal-vliegsnelheid, maar dat is fysisch ook helemaal niet mogelijk. Het profiel opereert niet bij een Re-getal van 6.000.000 maar bij 1/50ste daarvan!!! Wil je dan toch op schaal-snelheid vliegen (dat doe je met een EWD van 5,3 gr), dan vraag je om ongelukken. Een bocht, een tikje up, of een windvlaag is dan voldoende om een tipstall te veroorzaken (ook met tipverdraaiing). En met name die laatste bocht voor de landing is dan dodelijk.
Bovendien, je zit vrijwel zeker voorbij het punt van de laagste daalsnelhid, je kunt minder krachtige thermiek niet meer uitnutten.

Ik blijf erbij: je levert op alle fronten in (veiligheid, performance, thermiekprestatie), alleen maar om een schaal ogende snelheid te realiseren. Een foute keuze in alle opzichten.
5,3 graden is en blijft een absurd grote waarde. 3,0 à 3,5 zie je soms wel op GROTE schaal modellen (4m en vooral groter). Maar die zitten al in een heel ander Re-getal-bereik.

 

Die heeft een toaaaaal ander profiel en vooral: de vleugel werkt bij totaaal andere Re-getallen (50x groter of nog meer)!! Dit lijkt op het vergelijken van de bruikbaarheid van water en ijs. Het is allebei H2O, maar dan moet je niet proberen ijs door een buis te pompen omdat het dan er niet uitloopt bij een eventueel lek ....

 

N.B.
Ter voorkoming van misverstanden.
De EWD en instelhoeken meet je aan de koordelijn van het profiel (van voorste neuspuntje tot tachterste punt). Niet aan de (evt.) vlakke onderkant van het profiel (zoals vroeger nog wel eens werd gedaan).
Die Duitse tekst gaf dat ook goed aan.

 

Gegeven een bepaalde EWD, bepaalt het ZW-punt bij welke Cl wordt gevlogen. Een voorlijk ZW-punt trekt de neus omlaag, creëert daarmee een kleinere aanstroomhoek, en dus een hogere vliegsnelheid. Die hogere vliegsnelheid zal er uiteindelijk voor zorgen dat het stabilo voldoende autoriteit heeft om de boel weer terug te drukken. Er ontstaat een nieuw evenwicht bij een hogere snelheid.

Ja, en omdat het ZW-punt niet verandert, verander je de aanstroomhoek van de vleugel, en daarmee de Cl waarmee je vliegt. Maar wat gebeurt er denk je, als die Cl op dat moment al vlak onder het overtrekpunt zit?! Dan zit je er boven, en overtrek je dus ...

 

Wellicht kom ik wat negatief over. Dat is niet vanwege de kist. De Minimoa is een prachtige kist, als model en full size! Het gaat mij puur om dat instelhoekverschil met bijbehorend ZW-punt.

Ik heb een vergelijkbare schaal kist: de Möwe, of Raçek III. 3m80, 6,5 kg, vergelijkbare profielen, ... Toentertijd, tijdens de bouw ben ik ook uitgegaan van het ZW-punt, en de EWD op de tekening. Ik had de helft van het lood dat ik nodig had om op het aangegeven ZW/punt te komen vast ingelijmt. In de loop der jaren is al het losse lood eruit gehaald, en zelfs 100 gr of zo in de staart geplaatst.
Toen onlangs het stabilo na de landing beschadigd bleek heb ik een nieuw stabilo gebouwd, en het moment aangegrepen om al dat lood eruit te halen (ook al betekende dat de neus open breken). Dat was een genot om mee te vliegen! Beter in thermiek en steken. Ik had een opvallend betere glijhoek, beter bestuur-/heersbaar tijdens de landing (want het was altijd een (mooi) kreng). Sindsdien toch weer 25 gram lood in de neus, Maar op het uiterlijk na is het een compleet andere en vooral betere kist!

 

De Theorie betreffende EWD begrijp ik wel.
Nogmaals, voor mij is de positie van het zwaartepunt zeer belangrijk. Daarmee bepaal ik het vlieg gedraag.
Met hoogteroer trim, zoek ik de gewenste glijhoek. Moet ik teveel trimmen, dan pas ga ik de instelhoek veranderen.
Zo heb ik bij mijn DFS Habicht de mogelijkheid de instelhoek simpel en snel op het vliegveld te veranderen.
Waarom ik dat wil? Om empirisch vast te stellen bij welke EWD het toestel zo zuinig mogelijk omgaat met de energie.
Zeker bij het vliegen van acrobatische figuren is de totale balans zeer belangrijk.

Johannes

 

Wat jij nu schrijft, ben ik het mee eens.
Mijn stelling was en is, dat je dat (bij een model van < 4 - 6 m) nooit voor elkaar krijgt met een EWD van >2 - 2,5 graden.
Zeker bij 5,3 gr. vlieg je in een gevaarlijke zone.

En nu weer terug naar het bouwdraadje ...

 

Heeft/krijgt de Minimao een vast stabilo, of een vliegend stabilo?

 

Een dragend stabilo, asymmetrisch profiel bedoel je?
Vliegen doet ie wel ...

Als ik naar deze foto's kijk denk ik een symmetrisch profiel.

 

Ik had flying tail in mijn hoofd Dirk, pendelstabilo.

 

Oké maar dat is het ook niet

 

Vervolg bouwverslag Minimoa. Deel 8.

Alleen de vleugel moet nog worden afgewerkt met folie en wat blauwe banen!
Toen was mijn Minimoa klaar !!
Zie onderstaande foto’s.


Nu was het nog wachten op een mooie dag om hem in te vliegen. Ik had afgesproken met iemand die regelmatig zwevers sleepte en het leek mij een goed idee voor de eerste starts de Minimoa te laten slepen. Dus hoen was het zover !!! Op naar een veld in België waar we hadden afgesproken.
Alles nog een keer gecheckt en toen achter de motorkist. Voor mij was dit de 1e keer slepen én mijn nieuwe Minimoa. Dus heel spannend allemaal. Maar het moest, je bouwt een model om te vliegen!
De 1e start ging redelijk met een óók redelijk landing. Hij vloog!
De daaropvolgende start gingen steeds beter en de “Up and Go” kon worden getest.
Met wat up erbij deed de “Up and Go” het goed, wat goede moed gaf voor de volgende starts.
Bij een van de volgende starts ging het zo goed dat de sleper vroeg of het nog hoger kon.
Hierop was mijn antwoord natuurlijk: Ja !
Dit had ik beter niet kunnen doen! De sleper maakte plotseling een slingerende en duikende beweging die ik niet kon volgen met besturen.
Ik gooide de sleepkoppeling los maar de Minimoa kwam in een overtrek terecht die niet meer was bij te sturen. Het resultaat was dat een van de vleugels afbrak en mijn Minimoa ter aarde storten!
Dat was natuurlijk vreselijk balen, maar toen ik alles bij elkaar had geraapt viel de schade mij 100% mee.
Ik was natuurlijk teleurgesteld maar anderzijds ook blij: de Minimoa had wél gevlogen en dat geeft mij toch de zin en animo om toch verder te gaan met mijn project Minimoa!
Hieronder een paar filmpjes.
Het 1e filmpje is van de 1e start en landing, 2e filmpje een trotse Piet ná de 1e vlucht en het 3e filmpje spreekt voor zichzelf: voorlopig haar of zijn laatste vlucht.
Word uiteraard vervolgd!

 

Dat is balen!

De liggers zijn sterk genoeg, maar de lijmverbinding tussen ligger en webbing is knudde.
Eindvezel geeft een slechte lijmverbinding.

Johannes

 

Goeie genade, die eerste start!!!
De 2e start zag er al veel beter (rustiger) uit.
Maar ik betwijfel of er overtrekken in het spel is. Volgens mij is de snelheid juist te hoog geweest waardoor de krachten te groot werden.
Ik vond de snelheid na het loskoppelen in de eerste vlucht ook al vrij hoog. Misschien nog eens kijken naar de combinatie instelhoekverschil en zwaartepunt voordat je weer een poging waagt.
Verder een schitterend model dat snel gerepareerd moet worden.

 

Verdere analyse van het gebeuren geboden.
Er moet toch meer aan de hand zijn voor het plots onbestuurbaar zijn van de Minimoa.
Aan het vliegbeeld te zien denk ik ook op de positie van het zwaartepunt.

Recent ook zo'n incident meegemaakt met mijn Monterey.
Sleper begon te slingeren, ik wou ontkoppelen maar kabel rond vleugel.
Dan maar ontkoppelen door sleper.
Monterey, ondanks remmende werking kabel (en vod) toch mooi aan de grond gezet.
In die optiek denk ik dat na ontkoppelen, de Minimoa zich toch had kunnen herpakken.
Tenzij het toestel in de lucht beschadigd was.
Om volgen.

 

Volgens mij was dit én de maiden van de Minimoa, én zijn eerste sleepvlucht ooit.
Ik kan me voorstellen dat dan de stress en vliegeisen een beetje veel werden ...

 

Ik niet ....

Op de plek waar de hersenen normaal voor stress zorgen, zit bij Piet balsahout en epoxy...

 

Daarom laat ik voor mijn maidens, zeker als het een schaalmodel ( Mucha, Bergfalke) betreft, invliegen door een zeer ervaren vlieger (lid Bigs) waar ik het volste vertrouwen in heb.
Voor een toestel als de Aquila heb ik de klus zelf geklaard.
Bij dit laatste kon het moeilijk misgaan.
,