Beste Vinze en anderen,
Richard heeft me gemaild over dit forum. Ik ben Evert Jesse, opgeleid als vliegtuigbouwkundig ingenieur, radiovlieger sinds 1970 en de Cutlass heeft me altijd mateloos geinteresseerd. Ik vlieg nu ook sinds een jaar met een zelfontworpen schaalmodel Cutlass met 2 Robbe ducted fannetjes. Ik hoor hier dus zinnig commentaar te kunnen geven. Dat ga ik nu proberen:
Het model: heb ik ook zien hangen. Zag er erg sexy uit, maar was meer een karikatuur van de Cutlass dan een schaalmodel. Ik heb ook advertenties gezien in amerikaanse bladen, voor versies van verschillende grootte. Met de basisconfiguratie van de Cutlass is niks mis, maar met het staartloze concept luistert e.e.a. wel een stuk nauwer dan bij gewone vliegtuigen, en dan vooral de plaats van het zwaartepunt. Bij mijn Cutlass ben ik een aantal vluchten bezig geweest met stukjes lood aanbrengen en weghalen voordat het ding vloog zoals ik dat wilde. Een verschil van 20 gram lood in de neus was duidelijk merkbaar: of nerveus in pitch, gevoelig voor turbulentie, of te stabiel, en dus altijd trimveranderingen met varierende snelheid. Bij het Q model zat de motor voorop, en een heel eind voor het zwaartepunt. Ik neem aan dat de tank daar ook zat en dus een behoorlijk effect op het zwaartepunt en dus op de vliegeigenschappen gehad moet hebben tijdens leegdrinken.
Verder is de propeller voorop in principe destabiliserend, zowel in pitch als gier, en dat varieert met de gasstand. Dat merk je niet bij een conventioneel vliegtuig, daar is het effect van de staartvlakken veel groter, maar ik denk dat het hier niet te verwaarlozen is.
Ik denk dat het bewuste model acceptabele vliegeigenschappen zou kunnen krijgen, maar je bent een tijdje bezig met het afstellen van het model (zwaartepunt, motordomping, plaats hoofdwielen, lengte neuspoot, grootte roeruitslagen). Mocht je de kit nog te pakken (willen) krijgen dan moet je maar even contact opnemen, lijkt me een leuk project om het ding te temmen.
Mijn eigen Cutlass is schaal 1:12. Ik heb geprobeerd de buitenvorm trouw aan te houden, alleen de luchtinlaten heb ik aanzienlijk groter moeten maken. De spanwijdte is ca 1 m, vleugeloppervlak 0,35 sqm en hij is 1.5 kg zwaar. Aandrijving electrische ducted fan (EDF): 2 Robbe Rojets, speed 480 race motoren en 9 cellen Sanyo 1250. Dit gaf uiteindelijk ruim 700 gram stuwkracht. Dat vliegt prima; niet bijzonder snel maar goed wendbaar en als je hem tijd geeft om vaart te maken kan je mooie grote manoeuvres vliegen. Overtrekeigenschappen zijn zonder meer uitstekend. Vluchtduur, als ik een beetje zuinig doe met de gasknuppel, ca. 4 minuten.
Ik denk dat de Cutlass configuratie op zich prima geschikt is voor een radiobestuurd model, al heeft de vliegende vleugelconfiguratie natuurlijk enige hebbelijkheden waar je mee moet leren leven. Voor EDF toepassing vind ik hem ideaal, omdat je een compacte romp krijgt, met prima toegankelijkheid voor de motoren, en een flink vleugeloppervlak. RBC kits had er inderdaad een in ontwikkeling; misschien is die intussen productierijp. Met normale propelleraandrijving zou ik een duwschroef installeren, tank in het zwaartepunt en een brandstofpomp.
Als je meer wilt weten over het origineel: een prima boek is “Naval Fighters number 6: Chance Vought F7U Cutlass”, door Steve Ginter. Te koop bij de Luchtvaart Hobbyshop.
