Roel van Essen
Forum veteraan
Deze “dikke dame” lag al een jaar of 5 in mijn hobbyschuur te wachten tot ze eindelijk gebouwd werd. Telkens moest ik de bouw uitstellen omdat er een andere boot gebouwd moest worden voor de MbA. En daar hing altijd een deadline aan, dus dan verdween de Smaragd maar weer in de (enorme!!) doos. Alle componenten waren aanwezig: bouwdoos zelf, beslagset en de genuaset. Want, eerlijk is eerlijk: de standaard fok die erbij geleverd wordt, vind ik wat aan de krappe kant.
Smaragd met standaard fok:
Smaragd met Genua:
Een speurtocht op Internet tijdens mijn verblijf in Bosnië leverde niet zo gek veel op. Er is niet zoveel geschreven over deze dikke dame. Voornamelijk dat ze het best tot haar recht komt bij windsnelheden waarbij andere modellen op de kant moeten blijven. Dan ploegt de Smaragd nog vrolijk door de golven, zonder de neiging te krijgen om op één oor te gaan liggen. Maar bij “gemiddelde” winden is de massa van de Smaragd (12 kilo in totaal, waarvan 8 kilo aan kielgewicht) een handicap. Die massa komt wat trager op gang dan een even grote zeiler met een vleugelkiel. Want zo’n vleugelkiel steekt dieper en kan dus beduidend lichter zijn. Ook in het bochtenwerk is de Smaragd trager dan een lichtere boot. Aan de andere kant is dat grote gewicht weer een voordeel: een “windwak”, waar lichtere boten in blijven hangen, wordt door de dikke dame zonder problemen doorkruist, omdat die massa wel doorzet… Enfin, om een lang verhaal kort te maken: Tijdens mijn uitzending heb ik wat voorwerk zitten doen en, nadat ik eerst m’n hobbyruimte grondig had opgeruimd, kwam de doos onder het stof vandaan.
Ze werd eerst maar eens geïnspecteerd op volledigheid en status, want ondertussen zijn we verhuisd en dat kán voor een scheepsmodel een risico zijn...8O Gelukkig had ik al mijn hobbyspullen zélf verhuisd, dus alles was compleet en zat nog in de daarvoor bestemde dozen. Een paar dingen had ik al aan het model gedaan; daar heb ik dus geen foto’s van. Helaas, pindakaas. Maar de volgende bouwfasen zal ik, waar mogelijk vergezeld laten gaan van foto’s.
Wat was er al aan gebeurd? De romp ontbraamd. Hard nodig, want over de gehele lengte van de romp loopt een (lelijke) gietnaad. Logisch met de grootte van het model, maar mooi is anders. Die naad loopt overigens ook aan de binnenkant, en dáár stel ik het wel op prijs; geeft meer stevigheid. Het roer is geplaatst, inclusief (standaard-) servo, het schuifluik is gemonteerd en een deel van de RC-plaat is ingericht. Alle nodige gaten in de romp zijn geboord en de kiel is gemonteerd. Ik zal in het kort vermelden welke probleempjes ik tijdens deze werkzaamheden tegenkwam.
Roer: op zich geen problemen, alleen is de plaatsing van de roerservo wat ongelukkig; de achterste schroefjes zijn moeilijk bereikbaar.
Schuifluik: Mooie constructie, maar het kost bijzonder veel plamuur- en schuurwerk om de overgangen vloeiend te laten verlopen.
De gaten in de romp: Met name voor in de boeg, de gaten voor de “preekstoel” en het voorstag eisen inventiviteit van de bouwer! Je moet de boegverstevigingsplaat onderdeks in het puntje van de boeg aanbrengen… en dat door de opening van de kuip, die bijna een meter verder naar achteren zit! De fabrikant adviseert hiervoor de (bijgeleverde) balsaplank vast te lijmen aan de boegversteviging en daarmee het geheel in de boeg te drukken. Dan moet je de gaatjes boven voor preekstoel en voorstag en die gaatjes moet je dus overbrengen op de boegversteviging. Op dat moment kom je armlengte tekort: Balsaplank vasthouden in het achterschip en in het voorschip gaatjes boren! Uiteindelijk heb ik die balsaplank klem kunnen zetten en op die manier de gaatjes in de boegversteviging er weer uit haalt, kan je de puntjes van de boring zien zitten; dan hoef je alleen nog maar door-en-door te boren. Daarna holnieten in de gaten voor de voorstag en dan kan de boegversteviging gelijmd worden. Voordat ik dat deed, heb ik eerst de balsaplank voorzien van een ondiepe snede. Na het verlijmen van de boegversteviging moet hij uitgebroken worden; makkelijk is dan als er al een “zwak punt” in zit. Gelijmd werd er met Stabilit, waarbij ik er goed op moest letten dat er geen lijm in de schroefdraad van de holnieten liep. Toen de boegversteviging eenmaal op z’n plek zat, heb ik mezelf beloofd nooit meer grote zeilers te bouwen…
De versterkingen onder de gaten voor de verschansing waren daarna een peuleschil: draadje door het gaatje halen, binnen in de romp het draadje opvissen, versterking over het draadje schuiven, daarna een boutje M3 of groter vastknopen aan het draadje, lijm op de versterking smeren en dan het draadje aan de buitenkant van de romp aantrekken. De bout drukt de versterking tegen de binnenzijde van de romp aan. Een iets zwaarder gewicht aan de andere kant van het touwtje en je kan het een uurtje laten hangen terwijl de Stabilit droogt. En dat een keer of 12 achter elkaar. Dan kan je kiezen: óf veel draad gebruiken, óf telkens wachten tot de stabilet droog is.
De kiel was ook al deels voorbewerkt. Dat wil zeggen: ik had een poging gedaan om 'm te schuren. Was geen succes. Loodstof overal en bovendien: de kiel is vrij lomp gegoten. Dus werd het onderste deel van de kiel in de polyesterplamuur gezet (ook niet zo'n fijn spul, maar goed) en alvast geschuurd. Het bovenste deel, bij de aanhechting van de romp zou later komen, als de kiel aan de romp gezet zou worden.
Hier wat werk aan de kiel van een andere modelbouwer annex bodybuilder:
Tot zover een korte inleiding zonder eigen plaatjes. Ik hoop in de volgende afleveringen van dit verhaal de zaak wat meer met foto's te verduidelijken.
Smaragd met standaard fok:
Smaragd met Genua:
Een speurtocht op Internet tijdens mijn verblijf in Bosnië leverde niet zo gek veel op. Er is niet zoveel geschreven over deze dikke dame. Voornamelijk dat ze het best tot haar recht komt bij windsnelheden waarbij andere modellen op de kant moeten blijven. Dan ploegt de Smaragd nog vrolijk door de golven, zonder de neiging te krijgen om op één oor te gaan liggen. Maar bij “gemiddelde” winden is de massa van de Smaragd (12 kilo in totaal, waarvan 8 kilo aan kielgewicht) een handicap. Die massa komt wat trager op gang dan een even grote zeiler met een vleugelkiel. Want zo’n vleugelkiel steekt dieper en kan dus beduidend lichter zijn. Ook in het bochtenwerk is de Smaragd trager dan een lichtere boot. Aan de andere kant is dat grote gewicht weer een voordeel: een “windwak”, waar lichtere boten in blijven hangen, wordt door de dikke dame zonder problemen doorkruist, omdat die massa wel doorzet… Enfin, om een lang verhaal kort te maken: Tijdens mijn uitzending heb ik wat voorwerk zitten doen en, nadat ik eerst m’n hobbyruimte grondig had opgeruimd, kwam de doos onder het stof vandaan.
Ze werd eerst maar eens geïnspecteerd op volledigheid en status, want ondertussen zijn we verhuisd en dat kán voor een scheepsmodel een risico zijn...8O Gelukkig had ik al mijn hobbyspullen zélf verhuisd, dus alles was compleet en zat nog in de daarvoor bestemde dozen. Een paar dingen had ik al aan het model gedaan; daar heb ik dus geen foto’s van. Helaas, pindakaas. Maar de volgende bouwfasen zal ik, waar mogelijk vergezeld laten gaan van foto’s.
Wat was er al aan gebeurd? De romp ontbraamd. Hard nodig, want over de gehele lengte van de romp loopt een (lelijke) gietnaad. Logisch met de grootte van het model, maar mooi is anders. Die naad loopt overigens ook aan de binnenkant, en dáár stel ik het wel op prijs; geeft meer stevigheid. Het roer is geplaatst, inclusief (standaard-) servo, het schuifluik is gemonteerd en een deel van de RC-plaat is ingericht. Alle nodige gaten in de romp zijn geboord en de kiel is gemonteerd. Ik zal in het kort vermelden welke probleempjes ik tijdens deze werkzaamheden tegenkwam.
Roer: op zich geen problemen, alleen is de plaatsing van de roerservo wat ongelukkig; de achterste schroefjes zijn moeilijk bereikbaar.
Schuifluik: Mooie constructie, maar het kost bijzonder veel plamuur- en schuurwerk om de overgangen vloeiend te laten verlopen.
De gaten in de romp: Met name voor in de boeg, de gaten voor de “preekstoel” en het voorstag eisen inventiviteit van de bouwer! Je moet de boegverstevigingsplaat onderdeks in het puntje van de boeg aanbrengen… en dat door de opening van de kuip, die bijna een meter verder naar achteren zit! De fabrikant adviseert hiervoor de (bijgeleverde) balsaplank vast te lijmen aan de boegversteviging en daarmee het geheel in de boeg te drukken. Dan moet je de gaatjes boven voor preekstoel en voorstag en die gaatjes moet je dus overbrengen op de boegversteviging. Op dat moment kom je armlengte tekort: Balsaplank vasthouden in het achterschip en in het voorschip gaatjes boren! Uiteindelijk heb ik die balsaplank klem kunnen zetten en op die manier de gaatjes in de boegversteviging er weer uit haalt, kan je de puntjes van de boring zien zitten; dan hoef je alleen nog maar door-en-door te boren. Daarna holnieten in de gaten voor de voorstag en dan kan de boegversteviging gelijmd worden. Voordat ik dat deed, heb ik eerst de balsaplank voorzien van een ondiepe snede. Na het verlijmen van de boegversteviging moet hij uitgebroken worden; makkelijk is dan als er al een “zwak punt” in zit. Gelijmd werd er met Stabilit, waarbij ik er goed op moest letten dat er geen lijm in de schroefdraad van de holnieten liep. Toen de boegversteviging eenmaal op z’n plek zat, heb ik mezelf beloofd nooit meer grote zeilers te bouwen…
De versterkingen onder de gaten voor de verschansing waren daarna een peuleschil: draadje door het gaatje halen, binnen in de romp het draadje opvissen, versterking over het draadje schuiven, daarna een boutje M3 of groter vastknopen aan het draadje, lijm op de versterking smeren en dan het draadje aan de buitenkant van de romp aantrekken. De bout drukt de versterking tegen de binnenzijde van de romp aan. Een iets zwaarder gewicht aan de andere kant van het touwtje en je kan het een uurtje laten hangen terwijl de Stabilit droogt. En dat een keer of 12 achter elkaar. Dan kan je kiezen: óf veel draad gebruiken, óf telkens wachten tot de stabilet droog is.
De kiel was ook al deels voorbewerkt. Dat wil zeggen: ik had een poging gedaan om 'm te schuren. Was geen succes. Loodstof overal en bovendien: de kiel is vrij lomp gegoten. Dus werd het onderste deel van de kiel in de polyesterplamuur gezet (ook niet zo'n fijn spul, maar goed) en alvast geschuurd. Het bovenste deel, bij de aanhechting van de romp zou later komen, als de kiel aan de romp gezet zou worden.
Hier wat werk aan de kiel van een andere modelbouwer annex bodybuilder:
Tot zover een korte inleiding zonder eigen plaatjes. Ik hoop in de volgende afleveringen van dit verhaal de zaak wat meer met foto's te verduidelijken.
Het word hier druk! De thread wordt in ieder geval gewaardeerd 
roost:
