Ellen en de kinderen bedanken iedereen voor de donaties.
Ellen maakt 1200€ over aan de lagere school die het meest getroffen is door de tsunami in Yamada.
De 165€ van Stichting 4just1.com wordt gebruikt voor de schoolkinderen die Ellen Engelse les geeft(stickers,snoep).
In overleg met en goedkeuring van Robert start ik een topic, hulp voor Japan.
Hallo forumleden,
Bij deze wil ik jullie aandacht vragen voor de tsunami in Japan.
Vrijdagochtend (onze tijd, in Japan was het middag) is er onder zee aan de
oostkant van Japan een flinke aardbeving geweest van 8.9 op de schaal van
Richter.
Ellen (onze dochter) woont in Yamada, 135 km van het epicentrum van de aardbeving.
Ongeveer 15 minuten na de aardbeving volgde een tsunami van vele meters
hoog.
Tussen de aardbeving en de tsunami heeft een vriendin van Ellen die in Tokio
woont nog een smsje van Ellen gehad dat alles oké was.
Onze dochter Ellen van Dam (laatst vermiste Nederlandse) woont en werkt al 6
jaar in het kustplaats Yamada (20.000 inwoners).
Ze werkt voor de Board of Education en geeft op 11 scholen engelse les.
Op het moment van de van de tsunami was ze aan het wandelen aan de kust van
Miyako (25km boven Yamada)en heeft moeten rennen voor haar leven om op hoger
gelegen gebied te komen.
Ze is s'nachts terug gelopen naar Yamada en aangekomen zag ze een dorp dat
bijna helemaal verwoest was en in brand stond.
Bejaardenhuis met 200 inwoners weggespoeld en allemaal dood, tot nu toe 400
doden en nog 400 vermisten waaronder ook 3 leerlingen van Ellen.
Gelukkig stond het gemeentehuis hoger gelegen en waren de mensen die alles
regelen ongedeert en kon de opvang snel geregeld worden.
Anders was het in de plaats Otsuchi 13 km onder Yamada waar het gemeentehuis aan de kust stond helemaal weggespoelt en 100 doden in een gebouw, dus geen crisisteam in Otsuchi.
Nu staan Japanners niet graag met hun hand open wil ik toch een inzameling
houden voor Yamada en zodanig dat het geld daar zeker aan komt en gebruikt
gaat worden waar ze het nodig hebben.
Ellen kan lokaal inkopen doen(bijv. schoolspullen voor de leerlingen) zodat het meteen gebruikt kan worden.
Daar wil ik het rekeningnummer van Ellen voor gebruiken.
E.P.A. van Dam
Deurne
Rabo 110855345
Onder vermelding Hulp aan Japan
Inzameling tot 07-07-2011 € 1264,-
De url's spreken voorzicht.
VIDEO: barcos terminaron en techos de edificios tras tsunami en Japón | El Comercio Perú
iDWrleXLG0A[/media] - 2011.03.13
uJH1jfJUcS4[/media] - Tohoku Severe Earthquake, Yamada Town.wmv
Uitzending NOS robkDhF4lNA[/media] - Journaal Ellen Yamada
Interview Radio Wereld Omroep:
Vanuit haar kantoor in de Japanse stad Yamada kijkt Ellen van Dam uit op een woestenij. De tsunami van begin maart en de daaropvolgende brand lieten hier weinig staan. Veel buitenlandse collega's en Japanse inwoners zijn vertrokken. Maar de Nederlandse lerares Engels blijft, welbewust.
De 29-jarige uit Deurne was in maart dagenlang in het nieuws. Net voordat de aardbeving en tsunami toesloegen, was ze een lange strandwandeling gaan maken van Yamada naar het 25 kilometer verder gelegen Miyako. Pas vier dagen later kon de Nederlandse ambassade in Tokio contact met haar leggen. Zij was de laatste van de vermiste Nederlanders.
Veel geluk
'Ik voelde de aardbeving wel, maar er was niets waar ik aan kon zien dat het ernstig was’, zegt Van Dam. ‘Maar toen ik in Miyako aankwam, zag ik dat er water de straat inliep. Ik zag dat mensen hard begonnen te rennen, dus ik ben gaan meerennen.'
Ze had onvoorstelbaar veel geluk. 'Ik was die dag een half uur eerder weggegaan omdat ik vroeger klaar was met werk. Anders was ik nog op het strand geweest.'
Bezorgd
Aanvankelijk realiseerde ze zich niet hoe ernstig de situatie was. 'Ik dacht de bus terug te nemen, maar die reed natuurlijk niet. Daarna dacht ik terug te lopen, maar de politie had de weg afgezet.'
Ze bracht de nacht door in een basisschool waar een Japanse vrouw zich over haar ontfermde.
'We zaten op stoelen en hadden te weinig dekens. Ik deelde er een met een oudere vrouw. Die zat me steeds in te stoppen. Ze had het liefst nog gehad dat ik met haar was meegegaan, zo bezorgd was ze.'
Tsunamiwaarschuwing
De volgende dag besloot Van Dam toch terug te lopen. Aanvankelijk langs de zee, maar dat bleek al snel te gevaarlijk. 'Er was weer een tsunamiwaarschuwing, dus ben ik de bergen in gegaan.'
Dat schiep nieuwe problemen; ze kende de weg niet. Toen ze mensen om hulp vroeg, ontfermde zich weer iemand over haar. 'Hij heeft me naar een bergweg gebracht. Toevallig kwamen we een vriend van hem tegen in een vrachtwagen. Die heeft ons een heel stuk naar Yamada gereden.'
Dicht bij de stad hield het Japanse leger haar tegen. De soldaten raadden haar af verder te gaan, maar ze was niet van haar stuk te brengen. 'Ik ben dwars door een supermarkt heen gelopen. Zelfs over een dak.'
Weer werd ze geholpen. 'Mensen gaven af aanwijzingen vanaf hoger gelegen plekken. Anders was het niet gelukt, er viel niets meer te herkennen.'
Contract opgezegd
In Miyako had ze gehoord dat Yamada volledig was verwoest. Maar ze bofte. Haar huis stond er nog en haar vrienden en collega's leefden. Op het gemeentehuis was men dolblij haar te zien. 'We waren enorm ongerust', zegt loco-burgemeester Shoichi Sato.
Hij laat de lijst zien van vermiste werknemers uit de stad. De naam Van Dam heeft hij omcirkeld. Hij is onder de indruk dat ze besloot te blijven. 'Zo’n dertig tot veertig procent van de buitenlandse leerkrachten heeft het contract opgezegd.'
Trouwen
Yamada heeft een speciale band met Nederland. In 1643 deed het schip Breskens de Japanse stad tweemaal aan voor voedsel en water. Het bezoek van de Nederlandse zeelieden maakte zo veel indruk, dat een eiland voor de kust in 1964 omgedoopt werd in Orandajima, 'Nederlands eiland'.
'Ellen heeft de band met Nederland verstevigd', zegt de loco-burgemeester. 'Ik hoop dat ze trouwt en hier blijft.'
Trouwen hoeft niet van de nuchtere Nederlandse, maar blijven wil ze wel. 'Dit is meer mijn thuis dan Nederland.'
Japanse mentaliteit
Ze houdt van de Japanse mentaliteit. 'Het is niet waar dat Japanners geen emoties laten zien. En ik vind de werksfeer heel prettig. Niemand klaagt als er moet worden overgewerkt. Iedereen helpt elkaar. Er is wel hiërarchie, maar je merkt er weinig van. Je wordt snel geaccepteerd. Ik hoor van mensen die ook Engelse les gaven, dat ze na een paar jaar naar huis gingen. Dan sluit je je af, denk ik. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik niet welkom ben.'
Ook het beruchte stereotype dat Japanners niet open zijn, spreekt ze tegen. 'Nederlanders zoeken er vaak wat achter. Ze denken dat het nep is. Maar ik denk dat weinig mensen zo open zijn als Japanners.'
Haar baas is nog altijd bezorgd. Van hem mag ze niet meer wandelen. 'Misschien wel in de bergen', zegt ze hoopvol.
Groeten Hans van Dam, vader van Ellen en modelvlieger.
Ellen maakt 1200€ over aan de lagere school die het meest getroffen is door de tsunami in Yamada.
De 165€ van Stichting 4just1.com wordt gebruikt voor de schoolkinderen die Ellen Engelse les geeft(stickers,snoep).
In overleg met en goedkeuring van Robert start ik een topic, hulp voor Japan.
Hallo forumleden,
Bij deze wil ik jullie aandacht vragen voor de tsunami in Japan.
Vrijdagochtend (onze tijd, in Japan was het middag) is er onder zee aan de
oostkant van Japan een flinke aardbeving geweest van 8.9 op de schaal van
Richter.
Ellen (onze dochter) woont in Yamada, 135 km van het epicentrum van de aardbeving.
Ongeveer 15 minuten na de aardbeving volgde een tsunami van vele meters
hoog.
Tussen de aardbeving en de tsunami heeft een vriendin van Ellen die in Tokio
woont nog een smsje van Ellen gehad dat alles oké was.
Onze dochter Ellen van Dam (laatst vermiste Nederlandse) woont en werkt al 6
jaar in het kustplaats Yamada (20.000 inwoners).
Ze werkt voor de Board of Education en geeft op 11 scholen engelse les.
Op het moment van de van de tsunami was ze aan het wandelen aan de kust van
Miyako (25km boven Yamada)en heeft moeten rennen voor haar leven om op hoger
gelegen gebied te komen.
Ze is s'nachts terug gelopen naar Yamada en aangekomen zag ze een dorp dat
bijna helemaal verwoest was en in brand stond.
Bejaardenhuis met 200 inwoners weggespoeld en allemaal dood, tot nu toe 400
doden en nog 400 vermisten waaronder ook 3 leerlingen van Ellen.
Gelukkig stond het gemeentehuis hoger gelegen en waren de mensen die alles
regelen ongedeert en kon de opvang snel geregeld worden.
Anders was het in de plaats Otsuchi 13 km onder Yamada waar het gemeentehuis aan de kust stond helemaal weggespoelt en 100 doden in een gebouw, dus geen crisisteam in Otsuchi.
Nu staan Japanners niet graag met hun hand open wil ik toch een inzameling
houden voor Yamada en zodanig dat het geld daar zeker aan komt en gebruikt
gaat worden waar ze het nodig hebben.
Ellen kan lokaal inkopen doen(bijv. schoolspullen voor de leerlingen) zodat het meteen gebruikt kan worden.
Daar wil ik het rekeningnummer van Ellen voor gebruiken.
E.P.A. van Dam
Deurne
Rabo 110855345
Onder vermelding Hulp aan Japan
Inzameling tot 07-07-2011 € 1264,-
De url's spreken voorzicht.
VIDEO: barcos terminaron en techos de edificios tras tsunami en Japón | El Comercio Perú
iDWrleXLG0A[/media] - 2011.03.13
uJH1jfJUcS4[/media] - Tohoku Severe Earthquake, Yamada Town.wmv
Uitzending NOS robkDhF4lNA[/media] - Journaal Ellen Yamada
Interview Radio Wereld Omroep:
Vanuit haar kantoor in de Japanse stad Yamada kijkt Ellen van Dam uit op een woestenij. De tsunami van begin maart en de daaropvolgende brand lieten hier weinig staan. Veel buitenlandse collega's en Japanse inwoners zijn vertrokken. Maar de Nederlandse lerares Engels blijft, welbewust.
De 29-jarige uit Deurne was in maart dagenlang in het nieuws. Net voordat de aardbeving en tsunami toesloegen, was ze een lange strandwandeling gaan maken van Yamada naar het 25 kilometer verder gelegen Miyako. Pas vier dagen later kon de Nederlandse ambassade in Tokio contact met haar leggen. Zij was de laatste van de vermiste Nederlanders.
Veel geluk
'Ik voelde de aardbeving wel, maar er was niets waar ik aan kon zien dat het ernstig was’, zegt Van Dam. ‘Maar toen ik in Miyako aankwam, zag ik dat er water de straat inliep. Ik zag dat mensen hard begonnen te rennen, dus ik ben gaan meerennen.'
Ze had onvoorstelbaar veel geluk. 'Ik was die dag een half uur eerder weggegaan omdat ik vroeger klaar was met werk. Anders was ik nog op het strand geweest.'
Bezorgd
Aanvankelijk realiseerde ze zich niet hoe ernstig de situatie was. 'Ik dacht de bus terug te nemen, maar die reed natuurlijk niet. Daarna dacht ik terug te lopen, maar de politie had de weg afgezet.'
Ze bracht de nacht door in een basisschool waar een Japanse vrouw zich over haar ontfermde.
'We zaten op stoelen en hadden te weinig dekens. Ik deelde er een met een oudere vrouw. Die zat me steeds in te stoppen. Ze had het liefst nog gehad dat ik met haar was meegegaan, zo bezorgd was ze.'
Tsunamiwaarschuwing
De volgende dag besloot Van Dam toch terug te lopen. Aanvankelijk langs de zee, maar dat bleek al snel te gevaarlijk. 'Er was weer een tsunamiwaarschuwing, dus ben ik de bergen in gegaan.'
Dat schiep nieuwe problemen; ze kende de weg niet. Toen ze mensen om hulp vroeg, ontfermde zich weer iemand over haar. 'Hij heeft me naar een bergweg gebracht. Toevallig kwamen we een vriend van hem tegen in een vrachtwagen. Die heeft ons een heel stuk naar Yamada gereden.'
Dicht bij de stad hield het Japanse leger haar tegen. De soldaten raadden haar af verder te gaan, maar ze was niet van haar stuk te brengen. 'Ik ben dwars door een supermarkt heen gelopen. Zelfs over een dak.'
Weer werd ze geholpen. 'Mensen gaven af aanwijzingen vanaf hoger gelegen plekken. Anders was het niet gelukt, er viel niets meer te herkennen.'
Contract opgezegd
In Miyako had ze gehoord dat Yamada volledig was verwoest. Maar ze bofte. Haar huis stond er nog en haar vrienden en collega's leefden. Op het gemeentehuis was men dolblij haar te zien. 'We waren enorm ongerust', zegt loco-burgemeester Shoichi Sato.
Hij laat de lijst zien van vermiste werknemers uit de stad. De naam Van Dam heeft hij omcirkeld. Hij is onder de indruk dat ze besloot te blijven. 'Zo’n dertig tot veertig procent van de buitenlandse leerkrachten heeft het contract opgezegd.'
Trouwen
Yamada heeft een speciale band met Nederland. In 1643 deed het schip Breskens de Japanse stad tweemaal aan voor voedsel en water. Het bezoek van de Nederlandse zeelieden maakte zo veel indruk, dat een eiland voor de kust in 1964 omgedoopt werd in Orandajima, 'Nederlands eiland'.
'Ellen heeft de band met Nederland verstevigd', zegt de loco-burgemeester. 'Ik hoop dat ze trouwt en hier blijft.'
Trouwen hoeft niet van de nuchtere Nederlandse, maar blijven wil ze wel. 'Dit is meer mijn thuis dan Nederland.'
Japanse mentaliteit
Ze houdt van de Japanse mentaliteit. 'Het is niet waar dat Japanners geen emoties laten zien. En ik vind de werksfeer heel prettig. Niemand klaagt als er moet worden overgewerkt. Iedereen helpt elkaar. Er is wel hiërarchie, maar je merkt er weinig van. Je wordt snel geaccepteerd. Ik hoor van mensen die ook Engelse les gaven, dat ze na een paar jaar naar huis gingen. Dan sluit je je af, denk ik. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik niet welkom ben.'
Ook het beruchte stereotype dat Japanners niet open zijn, spreekt ze tegen. 'Nederlanders zoeken er vaak wat achter. Ze denken dat het nep is. Maar ik denk dat weinig mensen zo open zijn als Japanners.'
Haar baas is nog altijd bezorgd. Van hem mag ze niet meer wandelen. 'Misschien wel in de bergen', zegt ze hoopvol.
Groeten Hans van Dam, vader van Ellen en modelvlieger.
Laatst bewerkt door een moderator:
