Veron Cardinal VV

Ik wou maar eens meedoen met het Cardinal spel! Ik dacht eerst aan te haken bij het verslag van Frans Bal maar het is waarschijnlijk beter om dat niet te 'vervuilen' met ervaringen van een ander. Dus toch maar mijn eigen verslag. Ik had een paar jaar geleden, in een aantal bouwsessies met twee kameraden, al een vleugel en een stabilo gebouwd, en die lagen op de kast stoffig te worden. Want, tja, ik had al een aantal vliegklare sportmodellen, en geen plek om met dieseltjes te vliegen...... Tot ik vorig jaar op Old Warden voor 14 pond een setje kocht met een 1806/2300 KV motortje, een 6x4 propje en een BEC. Vorige maand kwam daar nog de onovertroffen Meijdam timer bij, en gister werd er een pakje met 5 tweecel 260 MaH lipootjes en laadsnoertjes aan de deur afgegeven, dus nu kan ik verder! Eerst maar eens kijken wat de aandrijving weegt. Dit moet worden vervangen:

Een PAW half cc dieseltje, met 7x4 prop en een tankje gemaakt van een injectiespuit. Weegt, inclusief M2 boutjes, 62 gram. En dit zooitje moet er voor in de plaats komen:

Wat een rommel, hè? Gelukkig weegt het bij elkaar 70 gram, dus ik hoef niet al die dradenboel helemaal voor in de neus te proppen. Nu eerst maar eens twee rompzijkantjes uitsnijden uit 1,5 mm balsa, en dan uitzoeken hoe ik de timer en de aan/uitknop het beste kan monteren. Tot later!

 

Omdat ik dus moest verzinnen hoe ik de elektro aandrijving in de romp zou plaatsen, heb ik besloten eerst een soort open romp te bouwen, en daar vervolgens de andere zijkant tegenaan te plaatsen. Je krijgt dan dit:

De motor is op een 1,5 mm triplex schot geschroefd. Dit schot wordt van bovenaf in de romp geschoven, tussen 5 mm balsa opvulstukken, voor en achter het schot. De linker spleet is passend, de rechter spleet is breder om de zijtrek te kunnen trimmen. Als het model af is, schuif ik een latje in die spleet om het motorschot vast te klemmen. Door de dikte van het latje voor- dan wel achter het schot aan te passen, kan ik meer of minder zijtrek instellen. De BEC en de LiPo worden ook van bovenaf in de neus geschoven; er moeten nog balsa schotjes in de neus worden geplaatst om die onderdelen op hun plaats te houden. Het is de bedoeling dat alle apparatuur uit het model kan worden gehaald zonder iets open te hoeven snijden.
De Meijdam timer moet bereikbaar zijn voor instelling van motorloop en vluchtduur. Daarom heb ik hem ingebouwd in een kastje met een 1 mm triplex bodem en 3 mm balsa zijkanten. Hierop wordt een 1 mm triplex dekseltje gelijmd, met M2 moertjes in twee van de hoeken. Dit geheel kan in een luikje met een triplex frame in de rechter rompzijkant worden geschroefd. De aan/uit knop krijgt een plaatsje achter het onderstel, op de plek waar je het model vasthoudt bij de handstart. Vanwege het gat in het middelste balsa schot zal het onderstel iets anders van vorm moeten worden.

 

Even aanmelden wat dit verslag ga ik natuurlijk volgen

 

Het kastje met de Meijdam timer en de aan/uit knop hebben een plaatsje in de rechter rompzijkant gevonden.

Er zit een 1 mm triplex framepje aan de binnenkant, waar de timer in z'n kastje aan vast is geschroefd. De timer moet vanaf de buitenkant op z'n kant in de romp worden geschoven, waarna hij een kwartslag wordt gedraaid en aan het luikje voor de afstelknoppen naar tegen het framepje wordt getrokken, zodat de twee M2 boutjes (de zwarte puntjes op de foto) kunnen worden aangebracht. Als de timer is afgesteld, gaat het luikje dicht. Het luikje scharniert aan een stukje doek. Omdat de lijm nog aan het drogen is, heb ik nog niet geprobeerd of dit allemaal wel werkt! Met een beetje pech moet ik later melden dat het allemaal HEEL anders is geworden..... De BEC en de LiPo hebben allebei in de neus een half open kastje gekregen, om nog voldoende ruimte over te houden voor de 'drahtsalat' zoals onze Oosterburen zouden zeggen.

Op deze foto is de brede spleet voor het motorschot in de rechter rompzijkant goed te zien.
Ten slotte heeft het onderstel inderdaad een wat andere vorm gekregen vanwege het gat in het balsa schot. Het blijft trouwens altijd een zenuwenklus om een onderstelletje met vooruit stekende pootjes te buigen. Driedimensionaal denken! Gelukkig is het redelijk gelukt om alle hoeken goed te krijgen.

 

Vandaag enige hulp gehad van mijn persoonlijke electronika goeroe, Bruno. Samen de motor, BEC, LiPo, timer en servo voor de thermiekrem aangesloten. Lipo geladen, en de boel in een proefopstelling gezet.

Let op het armpje van de servo, boven de aan/uit knop, in vliegstand, dus verticaal. Straks komt daar een nylon lijntje aan, wat naar achter naar het stabilo gaat. Het stabilo wordt onder spanning gezet met een elastiekje, zodat het omhoog wil klappen. De nylon lijn houdt dat tegen. Na de ingestelde vliegtijd laat de timer de servoarm een kwart slag naar achteren draaien, zodat de lijn loskomt en het stabilo omhoog klapt. In de proefopstelling hebben we de boel gestart. Met de Meijdam timer moet je dan de aan/uit knop 1x indrukken om het systeem te initialiseren. Als de servo nog in de thermiekrem stand staat, gaat hij op dat moment weer verticaal. Daarna de aan/uit knop 3 seconden ingedrukt houden en de motor gaat lopen.

Als je de aan/uit knop los laat (dus als je het model lanceert), begint de motorlooptijd. Na het ingestelde aantal seconden stopt de motor, en start de vliegtijd. Nadat die ingestelde tijd is afgelopen, draait de servo arm. Het werkte perfect! Dus was de tijd gekomen om de romp in elkaar te lijmen. Het onderstel werd met ijzerdraad aan een 1 mm triplex schotje gezet, en het geheel werd met 5 minuten epoxy aan het rompschot gelijmd. Daarna kon de rechter rompzijkant op z'n plaats worden gelijmd.

En dan begint het warempel op een vliegtuigromp te lijken!

 

Nu de electronika er in zit, is de rest van het modelletje een fluitje van een cent. Ik zou soms willen dat alle modellen zo gemakkelijk in elkaar gingen. Het enige puntje van zorg was nog dat de romp recht zou worden. Daarvoor heb ik hem maar eens 'ingespannen' in balsa driehoeken.

Zo kun je de rompzijkanten aan de staart nauwkeurig bij elkaar brengen, en de achterste rompschotjes op maat maken en op hun plaats lijmen. Dan nog wat beplanking onder en boven op de romp en nog wat andere details aanbrengen, een schuurbeurt en voila! dan is ie al klaar om bekleed te worden.

De vleugel hangt hier nog scheef omdat er boven op het rompzadel nog 3x3 latjes moeten worden toegevoegd, maar dat doe ik na het bekleden, anders zitten ze maar in de weg. Het cockpit 'glas' wordt ook na het bekleden aangebracht.
Ik denk dat ik de Cardinal geheel in het geel zal bekleden, met zwarte letters. Eens kijken wat ik nog aan tissue heb liggen..... De vleugel en de onder- en bovenkant van de romp krijgen dik-, de rest dun tissue.

 

Mijn Cardinal uit 1977 kreeg wat extra balsa in het midden van de vleugel omdat de elastiekjes de bekleding vernielden. Bonus: het bekleden is daarna nog makkelijker.

Cardinal_1 door DHZ geplaatst op 19 apr 2018 om 23:21

 

Ik zou dat middendeel gewoon met 0.6 mm balsa indekken. Vanuit het midden naar de eerst volgende rib. Wel boven en onderkant.

 

Hier demonstreert Henk de spullen, waar ze bij Veron nooit hadden kunnen dromen :

 

Jan Willem, weet je nog of je dun of dik tissue op de vleugel van je Cardinal had? Ik heb dik tissue op de oningedekte vleugel van mijn Bugaboo, en daar zijn de elastiekjes nooit doorheen gegaan. (Overigens is middenindekking geen slecht idee).

 

Dun of dik...? in elk geval geel. Op de foto zie je overigens een foliebekleding die ook mijn moeder niet op prijs kon stellen vanwege de plakkerige strijkbout die zij terugkreeg. Tijdens een reis naar Engeland liet ik de Cardinal in een regenbuitje onbeschut staan omdat de folie er wel tegen kon. Dat klopte ook, maar de folie verhulde dat het regenwater zich achterin de romp had verzameld en het hout had doorweekt met als gevolg een geheel gewijzigd zwaartepunt - WTF - ineens wilde het ding niet meer vliegen! Een behulpzame eilandbewoner zag het direct en verloste mij van het gepieker. De Cardinal kreeg later (dikke?) tissue met een stabilo/kielvlak van schuim. Voor het laatst bij Anloo gevlogen, een paar jaar geleden.

 

Toen ik in mijn voorraadje tissue naar een vel dik geel zocht, bleek ik dat niet meer op voorraad te hebben, alleen nog maar dun. Geen nood, dacht ik, we kopen gewoon een cupje Dylon textielverf en maken dan een aantal vellen dik wit tissue mooi geel! Per slot van rekening was dat 3 jaar geleden ook prima gelukt bij de restauratie van de Louis van den Hout Spider, toen ik rood tissue nodig had. Maar nu blijkt dat je nergens meer van die cupjes Dylon verf kunt krijgen! Alleen nog de soort voor in de wasmachine, en daar heb ik geen ervaring mee. Weer een traditioneel product dat uit de winkels verdwijnt. Heeft iemand ervaring met dat wasmachine spul of een andere tip om tissue te kleuren? (En dan bedoel ik niet verven of spuiten na het bekleden en lakken).

 

Dit misschien Henk ? https://horejsi.cz/Pages/DetailProdukt.aspx?objcislo=1494-02

Groeten Jef

 

Hallo Jef,
Lijkt geschikt maar 4 euro 36 vind ik knap duur (zuinige Nederlander) en dan moet het ook nog hier naartoe worden verzonden. Ik zoek nog even verder...

 

Nadat ik vanmorgen heerlijk met mijn Luna LB stunter had gevlogen (zie Project Gran Canaria bij Lijnbesturing), werd het vanmiddag tijd om eens iets aan het gebrek aan geel tissue te doen. Fall Gelb, zouden onze oosterburen zeggen (o, nee, daar bedoelden ze indertijd iets heel anders mee, en daar hebben we veel ellende mee beleefd....). Maar ter zake. Mijn zus had bij de DA drogist bij haar in het dorp zowaar een sachet Dylon 'zonnebloem geel' gevonden, en me dat opgestuurd.

Dat er nog DA drogisten bestaan is al een mirakel, en dat deze een kleur had die volgens hun website niet door Dylon wordt geleverd, is de tweede! Afijn, een derde van het poeder, 17 gram, met warm water aangemaakt, in 2 liter warm water 85 gram zout opgelost, kleurmiddel erbij in een oude bak om voorgelijmd behang in nat te maken, goed mengen, dan krijg je dit:

Ziet er niet geel uit..... Toch maar de vellen tissue er in gedaan, één voor één, losjes opgerold en een minuutje of twee ondergedompeld gehouden. Als je zo'n vel er dan aan twee punten uittrekt, ontrolt hij zich en kun je hem op een oud laken te drogen leggen. En dan zien ze er wel geel uit! En als het tissue droogt, verdiept de kleur zich. Hier liggen 6 vellen (4 dik, 2 dun) te drogen.

Op het laken zijn de rode sporen van de vorige keer nog te zien. Rood is immers een veel sterkere kleur dan geel. Na een 10-tal minuutjes was het tissue droog genoeg om op zolder aan het droogrek gehangen te worden, en na nog een kwartier helemaal droog! Tot slot heb ik alle vellen even onder de strijkbout doorgehaald, op standje wol, en toen waren de vellen niet meer van 'echt' te onderscheiden! Nu maar eens de bouwtafel leeghalen van de andere projecten die er op terecht zijn gekomen, en maar eens aan het bekleden slaan.

 

Werk in uitvoering met de VV Cardinal.

Bij het bekleden van het stabilo heb ik tissue paste gebruikt, bij het bekleden van het rompje verdunde Eze dope. Gaat prima, en stinkt niet. Straks de vleugel nog in het geel, en als dat allemaal droog is, het stabilo en de vleugel nat maken met de bloemenspuit om het tissue strak te laten trekken. "De wereld is niet mooi, maar ik kan haar een beetje geler kleuren" (vrij naar Herman van Veen....)

 

Ziet er goed uit en ja wel heel prettig dat het niet stinkt

 

De Cardinal heeft nu een aantal lagen EZ dope spanlak gehad. Dat viel toch een beetje tegen. Weliswaar is het tissue redelijk strak en luchtdicht, maar niet zo 'poing-poing' strak als met 'echte' spanlak. Het blijft wat week. Wat ik hoop is dat het tissue hiermee wat 'taaier' is dan met spanlak, en minder bros, dat zou iets goed maken. Verder is het tissue ook niet zo sterk gekrompen als met spanlak, zodat hier en daar nog een vouwtje zit. Een erger punt is dat je op het tissue nog kunt zien waar de tissue paste op het hout is gesmeerd, en een soort kringen of sporen waar de eerste laag verdunde EZ dope bij het bekleden is doorgedrongen. Het soort sporen dat je ziet als iets deels nat is geworden. Je kunt op de foto hierboven van de romp al zien waar de sporen gingen komen! Het tissue op de houten rompzijkanten en het kielvlak ziet er wel prima uit. Hoewel het model hiermee eigenlijk vliegwaardig is, weet ik nog niet of ik wellicht een deel van de vleugel en romp alsnog afplak en in een kleurtje spuit... We zullen het op 2 juni zien! En dat is al vlug....

 

Ik zou een volgende keer eerst het tissue spannen met alcohol en daarna met ez dope aflakken. Wordt zo strak als een drumvel.

 

Vandaag maar weer eens optimaal gebruik gemaakt van mijn koele bouwkamer en de Cardinal afgemaakt. Ik had de vorige weken al wat rood tissue trim gebruikt om het model wat op te vrolijken en de ergste sporen van de droog 'kringen' op de romp te verdoezelen, en de vleugel nog wat extra lagen EZE dope te geven. Nu maar alle elektronica weer in het model gefoefeld, en uitgeprobeerd. Werkt allemaal perfect! Bleef nog over om de thermiekrem af te maken, en om wieltjes en een ruitje aan te brengen. Deze Cardinal weegt 205 gram, en balanceert precies waar het op de tekening moet. Een mazzeltje! Nu nog wachten op een rustig moment om de eerste vlucht te maken. Misschien wordt dat zaterdag op de hei.....