Vink vliegt weer F3K, verslag van een herintreder

Gisteren voor het eerst sinds een week weer eens een langere vliegsessie gehad met de Flitz 2. Omdat ik nu hoogtes direct kan meten en op de grond kan aflezen (met een AltiMon van rctool.de) eerst maar eens een uurtje gericht geoefend met werpen en meteen terugkomen. Aan het begin gooide ik 39m +/- 2m maar na een uurtje oefenen kwam ik op 47m +/- 2m. Ik weet dat krap 50m nog steeds voor Flitz2-begrippen niet veel voorstelt maar ik vond het wel prettig om op deze manier te trainen. Starten zal nooit mijn sterke punt worden vermoed ik, ik ben nogal klunzig. Als je mij een bal laat gooien gaat ie ook zelden de goeie kant op. Als ik op termijn een steady 55-60m kan gooien ben ik daar al zeer gelukkig mee.

Een aardig bijeffect van de werptraining was dat de rest van de korte vluchtjes ook leerzaam bleek. Met de Strikes heeft rondscheuren met de flaps neutraal weinig zin omdat ze dan toch wel erg snel vallen maar de Flitz loopt als een malle in die setting en verliest eigenlijk relatief maar weinig hoogte. Opeens leek mijn veldje een stuk kleiner dan normaal. Ook maar eens (ver buiten mijn comfortzone want doe ik bijna nooit) een stel rollen gemaakt en wat inverted rondgescheurd en dat bleek veel makkelijker dan ik dacht. Ik heb mezelf ook aangewend om te landen met dezelfde setting en het tempo te regelen met de flapstick, werkt lekker en is handig mocht ik ooit in het jaar 2061 quick turnarounds gaan oefenen.

De vliegsessie daarna zag er alweer heel anders uit dan vorige keer: sneller, grotere afstanden maar zeker ook hoger. Ook weer een stel saves vanaf 2-5m hoogte en vluchten tussen de 3 en 5 minuten. De eerdere reparatie aan de vin heeft het goed gehouden maar ik heb weer wat te doen: ik had een mooie landing zonder enige voorwaartse snelheid maar tikte precies het richtingsroer op de rand van een bevroren molshoop waardoor hij nu wat kleiner is. Ik zat bijna te denken hem gewoon rond te schuren maar dat is mijn eer te na. Ik maak er wel een nieuw stukje aan, heb ook nog carboweave 60g wat ik ervoor kan gebruiken. Ik vraag soms af of ik de enige ben die de hele tijd zijn vertical weet te slopen Een ander klein puntje is een delam op de onderkant van de vleugel tussen flap hoek en servopocket. Die heb ik volgens mij de eerste vliegdag al veroorzaakt met een ruwe landing. Natuurlijk een plek die behoorlijk belast wordt en ik heb de indruk dat ie heel langzaam groter wordt, dus daar mag de spuit met lamineerepoxy ook even in.

 

Ronde 2 in Bergeijk was een wat surreële belevenis voor me. Om te beginnen had ik de hele voorafgaande week in een studio gezeten voor opnames van een nieuw album van The Maureens en dat vergt hoge concentratie en kost ongelooflijk veel energie.

Ik overwoog nog om deze ronde over te slaan maar realiseerde me ook dat ik niet op zaterdag met mooi weer op de bank kan hangen terwijl er ergens een wedstrijd gaande is. Dus ik dacht f@&k it, ik herpak mezelf nog een dag, ga er gewoon heen en fiets het stuk van Eindhoven naar Bergeijk.

Dat fietsen was nog best zwaar vanwege de hoge temperatuur en luchtvochtigheid. Natuurlijk ook net iets teveel kleren aan dus ik was na een km of 10 al compleet doorweekt. Maar ik wilde ook niet treuzelen omdat ik nog steeds een kans had om 9.50u te halen en daarmee misschien de eerste ronde. Dus maar doorgeramd, laatste stuk vanaf Eersel ging over halfverhard fietspad en het allerlaatste stuk over een modderpad dus het gemiddelde tempo erin houden werd lastig. Uiteindelijk hoorde ik toen ik er bijna was "5.... 4..... 3.... 2..... 1..... TUUUUUUUUUUUUUT" over de Brabantse velden galmen en op dat moment was ik ineens weer blij dat ik ervoor was gegaan. Het laatste stukje met applaus vanaf het veld versterkte dat gevoel nog.

Ik had net ronde 1 gemist en achtte mezelf niet in staat om meteen te vliegen dus ik besloot om eerst maar eens de tijd te nemen om op te drogen en bij te komen. Na ronde 2 maar eens een paar testworpjes gedaan en hoewel ik geen enkele kracht in de start kon of durfde te leggen kon ik in ieder geval wel redelijk sturen, dus ik besloot vanaf ronde 3 in te stappen. Maar met duidelijke restricties: Geen enkel risico nemen, uit de buurt van de rest blijven om midairs uit te sluiten en daarom het open veld rechts van de wind verkennen. Stoppen als het niet of niet meer gaat. Flitz heelhouden. En vooral niet in een boom terechtkomen.

Onder die voorwaarden had ik wel lol in vliegen maar vanwege de lage starts en turbulente omgeving vloog ik veel korte vluchten vol overcorrecties, slordig flapgebruik, gehaakte starts en andere slechte gewoontes. Een keer nog buiten aan de rand van het veld in een sloot geland (zonder water) omdat ik glazig naar het silhouet van mijn zwever voor de bomen stond te staren en me pas veel te laat realiseerde dat ik achteruit aan het vliegen was Dat was wel tekenend, ik was zo moe dat ik begon te hallucineren.

Na een pauze en wat eten voelde ik me toch weer fit genoeg om de rest van de rondes te vliegen dus 'gameface on' en gewoon proberen, uit de buurt van de rest. Ik begon wat meer succes te krijgen met belletjes laag achterna jagen en dat was leuk totdat die berk het nodig vond om in de weg te staan. Ik vloog op dat moment best gefocust en scherp en zag de boom ook wel maar werd wat weggedrukt en gleed er net in. Einde oefening voor de dag. Ik kon er niet zoveel meer van vinden behalve de hoop dat de schade beperkt zou blijven en hem eruit halen niet al te lastig zou worden. Gelukkig was ik niet de eerste van de dag die het overkwam en ook niet de laatste, anders had ik me echt rot geschaamd.

Omdat ik klaar was voor de dag maar er nog een ronde te gaan was ben ik maar wat gaan wandelen om even bij te komen in mijn eentje. Dat hielp. Daarna dankzij Jorn de Flitz weer nagenoeg onbeschadigd teruggekregen en toen gleed de spanning weer van me af.

Het betekende na deze belevenissen veel voor me dat er tijdens de afsluiting applaus was voor mijn fietserij en dat ik ook bij wijze van aanmoediging 2 KST X08s uit handen van Vincent mocht ontvangen. De fietstocht terug met wind mee voelde daardoor toch als een overwinningstocht ondanks de uiteraard minimale score. Gelukkig was er veel ruimte in de trein (reizigers vinden een sterk naar zweet ruftende man met holle ogen en een geweerkoffer toch wat apart) en uiteindelijk rond half negen thuis. Het was een bijzonder dagje.

 

Mooi verhaal!

 

Ik heb op het puntje van mijn stoel dit prachtige verhaal gelezen Martijn. Mijn vrouw verklaard me vaak voor gek als ik s’morgens weer eens vroeg op pad ga om een wedstrijd te bezoeken. Het is dan nog donker, koud met soms wat regen. Heel even geef ik haar dan gelijk, maar dat duurt maar kort voordat ik met veel zin naar een wedstrijd rijdt. Een hele opgave denk je dan nog: vroeg op en 2 uur rijden.
Maar na zaterdag hoor je mij niet meer klagen hoor. Petje af voor je inzet. Daar kunnen we nog wat van leren. Je hebt laten zien dat waar een wil is, er een weg is.

Tot een volgende keer.

Groet,

Brian

 

Hahahaha die foto... "Gas erop jonguh! Kiek 'm goan!"

 

Leuk dat jullie het verhaal waarderen, ik twijfelde of ik het wel moest opschrijven omdat ik niet zo in elkaar zit dat ik slechte competitieresultaten wil goedpraten of legitimeren door de omstandigheden, hoe bizar ook. Maar goed, het leek me ook wel weer een vermakelijk relaas dus zie het ook zo. Ik kijk er lachend op terug!

Deventer/Olst wordt een makkie voor me om te komen dus na Malden met de Strike 3 mini en de gekte van Bergeijk ga ik daar toch eens proberen te laten zien dat ik ook nog bij vlagen wel fatsoenlijk kan vliegen.

 

Martijn, niet twijfelen!
Ik heb je verhaal ook met heel veel plezier gelezen!

Groetjes Edwin

 

Dank je Edwin!

En weer over op de orde van de dag. Ik heb eerst maar eens de door die berk aangevreten staartvlakken gerepareerd. Nieuw carboweave met lamineerhars over de ontbrekende delen gelegd en onder gewicht 24u laten drogen. Er zat stiekem nog een lange scheur/knik in de richtingroerklep die ik nog niet had ontdekt en ook heb gefixeerd door er voorzichtig lamineerhars in te injecteren. Daarna de boel nat uitgevlakt/geschuurd tot 2000grit en gepolijst. Ik ben wel tevreden, niet zo mooi of onzichtbaar als me soms lukt maar stevig zat en licht.

De weersvoorspellingen voor morgen zijn goed en ik heb tijd dus morgen maar eens een lange sessie vliegen.

 

Gisteren de hele middag op mijn veldje gestaan en in totaal ruim drie uur vliegtijd gemaakt. Ik had me voorgenomen om niet heel strak te gaan oefenen met de logger of op taken maar om gewoon weer eens wat te vliegen om het gevoel en de rust er weer in terug te vinden. Maar dat viel niet mee.

Om te beginnen kwam de wind uit het oosten en dat geeft ontzettend veel turbulentie op de plek waar ik vlieg. Het had wel wat weg van de omstandigheden in Bergeijk vroeg in de middag maar dan nog een stuk rommeliger. Echt wel lift, cirkelende meeuwen, valkjes en buizerds alom maar ik kwam er maar niet in. Met werpen zit ik zo'n beetje tussen technieken in, hoe ik de mini gooide kan niet met de Flitz maar hoe ik die moet gooien is echt nog zoeken. Eenmaal in de lucht ging het vaak met een noodgang naar beneden in de sink die ik vaak niet zag aankomen of waar ik maar niet uit leek te komen. Eindeloze reeks van 40-50 sec. vluchtjes, meer ballast, minder ballast, ander zwaartepunt, allemaal kl@te. Nog nooit zo beroerd gevlogen.

In mijn hoofd is het niet handig om dan te stoppen met vliegen. Ik wil dan toch weten hoe het komt, zelfs als ik het niet kan oplossen. Omstandigheden veranderen ook door de dag heen. Dus na anderhalf uur ploeteren maar eens gaan wandelen om na te denken. Wat me vooral opviel was dat ik snel hoogte verloor, wat ik eerst toeschreef aan sink maar wat de hele tijd eigenlijk gaande was en dat ik doorlopend moest bijsturen. Mijn gewoonte om bewust af en toe een paar seconden niet te sturen om het vliegtuig te kunnen lezen of te laten driften leek nergens toe te leiden.

Het werd ondertussen iets minder turbulent maar de wind trok meer aan. Dus 40g ballast met CG iets naar voren en maar eens werpen, nadrukken, niks doen en kijken wat er gebeurt. En toen merkte ik pas dat de elevator teveel down stond want hij ging telkens trouw accelerend langzaam maar zeker een duik in. Dus alles weer neutraal gezet, op servoniveau het midden ietsje up geschoven en hè hè, dit leek weer ergens op. Meteen kon ik weer behoorlijk lift pakken, had een paar snelle maar effectieve lage saves en kon ook weer wat tijd halen.

De rest van de tijd was in ieder geval weer wat leuker maar nog steeds met beroerde tijden voor een 1.5m. Werphoogte begon weer wat te verbeteren en daardoor kwam ik erachter dat de turbulente troep onderin op ongeveer 45m ophield dus bij voor mijn doen redelijke worpen had ik wel degelijk af en toe gelegenheid om lift te pakken en echt weg te komen. Uiteindelijk dus redelijk blij naar huis maar wel met het idee dat ik nog heel veel ervaring mis, de super voor de hand liggende trimfout echt wel eerder had moeten opmerken en dat ik na een periode van minder vliegen door slecht weer en muziek maken een heel stuk ben afgezakt.

De aankomende dagen gaat het erg hard waaien en ik wil eigenlijk pas weer vliegen als het rustiger is zodat ik de settings goed kan doornemen. In de tussentijd ga ik ook de zwaartepunten met alle drie mijn ballaststicks eens goed meten om er zeker van te zijn dat daar geen onverwachte afwijkingen in zijn geslopen.

Wordt vervolgd ...

 

Vandaag maar eens de Flitz binnen opgebouwd en op tafel gelegd en de zwaartepunten eens goed onder de loep genomen. Om te beginnen een enorme blunder ontdekt: mijn markering op de vleugel voor CG uitgangspunt 72mm bleek op 74.5mm te liggen! Nu is 72mm lekker achter maar 74.5mm is eerder achterlijk instabiel. WTF was ik aan het doen een paar weken geleden... Ik kan het alleen verklaren nu ik me herinner dat ik de stip heb gezet in de avonduren bij weinig licht.

Dat het zwaartepunt wat naar achter is geschoven is niet zo vreemd, ik heb een paar reparaties aan de vin gehad en ik heb nu ook (iets zwaardere dan nylon) titanium boutjes om het stabilo mee te monteren. Dat is niet omwille van stabiliteit of snobisme maar omdat ik het prettig vind om het hele vliegtuig met hetzelfde inbusje in elkaar te kunnen zetten. Ik had dat allemaal dacht ik ook wel weer uitgebalanceerd maar dus op basis van een fout referentiepunt.

Dus eerst maar eens 2.5g tungstenprut erbij in de neus om weer op 72mm te balanceren en daarna de ballaststicks goed doorgemeten in alle drie de gaatjes/posities. De 20g was perfect, die balanceert 72/71/70mm. De 40g lag een mm verder naar voren en heb ik iets verlengd zodat ie ook op 72/71/70mm uitkomt. De 60g lag ook wat voor maar dat heb ik zo gehouden, hij meet 70.5/69/67.5mm. Met die standen (en een 3g gewichtje dat ik in de neus kan plaatsen waardoor het CG 3mm naar voren gaat) heb ik nu bij alle vlieggewichten een mooi breed bruikbaar CG-bereik.

Hoezeer ik me ook erger aan mijn vergissingen en tunnelvisie van de afgelopen weken waardoor ik sommige fouten ook pas zo laat heb ontdekt, heb ik nu wel weer extra veel zin in vliegen omdat het een stuk makkelijker zal gaan dan mijn slecht gebalanceerde èn getrimde laatste pogingen.

 

Martijn,

Hoe heb jij je peg geïnstalleerd? Er wordt een carbon plate bijgeleverd, maar ik zie het niet zitten om die te gebruiken en wil mijn peg dmv 2 patches onder en boven verlijmen.
Ben wel benieuwd hoe dat hebt gedaan.

 

Ik heb de plate gebruikt. Ik las op RCGroups dat de consensus is dat dat niet sterk genoeg zou zijn zonder versterking van buitenaf maar vraag me af of dat wel klopt mits je hem netjes zonder luchtbellen in de holte installeert. Vooralsnog zit die van mij muurvast en ik heb er in het leerproces van leren gooien al aardig wat gehaakte en anderszins ongunstige starts mee gemaakt zonder dat ie een krimp gaf. Maar iedereen moet vooral doen waar ie het meeste vertrouwen in heeft.

Ik heb hem als volgt geïnstalleerd:
1. Inkeping met scalpel gemaakt over de tiprand richting de flaperon kier, daarna huid ietsje opengesperd met een tweetal coctailprikkers om werkruimte en zicht te hebben.
2. Schuim volledig verwijderd langs de spar en rondom de plek waar de plate zou moeten komen. Ongeveer 3mm rondom.
3. Plate rand rondgeschuurd aan de tipzijde om hem ver aan de rand van de tip te kunnen plaatsen. (Ik was van origine van plan een T-peg te installeren maar vond de stock peg fijner mits ie niet te diep in de vleugel zou liggen.)
4. Gaten in de beide skins gemaakt om de peg doorheen te bevestigen. Klein luchtgaatje aan het eind van de holte in de buurt van de spar geprikt door de onderste skin.
5. De hele holte aan de binnenkant en de plate dun met lamineer epoxy gecoat dmv injectiespuit
6. Wat lamineerhars ingedikt en in de holte gebracht zodat die grotendeels gevuld is. Plate ook mee ingesmeerd en geplaatst precies onder de gaten.
7. Peg in het midden opgeruwd en ontvet en met wat lamineerhars door de skins en plate in de juiste positie gezet. Randen rondom de peg strak afgetaped met 5mm mylar tape zodat er geen hars doorheen kan.
8. Rand van de vleugeltip dichtgetaped met veel stukjes 5mm tape dwars. Daarna door de tape heen lamineerhars geïnjecteerd en geroerd met de naald totdat uit het eerder geprikte luchtgaatje en het injectiepunt hars vloeit en er geen lucht meer in de cavity zit.
9. Onder gewicht 1.5 uur tussen tissues en schuim in vorm geperst om overtollig hars te laten ontsnappen.
10. Tissues verwijderd, overtollige hars met spiritus verwijderd en weer onder gewicht gelegd om 24u te harden.
11. Tape rondom de peg en tip verwijderd. Tip nog ietsje nageschuurd. Klein randje hars rondom de peg aangebracht toen ik later weer een spuitje met hars had gevuld voor iets anders.

Dit is allemaal nogal bewerkelijk natuurlijk maar ik heb volgens mij hetzelfde bereikt als met een goede T-plate install, namelijk de plate ligt volledig in lamineerhars met nabij contact met spar en beide skins. De skins zijn over het hele oppervlak direct met elkaar verlijmd. Ik snap dat patches van buiten makkelijker aan te brengen zijn maar volgens mij kan mijn plate echt geen kant op. De huid van de Flitz 2 is in de tip ook dubbel uitgevoerd om torsiekrachten op te vangen.

Ik heb geen bouwfoto's maar wel het resultaat:

 

In de namiddag vanaf 17u maar eens een uurtje gaan vliegen. Het was mooi helder maar tamelijk ijzig met een temperatuur rond het vriespunt en vlagerige windkracht 4 dus muts op de kop.

Een waar feest met het gecorrigeerde zwaartepunt. Ik vloog met +40g/71mm en kon prima rondkoersen. Meestal eerst in de wind hangen, soms vanzelf in lift komen of als de staart zakte en hij begon te vallen in sink opschuiven naar wat ik dacht de betere kant te zijn. Zo vond ik in vrijwel iedere vlucht wel lift. Paar keer weggekomen tot ca. 150m, daarna snel weer in Speed modus terugsteken en nieuwe lift zoeken. Aantal flutvluchten in alleen sink maar veel rond de 2 minuten en ook een paar keer 5-6 minuten gehaald in drie belletjes achter elkaar.

Ik ben blij dat ik het weer snap dus dan maakt een mens een mutsselfie met opgestoken duim.

 

Fijn dat het weer werkt! Ik zelf vlieg mn Flitz2 meestal rond de 69mm en met harde wind extra ballast en nog paar mm naar voren.

 

Bedankt voor je reactie en settings! Al vanaf mijn eerste RC vliegerij (15 jaar geleden begonnen met diverse electrozwevers, daarna een gemotoriseerd F3J model en daarna DLGs) vlieg ik met het zwaartepunt vrij ver achter. Ik weet niet precies waarom, vooral gevoel maar heeft denk ik te maken met wendbaarheid, gedrag tijdens cirkelen en de manier waarop het toestel lift aangeeft. Ik begon met de Flitz ook bij 68-69mm maar merkte snel dat ik veel happier was rond de 72mm. Grappig hoe dat per persoon verschilt.

Gisteren vloog ik met 262g en CG op 71mm en daarmee kwam ik prima vooruit, ook vanaf ver achter de wind in Speed mode om weer terug te komen. Het was niet heel turbulent, daarom had ik wel ballast maar CG niet te ver voor gekozen. Maar nu ik beter weet wat ik instel ga ik in wind ook eens CG wat meer naar voren testen.

 

dan ga ik weer eens wat naar achter testen ;-)

 

Het gaat lekker met vliegen. Gisteren in de namiddag in harde turbulente wind gevlogen (22-38km/u) met 60g ballast en cg op 69 en dat liep wel lekker. Veel prutsvluchtjes door verkeerde call in sink maar ook regelmatig 2 à 3 minuten en hoog en ver achter de wind vliegen. En alles is nog heel.

Maar vandaag is het helemaal feest. Hele middag gevlogen. Af en toe zon en cumulus wolken, nog steeds 15-25km/u wind maar minder turbulent en meer lift. Dus maar eens 20g/71mm geprobeerd en wauw. Eerste testworpje meteen 3 minuten, meteen daarna 11 minuten. Er komt nog wel eens vliegverkeer wat laag voorbij waar ik vlieg (vooral helis) dus ik ging niet te idioot hoog maar dat hoefde ook niet om lang boven te blijven. Lekker dynamisch vliegen om snel van bel te wisselen. Nog vier keer de 10 minuten grens doorbroken, veel 3 tot 7 minuten... supergaaf. Ik ben weer op het juiste spoor. Tijd voor meer aandacht voor werptechniek de volgende keer.

 

Leuk om te horen.
Mooi plekje daar trouwens.

 

Ja ik ben wel blij met die locatie. Het is een kunstmatige heuvel met een groot plateau er bovenop, ik denk een gronddepot van de aanleg van Nieuwegein of een oude vuilstort. Ligt aan een grote plas met vooral weiland in de omgeving. Om de heuvel heen ligt een wielerbaan dus er fietsen meestal één of twee wielrenners rond maar verder zie ik er vrijwel niemand. Ik vind het leuk dat er veel dieren zijn: konijnen en hazen, fazanten, uiteraard meeuwen en zwaluwen maar ook valkjes en een buizerdfamilie. De wielrenners zijn er OK mee dat ik er vlieg, heb er een paar gesproken en ook twee bestuursleden van de wielerclub die het terrein beheert.