Deel 3
Hallo allemaal,
Hierbij deel 3:
Het is ondertussen winter 2006. Een aantal zaken gebeurden er gelijktijdig.
Allereerst maakte ik een fout die volgens mij veel beginners, zeker die zonder begeleiding, maken: nl. het kiezen van een model puur op het uiterlijk.......
Ik ben altijd gek geweest van dubbeldekkers en kocht uiteindelijk een World Models Ultimate 120. De grootte werd bepaald door wat er in maximaal mijn auto paste. De motor was een OS 120 FS-II
WM Ultimate 120
Het model was al een tijdje klaar en er moest natuurlijk mee gevlogen worden, niet waar ? Ik vond dat mijn ervaring voldoende was om het eens te proberen, ha ha ha
Ik had natuurlijk geen enkel idee dat een dubbeldekker toch wel heel anders vliegt dan een trainer.....
De pre-flight check door twee chinese vrienden was wel iets heel bijzonders. Heel lang zijn ze bezig geweest om de aansluitnippel te zoeken voor de drukaansluiting naar de tank. Uiteraard heeft deze motor die niet aangezien die een pomp heeft, staat gewoon in de (engelstalige) gebruiksaanwijzing. Maar dat kreeg ik ze niet duidelijk.......en hoe doe je nu een pomp na in gebarentaal zonder dat het obseen wordt ?
Waar is die nippel nou.....? Rechts op de foto mijn hele grote vriend Li Xiao Hui (mr. Li). Spreekt 10 woorden engels en daar doen we alles mee.
Dat de motor al volgens het boekje was ingelopen en ook perfect liep in alle posities kon ze niet echt overtuigen. Na heel veel gedoe uiteindelijk toch maar gewoon gestart en opgestegen.
Potverdorie, dat was toch wel heel anders dan de Clouddancer !!!! VEEL meer power en heel anders reageren. Ik had continue het gevoel om achter de feiten aan te hollen. Dat de gasstick ook standen tussen volgas en stationair heeft, moest ik nog leren.
De landing werd al snel ingezet en daar werd pas echt duidelijk wat het grote verschil is tussen een dubbeldekker en een eendekker. Ik kwam op dezelfde manier binnen als ik gewend was om vervolgens het gas te sluiten naar stationair en het vliegtuig rustig uit te laten zweven. Dus niet met de Ultimate, die moet dus echt tot het einde gevlogen worden. Gevolg was dus dat die plotseling gewoon uit de lucht kwam vallen. Uiteraard zag ik dat niet aankomen en klapte die hard neer. Wonder boven wonder geen schade.
Nog een tweede vlucht geprobeerd die een stuk beter ging maar uiteindelijk toch maar besloten om maar even te wachten tot de vliegkunsten wat beter waren, soms moet je je ego maar even aan de kant zetten ;-)
Een andere ontwikkeling in die tijd was het feit dat Xi'an een echt modelvliegveld kreeg !!! Het was gesitueerd in een vrijetijdspark nabij een historische verzameling grafheuvels/tombes buiten de stad. De ligging was erg mooi en in het park waren een aantal kleine openluchtrestaurantjes waar je in de zomer lekker onder de bomen kunt zitten en eten.
Op de foto's ziet het er nog erg kaal en rommelig uit, uiteindelijk is alles opgeruimd en is er een mooi gebouw gekomen met een kantine, opslagruimte voor vliegtuigen, toiletten en een klein winkeltje met modelspulletjes. Het vliegveld was gebouwd door een van de plaatselijke modelwinkels en werd commercieel geexploiteerd. Er was iemend die daar permanent bij woonde en alles regelde.
In het begin
Chinees transport
Chinees transport 2
Het grote nadeel was het feit dat het bijna kompleet ingesloten lag tussen de bomen. Nu was er wel een doorgang tussen de bomen voor het starten en landen maar ideaal is natuurlijk anders. In het begin was het nog niet zo'n probleem, aangezien de bomen nog jong en dus laag waren. Maar dat werd later wel een probleem.
Het vliegveld was een grote verbetering, geen problemen meer met mensen op de baan. Geen gesjouw met je spullen en eten en drinken hoefde je ook al niet meer mee te brengen.
En ander ding wat begon te spelen in die tijd was mijn gezondheid. Ik ging door mijn rug tijdens een verhuizing en bleek een acute hernia te hebben. Ben eerst een maand thuis geweest, daarna een maand in een ziekenhuis in Hong Kong met uiteindelijk een operatie en daarna nog een maand revalideren.
Ik kon alleen maar liggen en staan. Zitten of auto rijden ging niet langer dan 15-20 min. Dat was nou precies de tijd die nodig was om naar het veld te komen. Ik moest van de doktor veel staan en lopen maar mocht niet werken. Dus..........vliegen !!!!
Die periode was ik bijna iedere dag op het veld te vinden omdat ik toch niets anders te doen had. Dat zorgde ervoor dat mijn vliegkunsten een stuk beter werden. Het duurde dan ook niet lang voordat de Ultimate wat vaker meegenomen werd.
Uit verveling heb ik toen nog een model gebouwd. Dat was de Dago Red, alweer van World Models. Voorzien van een OS FS-70. Een lekker ding om mee te vliegen en er zat behoorlijk de gang in. Ik kon hem toen voor weinig krijgen in een van de plaatselijke shopjes die alles wegdeed vanwege opheffing.
WM Dago Red
Therapeutische bezigheid: modelvliegen.... ;-)
Helaas was deze P51 niet een lang leven gegund. Omdat hij zo lekker vloog werd ik al snel overmoedig en begon meer en meer verschillende figuren te vliegen. Meskant ging perfect en stabiel dus dat was wat ik veel probeerde. Het ging mis toen ik een meskant probeerde met de buik naar mij toe. Gaf een verkeerde richtingsroer input en vervolgens kon ik de brokken opruimen.
Dago Dead
Rust in vrede
Van deze crash was ik goed ziek. Het was duidelijk dat ik op deze manier niet door kon gaan. Mooie modellen blijken niet altijd de beste keuze te zijn voor vliegplezier en een goede vliegvaardigheids ontwikkeling. Ik moest maar eens wat meer oefenen voordat er weer iets nieuws kwam.
Waar dat allemaal toe leidde komt de volgende keer weer.
Groet
Roald
Daarnaast zullen we het onderwerpje veiligheid nog maar even buiten beschouwing laten,
