Torque tube of aandrijf riem voor de heli

Ralph_

Ralph_

Mede forummers:

Wat is nou grote verschil tussen Torque tube en een aandrijfriem.

Is het beter/energie zuiniger/minder fragiel etc?

Sommige mensen zeggen... de grote merken zoals Goblin gebruiken geen torque tube. Maar Align heeft in de nieuwe modellen ook wel de torque tube. Als er een merk was dat van belt is overgestapt naar Torque EN WEER TERUG, dan is er inderdaad wat mis met de TT.

Mijn 450 heeft een belt en doet het goed.
Ik heb een 500TT gekocht (gebruikt) en ik heb alleen maar problemen met de staart. Maar dan kan liggen dat het gebruikt is en dat er steeds wat kapot gaat. Eerst de torque tube tandwiel voor.
Dan de houder achter bij de staart, waar de metalen beugel gebroken is.

Dus ik kan een nieuwe TT staart kopen of de overstap maken naar Belt.
 
Dit is echt een gevoelskwestie.

persoonlijk heb ik meer met een tt.
Puur omdat je een tandwiel ziet slijten, en een snaar kun je dit niet echt aan zien.
Daarnaast hebben snaren de eigenschap altijd even nagespannen te moeten worden als je eenmaal op het veld staat.

Nadeel is dat je wel netjes moet landen.
Tik met de staart in het gras = voorste tandwiel kapot. Standaard.

Ik vind een tt gewoon wat vriendelijker in het onderhoud. maar velen vinden een snaar makkelijker. Maar net wat je wil...

De dingen die jij hebt, herken ik alleen wanneer je regelmatig grof land...
Dan zou ik je als eerste aanraden om netter te gaan landen:mrgreen:
en ten tweede om de staart eens echt goed na te kijken.
 
Torque tube (is een beetje een modewoord, het is gewoon een as-aandrijving) is een "technisch mooiere" oplossing: loopt soepel en strak, verbruikt (mits goed geïnstalleerd) minder energie.

Heeft een nauwkeuriger montage/fabricage nodig en is daardoor ook duurder.

Is kwetsbaarder voor mechanisch geweld (de lompe landingen waar Student aan refereert).

Is makkelijker aan te passen voor gebruik in een schaalromp (je kunt vaak de lengte wat variëren) en ook een hooggeplaatste hekrotor is duidelijk minder problematisch.

Snaar is simpeler, goedkoper in fabricage, makkelijker qua monteren, en mits goed gemonteerd, domweg onderhoudsvrij, op gelegentlijk naspannen na. En daar zit de crux: als je moet naspannen, moet je vaak ook de hekrotor-aansturing weer even opnieuw afstellen (niet heel kritisch als je HH vliegt).
Vraagt iets meer energie, maar is vele malen vriendelijker tegenover het lompe landen.
In een schaalromp een beetje een drama, vanwege het op spanning zetten (waarbij de romp vaak ontzettend in de weg zit) en ook omdat als jouw romp een langere of kortere riem nodig heeft, het een enorm gedoe is om een passende riem te vinden. de rompjes die je kunt gebruiken hebben dus vaak een enorme schaalafwijking, omdat men liever de romp aanpast aan de beltlengte dan andersom.
Een hooggeplaatste hekrotor kan regelrecht een ramp zijn (al zijn er genoeg modellen die daar redelijk probleemloos mee vliegen) en het energieverbruik schiet bij zo'n staart dramatisch omhoog.

Groet, Bert
 
Ik heb voornamelijk ervaring met een riem aandrijving, as enkel op de 130x waarop een riem wellicht niet te doen is.
Behalve de kans op statische elektriciteit en zelden eens opnieuw op spanning brengen vind ik zo'n riem geen nadelen hebben. Ik denk dat wanneer je dat vaak moet doen er misschien iets mis is met de riem of de staart naar binnen schuift. Verder maakt een riem ook minder geluid, zie bv de (mini) protos en compass warp 360.

Als wildvlieger land ik niet altijd op een verharde ondergrond of kort gras dus de kans dat de staart eens iets bijsnoeit is ook met normale landingen vrij groot. Ik zie het echt niet zitten om dan telkens de hele staart te moeten verwijderen om een tandwiel te vervangen. Misschien valt dat bij de grotere modellen ook wel mee, denk aan de video van align waarbij ze een stuk hout bewerkten met de staartrotor, maar aan de andere kant zijn er ook meldingen van gestripte tandwielen door een 'reversal' of te hard stoppen van de staart. Vooralsnog heb ik liever een riem en lijkt zo'n 'torque tube' vooral goed voor de verkoop van onderdelen (ook meer te vervangen bij een crash) of op een schaalheli.
 
Chris, je hebt gewoon domweg gelijk (en inderdaad, die lagere geluidsproductie was ik nog vergeten): een as-aandrijving naar de achtertuin is technisch mooi, maar heeft zeker als het ruig moet gaan, weinig voordelen.

Groet, Bert
 
Hmz.. Als je netjes op kunt stijgen, kun je ook netjes landen..
Al kan het wel eens 2 tellen kosten om hem precies correct neer te hangen

En het is mij nooit gelukt om een tt te strippen in vlucht.. Alleen met een graspolsnoeiactie, en dat valt onder eigen schuld

Verder is het toch echt een stuk gevoel ;-)
De een heeft er veel mee, de ander niets
 
ik heb alleen met snaaraandrijving gevlogen in de trex 450/500 en nu ook in de goblin 500.
ik heb de snaar nog niet hoeven vervangen op de trex 500 (60 vluchten), en ik doe eigenlijk ook geen onderhoud (behalve af en toe spannen, misschien 3 keer hoeven doen)
lomp landen doe ik wel eens, maar nog nooit iets gestript/gebroken
De goblin vliegt ook uitstekend met een snaar.
Hoewel een TT iets vrijer loopt zal het om het even zijn qua verbruik.

Ik vind een snaar wel zo gebruiksvriendelijk. (Bijna) geen onderhoud, goedkoop, hufterproof en makkelijk.
 
Dank voor de reacties.

Ik had eerst problemen met de torque tube dat het armpje welke de staart rotor beweegt niet goed vast zat en helemaal los was gekomen (dom dat ik het niet had opgemerkt). Maar hierdoor werd de voorste TT tandwiel gestript toen ik dus een rondtollende 500 van 2 meter hoog aan de grond moest zien te krijgen.

Na her vervangen had ik steeds het volgende probleem:
Mijn staart ging steeds scheefstaan. De kracht van de TT draaide de staart toch weer scheef. Steeds verder aandraaien van de schroeven hielp niet. Dus met een stuk plakband ertussen en wat lijm bleef de staart weer goed.

Bij de volgende keer optoeren leek alles goed te gaan en steeg ik op tot een meter of en brak de een schroef die de kleine feathering shaft van de staart rotor bij elkaar houdt af. Een halve staart rotor met een stuk staart grip vloog langs mijn hoofd (nadeel van optoeren met de staart naar je toe). De as van de staart rotor was helemaal krom ook geworden. Onderstel kapot, canopy etc.

Heb gelukkig een complete HK500TT FBL nog nieuw in doos. Tijdens de volgende vlucht Nu brak dus de bevestiging waar de as van de staart rotor aan vast zit af.

Al deze gebeurtenissen zijn uiteraard niet aan de TT te wijten, maar meer aan mijn onkunde en slecht inzicht. Maar een paar mede vliegers lijken een flinke aversie te hebben aan TT en sommige aan HK.
Zie je wel.. alleen problemen met TT
Zie je wel.. .zeker HK.


Sorry van mijn frustatie lezers!
 
Even los van hk of tt.
Dit is redelijk gevaarlijk zo.
Zoek hulp bij ervaren vliegers en bouwers.
Hk hoeft niet slecht te zijn, maar afbrekende delen is niet goed. Je moet alles met beleid vast zetten. Ook origineel align is soms crap (mn hk main gear was rechter dan de originele align)

Laat je helpen dit is geen speelgoed meer. Een blad (main of tail) op je af moet je niet willen
 
Ik vind helis eng. En dat is maar goed ook.

Voordat ik deze heli in de lucht heb gelaten heb ik deze samen doorlopen met een ervaren helivlieger. We hadden wat puntjes gevonden die opgepakt zijn.

En ik vlieg nu met de staart niet recht naar mij toe maar iets schijner. Mocht er wat losschieten uit de staart dan is het in ieder geval niet naar mij.

De main blades is wat anders.. die kan altijd jou kant op komen.

Ik vind het trouwens ronduit eng dat het enige wat de main blad vast houdt is een klein schroefje van de feathering shaft. Als die kapot wordt een main blade inclusief grip weggeschoten.
 
als ik mij niet heel sterk vergis, is die brekende schroef in de tail hub een standaard kwaal van hk...
Ik heb het nl een stuk vaker gehoord. Had je trouwens op een snaar staart ook gebeurt.
dat scheef gaan staan van de achterkant komt ook wel vaker voor, maar doorgaans is een stukje tape ertussen afdoende om het goed vast te zetten.

Maar ook daar, ik heb bij ons op het veld ook al eens een beginner gewezen op een gescheurd achterkantje.. ook een hk heli.

Ik zeg niet meteen dat hk heel verkeerd is, ik zeg alleen dat dit voor beginners wat verrassingen kan geven. Zij weten nl nog niet precies waar op gelet moet worden.
Alleen die afbrekende schroeven... Dat valt echt niet te checken..
 
Rase zei:
Ik vind helis eng. En dat is maar goed ook.

Voordat ik deze heli in de lucht heb gelaten heb ik deze samen doorlopen met een ervaren helivlieger. We hadden wat puntjes gevonden die opgepakt zijn.

En ik vlieg nu met de staart niet recht naar mij toe maar iets schijner. Mocht er wat losschieten uit de staart dan is het in ieder geval niet naar mij.

De main blades is wat anders.. die kan altijd jou kant op komen.

Ik vind het trouwens ronduit eng dat het enige wat de main blad vast houdt is een klein schroefje van de feathering shaft. Als die kapot wordt een main blade inclusief grip weggeschoten.
Klik om te vergroten...

Om je een beetje gerust te stellen: een loskomend rotorblad komt niet heel erg ver (ik heb ze nog nooit verder dan 10 meter zien vliegen zonder dat er een heli aan vast zat) en ze zijn binnen 5 meter hun grootste energie kwijt, m.a.w. zolang jij 5 meter afstand houd van je heli, is het UITERST onwaarschijnlijk dat je er zelfs maar een blauwe plek aan over houdt.

Maar die bladen, tsja, die hangen inderdaad volledig aan die enkele bouten. Vandaar dat het zo belangrijk is, een kwaliteitsheli te kopen, dan ben je in elk geval een stuk zekerder van de materiaalkwaliteit.

Groet, Bert
 
Gisteren wederom de kleine feathering shaft gebroken. Moest dan van meter of 3 naar beneden, maar gelukkig heeft de 500 flink wat massa en gaat hij niet als een gekke 450 rond piroetten. Dus heel aan de grond op grasveld gekregen.

HK heeft ook de metalen upgrades voor de staart voor iets van 12$, maar heb besloten om een Align staart te monteren. Heb ik een advertentie GEZOCHT voor geplaatst.
 
Ik vind dat maar vreemd, dat er continue onderdelen afbreken tijdens de vlucht.

Nu heb ik niet een hoge pet op van HK, maar ik ben ook niet gewend dat er bij die dingen spontaan onderdelen afbreken, de een na de ander.

Ik denk toch dat er hier iets structureel fout gaat bij jou.

Groet, Bert
 
Rase zei:
''Mijn staart ging steeds scheefstaan. De kracht van de TT draaide de staart toch weer scheef. Steeds verder aandraaien van de schroeven hielp niet.''
Klik om te vergroten...
Dit is echt PUUR en ALLEEN bij HK heli's zo. Niet alleen bij de 500. ook de hk450, en hk550 hebben daar last van gehad.

Waarom? Bij de aligns zit er een pennetje in zowel de tailbox als de t boomblock, die je in de boomblock prikt. de boom, en de tailbox KAN dus niet gaan verdraaien.


Rase zei:
''Bij de volgende keer optoeren leek alles goed te gaan en steeg ik op tot een meter of en brak de een schroef die de kleine feathering shaft van de staart rotor bij elkaar houdt af.''

''Tijdens de volgende vlucht Nu brak dus de bevestiging waar de as van de staart rotor aan vast zit af.''
Klik om te vergroten...


Ik zie ongelovelijk veel helis, van HK tot Henseleit en consorten, en werkelijk waar.. Er missen soms bij HK heli's gewoon onderdelen die het geheel bij elkaar moeten houden(zo ook dat blokje met pennetje) ook is de kwaliteit van de HK bouten gewoon ronduit slecht(algemeen bekend trouwens) en ook onbalans vanwege krommen assen(ook algemeen bekend) en het feit dat vaak 2 grips niet eens hetzelfde zijn gefreest (ik wil je die grips wel opsturen hoor ;) ) en dus verschillend gewicht hebben gaat ook door voor de oorzaak van de brekende bouten.

Ben het er ook mee eens dat het misschien handig gaat zijn om iemand op te zoeken die je kan vertellen wat t beste is om te gaan vervangen, of zelf te gaan zoeken wat er anders moet(is zat over geschreven)

My 2 cents.

@ bertus, ik heb eens een keer een FBL 600 kopdeel in 2en gebroken in flight. die 2 bladen, en het middendeel van de rotorkop kon in in het veld naast ons vliegveld ophalen. werd gewoon afgeschoten. die 5 meter van jou vind ik hoogst onwaarschijnlijk.
 
Anko zei:
@ bertus, ik heb eens een keer een FBL 600 kopdeel in 2en gebroken in flight. die 2 bladen, en het middendeel van de rotorkop kon in in het veld naast ons vliegveld ophalen. werd gewoon afgeschoten. die 5 meter van jou vind ik hoogst onwaarschijnlijk.
Klik om te vergroten...

Ik zeg niet dat ze nooit verder komen dan 5 meter, ik zeg dat ze na 5 meter ongeveer wel hun "dodelijke" energie kwijt zijn. En dat is een redelijk feit, kun je zo narekenen uit de massa van het blad, de omloopsnelheid, en de totale liftcapaciteit van zo'n blad (ofwel de versnelling/vertraging die er op gaat treden zodra dat blad loskomt van de rotor). Die initiële vertraging bedraagt zo ruwweg ergens rond de 25~50 G of zo, afhankelijk van het toerental waarbij die kop uit elkaar spat. Je moet acht keer zo veel toeren draaien om twee keer zo ver te komen, en ik geloof best dat jij hoge toerentallen draait, maar 8 keer hoger dan standaard, dat geloof ik ook weer niet...

Aangezien de weerstand sterk afneemt met het afnemen van de snelheid, kan een blad na het kwijtraken van de allergrootste hap energie, toch nog een redelijk eind doorfladderen, echter, dat zo'n blad dan nog schade aanricht, is daarna nog uitsluitend een toevalskwestie (dat je dat blad bij toeval met de tip vooruit in je linkeroog krijgt bijvoorbeeld, maar op die manier kunnen knikkeren en touwtjespringen ook verwondingen opleveren). Daarvoor is de energie-inhoud gewoon te laag.

Hoe ver verderop jij dat blad terugvindt hangt naast je rotortoerental ook af van hoe hoog je op dat moment vliegt, en met welke snelheid de heli op dat moment vliegt: Ik ben ook wel eens een richtingsroer van 5 gram midden boven het veld verloren wat toch 75 meter verderop lag.

De rotorkoppen die ik op of rond ooghoogte (de "gevaarlijke" hoogte) en stilhangend uit elkaar heb zien spatten, kwamen een meter of vijf a tien, en lieten niet eens zichtbare schade aan de grasmat achter.
De hekrotors die ik heb zien spatten wegens overtoeren (brandstofheli optoeren zonder hoofdbladen) kwamen niet veel verder dan een meter of drie a vier, en ik heb er al eens eentje van ongeveer 1.5 meter recht tegen mijn voorhoofd gehad (Raptor 50) en die liet een putje achter wat niet eens bloedde. In mijn oog was dat wel een vervelende geweest, maar gelukkig ben ik brildragend, dat dan weer wel :D

Als je het je een beetje wilt kunnen voorstellen: neem een vurenhouten lat van 1 x 5 x 100 cm, en sla daar iemand mee, zoals je met een zwaard zou doen. Dan kun je iemand moeiteloos écht heel erg verrekte pijn doen. Probeer je er mee te slaan als een vliegenmepper (platte lat) dan wordt dat al een heel stuk lastiger. Moet je nu eens met diezelfde lat proberen iemand op 5 meter afstand pijn te doen door hem weg te slingeren (niet als een speer werpen, dat doet een heli ook niet namelijk dus dat geeft een vertekend beeld).... Dat lukt je niet, omdat die lat begint te fladderen en onmiddellijk zijn energie kwijt is. Datzelfde gebeurt met een rotorblad ook.

Groet, Bert
 
Riem vs Torque tube

Ik ben jarenlang fan geweest van de riemaandrijving toen ik nog de Voodoo vloog.
Het is robuust, betrouwbaar en de kosten bij een crash zijn gering omdat de riem het meestal wel overleeft.
Wat ik echt als nadeel ondervond was vliegen met lage temperaturen zoals in de winter, dan moet je de riem gaan naspannen. Gevolg was dat hij bij 20gr in de woonkamer dan weer veel te strak stond. Een automatische riemspanner is voor deze situaties absoluut een aanrader, zoals bij de Goblin of Diabolo.

Momenteel ben ik voorstander van de Torque tube, vooral vanwege de geringe wrijving (autorotaties zijn makkelijker) en het makkelijker onderhoud. Het wisselen van torque tube gears vind ik makkelijker en sneller gaan dan het wisselen van een riem, maar ik praat hier dan wel over Voodoo vs X7. Bij de X7 is het een kwestie van de buis erin schuiven tot hij niet verder kan en de gearmesh is meteen weer goed.

De torque tube gears zijn idd vrij kwetsbaar, maar bij de X7 is een ongelukje (dan heb je het wel over een hele vreemde landing) vrijwel altijd beperkt tot alleen schade aan de voorste gears. De achterste heb ik nog nooit stuk gehad.
 
ik heb laatst 1 keer een tandwiel kapot gehad op mn 450. dat was de eerste in 5 jaar..
Had zelfs een crash overleeft.
En het was volledig mijn eigen schuld, omdat ik te snel wilde landen en ff geen erg in de graspol had.

De 600, ook al weer een jaar of drie oud, heeft tot nu toe nog geen kapotte tandwielen gehad.

Mijn mini titan heeft een snaar, die loopt merkbaar zwaarder als de snaar erop gaat.
Maar ook deze heb ik nog niet kapot gehad.

Qua brekende onderdelen heb ik nog eigenlijk zelden iets gehad.
Wel boutjes die ik opeens kwijt was. En sommige op best vervelende plekken, maar gelukkig altijd op tijd achter gekomen ;-)
 
@ Bert, Ik begrijp uit Anko z`n verhaal dat zijn gehele kop ervandoor ging, ik heb hetzelfde gehad met een Raptor 90 waarvan de hub brak. De kop met bladen vloog zeker 100 meter weg. ( was trouwens een heel aparte ervaring)
 
Het plastik staartgedeelte van de HK450 zit wel een pinnetje in.

Vraagje : zat er wel voldoende loctite in de feathering shaft schroefjes?, zoiets breekt tog niet zomaar in tweeen ?
Zo ja : fototje mischien ?
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top