Roel van Essen
Forum veteraan
Holle lading en TLV's
Na de uitvinding van de holle lading beschikte de Infanterie over een draagbaar wapen wat het pantser van tanks kon doorboren. Aan Duitse zijde de Panzerfaust en Panzerschreck, aan Geallieerde zijde de Bazooka en de PIAT. De holle lading was een succes en de industrie ontwikkelde grotere versies ervan. Zo werden achtereenvolgens de 57mm RCR (ReCoilless Rifle) , de 75mm, de 84mm, de 105mm en de 106mm versies ontwikkeld. In het Nederland spreken we over een TLV (Terugstoot Loze Vuurmond) en die term zal ik de rest van dit verhaal ook hanteren. Het principe van een TLV is simpel en berust op “actie = reactie. Een buis, die aan beide zijden open is en een granaat met een overdreven zware voortdrijvende lading. Vuur de granaat af en de uitstoot (uit de zijkanten van de huls, naar achteren geleid door de schietbuis) zet zich af tegen de lucht. De granaat wordt naar voren gedwongen. Geen terugslag en geen zwaar sluitstuk nodig en dus is het wapen veel lichter. Door de relatief geringe snelheid van de granaat is de holle lading het meest geschikt. De M40 TLV 106mm is het hoofdwapen van de Ontos. Deze M40 is ook bij de KL in gebruik geweest; op een aangepaste Nekaf (verzwaarde vering) kon het wapen meegevoerd worden en vanaf het voertuig afgeschoten worden. De M40 had een relatief dunne, stalen schietbuis met een aan de achterzijde open sluitstuk, die het laad- en afvuurmechanisme bevatte. Op de schietbuis zat een 12,7mm “Spotting Rifle” (inschietgeweer) waarvan de munitie dezelfde ballistische eigenschappen als de vuurmond had. De afvuurprocedure was vrij simpel: de schutter richtte op een doel, vuurt een schot met het inschietgeweer, en als dat schot doel trof (te zien aan een heldere flits en rookwolk van de fosfor-bevattende kogel) kwam er meteen een 106mm granaat achteraan.
Ondergetekende naast een jeugdliefde: De Nekaf met TLV106 in het NMM.
Ik ben een van de laatste pelotonssergeanten van een TLV106-peloton geweest: 48 man en 13 Nekafjes (waarvan 8 wapendragers, 4munitievoertuigen en een Nekaf voor de PC) en één Webje (voor de PS). Best wel een indrukwekkende stoet op de autosnelweg! Ik was zwaar onder de indruk van de power van dit wapen. Hij kon 40 cm homogeen pantserstaal doorberen (of het equivalent daarvan) en dubbele gehoorbescherming was écht welnodig: je oordopjes zo diep in je oren dat ze elkaar raakten en daaroverheen een set oorkappen. En nog stond je te shaken bij elk schot...
Een anekdote uit die tijd: ik stond met een aantal cursisten op de schietbaan in 't Harde. We hadden één jeep met TLV bij ons en we zouden het ding net gaan inschieten toen de Cadiwagen (Een Volkswagen Combi van de Cantine Dienst. Met koffie, broodjes worst, marsen, nutsen ed. om het leven van de militair te velde enigszins draaglijk te maken) arriveerde. De cursisten (reserve-officieren in opleiding) mochten een bak koffie halen en ik zou het wapen inschieten. Pok - pok...klonk het inschietgeweer. Ik was op het doel gericht, gaf een brul naar de cursisten, zo'n 50 meter verderop dat ik de TLV af zou vuren. 10 seconden later: Kaboem!!!! het schot ging af: treffer. Nadat ik inschietgeweer had ontladen en de lege huls uit de TLV had gehaald, liep ik naar de Cadiwagen voor mijn koffie. De man van de Cadiwagen smeet de deur voor mijn neus dicht, mompelde iets van "klootzak" of woorden van gelijke strekking, en scheurde met een rotgang weg. De cursisten lagen te snikken van het lachen, dus ik vroeg wat er aan de hand was. "Nou, toen u de TLV afvuurde, viel de Neon-armatuur van het plafond van de Cadiwagen, op zijn hoofd..." Enfin, een van de cursisten had 2 bakken koffie besteld, waarvoor alsnog mijn dank!
De M50 Ontos van de U.S. Marines op Vietnamese bodem, meteen na ontscheping uit een landingsvoertuig.
Terug naar het onderwerp van deze recensie: de Ontos (Grieks voor “ding”) komt voort uit de behoefte van de U.S. Army aan een antitankvoertuig wat door transportvliegtuig vervoerd kon worden. Het voertuig moest dus licht en klein zijn. U.S. Army verloor gedurende het project de belangstelling, maar U.S. Marines (het Amerikaanse Korps Mariniers) zag wel wat in het rare voertuigje. Met name door het lage gewicht en de brede tracks had de Ontos een betere terreinvaardigheid dan de tanks. Toch had het voertuig zijn nadelen: een hoog profiel, een kleine munitievoorraad en de TLV’s moesten van buiten af geladen worden. Het interesseerde de U.S. Marines weinig; zij waren blij met elk type antitank voertuig wat ze konden vinden. In Vietnam is de Ontos door de U.S. Marines met succes ingezet. In de gevechtsverslagen van de slag om Hue staat dat de vijand op de vlucht sloeg zodra een spotting rifle het vuur opende. Ondanks het succes werden de Ontos-eenheden in 1969 opgeheven en verdween het voertuig langzaam maar zeker uit de bewapening.
De M50 ONTOS met liggend op het voordek een 106mm granaat voor de TLV.
Het model…
…bestaat uit maar liefst 6 sprue’s, rubber tracks en een klein ets-setje. Niet slecht voor een modelletje van slechts 10,5cm lang! Het plastic is redelijk zacht en goed te bewerken. Pasvorm is prima, weinig flash en de pinmarks zijn goed geplaatst: niet op zichtbare plaatsen. De bouwbeschrijving is duidelijk. Weinig tekst, veel (grote) afbeeldingen. Tot zover het goede nieuws. Minder fijn is dat Academy sommige zaken onnodig ingewikkeld maakt. Het onderstel bijvoorbeeld. Dit bevat geen toprollers, maar uithouders met daarop glij-stukken. Elke uithouder bestaat uit vier onderdelen. Ingewikkeld en kwetsbaar. Die glij-ijzers moeten weer vastmaakt worden aan de stalen plaat die de buitenlagers van de loopwielen bevat. Deze onderdelen (die platen) worden in de tekening als B18 en B19 aangeduid; op sprue B zoek je een ongeluk, maar ze zitten op sprue C... Foutje van Academy.
Op dit moment heb ik het onderstel gereed met de (rubber) tracks er omheen. De volgende stap is het samenstellen van 6 TLV's en hun inschietgeweren. Dat zijn een heleboel onderdelen...
Na de uitvinding van de holle lading beschikte de Infanterie over een draagbaar wapen wat het pantser van tanks kon doorboren. Aan Duitse zijde de Panzerfaust en Panzerschreck, aan Geallieerde zijde de Bazooka en de PIAT. De holle lading was een succes en de industrie ontwikkelde grotere versies ervan. Zo werden achtereenvolgens de 57mm RCR (ReCoilless Rifle) , de 75mm, de 84mm, de 105mm en de 106mm versies ontwikkeld. In het Nederland spreken we over een TLV (Terugstoot Loze Vuurmond) en die term zal ik de rest van dit verhaal ook hanteren. Het principe van een TLV is simpel en berust op “actie = reactie. Een buis, die aan beide zijden open is en een granaat met een overdreven zware voortdrijvende lading. Vuur de granaat af en de uitstoot (uit de zijkanten van de huls, naar achteren geleid door de schietbuis) zet zich af tegen de lucht. De granaat wordt naar voren gedwongen. Geen terugslag en geen zwaar sluitstuk nodig en dus is het wapen veel lichter. Door de relatief geringe snelheid van de granaat is de holle lading het meest geschikt. De M40 TLV 106mm is het hoofdwapen van de Ontos. Deze M40 is ook bij de KL in gebruik geweest; op een aangepaste Nekaf (verzwaarde vering) kon het wapen meegevoerd worden en vanaf het voertuig afgeschoten worden. De M40 had een relatief dunne, stalen schietbuis met een aan de achterzijde open sluitstuk, die het laad- en afvuurmechanisme bevatte. Op de schietbuis zat een 12,7mm “Spotting Rifle” (inschietgeweer) waarvan de munitie dezelfde ballistische eigenschappen als de vuurmond had. De afvuurprocedure was vrij simpel: de schutter richtte op een doel, vuurt een schot met het inschietgeweer, en als dat schot doel trof (te zien aan een heldere flits en rookwolk van de fosfor-bevattende kogel) kwam er meteen een 106mm granaat achteraan.
Ondergetekende naast een jeugdliefde: De Nekaf met TLV106 in het NMM.
Ik ben een van de laatste pelotonssergeanten van een TLV106-peloton geweest: 48 man en 13 Nekafjes (waarvan 8 wapendragers, 4munitievoertuigen en een Nekaf voor de PC) en één Webje (voor de PS). Best wel een indrukwekkende stoet op de autosnelweg! Ik was zwaar onder de indruk van de power van dit wapen. Hij kon 40 cm homogeen pantserstaal doorberen (of het equivalent daarvan) en dubbele gehoorbescherming was écht welnodig: je oordopjes zo diep in je oren dat ze elkaar raakten en daaroverheen een set oorkappen. En nog stond je te shaken bij elk schot...
Een anekdote uit die tijd: ik stond met een aantal cursisten op de schietbaan in 't Harde. We hadden één jeep met TLV bij ons en we zouden het ding net gaan inschieten toen de Cadiwagen (Een Volkswagen Combi van de Cantine Dienst. Met koffie, broodjes worst, marsen, nutsen ed. om het leven van de militair te velde enigszins draaglijk te maken) arriveerde. De cursisten (reserve-officieren in opleiding) mochten een bak koffie halen en ik zou het wapen inschieten. Pok - pok...klonk het inschietgeweer. Ik was op het doel gericht, gaf een brul naar de cursisten, zo'n 50 meter verderop dat ik de TLV af zou vuren. 10 seconden later: Kaboem!!!! het schot ging af: treffer. Nadat ik inschietgeweer had ontladen en de lege huls uit de TLV had gehaald, liep ik naar de Cadiwagen voor mijn koffie. De man van de Cadiwagen smeet de deur voor mijn neus dicht, mompelde iets van "klootzak" of woorden van gelijke strekking, en scheurde met een rotgang weg. De cursisten lagen te snikken van het lachen, dus ik vroeg wat er aan de hand was. "Nou, toen u de TLV afvuurde, viel de Neon-armatuur van het plafond van de Cadiwagen, op zijn hoofd..." Enfin, een van de cursisten had 2 bakken koffie besteld, waarvoor alsnog mijn dank!
De M50 Ontos van de U.S. Marines op Vietnamese bodem, meteen na ontscheping uit een landingsvoertuig.
Terug naar het onderwerp van deze recensie: de Ontos (Grieks voor “ding”) komt voort uit de behoefte van de U.S. Army aan een antitankvoertuig wat door transportvliegtuig vervoerd kon worden. Het voertuig moest dus licht en klein zijn. U.S. Army verloor gedurende het project de belangstelling, maar U.S. Marines (het Amerikaanse Korps Mariniers) zag wel wat in het rare voertuigje. Met name door het lage gewicht en de brede tracks had de Ontos een betere terreinvaardigheid dan de tanks. Toch had het voertuig zijn nadelen: een hoog profiel, een kleine munitievoorraad en de TLV’s moesten van buiten af geladen worden. Het interesseerde de U.S. Marines weinig; zij waren blij met elk type antitank voertuig wat ze konden vinden. In Vietnam is de Ontos door de U.S. Marines met succes ingezet. In de gevechtsverslagen van de slag om Hue staat dat de vijand op de vlucht sloeg zodra een spotting rifle het vuur opende. Ondanks het succes werden de Ontos-eenheden in 1969 opgeheven en verdween het voertuig langzaam maar zeker uit de bewapening.
De M50 ONTOS met liggend op het voordek een 106mm granaat voor de TLV.
Het model…
…bestaat uit maar liefst 6 sprue’s, rubber tracks en een klein ets-setje. Niet slecht voor een modelletje van slechts 10,5cm lang! Het plastic is redelijk zacht en goed te bewerken. Pasvorm is prima, weinig flash en de pinmarks zijn goed geplaatst: niet op zichtbare plaatsen. De bouwbeschrijving is duidelijk. Weinig tekst, veel (grote) afbeeldingen. Tot zover het goede nieuws. Minder fijn is dat Academy sommige zaken onnodig ingewikkeld maakt. Het onderstel bijvoorbeeld. Dit bevat geen toprollers, maar uithouders met daarop glij-stukken. Elke uithouder bestaat uit vier onderdelen. Ingewikkeld en kwetsbaar. Die glij-ijzers moeten weer vastmaakt worden aan de stalen plaat die de buitenlagers van de loopwielen bevat. Deze onderdelen (die platen) worden in de tekening als B18 en B19 aangeduid; op sprue B zoek je een ongeluk, maar ze zitten op sprue C... Foutje van Academy.
Op dit moment heb ik het onderstel gereed met de (rubber) tracks er omheen. De volgende stap is het samenstellen van 6 TLV's en hun inschietgeweren. Dat zijn een heleboel onderdelen...
