Alternative Tuimelaar

Om de wrijving van de leadouts te verminderen, zou je een ander soort tuimelaar kunnen toepassen.
Voordeel: Leadouts blijven altijd parallel. Nadeel: Iets meer werk, iets zwaarder.
Gaarne kommentaar!
Gegroet,
Wolfgang
 

Bijlagen

Ik had zelf ook een idee voor een alternatieve tuimelaar voor lichte modelletjes (die wellicht al jaren bestaat, zonder dat ik het weet).

Met behulp van twee rolroer tuimelaartjes die je naast elkaar, of desgewenst bovenop elkaar op dezelfde as, monteert krijg je een pull-pull besturing naar de staart.
Voordeel: Leadouts blijven parallel, Spelingsvrij door lijntrek t/m het hoogteroer
Nadeel: lijntrek x 2 trekt aan je hoogteroerscharnier.

Om wat eigenstabiliteit rond het midden te creëren zou je tuimelaars van ongeveer 110 graden kunnen maken ipv 90 graden
pul pull LB tuimelaar.jpg

Links de parallele lijnen. Verticaal de pull-pull draden naar het hoogteroer. Op de rolroer tuimelaars kun je hoogteroer uitslag veranderen door een ander gat voor de pull-pull lijnen te kiezen. Ik heb hier ongeveer een 2:1 verhouding in het plaatje.
 
Is die anders dan je eerste plaatje? Beide kunnen volgens mij werken.

Te veel kracht op het hoogteroerscharnier zou je nog kunnen opvangen met een ouderwetse tuimelaar
pul pull LB tuimelaar.jpg
 
Wolfgang wat een gaaf ontwerp. Ik heb het nog niet eerder gezien. Ik vraag me af of de weerstand een probleem is. Mijn eerste elektro model heeft de tuimelaar zo verogelijk naar achteren. Hij zit bijna tegen de achterlijst. Ik merk niks van weerstand. Ook niet als ik hem aan de vleugel ophangen. Heb je gemeten hoeveel weerstand je hebt?

Groet Robert-jan
 
Als je de flaphorn net zo groot maakt als de tuimelaar is de kracht gelijk, maar...
Om makkelijk te vliegen moet er iets speling zijn op de besturing, dat lukt niet als je twee hoekjes gebruikt.

Interessant ontwerp. Het zou best kunnen dat de wrijving op de leadouts een invloed heeft, wellicht zou je een keer moeten meten hoeveel het eigenlijk is. De lijnen zitten bij een gemiddelde stunter 5cm van het draaipunt en 75cm verderop de leadouts. Lijntrek in vlakke vlucht is 2,7g en mijn stunter weegt 1,7 kg, dan is de dwarskracht op de leadouts 2,7 * 1,7 * 5/75 = 0,3 kg, voor de wrijvingskracht moet je dat nog vermenigvuldigen met de wrijvingsoeffiecient, voor staaldraad in een messing buisje heb ik niks kunnen vinden maar koper op staal is 0,36. Messing is gladder dan koper dus blijft er iets in de orde van grootte van 0,25 * 0,3 = 0,075kg ofwel 75 gram trekkracht.

Bij een nieuwe kist moet alles nog een beetje loskomen en merk je dat alles na een maandje vliegen makkelijker gaat. Je ontwerp zou dus best kunnen werken.
 
De wrijvingscoëfficiënten in de literatuur gelden voor bewegende oppervlakken. Door het slip-stick effect is de lostrekkracht groter dan de 75 gram gedurende de beweging! Mijn ontwerp ontstond als een poging om dat effect zo klein mogelijk te houden....
 
De wrijvingscoëfficiënten in de literatuur gelden voor bewegende oppervlakken. Door het slip-stick effect is de lostrekkracht groter dan de 75 gram gedurende de beweging! Mijn ontwerp ontstond als een poging om dat effect zo klein mogelijk te houden....
Voor metaal op metaal is de lostrekkracht nagenoeg gelijk aan de wrijvingskracht.
En van wat er is, kun je bijna van uitgaan dat trillingen al voldoende beweging genereren om die slipstick verwaarloosbaar te maken.

Maar je kunt toch ook gewoon een heel klein beetje vettigheid op de lijn doen ter plaatse van de leadout? Drupje teflonolie of vet of zo...
 
Leuke discussie.
En een ronde teamrace "tuimelaar"?
Dat scheelt weer een overbrenging.
Klopt.
Maar realiseer je wel dat dit een 'omgekeerd exponentieel' effect heeft. Gevoelig rond neutraal, steeds slomer naar de maximumuitslag toe.
Als we al iets willen, dan is het andersom....
 
bezwaren van Brun
Deze laatste maar niet, als het pennetje uit de sleuf schiet staat je besturing op slot en dat kan nooit de bedoeling zijn.

De Nohau heeft een besturing zoals Igor Burger met een S curve op de flaphorn, dit levert wel rondere loops op maar de kist komt te kort in de hoeken. Waarschijnlijk is het stabilo te klein voor een dergelijke besturing.
 
Dit ontwerp heeft geen pennetje, maar een kogellager 3x10x4. Bepekt tevens de uitslag tot +/- 35°. Werkt ook enigszins exponentieel.
1k0.jpg
 
Werkt ook enigszins exponentieel.
Niet helemaal, je voorste lijn zal een directe reactie geven, de achterste exponentieel maar omdat de hoek op het roletje in de sleuf daar steeds sterker wordt ook zwaarder gaan sturen. Dan lukken de hoeken de ene kant wel en de andere kant niet. Ik had ooit een tuimelaar met zo'n rolletje en die kist kon geen hoeken vliegen.

Als je goed opgelet hebt bij wiskunde kun je dit uitrekenen, makkelijker is een modelletje te maken uit triplex en een paar geodriehoeken af te drukken, dan kun je zien welke lijnlengte verandering welke hoek oplevert en of up gelijk is aan down.

Eigenlijk was je eerste ontwerp het beste, als de asjes 2mm zijn hoef je je geen zorgen te maken over de wrijving.
 
Laat ik dit misverstand even opruimen...
Mijn bezwaar gold het gebruik van de cirkel tuimelaar (zoals in teamracers).
DIE heeft een aantoonbaar omgekeerd exponentieel effect.
Maar over Wolfgangs experiment, waaronder dat rolletje, heb ik geen helder idee over wat wel en niet werkt, dus ook geen echte mening.

Ik geloof (dat is wat anders dan zeker weten...:D) dat de wrijving in de lead-outs geen echte invloed heeft op het sturen.
Tegelijkertijd vliegt mijn huidige model nooit helemaal strak op de rug. Wel heb ik nog nooit zo goed gevlogen als juist met dit model (tot afgelopen zomer dan....:mad::( ), dus wie het weet mag het zeggen.....
 
Tegelijkertijd vliegt mijn huidige model nooit helemaal strak op de rug.

Nu kan ik niet meten hoeveel wrijving de lijnen hebben maar omdat mijn Little Roar erg strak vliegt zoek ik het voorlopig in andere oorzaken.

Mijn analyse is dat dit voortkomt uit te weinig flap, om hoogteverschillen te compenseren zijn de roeren te effectief zodat je bij correcties de instelhoek wijzigt. Vervolgens zal de governor met de wind mee het gas opendoen en tegen de wind in gas terugnemen, het gevolg is een wisselende trekkracht waardoor het model stijgt of daalt. Bij meer flap zullen de flaps het hoogteverschil reguleren zonder de instelhoek te wijzigen.

Omdat de flaphorn niet toegankelijk was heb ik deze winter de scalpel gehanteerd en een luik gemaakt voor het instellen van de flaphorn. Op de 1e Almere Flugtag hoop ik dit te demonstreren.

In ieder geval is minder weerstand in de besturing altijd goed, hopelijk ziet Wolfgang kans dat ergens in te bouwen.
 
Back
Top