ron van sommeren
Forum veteraan
Waarschijnlijk zullen stall-speed lekker laag en stall-hoek erg groot zijn met een delta.
Avro Vulcan
- Topicstarter Vale Ouwe
- Startdatum
Nou... zoiets was ik eigenlijk van plan, te proberen op een schakelaar het gas over te zetten van stick naar een simpel regel-algoritme, wat de airspeed op een bepaalde waarde houdt. dat, als je up trekt en gaat klimmen, het ding zelf gas bij gaat geven.
Leek me een leuk iets voor slepen bijvoorbeeld.
Ik heb al eens een keer zoiets gedaan voor stationair toerental. Met airspeed moet dat beter mogelijk zijn.
Daar maak ik mij ook niet druk om, maar het was de keuze tussen het achtereind van een verfkwast op de neus steken of dit pitotbuisje.
Aan de andere kant, ons veld is niet zo lang. Dus het kan, zeker in het begin, best handig zijn om op die manier zo langzaam mogelijk binnen te komen voor de landing.
Foto van de zijkant. Het beplanken van de neus
Zo was ik aan het bouwen. Niet op de tekening maar gewoon op een paar stukken schuim tegen het beschadigen.
Nog zo'n leuk klusje. Ik kan beter bootjes gaan (leren) bouwen.
Idee is goed, zeker voor langzame standveranderingen. .
Voor toepassing bij kunstvlucht werd het volgende al sinds begin jaren '50 toegepast en dan zonder enige elektomechanica. Puur brandstofdruk en motorgedrag.
We noemden dat de 2/4takt loop. Je hebt er wel het juiste type motor voor nodig en dan de combinatie fine tunen.
Wat je hier ziet -meteen in de eerste figuur, de dubbele wingover- is nog meer dan goed genoeg, maar m'n latere ST-60 schakelde nog veel preciezer met grotere verschillen. Bij niet teveel wind was dat echt helemaal constant speed door de figuren.
Overigens klopte hier het camerastandpunt alleen bij de wingover, daarna was het 60 graden verkeerd...
Toch was de overstap van brandstof- naar electroaandrijving een onverwachte eye opener, dat ging namelijk nog een stuk beter.
Vanuit wedstrijdtechnisch oogpunt gezien, dan..
Augustus 2000:
Het was ook niet bedoeld voor kunstvlucht.... Het leek me een leuke toepassing voor bijvoorbeeld sleepvliegen (zwever of spandoek o.i.d.)
Nog maar even een paar foto's en een kort verslag.
De vleugels worden gelijk aan de romp gebouwd.
Nou ja, de ribben, de liggers, voor- en achterlijsten worden eerst los samengesteld. Maar het bekleden gebeurt pas als de vleugels tegen de romp zitten.
De romp is hier al bekleed en met de onderzijde van de vleugels ben ik met het bekleden bezig.
Bij de vleugel aan de rechterzijde zie je twee ribben vlak naast elkaar. Daar kom ik morgen op terug.
Eerst nog even een profielfoto.
De vleugels worden gelijk aan de romp gebouwd.
Nou ja, de ribben, de liggers, voor- en achterlijsten worden eerst los samengesteld. Maar het bekleden gebeurt pas als de vleugels tegen de romp zitten.
De romp is hier al bekleed en met de onderzijde van de vleugels ben ik met het bekleden bezig.
Bij de vleugel aan de rechterzijde zie je twee ribben vlak naast elkaar. Daar kom ik morgen op terug.
Eerst nog even een profielfoto.
Die zie ik bij de linkervleugel toch ook? of ben ik nou kippig?
Bij de ene vleugel zie je het wat beter dan bij de andere vleugel.
Het is de bedoeling dat je tussen deze ribben de vleugel later weer doorzaagt.
Een klusje waar ik best tegen op zag en met tegenzin aan begon.
Daar sta je dan met een kist van bijna 9 kg, met een romp van 2 meter en een spanwijdte van 2,10 meter.
En of je dan de vleugels even van de romp gaat zagen.
Nou zaag ik wel eens vaker een plankje, maar als ze groter en zwaarder worden is er best wel eens een kans dat er op het laatst toch even alvast iets afbreekt. En dat had ik nu liever even niet.
De beste werkvolgorde leek me eerst de achterlijst door te zagen, die is immers het dunst en dus meest kwetsbaar.
Daarna de bekleding aan de onderzijde van de vleugels omdat de kist dan min of meer ook op de staart komt te rusten.
Op dat moment zijn de vleugels niet meer zo sterk. De onderbekleding is nog intakt net als de kunststofpijpjes waar later de buizen in komen.
Maar dan de hele handel dus voorzichtig oppakken, omdraaien en op zijn buik leggen, om vervolgens de bovenbekleding en als laatste de "pijpjes" door te zagen.
Het is goed gegaan, geen schade.
Tijdens de operatie de patiënt maar even op ons bed gelegd.
En jawel. De twee vleugelbuizen passen ook nog eens perfect.
Die moeten natuurlijk perfect parallel lopen om te passen.
Het is de bedoeling dat je tussen deze ribben de vleugel later weer doorzaagt.
Een klusje waar ik best tegen op zag en met tegenzin aan begon.
Daar sta je dan met een kist van bijna 9 kg, met een romp van 2 meter en een spanwijdte van 2,10 meter.
En of je dan de vleugels even van de romp gaat zagen.
Nou zaag ik wel eens vaker een plankje, maar als ze groter en zwaarder worden is er best wel eens een kans dat er op het laatst toch even alvast iets afbreekt. En dat had ik nu liever even niet.
De beste werkvolgorde leek me eerst de achterlijst door te zagen, die is immers het dunst en dus meest kwetsbaar.
Daarna de bekleding aan de onderzijde van de vleugels omdat de kist dan min of meer ook op de staart komt te rusten.
Op dat moment zijn de vleugels niet meer zo sterk. De onderbekleding is nog intakt net als de kunststofpijpjes waar later de buizen in komen.
Maar dan de hele handel dus voorzichtig oppakken, omdraaien en op zijn buik leggen, om vervolgens de bovenbekleding en als laatste de "pijpjes" door te zagen.
Het is goed gegaan, geen schade.
Tijdens de operatie de patiënt maar even op ons bed gelegd.
En jawel. De twee vleugelbuizen passen ook nog eens perfect.
Die moeten natuurlijk perfect parallel lopen om te passen.
ron van sommeren
Forum veteraan
Bart's methode voor een (nog) kleinere spleet tussen vleugelpanelen:
www.rcgroups.com/forums/showthread.php?2529173-Dornier-Do24K1-1-10th-scale/page37#post41067811
www.rcgroups.com/forums/showthread.php?2529173-Dornier-Do24K1-1-10th-scale/page37#post41067811
Daar moet ik nog naar kijken.
Naad is zo al acceptabel maar er is altijd ruimte voor verbetering.
Ik twijfel nog of het handiger is eerst een laag 25 gr glas (of twee lagen) aan te brengen terwijl de vleugels weer aan de romp zitten en dan later de randjes af te werken (van binnenuit zeg maar) of toch eerst met wat lichtgewicht-gatenvuller tussen de vleugeldelen (zoals Bart het doet in dat draadje).
Naad is zo al acceptabel maar er is altijd ruimte voor verbetering.
Ik twijfel nog of het handiger is eerst een laag 25 gr glas (of twee lagen) aan te brengen terwijl de vleugels weer aan de romp zitten en dan later de randjes af te werken (van binnenuit zeg maar) of toch eerst met wat lichtgewicht-gatenvuller tussen de vleugeldelen (zoals Bart het doet in dat draadje).
Gelijk maar even doorstomen naar de laatste stand van zaken.
Is iedereen up to date vanaf nu.
Naast het traditionele balsa werk maak ik ook af en toe gebruik van de modernere techniek van 3D printen.
Servo-bakjes, de in- en uitlaat van de EDF's en schuifjes om de luikjes vast te zetten.
Dus hier wat servobakjes.
De uitlaten met op de achtergrond een paar luikjes met geprinte schuifjes.
Hier een detailfoto van de schuifjes. Geheel met dank aan de jongens van 3Dlabs (die van de geprinte vliegtuigen) voor het idee.
Een wazige foto van de geprinte inlaat, met het benodigde boetseerwerk.
Is toch wel erg makkelijk zo'n 3D-printer.
Het landingsgestel met de vier luikjes (en vier servo's).
Alles aangestuurd door een arduinobordje.
Zelfs bij een groter toestel kan het soms aardig vol zitten. (ja ja. Een beetje stoffig daar)
Een hulpveertje, wat zowel het luikje open als gesloten houdt. (de servo's van de luikjes worden door het Arduino boardje uitgeschakeld bij open of dicht)
Dan nog twee laatste foto's van de aansturing van de hoogte- en rolroeren.
Geen mogelijkheid tot verstellen, maar zo zie je er straks weinig meer van.
Waarschijnlijk maak ik er nog een klein kapje over (met behulp van de printer).
Zo. Dat is de stand van zaken tot nu.
Nog wat kleinere klusjes en dan is het schuren, plamuren en proberen te verfraaien.
Is iedereen up to date vanaf nu.
Naast het traditionele balsa werk maak ik ook af en toe gebruik van de modernere techniek van 3D printen.
Servo-bakjes, de in- en uitlaat van de EDF's en schuifjes om de luikjes vast te zetten.
Dus hier wat servobakjes.
De uitlaten met op de achtergrond een paar luikjes met geprinte schuifjes.
Hier een detailfoto van de schuifjes. Geheel met dank aan de jongens van 3Dlabs (die van de geprinte vliegtuigen) voor het idee.
Is toch wel erg makkelijk zo'n 3D-printer.
Het landingsgestel met de vier luikjes (en vier servo's).
Alles aangestuurd door een arduinobordje.
Zelfs bij een groter toestel kan het soms aardig vol zitten. (ja ja. Een beetje stoffig daar
)Een hulpveertje, wat zowel het luikje open als gesloten houdt. (de servo's van de luikjes worden door het Arduino boardje uitgeschakeld bij open of dicht)
Dan nog twee laatste foto's van de aansturing van de hoogte- en rolroeren.
Geen mogelijkheid tot verstellen, maar zo zie je er straks weinig meer van.
Waarschijnlijk maak ik er nog een klein kapje over (met behulp van de printer).
Zo. Dat is de stand van zaken tot nu.
Nog wat kleinere klusjes en dan is het schuren, plamuren en proberen te verfraaien.
mooie oplossing om penscharnieren als roerhoorn en stuurstang te gebruiken!
Had je aan de kant van de kwiklink niet een draadeind in kunnen lijmen? dan kan je toch nog stellen.
Had je aan de kant van de kwiklink niet een draadeind in kunnen lijmen? dan kan je toch nog stellen.
Dat had wel gekund maar veel voordeel zag ik er niet in.
Vooraf een beetje passen en meten. Stuurstang op maat maken en invoeren. Penscharnier in het roer lijmen.
Roer neutraal fixeren. Servo neutraal instellen met het armpje haaks op de stuurstang.
En als laatste het servobakje (met de servo er in) precies op de juiste plaats lijmen met 30 min. Epoxy.
Fluitje van een cent.
Vooraf een beetje passen en meten. Stuurstang op maat maken en invoeren. Penscharnier in het roer lijmen.
Roer neutraal fixeren. Servo neutraal instellen met het armpje haaks op de stuurstang.
En als laatste het servobakje (met de servo er in) precies op de juiste plaats lijmen met 30 min. Epoxy.
Fluitje van een cent.
De laatste loodjes wegen altijd het zwaarst.
Diverse lagen 25 gram's glas toegepast.
Over het midden van de romp 3 lagen. Ter plaatse waar de vleugels van de romp gedeeld worden 2 lagen en verder naar de tips 1 laag.
Alles vast geplakt met G4 en daarna afgelakt met G4 en glasbolletjes (dat schuurt wel fijn, maar geeft uiteindelijk toch veel werk).
Na veel schuren, plamuren etc. komt het einde dan toch een beetje in zicht.
Rechts boven het kleine broertje.
Als de grote broer het net zo goed gaat doen als de kleine ben ik helemaal blij.
Diverse lagen 25 gram's glas toegepast.
Over het midden van de romp 3 lagen. Ter plaatse waar de vleugels van de romp gedeeld worden 2 lagen en verder naar de tips 1 laag.
Alles vast geplakt met G4 en daarna afgelakt met G4 en glasbolletjes (dat schuurt wel fijn, maar geeft uiteindelijk toch veel werk).
Na veel schuren, plamuren etc. komt het einde dan toch een beetje in zicht.
Rechts boven het kleine broertje.
Als de grote broer het net zo goed gaat doen als de kleine ben ik helemaal blij.
Nog geen talkpoeder in G4 gebruikt, maar het idee van het toevoegen van de glasbolletjes komt natuurlijk wel van de oeroude toepassing van spanlak met talkpoeder.
Nu zijn de vleugels bekleed met 2,5 en 3 mm balsa maar wellicht is het, voor een volgende keer, een idee om eerst met 1,5 mm balsa te gaan bekleden. Daar over glasweefsel met G4 en een toplaag van 1 of 1,5 mm balsa.
Die kun je dan weer fijn schuren en lakken met spanlak en talkpoeder, met een rete strak eindresultaat.
Ik ga dat denk ik eens proberen.
Nu zijn de vleugels bekleed met 2,5 en 3 mm balsa maar wellicht is het, voor een volgende keer, een idee om eerst met 1,5 mm balsa te gaan bekleden. Daar over glasweefsel met G4 en een toplaag van 1 of 1,5 mm balsa.
Die kun je dan weer fijn schuren en lakken met spanlak en talkpoeder, met een rete strak eindresultaat.
Ik ga dat denk ik eens proberen.