Gedempte tuimelaar?

C

CL carrier

In Memoriam
Allen;

Nigel Frith is een geniale Britse carriervlieger die een paar jaar geleden de sport op z'n kop zette door met ultralichte modellen en revolutionaire constructiemethoden de gemiddelde score van 220 punten naar boven de 300 punten te brengen.
Ook zijn vluchtvoorbereiding is een vreugde om te zien, bijna wetenschappelijk.
En hij is een fijne gozer.
Hij past in zijn modellen een afwijkende tuimelaar toe, hij zegt dat het oorspronkelijke idee van F2B vliegers kwam.
Nu hebben een paar van mijn eigen modellen last van oscillatie in het snelle vlucht gedeelte, sommige erg, sommige wat minder.
Dit is redelijk te verminderen door met het zwaartepunt te spelen, maar dat is niet ideaal want slecht voor het langzame vluchtgedeelte.
Ikzelf kom uit de automotive, als daar oscillaties / trillingen optreden zijn, zijn die op te lossen, in dit kader, op eigenlijk twee manieren:
Zwaarder maken. (Dat doen we dus niet)
Dempen. Bijvoorbeeld met schokdempers. (hydraulisch of mechanisch bijvoorbeeld met rubber)
Op de, vage, foto zie ik een elastiekje en Nigel vliegt retestrak.
Ik heb op de diverse fora gezocht, maar ik kan niets vinden.
Nu de vraag; Wie kent deze tuimelaar en de werking daarvan.

MVG

Max
 

Bijlagen

ben geen LB-er, maar snap wel iets van stuur geometrie
ik denk dat de trick er in zit, dat zijn aangrijppunten van de lijnen, voor het draaipunt van de tuimelaar liggen. hierdoor krijg je volgens mij een soort 'exponentieel' zoals dat bij RC via de zender in te stellen is.
 
Bedankt voor je snelle reactie.
Met exponentieel bedoel je; Vanuit de neutraalstand geringe stuuruitslag per gegeven verplaatsing van de aangrijppunten, en bij meer verplaatsing steeds meer stuuruitslag generen?
Maar waarom dan het elastiekje?
In bijlage; eerste foto; Nigels model in langzame vlucht, AoA 30 gr.
tweede foto; Nigels vluchtvoorbereiding met een duidelijkere foto van de tuimelaar.

Max
 

Bijlagen

  • P1030464.JPG
    P1030464.JPG
    218,6 KB · Weergaven: 290
  • P1030460.JPG
    P1030460.JPG
    542,8 KB · Weergaven: 308
Volgens mij andersom hoe meer verplaatsing hoe minder stuuruitslag.

Bij deze, van dezelfde man, zit er letterlijk een demper op en ook nog het elastiekje.
Het elastiekje zit op een eigen tuimelaar die niet direct vastzit aan de hoofdtuimelaar, ik gok dat die bij een bepaalde uitslag van de hoofdtuimelaar iets anders aanstuurt, motorvermogen misschien?
Er lijkt ook nog een bepaalde sturing op het richtingroer te zijn.

Demper.png
 
Hay Willi;

That was I was looking for and could not find, you find! Danke!

Hay WVR;

Eerst wilde ik zelf een idee krijgen en misschien ook zelf snappen waar het over gaat en wat de voordelen zijn.
Chinees kopiëren is niet echt mijn ding.
En misschien is Nigels probleem niet mijn probleem.

MVG

Max
 
CL carrier zei:
Op de, vage, foto zie ik een elastiekje en Nigel vliegt retestrak.
Klik om te vergroten...
ArthurP zei:
Bij deze, van dezelfde man, zit er letterlijk een demper op en ook nog het elastiekje.
Klik om te vergroten...
Zou dat elastiekje er niet gewoon zitten om bepaalde speling weg te drukken? Is een wel vaker toegepaste methode.

Ik vraag me in die laatste foto wel af wat die servo daar doet op een lijnbestuurd model, eigenlijk....
 
Hello Brutus.

The servo and the shock absorber are working with the hook. Servo releases the hook (via an RC transmitter which Nigel carries around his neck and is also used for controlling the motor run) and the shock absorber dampes heavy and wild movement of the hook.

Groetjes
Willi
 
Ondertussen gegoogled op "expo bellcrank".
Er is zat te vinden, maar ook alternatieve methoden om de gevoeligheid rond neutraal te verminderen.
Eenvoudigweg een rubberdemper in de stootstang naar het hoogteroer.
Of; een dik stabilo met daaraan een dunner hoogteroer.
Daar heb ik Erik ook wel eens over gehoord.
Of alle twee natuurlijk.
Wie heeft dit weleens geprobeerd?
Onderhand begrijp ik de expotuimelaar, maar zie nog niet goed de voordelen.
En ik heb nog steeds niet duidelijk waarvoor het elastiekje in Nigels tuimelaar dient.

MVG

Max
 
Zelf denk ik dat stunters en carrierkisten, hoewel ze een groot deel van de basisvoorwaarden delen, in zo'n verschillende vliegsituatie worden gebruikt, dat wat bij een stunter werkt, voor een carrierkist wel eens niet goed zou kunnen zijn. En zeker andersom.
Als je op 30° invalshoek vliegt, hoe staat je hoogteroer dan?
Een stunter MOET heel stuurneutraal zijn: als je hem in een bepaalde koers legt, dan moet die -binnen de grenzen van het redelijke-, met hoogteroer en flaps weer neutraal, in die koers volharden. Anders kun je nooit vierkante en driehoekige figuren vliegen.
Een dunner hoogteroer dan stabilo helpt, net als 2-3 mm speling op de horn, maar een fractie van dat laatste teveel en je bent meteen nergens meer.
Kortom, waar wil je heel precies kunnen sturen en waar heb je grote klappen nodig? Of beter gezegd, waar ben je nu en wat wil je beter?
 
Mijn ervaring met mijn (ultra?) lichte elektro aangedreven Carrier Wildcat is dat je maar al te gemakkelijk, met de neus in de wind, omhoog schiet. Oorspronkelijk had ik op mijn hoogteroer ook nog eens 'oren' dwz. delen van het stabilo die aan het hoogteroer vast zitten. Hiermee was het model niet stabiel te sturen. Aan de andere kant heb je in extreme omstandigheden veel roeruitslag nodig. De moeilijkheid is om beide dingen te kunnen doen. Nigel heeft een 'all flying tail' dus een hoogteroer wat het hele horizontale staartvlak beslaat. Hiermee krijg je, mits je je uitslag beperkt, een extreem gevoelig roer. Het is dus mogelijk dat Nigel met zijn elastiekje de besturing rustig wil houden, maar met de mogelijkheid om zo nodig veel uitslag te geven, als hij dat wil. Denk ook aan moderne jets die twee standen voor de stuurknuppel hebben: normaal voor subsonisch, met minder uitslag voor supersonisch.
 
In 1982 heb ik een stunter gebouwd met deze tuimelaar, op papier goed maar in de praktijk weerbarstig, kist vloog geweldig rechtuit alleen jammer dat hij dat in de hoeken ook wou doen, onvliegbaar voor wedstrijden.

Grootste nadeel is dat de tuimelaar blijft plakken rond de maximale uitslag, dan helpt zo'n eleastiekje om de tuimelaar terug te brengen naar de neutraalstand.

De skrabalek oplossing uit dezelfde tijd werkt ook niet omdat deze voor zowel de flaphorn als roeren werkt, dan heb je meer aan "het handvat" waarbij je kunt experimenteren met de afstand tussen de lijnen en de overhang, dat geeft ook een dempend effect op de middenstand en meerdere handvaten is makkelijker te bouwen dan meerdere modellen.

De Burger oplossing is een variant op de Skrabalek oplossing. De roeren lopen mee met de tuimelaar, de Skrabalek oplossing werkt alleen op de flaps. Dit zou het beste van twee werelden moeten verenigen. In mijn HoNau zit een dergelijk systeem en daar komt het niet uit de verf.
 

Bijlagen

Allen;

Ondertussen ben ik dankzij de reacties weer een stukje verder.
Ik heb op m'n telefoon een WhatsApp filmpje van Nigels tuimelaar. (Hoe krijg ik dat naar dit forum?)
Het elastiekje lijkt mij inderdaad om de tuimelaar makkelijker naar neutraal te krijgen, maar zorgt tegelijkertijd voor hysteresis rond neutraal.
Terug naar carrier;
Je hoeft eigenlijk alleen maar rechtdoor.
Je hebt het langzame vluchtgedeelte; daar zijn eigenlijk geen stuurproblemen.
En je hebt het snelle gedeelte; daar heb ik, en lang niet iedereen last van oscillatie en dat bij enkele modellen.
Modellen met een relatief dunne vleugel en vrij spitse vleugelprofielen hebben daar meer last van. Achteraf helemaal duidelijk.
Bovendien zijn ze lastig in de 30 gr. hang te krijgen.
Wat ga ik doen?
Mijn slechtste kist krijgt een dikker smal stabilo met een dunner breed hoogteroer.
De tuimelaar wordt groter; 100 mm HoH. En het centrale draaipunt van de tuimelaar komt daar 10 mm achter.
Verder ga ik een gedempte stuurstang in elkaar draaien met als dempend element O-ringen, omdat die een ronde doorsnede hebben zijn ze nogal progressief. en een verder voordeel ; geen ingebouwde hysteresis in de besturing.
Verder gaat er een kleine tapse ruimer mee naar het veld om ter plekke het hoegteroerhorntje op te ruimen, mocht dat nodig zijn.
Tenslotte; voortaan alleen ronde vleugelneuzen en dikke profielen zonder beklede onderkant.
Als ik denkfouten heb gemaakt hoor ik dat graag.

MVG

Max
 
In mijn stunter gebruik ik 100mm met 5mm offset voor het scharnierpunt, 10mm vond ik niet lekker vliegen. Elke vorm van wrijving op je besturing geeft een verstoring in vlakke vlucht, dus o-ringen zou ik niet doen.

Als de "hysteresis" vaker per ronde voorkomt ligt het meestal aan een zwaar punt in de besturing, niet netjes centreren van de roeren, vieze lijnen, te grote overhang van het handvat, te slappe constructie

Als de "hysteresis" gekoppeld is aan de passage van het bovenwindse punt dan vlieg je niet neutraal in vlakke vlucht, met de wind mee of tegen heb je dan een verschillend niveau aan lift waardoor je kist daar OF het hoogste punt OF het laagste punt van een rondje bereikt. Dan moet je sleutelen aan invalshoek van motor-vleugel-stabilo.
 
Mooi;

Ik ga naar 5 mm offset voor de tuimelaar.
De amerikanen zetten de motor, de vleugel en het hoogteroer 3 graden naar boven, zou dat wat uitmaken met hoog tegen de wind in en laag met wind mee?
En ik duik nog even in de trillingsleer; het dempen van laagfrequente trillingen.

MVG

Max
 
Wil het een beetje lukken?

Tegen de wind in en met de wind mee heeft invloed op het kielvlak, als de wind de staart bovenwinds naar binnen drukt dan draait de kist rechtsom, Zitten de lijnen vrij ver uit elkaar op de vleugeltip dan zal dit een verandering op het hoogteroer geven en gaat de kist omhoog of omlaag afhankelijk of de voorste lijn de up of downlijn is. Benedenwinds heb je dat minder omdat je dan meer lijntrek hebt.

In het artikel van Burger staat dat een scherp en extreem stomp stabilo voorlijst goed werkt maar een gematigd afgeronde voorlijst niet werkt op een electro kist. Schijn je met een verbrandingsmotor minder last van te hebben.
In een verslag van Peter Germann las ik dat hij een instelhoek van 0,5 graden op het stabilo (voorlijst hoger) en een 1 graad domping van de motor toepast om goed rechtuit te vliegen. Invalshoek wijzigen kan werken maar dat zou ik wel instelbaar maken, dan kan je het er altijd weer uithalen als het niet bevalt.

Volgens mij bouwt stunthenk altijd alles in lijn en heeft hij een stomp profiel op het stabilo, die kisten sporen over het algemeen erg goed.
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top