Sinds zaterdag mag ik mij blijkbaar "exploitant" noemen, zoals waarschijnlijk jullie allemaal. Een "vliegbewijs" hoeft dan weer niet, terwijl je het omgekeerde zou verwachten. Per saldo heb je er dus helemaal niets aan, want dat "exploiteren" (wat een kermis-term) doen we alleen in de ons door de BV-NL opgelegde bubbel, met alleen toegang op eigen risico. Een regeltje met een hoog "Kaag-gehalte" dus (éénmalig € 23 plús € 10 p.jr.), het kost wat maar dan heb je ook NIETS. De "Kaag" is trouwens in de Haarlemmermeer hét watersportcentrum (ben er nooit geweest, beetje elitair geloof ik), op nét geen vliegafstand van ons veld in Abbenes. Daar geldt bij Google voor een bepaald restaurant "Geschikt voor het hele gezin" als "bijzonder". Zo, dat moest even, sorry ...
Voor de KDS zijn er nog een paar kleinigheden te doen, voor die de lucht in mag. Hoewel niet echt noodzakelijk (afgezien van eventuele "binds"), wil ik nog even kijken naar de bewegingsvrijheid op de rotoras voor de maximale bladhoek van 10 graden (vv) en de hoek van de servo-armen. Wél echt nodig is de precisie van evenwicht en hoek van de bladen op een honderste gram en exact waterpas. De Pitch Gauge heb ik in huis, maar de Blade Balancer is nog onderweg uit HongKong. Het zou ook zonder die dingen kunnen, maar die heb ik ook voor andere machines nodig en wil ik ook geijkt hebben, zoals eerder opgemerkt:
het scheikunde lab van de Havo
Ook de tip daarin kan ik goed gebruiken voor de GPH-346 die straks aan de beurt komt, want die heeft houten bladen van 20 jaar oud.
elk blad 1 speld extra toe, bij het ene blad aan de binnenkant, bij het andere blad aan de tip, om het zwaartepunt op dezelfde plek te krijgen
Over balanceren van gespoten bladen heb ik ook wat uitzoekwerk gedaan, met als resultaat: "Gewoon, verzwaren met spuitlak, maar wel op de juiste plek en gelijkmatig". De doe-het-zelver in mij houdt niet zo van moeilijk-omkeerbare oplossingen (spijkers), maar van herstelbare (schroeven), dus misschien kan het ook met haarlak?
Tot nog nog toe heb ik niet veel verteld over mijn ervaringen met RealFlight. Omdat inderdaad (dank je Student) de mixers van mijn zender nogal in de weg zitten, vlieg ik daarop met de InterLinkDX. Inmiddels gaat dat best wel aardig, vind ik zelf, al ben ik nog lang niet waar ik wil komen (ben je ooit uitgeleerd?). Nog altijd dagelijks bezig met het basiswerk, want het moet gewoon een tweede natuur worden, zeg maar. Zoals aanbevolen
in een sim, om te leren, probeer een lekker grote schaalheli te pakken.
heb ik daar een leuke machine voor uitgezocht, je raadt het nooit: een Apache (tja, die staat toch al op het programma, maar dan nog een maatje groter). Natuurlijk niet in de "desert" kleuren, maar de "donkere" variant die net effe venijniger oogt. Soms kan ik mij na een klein uur voorzichtigheid niet meer bedwingen. Vergelijk het maar met de laatste gymnastiek-les van het schooljaar vroeger (...daar-is-ie-weer...), dan was het altijd "apenkooien". In mijn geval nu, toer ik dan de heli op, trek de staart vlak en knal hem de lucht in. Een paar snelle bochten in de verte, met daar tussenin een duikvlucht of twee, vlak over mijn hoofd (ja, ik weet het: NOOIT DOEN), zo goed en zo kwaad als dat gaat. Vaak eindigt mijn losgeslagen gedrag voortijdig in een boom of struik, of tegen een muur en is het gelukkig maar een sim. Zo niet gisteravond, crashen bedoel ik dan (niet voor het eerst, wel op einde-rit). Zoals ik ook vaak oefen: de paniek onderdrukken, zorgen dat ik zie waar hij heen gaat (staart een tik), recht en vlak trekken en naar mij toe halen. Dat werd zowaar een nette landing, neus in en precies voor me. Nu het echte werk .... !