Modelvliegen in China, India, Singapore en Maleisie.....

ook rijstvliegers kunnen slecht tegen water en kou

 

En het blijft maar stil

 

deel 28

Hallo allemaal,

Inderdaad is het erg lang stil geweest. Uiteraard is er zeker het een en ander gebeurd. Het zag er zelfs even uit dat ik mijn usernaam op MBF zou moeten aanpassen, maar dat is uiteindelijk nog niet nodig.

Begin vorig jaar heeft er een grote verandering plaats gevonden bij bedrijf waar ik gestationeerd was. Vanuit de hoek van de Chinese joint-venture partner kwamen er steeds meer geluiden dat ze het niet eens waren met de koers die gevaren werd door mijn werkgever. Zij wilden veel meer geld pompen in ontwikkeling van producten programma en productie capaciteit, vaak zonder enige basis of gefundeerd plan. De partner is namelijk een staatsbedrijf en die hebben een hele andere prioriteitenlijst dan waar wij aan gewend zijn, waarbij winst maken vaak erg laag staat. Het is dan ook geen wonder dat veel staatsbedrijven de concurrentie met markt/prive bedrijven totaal niet aankunnen en alleen kunnen overleven met behoorlijke steun.

De eerste stap was dat de partner de positie van algemeen directeur claimde. Volgens het contract kunnen beide partners iedere 3 jaar bij toerbeurt de algemeen directeur leveren, waarbij de andere partner dan de nummer twee en tevens financiele man kan leveren. Sinds 1993 is er echter nooit enige reden geweest voor de Chinezen om aan de originele situatie iets te veranderen, maar nu dus wel.

Dus per 1 juni 2010 had ik plotseling een nieuwe manager en wat voor een……ik dacht dat ik ondertussen wel zowat alles op gebied van leidinggevenden had meegemaakt, maar dit sloeg toch wel alles. De beste man was niet alleen een typisch product van een Chinees communistisch staatsbedrijf, maar ook voorzien van veel meer ego dan verstand en had al een hele reeks van mislukkingen op zijn naam staan. Zelfs voor de locale Chinese collegas was er geen touw aan vast te knopen wat die nu wilde.

Voor mijzelf was dat niet echt makkelijk om mee om te gaan. Communicatie was heel moeizaam door de taalbarriere en een totaal gebrek aan openheid.

Al snel werd duidelijk dat de beste man een dubbele agenda had en die werd in de herfst erg duidelijk. Sommige stromingen in het partner bedrijf vonden dat het beter was als ze verder gingen zonder de buitenlandse partner en er werd dus flink aangestuurd op een conflict.

Uiteindelijk heeft dat ertoe geleid dat beider wegen zich gaan scheiden en staat de busfabriek per 1 april op eigen benen. Er is nog wel een soort van cooperatie overeenkomst, maar dat is maar voor een korte tijd.

Dat betekent dus dat plotseling er geen behoefte meer was aan “buitenlands experts” en dat ze niet meer wilde betalen voor de kosten van mij en mijn collega. Dus nu ben ik redelijk plotseling verhuisd van Xi’an naar Shanghai, waar mijn werkgever zijn activiteiten flink aan het uitbreiden is. De komende weken moet dan duidelijker worden wat ik nu precies moet gaan doen.

Terugkomende op die mentaliteit in sommige staatbedrijven; dit is typisch zo’n gebied waarbij de verschillen in mentaliteit, tov wat wij gewend zijn, enorm zijn. Niet alleen door de verschillen in cultuur, maar ook de drijfveren voor het runnen van zulke bedrijven. Wij zijn dan toch gewend dat een bedrijf uiteindelijk winst moet maken, of op zijn minst een sociale functie moet vervullen die bijdraagt tot de samenleving.

Bij veel van dit soort chinese staatsbedrijven spelen hele andere motieven. Zo is een van de drijfveren dat ze groot moeten zijn en veel mensen op de loonlijst hebben staan (of ze ook echt iets doen is secundair, de omzet per medewerker is vaak erg laag)

En andere drijfveer is het hebben van enorme R&D centers, technologie projecten, activiteiten in de automotive industrie en het hebben van export. Vaak worden beslissingen genomen zonder duidelijke markt basis of op basis van gevoel of verwachtingen. Top beslissingsnemers zijn vaak erg geisoleerd van de werkelijkheid en brengen hun tijd door met vergaderingen en volledig geregiseerde bezoeken terwijl er niemand in de omgeving nu echt de waarheid durft te zeggen.

De managementstijl van bovengenoemd persoon was ook heel typisch voor zulke bedrijven. Extreem dominant en controlerend. De baas weet alles, heeft overal verstand van en beslist alles. Teambuilding en delegeren is vaak meer voor de vorm en voor het krijgen van (politieke) steun. Tegenspraak wordt niet geduld en beoordeling van medewerkers gebeurd aan de hand van de bereidheid tot eindeloos jaknikken in plaats van echte capabiliteiten. Het is dus geen wonder dat zulke bedrijven vaak compleet weggevaagd worden door meer marktgeorienteerde bedrijven als ze de directe concurrentie aan moeten gaan. Ook voor de mensen werkzaam bij zulke staatsbedrijven is er vaak geen plaats in de meer “modern” geleide bedrijven.

Het hele gebeuren was zo ver weg van mijn eigen achtergrond dat ik de laatste 6 maanden werken ook meer als sociaal experiment ben gaan zien........Het was erg interessant om zien hoe dat nu in een dergelijke setting werkt (niet dus)
Overigens zijn er legio lokale bedrijven die bewijzen dat het ook anders kan. Kenmerkend juist voor de succesvollere lokale bedrijven is het feit dat ze zich niet laten weerhouden door allerlei ouderwetse, tradionele conventies en juist heel flexibel en opportunistisch zijn.

Maar goed, ook wat over het vliegen. Daar is ook heel veel gebeurd. Allereerst was natuurlijk de deelname aan het Aziatisch/Oceanisch Kampioenschap op de Filipijnen een enorm hoogtepunt in 2010. Ik heb geprobeerd om een verslag bij te houden maar dat was bijna niet te doen. Zo was de internet verbinding erg onbetrouwbaar, maar was het weer zodanig dat ik bijna iedere dag total loss was. Op zijn minst 38 graden met 100% luchtvochtigheid is niet iets waar ik goed mee om kan gaan.
Ik had ook wat pech met materieel wat beschadigd was tijdens het transport en een hele slechte loting (iedere avond onweer..), maar desondanks dat wist ik toch op de 13e plaats te eindigen. Iets waar ik toch best blij mee was, vooral als ik kijk wie ik achter me liet.

Wat veel leuker was, was het feit dat mijn vriend Alex Lau voor het eerst in zijn leven in de finale stond terwijl ik zijn caller was. Hij vloog of zijn leven ervan afhing en was de enige niet-japanner in de finale. Nadeel was wel dat hij dus unknowns moest vliegen en dat was nieuw voor mij. Erg spannend want maakt de caller een fout dan kan de piloot het nooit beter maken.....

Na de wedstrijd maakten we gebruik van het feit dat we in een toch wel heel bijzonder gebied zaten. De Filipijnen zijn een verzameling van eilanden waarvan de ene nog mooier is dan de andere. Toerisme heeft er wat minder huisgehouden dan in andere gebieden en het is niet moeilijk om de meest fantastische plekken te vinden zonder dat er veel mensen zijn.
We verlieten Bacolod waar de wedstrijd was en gingen naar Puerto Galera, een paar uur van Manilla, om wat te duiken. Echt de meest fantastische plekjes onderwater gezien terwijl teamlid Rick Yu iedere avond kookte. We waren allemaal het zware Filipijnse eten een beetje beu maar dat wist hij wel op te lossen. ’s Middags inkopen doen op de markt, dan het personeel uit een restaurantkeuken jagen en het dan zelf op zuid-Chinese wijze klaarmaken. Wat is het leven toch slecht........;-)



Puerta Galera, een paar uur van Manilla















Alles onder controle




Dit vind ik zelf wel een hele mooie opname





Om een beetje de ontzettend grote verschillen tussen rijk en arm te laten zien, heb ik wat fotootjes geplaatst van een dagje vliegen dichtbij mijn woning.
Ik woonde aan de zuid-west zijde van Xi’an, in een zone voor high-tech ontwikkeling. Daar staan ook veel redelijk luxe appartementcomplexen.

Slechts 30 minuten daar vandaan begint het buitengebied, waar je nog steeds boerendorpjes hebt en mensen nog behoorlijk ouderwets leven. We hoorden dat er een nieuwe weg lag die nog niet echt open was en dus geschikt was voor de grotere kisten.

Het dorpje dichtbij liep compleet uit om te komen kijken, want ze hebben niet zo heel veel te doen. Het was op een moment zo erg dat we gewoon moesten stoppen met vliegen totdat de drukte wat afnam.......
Ik was echt getroffen door de enorme verschillen in levensomstandigheden op zo’n korte afstand.



De toegangsweg



























Dat was pas het begin. Op en gegeven moment zag het echt zwart van de mensen...












Altijd moeten de kids op de foto, of ze het leuk vinden of niet









Wel een aparte verschijning



Mijn favoriet: Aeroworks 150cc Ultimate met DLE-222cc 4-cilinder.....alleen al voor het geluid ;-)









1/3 Piper met DLE-100. Helaas overleden op een show



Het was zo druk dat we maar wat de foamies vlogen totdat het wat rustiger werd












Ook de locale universiteit kwam langs met hun ontwerp voor een van die wedstrijden waar ze aan me kunnen doen. Deze was voor het droppen van water. Het ging niet echt lekker, niet in de laatste plaats door de enorme eigenwijsheid van heren studenten.













































Bij die mevrouw in haar nek kun je wel zien dat gezondheidszorg er dus niet is als je geen geld hebt.

















Ondanks alles was het een leuke een geslaagde dag.


Groet


Roald

 

Bedankt voor je update Roald. Ik begon je verhalen echt te missen.

 

Zie ook
'Shell weggepest uit China' | nu.nl/economiel

 

ik heb weer genoten van je verslag

 

bedankt weer Roald! Hopelijk komt er weer wat rust op je werk, heeft ook positieve gevolgen voor de hobby.

 

Prachtig zo een National Geographic live!
Bedrijfsmatig geeft het je te denken over China... Kijk ook naar de Saab-deal waar die regering een stokje voor heeft gestoken.
Als in dat land ooit expansiekrachten loskomen, hebben we een probleem.
De 'Koninklijke' is sterk verweven met nedererlands beleid.

 

Dezelfde voornaam en geen Chinees.
Toeval of...

Zie deelnemerslijst China

Teams

 

Zie bericht
[140454] wc2011-linkjes-2

 

Sinds 11 augustus 2011 niet meer online geweest, gaan we ooit nog een update krijgen ?

 

knok knok, iemand da?

 

Ik denk het niet meer, weinig beweging. sambalbij.

 

Eén van de leukste en leerzaamste draadjes TS is toch inmiddels weer even terug in Nederland (of Zweden?)?

 

ook hier uit ons nederland is veel interessants te melden wat ook zeker in dit draadje past!

 

Het gaat niet alleen om het melden. De manier waarop was/is uniek in mijn ogen. Het las als een spannend boek, keek er iedere keer weer naar uit.

 

dat ben ik met je eens, maar die verhalen zijn hier in ons landje ook alleen is het de kunst om ze zoals roald te schrijven
en ik vond het ook iedere keer leuk om te zien dat er weer een post in dit draadje gemaakt was, want je proeft in de tekst de cultuur (en soms ook vis meen ik me te herinneren!?)

 

Heeft even geduurd...

...maar update komt eraan...!!

Zit nog steeds in China hoor !!

 

Dat is goed nieuws

 

Ik kijk er al heeeeeeeeel erg naar uit! Benieuwd wat er allemaal gebeurd is de afgelope tijd!