Vraag over modelvlieg les

Even een vraag aan wat ervaren modelvlieg-instructeurs.

Ik ben zelf ook jaren instructeur geweest bij de ACK en heb vele leerlingen succesvol op- en begeleid.
Nu kom ik af en toe op clubs (geen KNVvL) en verbaas me dan over de manier van lesgeven.

Wat is jullie mening over de manier van lessen.

Zelf legde ik eerst uit hoe alles werkte (toen nog veel brandstof) hoe je de motor afstelt, hoe een vleugel en roeren werken en wat de bedoeling is van lessen.
Ik begon eerst te kijken of ze rechtdoor konden vliegen en of ze goed reageerden op op zichzelf afvliegen (links word rechts en omgekeerd) en dan ook kijken of ze enigszins beheerst konden sturen.
Daarna beginnen met circuits gevolgd door alle andere dingen die nodig zijn om een brevet te halen.
Aangevuld met rugvlucht, loopings en rollen.
Ook liet ik ze wel eens het vliegtuig uit een situatie proberen te halen die ik gecreerd had, ik liet ze even niet kijken en gaf ze dan weer de knuppels.
Na halen van het brevet konden ze redelijk goed vliegen.
Bij de ACK lieten we iedereen ook wel eens met onze eigen kisten vliegen (hotliners, grote zwevers, kunstvluchtkisten) zodat ze wat universeler werden.

En na het brevet stapten de meesten vrij snel (weken) over naar een laagdekker of lastiger model, wat vaak goed ging.

Maar nu hoor ik bij sommige clubs:
Tijdens het lessen moeten ze eeuwig circuits vliegen, weinig afwisseling.
Op een gegeven moment zijn ze dan zelfstandig en kunnen redelijk rondvliegen maar dan nog steeds word er gezegd dat ze niet naar een ander model over mogen stappen en dat ze eerst maar eens een tijd met een hoogdekker cicuitjes op een meter hoogte moeten kunnen vliegen.
Volgens mij is dat de doodsteek voor een modelvlieger, saai rondvliegen terwijl je weet of denkt dat je meer kan.
Zelfs de overstap naar een electrozwever word afgeraden.

Wat zijn jullie ervaringen met lessen, overstappen naar een andere kist en van een motorkist naar een electrozwever?

Gert-Jan

 

Ik pas me bij het lesgeven zoveel mogelijk aan aan de leerling. Ik vertel ze wel iets over de theorie en over de onderdelen van het vliegtuig, maar doe dat graag in kleine brokjes tijdens de les en niet vooraf. De een vind dat interessant om te weten en doet z'n voordeel met die kennis maar er zijn er ook, die dat niet boeit. Ik leer ze wel eerst alles in het platte vlak te vliegen, dus circuit, procedure turn en vlakke acht. Ook betrek ik hierbij de invloed van de wind en het verschil tussen snel en langzaam vliegen. Dan komt de nadruk op hoogte vasthouden en zelf landen. Daarna de noodlanding, loopings en tolvlucht. Tot slot wat examentraining en dan afvliegen.

Tijdens de lessen hoor ik meestal vanzelf wat de leerling verder zou willen en begeleid dat daar waar nodig. Een instructeur stopt niet met lesgeven na het examen is mijn insteek.

Ik zie bij ons meer overstappen van een electrozwever naar een motorkist dan andersom, omdat de exameneisen voor een electrozwever simpeler zijn. Dat helpt soms als tussenstap voor mensen die last lijken te hebben van examenvrees. Kunnen ze met een simpele electrozwever vast een beetje oefenen.

 

Ik denk dat het idd voor iedereen anders is.
Zelf was ik erg streng voor ik de leerling los liet.
Rugvlucht vond ik niet belangrijk dat kwam later wel.
Links en rechtsom goede landindings circuits vliegen en landen op of rond een zakdoek (max er 1 meter van af) vond ik wel een must.
Ook het opstijgen zonder achter je kist te staan vond ik erg belangrijk.
Als ze dat in de vingers hadden mochten ze van mij doen wat ze wilde.
Maar je kist laten doen wat jij wil was voor mij een erg belangrijk ding.

Ik kwam er echter achter dat velen dat niet wilde leren en ben gestopt met les geven.
Ik ging daarom wel vaak achter het hek staan.

 

Ik vond dat ze een vliegtuig ook in rugvlucht moesten kunnen vliegen, het is geen exameneis maar het geeft de leerling wat meer zelfvertrouwen als hij dat ook kan.
Maar als de leerling gewoon goed kan opstijgen, landen, veilig rondvliegen, ga je dan zeggen, je mag nog geen andere kist nemen, je moet eerst minimaal een jaar met de trainer vliegen en circuitjes op 1 meter hoogte kunnen vliegen?

Ik denk dat je dan snel je leerlingen kwijtraakt.
Ik vind sommige personen prima en veilig vliegen (Bert, jij weet wel ongeveer hoe ik vlieg) en als ze aan mijn norm voldoen zijn ze denk ik wel klaar voor een moeilijker kunstvluchtachtig model of een wat pittigere electrozwever.
Of ben ik te makkelijk?

Maar hmeijdam, jij vind een motorkist dus moeilijker dan een electrozwever?
Zelf vind ik een (electro)zwever voor een leerling wat moeilijker omdat je dan veel beter je circuit moet plannen.
Met een zwever (en vaak ook electrozwever) heb je maar 1 kans om te landen op het veld, bij een motorkist kan je eventueel doorstarten.

GJ

 

Alles valt of hangt samen met hoe de leerling het doet. Er zijn erbij die stront eigenwijs zijn en hun kist boven weten te houden, er zijn er die het allemaal begrijpen en heel graag willen maar last hebben van aangeboren onhandigheid, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Bij ons deden ze nooit zo moeilijk, maar domme crashes die onnodig zijn gebeurd, worden niet snel vergeten .

 

Ik geloof niet dat ik dat bedoelde.
Ik ken makkelijke en moeilijke motorkisten en makkelijke en moeilijke electrozwevers. Ik merkte op dat mijn leerlingen de exameneisen voor een electrozwever (start met klimvlucht, 3 minuten zweven, doellanding) minder uitdagend vinden dan alle figuren van het motorbrevet vliegen. Ik zie mensen die probleemloos alle examenfiguren vliegen en vervolgens verdwalen tijdens de procedure turn of de vlakke acht tijdens het (proef)examen omdat ze ineens niet meer weten hoe de figuur moet. Ik ben het trouwens met je eens dat het plannen van de doellanding bij het zweefexamen een lastig onderdeel kan zijn, maar dat geldt ook voor de gesimuleerde noodlanding van het motorbrevet examen. Die moet je ook plannen.

Persoonlijk ben ik van mening dat het zweefbrevet een beetje achterhaald is. Ik zie jou bijvoorbeeld in je avatar met een vliegtuig staan, waarmee ik vermoed dat jij het zweefexamen zou kunnen vliegen. Toch zou ik het geen lekkere gedachte vinden om dat model aan iemand toe te vertrouwen die net zijn zweefbrevet heeft kunnen halen, maar niet het motorbrevet. Wat ik wil zeggen is dat ik een grijs gebied zie waarbinnen ik geen zinnig onderscheid meer kan maken tussen electrozwevers en motormodellen. Hierom adviseer ik mijn leerlingen om eerst het motorbrevet te halen. Met een motorbrevet mag je ook met een electrozwever gaan vliegen en kun je desgewenst zelfstandig oefenen voor het zweefbrevet, zo dat nog nodig is. Mijn laatste leerling bijvoorbeeld vloog met een Easyglider beide examens direct achter elkaar en was dus in een keer klaar. De tussenstap via zweefbrevet zie ik als second-best oplossing, mocht het motorbrevet niet lukken. Niets ten nadele van de (electro)zweef piloten onder ons trouwens. Ik ken er veel die een pak beter vliegen dan ikzelf en heb daar respect voor.

Zulk soort regels hanteren wij op onze club in elk geval niet. Wat ik me wel voor kan stellen, als er twijfels zijn of iemand een bepaald soort vliegtuig al beheerst, is om te vragen om nogmaals alle examenfiguren te vliegen met dat bepaalde toestel. Is de persoon niet in staat om dat te doen, dan heeft hij zelf aangetoond dat hij daartoe nog niet in staat is en is het duidelijk dat er verschil is tussen het ene en het andere toestel. Speedmodellen daargelaten. Daarmee kun je halfgas het hele examen vliegen, om het vervolgens volgas vreselijk mis te laten gaan. Maar dat was niet je vraag geloof ik.

 

Interessante vraag. En mijn antwoord is dat het echt ook afhangt van leerling naar leerling. Want sommigen willen niet meer dan rondjes vliegen ook en zijn al lang blij dat het hen überhaupt zal lukken om in hun leven wat rond te vliegen.

Goed, ik begeleid zo'n 2-4 piloten op een jaar vanaf 0. Voor de eerste vlucht is er al tamelijk wat info uitgewisseld maar sla ik ze nog niet dood. Differentieel bvb leg ik nog niet uit. Instellingen van roeren, uitslag etc.probeer ik meestal dan al mee te geven maar dat hangt echt van leerling naar leerling af. Je wil ze namelijk niet verliezen vooraleer je aan het vliegen komt.
Geef veel tips aan gevorderde piloten ook. Daar loopt het toch dikwijls mank. Ze hebben hun brevet. En voor de rest is: trek uw plan. Ik heb het geluk gehad om heel snel onder de vleugels te vallen van een steengoede en ervaren piloot bij ons in de club toen ik herbegon. Hij heeft me heel snel op een hoger niveau gebracht. En veel vliegen uiteraard.

Afstandsproef, veilig batterij insteken etc, allemaal voor de eerste vlucht.
De eerste vlucht(en) doe.ik zelf om te trimmen, cg optimaal etc. Ik wil dat leerlingen op dat moment nog niet moeten kunnen vliegen met een dweil.
Eenmaal aan de kabel / draadloos:vleugeltje vlak houden, rechtdoor, linkse bochtjes, rechtse bochtjes. Achtjes. Circuitjes voor ons. Eenmaal ik merk dat de leerling vlot circuits kan draaien op enkele meters hoogte en correct reageert op "vlieg naar ons toe/van ons weg" ipv links of rechts is hij klaar om binnengepraat te worden en dus te landen. Meestal verwachten ze het niet dat ik ze de landing ga laten uitvoeren. Maar ik weet dat ze het kunnen.
Als laatste leer ik ze opstijgen. Ik vind het moeilijker om een foutlopende start te.corrigeren op ons terrein dan een foutlopende landing.
Opstijgen leer ik altijd direct van aan de zijkant. Nooit achter het toestel.

Wat ik tijdens het gewoon vliegen ook soms doe bij een leerling die al wat veilig en gecontroleerd kan rondvliegen op hoogte is tijdens de vlucht zeggen dat ik opeens heel hard moet plassen, en "je hebt het wel onder controle?". En weg ben ik.
Ik geef ze de tijd zelfs niet om te panikeren of te stressen. Natuurlijk als ik wel zeker weet dat dit gewoon goed gaat ;-)

1 ding vind ik heel belangrijk vooraleer ik verder ga naar figuren en dat is: positionering van je toestel. Ben je in staat om een rechte lijn te vliegen 30 m voor het terrein? Kan je het toestel echt gericht sturen naar een bepaalde plek? Als ze dat kunnen ga ik figuren introduceren (looping, rol, spin) en weet ik als het even wat foutgaat, ze eruit kunnen sturen. Van daaruit dan verder.

Wat betreft de volgende kist: bij mij/ons moeten ze zeker niet een jaar blijven rondtuffen. Want dan creëer je ook een soort schrik om verder te durven gaan.

Een van mijn doelstellingen als instructeur is om dit jaar iemand van de club eindelijk door zijn dood punt van schuimpjes te helpen. Een Calmato sport laagdekker. We gaan hem even terug aan de kabel nemen en vliegen met dat ding. Het is een schitterende gast, die het echt verdient om op sleeptouw genomen te worden. Staat ook altijd klaar om te helpen waar nodig. Daar steek ik graag mijn tijd in.

Zo kan je echt heel lang blijven begeleiden. Vlieglijnen. Zo belangrijk. Timing, wanneer vlieg je die bocht. Synchroon vliegen. Een halve cubaanse 8 vliegen met een warbird? Rol traag, en hou die downline nog even aan na de halve centrale rol, doet het zoveel mooier lijken.
En zelf leer ik uiteraard ook nog altijd veel van anderen, vooral dan op fly-ins en shows.
Zo plezant allemaal.

Maar het hangt echt af van leerling naar leerling.

 

Nagels met koppen. Instructeur klinkt wel tamelijk hard en belerend dan in die rol. Mentor of begeleider klinkt zoveel leuker

 

Fair point. Met name gezien mijn manier van lesgeven in feite nogal hands-off is. Ze moeten uiteindelijk zichzelf leren vliegen en ik gebruik niet eens een leerlingkabel of tweede zender.

 

Bij de ACK bleven we ook altijd de "leerlingen" begeleiden.
Gerben, Ruud en ik hebben zelfs de "oudjes" aangespoort om weer wat beter te gaan vliegen.
Ze hebben allemaal een brevet maar dat wil niet zeggen dat je kan vliegen.
De oudjes vlogen achter hun vliegtuig aan, het vliegtuig gaat linksaf, dan sturen we ook maar linksaf.
Bij nieuwe leerlingen was het echt zo van, je stuurt DAAR naartoe.
Je kist moet recht voor je tot stilstand komen en niet zomaar ergens op het veld neerploffen.
Bij veel clubs zie je, als ie maar ergens op het veld staat is het best.
Neeeee, hij moet echt daar landen.
En ook al waaide het windkracht 5, gewoon lessen, turbulentie en harde wind is leuk!

Leerlingen die ik vertrouwde ging ik gewoon een eind vanaf staan of op het terrasje zitten en zei dan , roep maar als je me nodig hebt.
Ze zijn dan meer op hunzelf aangewezen en ik greep pas echt op het allerlaatse moment in, soms op 1 meter boven de grond (ik was toen nog jonger en sneller).
Zo stonden we wel eens 2 a 3 leerlingen tegelijk te lessen.

Wat betreft het zweefbrevet, ja met die kist die ik op de foto in mijn handen heb (Surprise 17) kan je je brevet halen.
Sterker nog, we hebben destijds met de Hawk F5B wat clubleden laten vliegen, ook oudere leden die met wat simpele thermiekzwevertjes vlogen en die konden er bijna allemaal redelijk mee overweg.
Dat soort modellen vliegen vreselijk strak.
Als je hem richting grond stuurt gaat ie ook daar naartoe, hij vangt niet af of drift weg.
En ja, in wedstrijden kan ie snel (375 km/u gehaald) maar hij thermiekt ook perfect en hij kan met zo'n 30 km/u landen.

Willy de Woofer ga ik bijvoorbeeld met een Ion Pro laten vliegen, kan ook redelijk snel maar is gewoon een electrozwevertje.
Dat soort modellen kan iemand die een motorkist kan sturen best aan.
Het vliegt strakker dan een Mentor en het enige is het starten (gooien) en landen, je moet dan ver vooruit plannen en butterfly trekken.
De eerste vluchten onder begeleiding moeten kunnen.
Maar als ik dat zeg tegen instructeurs komt er commentaar en gelach.

En er zit zoveel verschil tussen lesgeven bij diverse clubs.
Ik ben afgelopen jaren op heel veel clubs geweest en bij sommige word er niet eens op veiligheid gelet, terwijl het brevet puur op veiligheid gericht is.
En bij andere clubs zijn ze weer te veel op veiligheid gericht, of eigenlijk bescherming van de leerling door hem bijna te verbieden met een andere kist dan een simpele trainer te vliegen.
Terwijl ik die persoon dan best goed vind vliegen.

Dus vandaar dat ik wat meningen van anderen wilde hebben.
Wat betreft brevetten, die vind ik persoonlijk onzinnig.
Het wil niet zeggen dat als je een brevet hebt dat je kan vliegen.
Het heeft ook totaal geen wettelijke waarde.
In Duitsland heeft niemand een brevet, dat is typisch nederlands.

GJ

 

Maar de eis van op een zakdoek of een meter of 3 er om heen vind ik redelijk.
Als je dat niet kan zou ik zeggen stoppen met vliegen.
Ik heb zoveel kisten de grond in zien gaan wat totaal onnodig is.
Zelfs mensen die met jets vlogen totaal onverantwoord.
Ik was als kind tegen een brevet maar nu ik wat ouder ben ben ik voor.
Maar de instructeurs moeten dan ook kunnen vliegen.
Daar ligt namelijk de fout.
En naast het vliegen moeten ze het ook over kunnen brengen.
Het laatste beheerste ik niet.
Je houd zo als je geluk heb misschien 1 instructeur per 2 a 3 clubs gemiddeld over als ik positief probeer te zijn.
Geluk hebben dat je een goede instructeur treft speelt dus ook een rol.

 

Inderdaad Bertus, als instructeur moet je alles kunnen vliegen.
En ik ken instructeurs die wel een jetbrevet hebben maar nog nooit een jet gevlogen hebben.
Of ze zijn zweefinstructeur maar hebben alleen maar ervaring met langzame thermiekzwevers.
Als je een brevet invoert moet het net zo zijn als bij de echte luchtvaart of autorijles.
De instructeurs moeten aantonen dat ze kunnen vliegen en het over kunnen brengen.
Dus dan een examen af laten nemen door de KNVvL en niet willekeur zoals bij veel clubs.
En ik vlieg ook al honderd jaar maar een brevet heeft mijns inziens geen waarde.
Goede vriendjes met examinatoren, dan slaag je.
Of je bent bestuurslid van een club en onderling regelt het bestuur dat iedereen binnen het bestuur alle brevetten haalt (echt waar, heb ik persoonlijk meegemaakt).
Als de KNVvL echt waarde hecht aan het brevet en niet zomaar een dom papiertje uit wil delen moeten ze het anders aanpakken.

GJ

 

.

En daar ligt nu net het grote probleem. Ik heb dit al veel eerder aangekaart, maar werd toen weggehoond door de mensen hier maar ook door de KNVvL. Men wil gewoon niet inzien dat er veel mis is met het lesgeven en de brevet structuur die men nu hanteert. De KNVvL (lees Richard Branderhrost) heeft een boekje uitgebracht voor de betere instructeur, maar naar mijns inziens is dit niet goed. Men maakt het de mensen in dat boekje veel te moeilijk en onbegrijpelijk. Veel modelvlieg instructeurs die ik ken hebben maar een lage opleiding en moeten dan ineens van dit boekje uit moeilijke formules en zo leren en doorgeven, maar dit is allemaal voor de gemiddelde modelvlieger niet van toepassing. Velen willen alleen maar vliegen.

Ik heb heel veel werk verricht me het uitzoeken en doorspitten van vele lesmanieren die overal gehanteerd worden en er is eigenlijk geen goede manier die je op papier kan zetten om zo een duidelijke en goede lesmethode te hebben. Ik heb in die tijd zelf ook heel veel op papier gezet om te kijken of ik tot een goede manier kon komen, maar nog steeds ben ik over dat wat op papier staat niet tevreden.

Ik constateer ook op veel modelvliegvelden dat het behoorlijk schort aan goede opleiders en dat mensen met een brevet eigenlijk nog helemaal niet geschikt zijn om een brevet te krijgen. Zoals al eerder gezegd door enkelen, de meesten vliegen achter hun kist aan en denken dan dat ze de beste modelvlieger zijn in de club of omgeving. een goede doellanding kunnen ze niet. Maar ze kunnen wel met die grote 3d bak aan die prop hangen...…………….
Tijd om daar eens goed over te brein stormen...……………………...

 

Ik heb me even afgevraagd of ik zal reageren of niet. Maar bij deze.
Ik ben net weer begonnen met modelbouw en voor het eerst aan het vliegen. Daarbij moet me iets van het hart.
Ik heb heel veel gehad aan de Simulator lessen van Bald de Boer. En ik raad ook iedereen aan om op die manier te beginnen. Hij heeft een vaste lesmethode ontwikkeld. En na die lessen kun je met een instructeur naar het veld en eigenlijk al vliegen. De spanning van het echte vliegen is er dan nog en die moet er nog af. Maar grotendeels ben je klaar.
Het maakt je zeker geen expert, dat komt alleen met ervaring en af en toe aanwijzingen van meer ervaren vliegers versnellen het leerproces altijd. Maar het is een goede manier om te beginnen!

 

Theo,
Ik ben zelf redelijk opgeleid maar ik zit niet op formules uit een boekje te wachten.
Wat heb je aan formules, je kan zonder formules ook wel grofweg uitleggen waarom een vliegtuig doet wat ie doet,
En lessen is per leerling maar ook per leraar anders, dat merk je ook bij andere vormen van les geven.
Ik heb regelmatg helpdesks op moeten leiden en de ene snapt het meteen en de andere heeft wat 1 op 1 begeleiding nodig of wat tips.
Maar je kan wel in grote stappen aangeven wat de mensen moeten kunnen (behalve dan die figuren) en hoe lang (vlieguren) ze dat moeten oefenen.
Nu zijn er clubs die na het halen van het VEILIGHEIDSbrevet de mensen zeer onveilige dingen laat doen en erger nog, elkaar en niet op aan (durven) spreken.
Bijvoorbeeld VOOR de kist gaan zitten en het model om de prop heen vast houden.
Ik word gek als ik dat zie!
En dan zeg je dat en dan is het van, er is nog nooit wat gebeurd.
Of met z'n alle met stoeltjes rond het veld zitten, onbeschermd, lekker met elkaar kletsen en de 3 meter acrobat kisten komen dan op 2 meter hoogte over hun hoofd vliegen, nee, er is nog nooit iets gebeurd en de man kan vliegen.
Maar aan de andere kant zijn er dus clubs die zeggen, je moet minimaal een jaar met een trainer vliegen, of, nee je kan niet overstappen naar een vlottere electrozwever.
Allemaal zo willekeurig en het hangt af van de instructeur en ook zijn eigen kunnen (degene die de electrozwever afraad heeft zelf nog nooit met zo'n ding gevlogen).

En toch.. ik ben nu even geen lid van de KNVvL, wel altijd zeer kritisch lid geweest, maar ik snap echt het nut van het brevet niet.
Ik vind het belangrijker dat iemand redelijk goed en veilig zijn model kan plaatsen waar hij dat wil.
En zich ook bewust is van de gevaren.
Er zou iets zoals een VCA cursusje gegeven moeten worden.
Waarom worden er wel examens afgenomen (door externe partijen) voor scherm en deltavliegers en niet voor modelvliegers?
En dan hoef je niet eens te kunnen vliegen, dat gaat puur over theorie en veiligheid en is voor iedereen, ook voor O.L.O (ontzettend laag onderwijs)
Dan zou het brevet nut hebben.

En ErikP, ik ben voor modelvliegen tegen simulators.
Onder begeleiding is een ander verhaal maar toch, ga lekker in de buitenlucht met een echt model vliegen.
Je kan bij een sim nooit de diepte en het gevoel ervaren.
Je zal best de basisbeginselen leren (ik heb naast prive les met een heli ook op de sim geoefend) maar echt vliegen kan je pas als je met een echt model op het veld staat.
Dus, nadat je, onder begeleiding, nooit!! zelf zomaar alleen aan een sim gaan zitten, dan leer je je verkeerde dingen aan die je er nooit meer uitkrijgt, zal je je kist in de lucht kunnen houden maar als er dan iets raars gebeurd, wat je in de sim niet kan simuleren, dan ben jij hem kwijt en iemand anders die het op de traditionele manier geleerd heeft zal zijn kist kunnen redden.

GJ

 

Het komt er dus eigenlijk op neer, Theo, dat jij vind dat er geen reet van klopt, en je noemt man en paard die het allemaal fout doen, maar ZELF weet je ook niet hoe het dan WEL moet....

Zoals ik het zie: Ik heb 37 jaar geleden leren vliegen op de "janboerefluitjes-manier", mezelf leren helivliegen, en hoewel absoluut geen top-piloot, durf ik rustig te stellen dat ik goed genoeg vlieg om volledig verantwoord les te geven op zowel heli als motorkisten.
Ik zie hier tamelijk belachelijke dingen voorbij komen zoals binnen een paar meter van een zakdoek kunnen landen, wat gewoon nergens op slaat. De praktijk wijst namelijk uit, dat je je richt naar de beschikbare ruimte, en dat gebeurt gewoon geheel zonder les of training. Ook al heb je leren vliegen op een veld van 500 x 500 meter en zonder precisie-training, als je volgende week op een veldje van 50 x 50 vliegt (en vooropgesteld dat je toestel in staat is zo kort te landen) kan iedereen die zijn gezond verstand gebruikt, binnen de beschikbare tijd van een brandstoftankje of acculading de precisie opbrengen om zijn toestel op die postzegel neer te zetten. Zo werken menselijke hersenen nu eenmaal.

Ik heb nu een jaar of vijftien ervaring als heli-instructeur, en ik beperk mijn "les-repertoire" tot datgene wat noodzakelijk is, en ik hoef daarvoor niks extra's te kunnen. Je hoeft geen Max Verstappen te zijn om rijles te kunnen geven, je hoeft geen Hanno Prettner te zijn om vliegles te kunnen geven, je hoeft geen Bert Kammerer te zijn om heli les te kunnen geven.
Je hoeft alleen maar in staat te zijn de basis goed en duidelijk over te brengen, en je moet die basis zelf "rotsvast in je vingers hebben".

Wat je een leerling bijbrengt, hangt min of meer voor 100% van de leerling af. De een is gebaat bij een theoretische onderbouwing, de ander heeft daar alleen maar last van. Dat "boekje van Richard" waar hier zo laatdunkend over gedaan word, is niet meer dan een handleidng, er staat nergens dat je zo les MOET geven, met allle formules en dergelijke. Ze staan er in, voor de volledigheid, en om een instructeur de achtergrond te geven indien dat helpt met lesgeven. Meer niet.

Je hoeft alleen maar naar draadjes zoals dat over invloed van de wind op een model te kijken, om te zien dat zelfs mega-ervaren vliegers, die het hier ook allemal zo goed menen te weten, er soms nog helemaal geen drol van snappen.

Je zou dat willekeur kunnen noemen, maar ik ga er liever van uit, dat men op DIE club (welke het dan ook moge zijn) toch op een of andere manier door schade en schande wijs geworden is, en dat dergelijke regels op een of andere manier door ervaring ontstaan zijn. Daar kun je wat van vinden, maar he.... Jij bent zelf ook iemand die enerzijds "gek wordt als iemand zijn vliegtuig verkeerd vasthoudt" en anderzijds het volledig normaal vond om met 200+ km/uur over neerlands snelwegen te knallen.
Zonder te willen beledigen, ben ik niet zo heel erg overtuigd van jouw beoordelingsvermogen qua veiligheid. Niet dat het mijne perfect is, want jij zou vermoedelijk gek worden van de manier waarop ik met vliegtuigen en motoren omga (en ik zou het zeer zeker niet erg serieus nemen als iemand mij daar vermanend over toe zou spreken, want net als jij, beweer ik ook "te weten wat ik doe", en net als jij, heb ik het tot nog toe ook altijd overleefd).

 

Brutus, mijn beoordelingsvermogen wat betreft veiligheid is niet zo slecht.
Ik heb in het verleden genoeg klappen gehad om te weten wat ik wel en niet moet doen, dat begon toen ik een jaar of 8 was met een klap van een Coxje.
En de jaren dat ik bij een vliegclub zat waar men elkaar wel durfde aan te spreken als iemand iets deed wat niet zo slim was heeft ook geholpen
Dat ik met 200+ over de weg ga heeft daar weinig mee te maken, om 3 uur 's nachts is de weg bijna leeg, ik ga echt niet tussen andere verkeersdeelnemers lopen scheuren.
En in mijn werk moest ik veiligheid ook zeer serieus nemen, dat moest van de opdrachtgevers (Shell, electriciteitscentrales, ziekenhuizen) en ook voor mijn eigen veiligheid, 1 foute inschatting en het kostte mijn leven of ik veroorzaakte een ramp.

Maar de toon van je reactie verbaasd me nogal, ik ken je normaal gesproken niet zo agressief.

Over DIE club gesproken, DIE club heeft nooit iets van een ongeval meegemaakt.
De andere club, waar ze met stoeltjes op het veld zitten wil het gevaar niet zien en denk dat de techniek in modelvliegtuigen onfeilbaar is en jij, als technicus weet ook dat dat niet zo is.
En door voor je model zitten met de motor volgas en dan met de andere hand om de prop je vleugel tegenhouden heb ik al eens bij iemand een paar happen uit zijn been zien nemen.
Ook al ben je veilig bezig dan nog kan er iets buiten jouw schuld om fout gaan, techniek kan altijd falen.
Maar je sluit dan wel 99% uit.

GJ

 

is er 1 manier dan?

ik pas me aan aan de leerling, en de leerling heeft zich aan mij aan te passen.
dat wil zeggen: ik ga mee in hoe hij zijn dingetjes doet.
maar de leerling moet wel doen wat nodig is om alles veilig en beheerst voor elkaar te krijgen.
zo kom je als instructeur en leerling tot elkaar...

de titel is dan niet spannend.
noem het mentor, en na een jaar irriteert iedereen zich daaraan.
noem het vliegvriend, en na een jaar is dat weer fout.
titel maakt niet uit. gaat om de bezigheden.

- ben je dan exact 1 jaar aangewezen op een trainer?
nee, vind ik niet. dat soort regels vind ik inderdaad onzin.
- blijft de instructeur bezig met lesgeven na het examen?
nee, vind ik niet.
als het goed is, al ff voor het examen vliegt een leerling gewoon goed. dus gewoon een collega vlieger.
ik heb dan de gedachtekronkel dat als ik iemand zie tobben of moeilijk zie doen, dat ik er ff naartoe stap.
los van het feit of iemand leerling of "volwaardig" piloot is.
dus in de praktijk blijf je wel een tijd bij een leerling betrokken. maar ik zie zo'n persoon dan echt niet meer als leerling.
sommige leerlingen gaan gekke dingen doen.
best, zolang ze het maar veilig houden.

de leerling moet ook zijn eigen fouten maken. en die laat ik ze aan de kabel al zo vaak mogelijk maken.
soms houdt dat inderdaad in dat ze eindeloos circuits vliegen.
maar hoe leer je anders een goede bocht maken?
circuit is je terugkeerpunt, je rust. dat mag nooit een uitdaging op zich zijn.
tuurlijk, op een gegeven moment merk je dat hij/zij zich verveeld, dan ga je wat andere dingen erbij doen..
afhankelijk van de leerling. afhankelijk wat diegene kan.


Ik zie net iemand over simulator lessen van een schoolachtig iets... En dan zo "brevetklaar" raken..
dat vind ik letterlijk levensgevaarlijk.
simulator is altijd goed als hulp. geweldig zelfs.
Maar bij alleen simulator leer je jezelf gewoon foute dingen aan. "vaste lesmethode" of niet.
de kans dat zo'n persoon gekke dingen gaat doen op een veldje in de buurt wordt vrij groot. want in de sim gaat het goed.
ik heb 100x liever iemand aan de kabel die 100% nieuw is, dan iemand die zichzelf al geweldig vind en zich dood irriteert aan die kabel.
die dan toch wel heel hard nodig is.
doorgaans.
maar dat ziet de leerling dan toch vaak anders (in de sim gaat dat altijd goed.., waarom grijp je in?)

 

100% mijn idee...

De regel mag dan onzin zijn, dat doet niet ter zake: als je die weg in slaat, is het eind zoek.
De reden achter die regel... daar moet je naar kijken.
Want ik vind het ronde bord met 50 km/u ook onzin, en die blauwe vierkante met 30 km/u bij een scherpe bocht nog grotere onzin.
En toch staan ze er met een goede reden.
Op het moment dat je dat soort regels af gaat kraken, zaag je aan de stoelpoten van letterlijk ieder clubbestuur in Nederland....

 

Graag wil ik, als niet-vlieginstructeur, het e.e.a. zeggen;

Lesgeven is een vak. Helaas kun je dat niet uit een boekje leren. Voor zover er al boekjes zijn.
Het op de juiste manier inspelen op de leerling is de kunst. Ik probeer altijd zoveel mogelijk uit de leerling te halen, terwijl hij het nog net leuk vindt.
Het is een gevoelskwestie.

In mijn vak duurt het 4 - 8 jaar voor een leerling, een aangenaam geluid uit een muziekinstrument kan halen. Ik denk dat het even lang duurt met leren vliegen.