[video] C-47, 8m20 spanwijdte, 1:3,5

Schaal 1:3,5
Spanwijdte 8m20
Romp 5m80
2×400cm³ Moki

Geabonneerd, vliegvideo zal ik t.z.t. ook plaatsen.

 

Een mooi model.
Zal een heerlijk geluid geven als hij vliegt.

 

Wow, lijkt mij echt een machtig gevoel als je zoiets mag en kan vliegen

 

Ook handig bij het starten, je hoeft er niet voor door/op je knieën.

 

Kunnen vliegen met zo'n kist stelt niet zo veel voor.
Als alles klopt vliegt hij makkelijker als bv een charter.

Alleen het gewicht zet natuurlijk wel door.
Met alle toeters en bellen die je tegenwoordig als hulpmiddelen heb via telemetrie is het wel een stuk eenvoudiger als vroeger.

 

Toch, als er 1 motor uitvalt zal het best een uitdaging worden.

 

Dat wel, maar zulke motoren zullen verwacht ik niet snel stoppen.
Mits natuurlijk alles goed is ingebouwd en afgesteld.

 

Natuurlijk verwacht je dat niet. Of toch wel. Het gebeurt dat een 737 met uitval van een motor (of beiden) te maken heeft en verder moet.
Daar wordt er dus wel op gerekend en getraind om er mee om te gaan.

Erik

 

De overblijvende motor brengt vliegtuig sneller naar de crashlocatie.

 

En dus voor modelvliegen totaal irrelevant. Hoe wil je daar op trainen, op de pc? Ik zie mezelf niet voor de lol een van de motoren van mijn 1:8 DC3 uit zetten om eens te oefenen.

Mocht er onverhoopt wel eentje uitvallen dan is het gas terug op de andere motor, enkel bochten draaien over de vleugel waarvan de motor nog loopt en hopen dat ik hoog genoeg zit om het veld te halen..

 

Met de huidige zenders kan dat uitstekend. Sterker nog dat zouden deze vliegers zichzelf moeten opleggen. Als je met deze maat (en gewicht) kisten gaat vliegen moet je het ook serieus aanpakken. Als de video van het uitpakken en monteren een indicatie is ben ik er op voorhand nog niet automatisch gerust op. Er lijkt heel veel ad-hoc heen en weer gelopen te worden om links en rechts aan te pakken of niet. Er lijkt weinig (geen) plan of vooroverleg te zijn geweest.
Bij het (de)monteren van 1:1 zwevers is het gebruikelijk vooraf te bespreken en overleggen welke materialen waar worden klaargelegd en wie waar gaat staan om wat aan te pakken.

Met een model tot een paar kilo kan het relatief weinig kwaad als iedereen zelf wat aan prutst. Deze (C 47) categorie modellen vraagt echt een andere aanpak en houding dan dat anderhalve kilo schuimpje. Dan geldt naar mijn mening zowel bij het opbouwen maar zeker straks bij het vliegen.

Ingewijden weten dat de afgelopen jaren er best wel bijna ongelukken zijn geweest waarbij een model ook richting (in) het publiek had neer kunnen gaan in plaats van in het veld ernaast.
Indirect zou ons dat allemaal raken.

Erik

 

Zolang dit in de achtertuin is maak ik mij nog geen zorgen. Persoonlijk bouw ik m'n grote modellen (oa de 20 kg DC3) zonder omstanders op, focus. Verder voer ik dezelfde discipline door waarmee ik aan full scale vliegwaardige historische vliegtuigen werk. Recent op een modelvliegmeeting ook weer een knap staaltje aan gebrek aan discipline gezien.. Is absoluut niet voor iedereen vanzelfsprekend.

En net zoals bij full scale.. Ongeluk zit in een klein hoekje hoe goed je voorbereiding ook is.. Getuige de crash afgelopen week van de Northrop N9M.

 

Tuurlijk. En jij hebt vast pakken ervaring met het monteren-demonteren van +8m modelvliegtuigen? Ik ook niet.
Weet jij nog hoe onhandig je was toen je de eerste keer op je fietsje stapte? En hoe vlot het nu gaat?

Lees je even bij op hun website: http://club.quomodo.com/zoulou-team/index_.html

Ze hebben al veel watertjes tesamen doorstaan zo te zien, en dat alleen al is een stevige basis. Bij dergelijke projecten komt de groep onder stress te staan.
Ben ervan overtuigd dat de taakverdeling, het geolied zijn etc er zal komen. Menselijk proces.
Nu kwam hij misschien voor de eerste keer in volle opbouw buiten en wil 'iedereen komen helpen'.

 

Ik denk dat jullie beide gelijk hebben.
Ik deed ook alles volgens een vaste volgorde.
Waarbij is alle losse onderdelen in 1 bakje had
Zo vergat je nooit wat vast te zetten.
Maar de eerste keer gaat dat minder soepel als de 30ste keer.
Ik moest ook bijna 1.5 uur rijden naar het veld.
Dus ook met het inpakken had ik een vaste volgorde.
Na 1 keer je zender of vleugelpen te zijn vergeten leer je dat wel.
Ook in mijn vliegkist had alles een vaste plek.
Zo zie je gelijk of je wat mist.

 

Wat verliep er niet goed?

 

Iedereen liep door elkaar.
Er werd op 2 plaatsen gevlogen.
Op het veld gelopen zonder dit luid te melden.
Ik was daar als toeschouwer, het was erg gezellig, maar piloten met dure kisten, wat geld of bouwuren betreft, stoorde zich er begrijpelijk aan.
Sommige piloten waren niet voor rede vatbaar om bij elkaar te gaan staan.
Al had ik het geregeld had ik die piloten naar huis gestuurd.

 

Gaat een beetje off topic maar Bertus omschrijft het gebeuren goed. Het laat wel zien dat het vliegen met grotere modellen ( in dit geval een 1:3 schaal zwever en 1:3 schaal sleper) tussen een hoop kleine modellen een andere discipline met zich mee bracht qua vlieggedrag van de piloten. Met name in het start en landings cirquit.

Ik kijk in ieder geval ongeduldig uit naar de eerste vliegvideo van deze C47. Hopelijk ook meer detail beelden van de ingebouwde techniek. En niet te vergeten beelden van de keuring, ook interessant.

 

En toch... hoe indrukwekkend ook, en hoe mooi, hoe groot de prestatie.... Ik begin mijn interesse een beetje te verliezen voor dit soort dingen: Ten eerste zijn overal teams bezig "nog groter" of "nog mooier" of "nog technisch interessanter" te bouwen, maar het heeft IMHO totáál NIETS meer met modelbouw en modelvliegen als hobby te maken. Meer met een soort van freakshow.

Ik kan me gewoon domweg niet meer voorstellen dat dit nog "leuk" is, of een "ontspannende hobby". Dit begint op onbetaald werk te lijken, en het zal vast heel "tof" zijn om deel uit te maken van zo'n team, maar ik vraag me een beetje af waarom 20 mensen zich met één "modelvliegtuig" bezig houden waar ze nooit zelfs ook maar een rondje mee zullen vliegen...

Doe mij maar een model van afmetingen waarbij er nóg een of twee modellen mee achterin de auto kunnen.... Een Big Lift of zo is mij groot genoeg...

 

Simpel, grenzen verleggen. Anders vlogen we nu nog allemaal met vrije vluchtmodellen.

Jij doet hetzelfde, alleen niet qua formaat. Ik bedoel.. Een charter met benzine "injectie"? Alleen dan op toegankelijk niveau. En dat is eigenlijk veel leuker.

Maar ergens ben ik het wel met je eens. Shows zoals bijv Prowing zijn al lang geen reflectie van de vlieg hobby meer. Maar ja een veld vol Calmatos trekt ook geen publiek..

 

Niks mis met grenzen verleggen... Alleen de richting waarin die grenzen verlegd worden.... Daar stel ik mijn vraagtekens bij. Dat is voor niemand haalbaar meer, en het is leuk voor de mensen die NU reeds vliegen, maar je "wint" er geen nieuwe zieltjes mee, het intimideert eerder.
Niet veel anders dan dat het intense 3D vliegen heel erg veel mensen die heel graag heli wilden vliegen wegjoeg.

Shows zijn leuk, maar die bezoek ik maar een keer in de paar jaar of zo. Zelf vliegen is nog steeds véééél leuker.
Een toegankelijke hobby is wat we nodig hebben. We zeggen dat ARF de hobby toegankelijk gemaakt heeft, maar ik zag 35 jaar geleden, toen ARF nog zeldzaam was en houtbouw de klok sloeg, méér beginners op het veld, dan nu, met de "toegankelijke" electro, ARF en schuimpjes....

Niks van het bovenstaande doet ook maar enige afbreuk aan het niveau van de prestatie van die Dakota, maar in plaats van "wauw, die wil ik zien" bekruipt me eerder een gevoel van "pffft, alwéér een mega-size model wat meer kost dan een paar middenklasse auto's bij elkaar"...