Het Schipperscafe deel 6

Welkom thuis.
In een Nederlandse haven afgelost?
Een maatje van me was 2 weken geleden naar Hong Kong gevlogen om af te lossen, hij stuurde foto's door van bijna lege vertrek en aankomst hallen, bizar om te zien.

Maak er wat van in je verlof.

Groet,
Mathieu

 

Welkom terug in nederland.
Blij toe dat u weer thuis gekomen bent

 

Da's tof te horen, Jinny!

Ik heb nog een dag of 8 te gaan tot de geplande datum, maar of dat ook gaat lukken is vraag twee.

 

Goed dat je weer thuis bent Jinny! Nog meer buitenlandse excursies in de planning? Buiten dat Corona-gedoe had ik de indruk dat je het werk op zich wel leuk vond. Gr. Klaas.

 

Van het najaar weer denk ik, en het werk vind ik inderdaad wel leuk...
Bert, goede reis naar huis volgende week, het zal inmiddels wel lukken, het is mij ook gelukt.

 

Ik maak me geen enkele zorg om OF het lukt, voor mij is het meer een kwestie van "wanneer", want ik denk dat de opties Rotterdam of Vlissingen zijn, heeeeel mischien Oostende. En geen van die drie zie ik voorlopig nog op de planning staan.

 

Vandaag in de Volkskrant dit stukje over het aflossen van zeevarenden.

ReportageBemanning vast op zee
Voorlopig niet naar huis: zeevarenden niet afgelost door dichte grenzen

Eerste stuurman Dennis Stuyts en kapitein Alex van Rhijn aan boord van de Coral Anthelia.Beeld Pim van Delft

Zeevarenden over de hele wereld worden niet afgelost vanwege dichte grenzen en een gebrek aan vluchten. Oververmoeidheid ligt op de loer, ook voor de bemanning van de Coral Anthelia. ‘We hebben geen keus, we moeten door.’

Ciska Schippers13 mei 2020, 5:00
Tien weken aan boord, tien weken thuis. Zo ziet het leven van kapitein Alex van Rhijn er normaal gesproken uit. Nu is hij al zeventien weken op zee en weet de kapitein van de aardgastanker Coral Anthelia niet wanneer hij naar huis kan en zijn gezin weer zal zien. En het werk gaat gewoon door.

Doordat veel landen de grenzen hebben dichtgegooid en er geen vluchten zijn, is de aflossing van bemanning op schepen wereldwijd nagenoeg onmogelijk. Zeevarenden die willen vertrekken mogen op veel plekken niet aan land en bemanningsleden die komen aflossen kunnen de schepen niet bereiken.

Ook al is er geen aflossing, de schepen moeten gewoon doorvaren. ‘Er wordt een beroep op ons gedaan om de goederenstroom op gang te houden’, zegt Annet Koster, directeur van de Koninklijke Vereniging van Nederlandse Reders (KVNR). Nieuwe bemanning is bovendien een gevaar, vertelt Koster. ‘We willen besmettingen aan boord voorkomen, want op volle zee heb je niet voldoende toegang tot medische zorg.’

Thuisfront
Volgens de KVNR zouden nu wereldwijd zo’n 150 duizend zeevarenden op korte termijn moeten worden afgelost, waarvan ongeveer 12 duizend zeevarenden op Nederlandse of door Nederlanders geleide schepen. Zo’n tweeduizend van hen zijn Nederlanders. Hoelang een bemanningslid normaliter werkt, hangt af van de rang. Mensen met officiersfuncties, waaronder de meeste Nederlanders, zijn meestal tussen de zes en twaalf weken aan boord. Wie een lagere rang heeft, zoals een matroos, is vaak zeven à acht maanden van huis.

Ook eerste stuurman Dennis Stuyts en derde stuurman Pim van Delft zitten langer dan verwacht aan boord van de Coral Anthelia van de Rotterdamse rederij Anthony Veder - respectievelijk 15 en 19 weken. Ze varen in de tanker rond Jamaica om vloeibaar aardgas te laden en lossen.

‘Eerst zouden we twee weken langer aan boord moeten blijven, maar dat werd steeds langer naar mate meer landen in de buurt op slot gingen’, vertelt kapitein Van Rhijn. ‘Voorlopig zitten we tot 31 mei aan boord, maar het is onzeker of de grenzen dan wel open zijn.’ Het schip blijft vooralsnog in de Caribische zee.

De onzekerheid is vooral lastig voor het thuisfront, vertelt Van Rhijn. ‘Als de jongste vraagt ‘papa wanneer kom je thuis’, dan moet ik uitleggen dat het in ieder geval tot het einde van de maand gaat duren. En dan zegt de oudste: ‘Jaha papa, dat zei je vorige maand ook.’ Dan weet ik niet wat ik moet zeggen.’


Coral Anthelia.Beeld Rederij Anthony Veder
Dat zeevarenden veel langer doorwerken dan normaal is gevaarlijk, aldus KVNR-directeur Koster. ‘De druk wordt heel hoog en oververmoeidheid is een risico. We moeten ervoor zorgen dat er geen ongelukken gebeuren. Het is een zwaar beroep met weinig slaap en diensten die 24 uur per dag, 7 dagen per week doorgaan. En als je shift net voorbij is en je komt in een haven aan, is het letterlijk alle hens aan dek.’

De vermoeidheid is er zeker, beamen de mannen op de Coral Anthelia. Van Rhijn: ‘We hebben geen keus, we moeten door.’ Nieuws over het coronavirus horen ze via familie. ‘Het is allemaal heel onwerkelijk. Zo’n schip is echt een eiland, het is allemaal een ver-van-mijn-bedshow’, zegt derde stuurman Van Delft.

Juist in een crisis is het lastig om niet bij familie te zijn, vertelt eerste stuurman Stuyts: ‘Zo lang iedereen gezond is thuis, is het oké, maar wat als er iets gebeurt en je kunt niet naar huis? Dat is voor ons het moeilijkst.’

Rust en knuffels
De KVNR probeert ondertussen de aflossing van bemanningen weer mogelijk te maken. Op verzamelplekken op belangrijke plekken in de wereld willen ze bemanning thuis krijgen en nieuwe bemanning naar de schepen brengen. ‘Op plekken waar veel zeevarenden vandaan komen, zoals Jakarta, Moskou en Manilla. Daarnaast op plekken waar veel zeehavens zijn, bijvoorbeeld bij Schiphol. Dan ben je niet alleen in de buurt van de havens van Amsterdam en Rotterdam, maar ook bij Vlissingen, Bremen en Antwerpen’, legt Koster uit.

Om van en naar deze plekken vluchten te regelen is de KVNR in gesprek met KLM. ‘Maar dan ben je er nog niet. Zeevarenden van de Filipijnen moeten ook naar het vliegveld komen. Daar komen allerlei zaken bij kijken, zoals visums, binnenlands vervoer en overnachtingen.’ Daarover overlegt de KVNR met de Nederlandse en buitenlandse overheden.

Of ze eind deze maand naar huis mogen: de bemanningsleden hebben hun twijfels. ‘In Europa wordt wel afgelost, maar hier en in Azië is het nog onmogelijk’, vertelt Van Rhijn. Stuyts: ‘De rederij is welwillend, maar zij zijn afhankelijk van de overheden en of er vluchten zijn.’ Van Rhijn: ‘Mijn aflosser moet uit Letland komen, maar daar zijn ook geen vluchten.’

Over waar de mannen het meest naar uitkijken zijn ze eensgezind. ‘Rust. Rust en knuffels, fysiek contact.’ Van Rhijn: ‘We maken ons geen illusies over vakanties, we willen gewoon lekker rustig thuis zitten met ons eigen gezin om ons heen.’

Coronagevaar aan boord
Om coronabesmetting te voorkomen willen schepen zo min mogelijk nieuwe mensen aan boord, maar bij het laden en lossen kan het niet anders. ‘Als je de haven binnen gaat komen er bijvoorbeeld loodsen aan boord. Veel bemanningsleden zijn daar huiverig voor, vanwege mogelijke besmettingen’, legt Koster uit. ‘Er worden vanuit de havens eisen gesteld aan de bemanning, want zij zien de zeevarenden als bedreiging. Maar voor de bemanningsleden is de buitenwereld juist een bedreiging.’ Daarom zet de KVNR in samenwerking met de overkoepelende organisatie International Chamber of Shipping (ICS) zich in om tot internationale afspraken te komen over beschermende kleding.

 

Mooi dat ze ook de kant van de bemanning laten horen de bemanning zit al in quarantane.

Als er wel een besmetting aan boord is het wel erg snel verspreid aan boord.

In de binnenvaart zijn er ook filipijnse en andere buitenlandse bemanning ik weet er 1 die heeft een kindje die was al geschrokken hoe hard het kindje groeit haha

En dan ben je nog langer weg van huis lijkt me toch wel erg zwaar hoor

 

De wereld is wel veranderd... Toen ik begon met varen, was 18 weken een normale standaard contractlengte, waar eerder regel dan uitzondering zomaar 4 weken bij aan geplakt werden, eigenlijk zonder compenserend verlof (dat werd eigenlijk alleen maar korter, want je volgende reis stond al in de planning voordat je thuis was dus 4 maanden aan boord en twee maanden thuis werd gewoon klakkeloos 5 maanden aan boord en 1 maand thuis).

Mijn oudste broer voer begin jaren 80 bij Veder, en toen was een contract-duur van 6 maanden heel gewoon, met maar 2 stuurlui, met andere woorden 6 maanden lang 7 dagen per week, 6 op 6 af werk/rustschema. Vond men normaal, ook al deed je om de andere dag een haven aan.

Toegegeven, toendertijd was het gewoon "werken en geen gedoe" (weinig regeltjes en minimaal papierwerk), nu word je helemaal gillend gek van alle regelgeving, checklijstjes en de continue controle van Port State Control, Kustwacht, WasserschutzPolizei en ander gespuis wat je in de nek hijgt.
Waar ik nu werk, was twee stuurlui en 6 op/6 af ook normaal, tot de oliemaatschappijen ingrepen en domweg verplicht stelden dat er 3 stuurlui voor een "4 op/8 af+overwerk" schema aan boord moeten zijn. Economisch een klap want veel duurder, maar wel beduidend beter voor de veiligheid.

Ik weet in elk geval dat ik vroeger weinig moeite met die vier maanden uit had, maar tegenwoordig er niet aan moet denken, gewoon omdat hard werken zonder regeltjes stress makkelijker vol te houden is dan achter je bureautje zitten met regeltjes-stress.

Dat gezegd hebbende zit ik nu 9 weken aanboord (voor mij een normale term) maar maakt het feit dat ik nog niks weet over een aflossing, mij best wel wat chagrijnig.

 

Sterkte, Bert.
En inderdaad: niet weten wanneer je afgelost wordt is behoorlijk ziekmakend.
(Been there, done that, got the T-shirt)

 

Ach... ik heb weinig recht van spreken, overmorgen zit ik aan mijn afgesproken contract... Mijn 2e machinist en de 3e stuurman zitten allebei in plaats van 7 weken al 14 of 15 weken aan boord, en die staan als het goed is voor overmorgen op de planning. Tenminste, er is in Jakarta "instapgarantie" voor de indonesische 3e stm afgegeven, en de russische 2e WTK schijnt met een vliegtuig naar Moskou, een taxi naar Minsk en dan een vliegtuig naar Parijs, ook hier overmorgen te kunnen zijn.
De twee Oekrainers die naar huis gaan, hebben ook nog een tamelijk ingewikkelde weg af te leggen, en weten nu al dat ze eenmaal thuis 2 weken in electronisch gecontroleerde strikte thuisquarantaine moeten: ieder uur gepings worden via een of andere app, en dan moet je binnen 10 minuten een foto van jezelf met een momentane GPS locatie terugsturen (en die GPS locatie MOET uiteraard "thuis" zijn) anders komt de Popo je opzoeken...
Dat appje schijnt verplicht te zijn als je het land binnen komt, en privacy hebben ze even helemaal niks mee te maken.

Lijkt me ook niet echt geweldig...

 

Wat is momenteel jullie vaargebied Bert? Nog steeds NW Europa? Gr. Klaas.

 

Yup... nog steeds een beetje rondkrauten in het gebied van ruwweg het Engels kanaal, Noordzee, en zo nu en dan Oostzee.
Toevallig gaan we over een paar dagen weer eens door het Skagerrak, komen we niet zo vaak...
Nu op weg naar Le havre.

 

Bert, Bedankt voor je antwoord. Hopelijk verloopt je aflossing een beetje soepel en goede vaart! gr. Klaas.

 

Ik ben wel blij dat ik nu weer thuis ben eigenlijk...
Bij ons werden de zeelieden iedere week afgelost, maar dat waren allemaal eilanders.
Wij zaten permanent aan boord.

Pas op het laatste moment (uurtje vooruit of zo) werden wij gewaarschuwd dat ze misschien tickets hadden.
Dat werd van boord, hotel, 's morgens taxi vliegveld, vliegtuig en taxi hotel waarna de volgende dag weer taxi vliegveld en vliegtuig, Schiphol en taxi thuis..
Normaal doen we dat binnen 18 uur...
Bagage wordt nagezonden.

Succes Bert.

 

Ik hoop toch dat ik vlotter thuis ga zijn. Stiekum hoop ik op een huurauto vanaf Rotterdam, maar ik denk dat het wel de trein zal worden, en met wat pech een vliegtuig. Rotterdam zit nog niet in de planning...

 

Met de trein? Nou, ga dan maar vast een mondkapje maken anders kom je daar niet eens in.

Succes in ieder geval.

Groet,
Mathieu

 

Oh, ik neem gewoon een of twee van die stofkapjes uit de werkplaats mee, en wat rubber handschoentjes.
Daar hebben we gelukkig nog wel iets van aan boord gekregen tussen de bedrijven door.

 

Nou... ik heb in elk geval een geplande afloshaven, en wel de eerstvolgende haven zo ongeveer rond Vrijdag/Zaterdag.
Eerst nog een inspectie doen, en dan hopelijk naar huis. We gaan het meemaken!

 

Goed om te horen!

Hopelijk gaat het allemaal door.