Tower Hobbies Kaos 60 GP/EP ARF vreemde restauratie van een NIB...

Handig hulpstuk! Goed bedacht

 

Dank Peter! Ja... soms tref je wel handige dingetjes die direct invullen

Servo inbouw en aansturing van het hoogteroer...
De twee roeren zijn niet onderling verbonden met een tussenstukje.
Wilde deze afzonderlijk aansturen. Vaker gezien op RC1 en in theorie zuiverder te sturen.
Een stalen U-verbinder wil nog wel een speling krijgen... of een beetje flexen.
Leut is dus dat te voorkomen.

Ik had al het een en ander gebouwd voor mijn Sultan 5 project. Ook met individuele aansturing per vlak,
verbonden via een connectorblokje... en met 1 servo aangestuurd...

De servo hierbij gekanteld geplaatst omdat er vervorming ontstond bij de maximale uitslagen
de ene kant minder uitslag gaf dan de ander, bij een maximum... hoog of laag... bijna iets van 5 mm
onderling afwijkende stand/uitslag, waardoor er een sturende werking te verwachten valt.

Hier de opstelling zoals deze ook voor de Kaos is geworden. Doordat de hevels over dezelfde assen kantelen in de ruimte, geeft dat geen vertekening in de uitslagen bij een dubbele stuurstang oplossing.
Voor de servo een houdertje verzonnen uit 2x aluminium standaard profiel van de bouwmarkt.
De connector blokjes kwamen van Graupner... ik had er nog net twee van...
Maar zijn ook zelf te maken uit zeskant of rondstaf, of 3x kroonsteentjes, welke ik dan zou hardsolderen, aaneengesloten. Kroonsteentje compleet? Zou wellicht ook kunnen. Alleen de speling moet je er dan uit lijmen denk ik, vast te doen?
De stuurstangen worden geborgd met inbus borgstiften.
De servopanelen in de Sultan zijn uit Gamma-ply en weerszijden geglast. Daarmee wordt de
plaat bijzonder sterk en blijft daarbij zeer licht. Om de accuhouder ook licht te houden deze nog eens uitgeboord. Het geeft zeer veel stijfheid terug aan de romp. Bij impact is het bedoeld juist los te slaan... hopende dat het de RC heel houdt...




Aanvankelijk had ik deze opstelling voor de Sultan 5...




Deze ervaring doorgevoerd voor de Kaos 60... zelfde vorm van aansturing...
Twee carbon rods met gekrompen en verlijmde hulzen en staaldraad verlengingen...
Wederom conceptje bedenken, tekenwerk en uitwerken als schetsje... en maar weer passen...




In de hoogte plaatsing kwam ik echter niet goed uit met een dwarsliggende servo.
Deze zat te laag in de bestaande voorziening, en was ik al tegen gekomen.
En de bowdens waren verlijmd en beter die niet te lossen. De carbon stangen hadden bij het fixeren van de doorvoeren zo
de minst mogelijke frictie bij het aansturen. Servo moest op een verhoginkje komen te staan.
Moest een voetje voor bedacht worden en bij voorkeur demontabel voor onderhoud...


Zo ontstond dit bedoelde vormpje... Servoklossen door en door met dunne
CA... triplex plaatje voor optimale hechting servoparkers...
Hieronder wat extra afbeeldingen er bij... voor iets meer inzage...







Afgerond en ingebouwd leverde het dit resultaat... en bijkomend soepele aansturing...
ook dit naar tevredenheid en eigen inzicht kunnen opbouwen...




Richtingroer er naast met voldoende ruimte...
De correcte stuurstang ontbreekt hier nog, een carbon rondstaf als referentie...




Deze zaak in technischt afgerond... werkend...
en zo gedaan, op naar het volgende...

Gr Bas

 

Terug naar stabilo en staart... gewicht was me te hoog...
Moest een ingreep doen. Te zwaar gebouwd. Dus de zaag er in...
Tevoren tekeningetje... anders wordt het slordig... de zwarte lijntjes de absolute grenzen...

Voorboren en dan de zaag er door heen prikken en opspannen....




Dat scheelde al weer een hoop... flex... iets meer, maar nog altijd stevig...




Ook de roeren ontkwamen niet de gatenboor...
De webbing respecterend... goed mikken met hulp van het sjabloon...




Stukje van de oogst... hielp behoorlijk... aantal grammen is me nu ontschoten...
Slok op een borrel zullen we maar zeggen...




Maar zo toch iets luchtiger... of luchtwaardiger?
Wel... boring was het niet... ahum..




Enige tijd later kon het in de folie, waarvan acte... De rode smear moet nog weg gepoetst worden...
Nog steeds...


Drie...




Twee...




Een... klaar!




Dus dit stevige rood is nu een gegeven van invloed op de rest van de kleurstelling van de kist..

Groet Bas

 

Okay! Bellen blazen! Een kabine-dome uit Vivak-folie dieptrekken....

Waar begon het mee? Ontevredenheid over het aansluiten van de originele kap op de romp.
Slechte passing en het dieptrek-deel stond ook nog eens hol.
Achterop niet flow met de romp daarbij 2,5 mm standverschil met de staartboomindekking. ARF-brachel-meuk van jewelste.

Nieuw deksel uit balsa was reeds vervaardigd en werd het tijd om een vorm te gaan dieptrekken.
De originele kap uitstekend geschikt als gietvorm voor een vacuform-plug.

Opstelling met Lego. Is perfect bekistingsmateriaal bij het gieten van gips of latex matrijzen...
Nu er een bokje mee gebouwd om de oude kap te stutten...
De kap staat onder een hoek. Moest een kortere kap hebben i.v.b. met het verplaatsten van het slotje van romp naar kap. Dus zo kreeg ik de vorm in tune!




Eerste gietronde mislukte... gips iets te dik, waardoor er veel bellen bleven zitten
Pas in de tweede stort kwam het goed... Kap goed ingevet met loswax...
Heel houden wat heel moet blijven... Onhandige actie van mij gaf een breuk aan
het achterstuk. Bijgieten in gips... en het zit vast. Daarna iets bijschuren en het is weer netjes...
En natuurlijk wel 2x oppassen met hanteren....




Na uitharden... dat gaat een stuk vlotter via een oven... maar dan vooral niet te heet...
Maar met het resultaat kan je weer iets goed bekijken...
De plug me iets te breed... dat dan maar weer bijschaven met een rasp... en dan verder opschuren...




Verder uitwerken met wat ondersteuning van een scan en wat Photoshop montagewerk




Tot een bruikbare plug om mee diep te trekken...
Bewerkt tot de juiste afmeting...
De voet van de plug is een uitgekiende. Schijf ik straks over...
Als je goed kijkt, zie je nog net een overgangetje van het bijgegoten stukje

 

Opstelling voor dieptrekken met een voorgloeikast...
en er naast de vacuüm tafel... met ingebouwde stofzuigerunit...

Verhitten van de folie is constant opletten en observeren...
De folie moet uitzakken... maar mag niet gaan koken... ofwel vorming van gasbelletjes.
Het luistert behoorlijk kritisch!!!




De folie wordt opgespannen op een frame... met klemmetjes gefixeerd...
lastige foto... eigenlijk geen tijd voor... maar als je goed kijkt... zie je de folie al uitzakken
op de hitte van de 'oven'




De eerste trekking mislukte... als een spattende ballon... pief... de zaak lek...
Hoedatzo? Wel... het dieptrekken gaat van zelf goed tot op zekere hoogte...
De plaat koelt in het proces. Maar met behulp van een föhn kan je het materiaal vormbaar houden.
Je moet het object met hete lucht masseren.
Ik had de soldeerföhn er bij... te geringe hitteaanvoer voor de groote van het object... te weinig luchtverplaatsing
En daarmee te veel in hitte gepiekt op een bepaald punt... en dan slaat het lek...




Tweede ronde de verfstripper er bij... waait veel beter door...
en kwamen deze essentiële naden prima in vorm te staan...






Prachtig in vorm... en nog gelukt ook. Top!




Het lossen was een geduldsklusje... het zat mooi vast gekrompen...
Met beleid weten te lossen...




En dan de stap naar het deksel... het er pas op te laten aansluiten...




Met behulp van het eerder gamaakte kap-sjabloon.. ding met ruitjes...
De uitsnede gewaagd... de vorm had ik vastgelegd...




Bijschuren waar nodig en dan er in leren...
De bodemplaatvorm is de borging van de kap geworden...
Hakend onder het balsa... kan het geen kant meer uit...




En ook hier... weer iets klaar en op orde! Top!
Gr Bas

 

Before and after... ik ben dik tevree
De zelfbouwkap is nog lichter dan de grote plastic kap... Poi, poi, 'smooi!
De nieuwe kap korter, kleiner dan de oorsponkelijke...
Ook dat was de bedoeling. Het slotje had plaatsingsruimte nodig...
en de kap moest iets smaller...




En dan later de hele zaak in de folie...
Maar... helemaal tevree? Wel de naden hadden iets sluitender gemogen...
Het luk wel met afplakken en wit gepigmenteerde R&G epoxy en een toefje UV-killer...

Voordat dat gebeurd krijg de kap nog een Tamiya transparante Lexaan lak...
Lapis Lazuli... Aqua-tint... ik meng wat aan blauw en groen... en 'hoopvrolijk' lukt ook dat...




Het lock-systeem van de kunststofkap in de klep... simpel...




En achterop bij het slotje... daar moest nog wat weggeharkt worden aan hout...
kon netter... naja...




Prima gelukt... blijft soms een gokje of het gaat lukken...

Gr Bas

 

Brandstoftankje... zichtbaar boven.
Andere tank, groter en andere vorm... vroeg ook om aanpassingen.
Min of meer geplanned bij de aanpassing van de romp... het voorstuk...
Een nieuw spant bijgeplaatst... een leunspant...
De voorpoot gestuurd met een stuurkabel moest er langs kunnen, evenals de gasaansturing
alles zonder wrikken of knellen...




In het spant een steunhaakje gemaakt... daaromheen is het kliiteband gestrietst
De rest van de ondersteuning met etyleenschuimstukken ingesloten...
De tankhals leunt ook in het schuim. Heb er een gaatje van juiste afmeting in gestanst
met een stukje dunwandige buis... Die methode min of meer ook toegepast
in de Cloud Dancer 60... een ouder bouwverslag hier op het forum.
Met dit type schuim kan je handige dingetjes maken.

Oorspronkelijke tank is wit nylon. Deze transparant.
Aan de grond kan je direct goed de brandstofvoorraad aflezen... dwars door de cabine kap.




De aansturing voor de neuspoot gereed gemaakt...
De U-bocht werkt als een veer... om de klappen op de servo een beetje op te vangen.
Het blijft scherp sturen, en kan je zo ook een hoogteverschil overbruggen...
Hier ernstig nodig... en kon ik gebruik maken van bestaande boring en doorvoer... ehhh... dacht van wel... haha...
Gas aansturing ook aangemaakt... werkend.




Achterop had ik de aansturingen ook al klaar gemaakt...
Zichtbaar hoever ik het nieuwe hout van het bovendeel door heb laten lopen...
Het diagonaal verband ben ik met het doorboren van het stabilo wel verloren.
Het is altijd nog stijver dan het origineel... geen jutter... noch flutter...




Deze grappenmaker belde aan en gaf aan te willen blijven...
Had dit verslag gelezen... en was werkeloos in de filmindustrie geworden...
Stofzuigen... teckel uitlaten... alles "A-Okay"




"It's the flying you knows? In reality it is an early Chaos says I, I flew...
The only Kaos in Europe flyable, founds itselves here... it needs to be Kaos...
Letter of reference on YouTube..." Please Sir, please?"



Well yeahhh...

Gr Bas

 

Het filmpje was ik niet vergeten... niet in lengte van jaren...
Briljant gemaakt... andere tijden...

 

Maar... hoe het mis ging met de vleugels... Wel een van de euvels zat hem in de
plaatsing van de landingsgestel steunen.
Een helft was fabrieks onjuist geplaatst. Op het ranzige af!

Op RC-Groups had ik gelezen dat in enkele gevallen dit hout niet eens verlijmd zat.
Wel... dat was hier ook het geval. Spaarzaam verlijmd en begon al te wankelen bij
opspannen/belasten van de verenstalen poot. Daarbij zat de ander verkeerd om gemonteerd.
Daar kon ik gewoon echt niet mee leven. Je maar een paar landingen, en je vleugel is verpest.
Je zet het deels nieuw in de folie, je hebt er al werk aan. En dan dat met die verwachting van uitbreken?

Nog iets anders. Ik kon de vleugels niet borgen met de daarvoor bestemde kunststof boutjes.
Aandraaien en 'plink' los... Dat maakt geen vliegtuig.
Verkeerd draad op slagmoer, of het draad niet diep genoeg, plastic te elastisch?
Iets om uit te zoeken... of dan maar over de kop te gooien... wat vlotter is dan nieuwe boutjes in China bestellen... die het ook gaan begeven. Ik had wel een ideetje er voor klaar liggen.

En dan de folie... Hoe een vleugel niet gefolied hoort te zijn... ook niet uit een 'ARF-factorij'...
Je wilt je vleugel opnetten met de bout, de wrinkels er uit. Je weet dat je dan eerst alle
naden moet nalopen voordat je de grote vlakken thermisch gaat opspannen.
Dat gedaan hebbende zeiden de vleugels 'plink'... en kroop de folie weg.
Heb dat eerder bij een ARF Big Stik 40 gehad... de hele vleugel kon over.
Heb nog zo een kit liggen. Daarvan weet je dit... Houden hem mooi in de doos... 'till the end of days'...

Moraal van het verhaal... 3x is scheepsrecht... opentrekken en aan de slag er mee!

Een van de 'Cull-pritters' aan de vleugels



Gaandeweg kwam ik nog wel meer onvolkomenheden tegen, waar dat hersteld kon worden hersteld... en anders maar zo gelaten. Compromiterend zou het op die puntjes niet zijn voor de sterkte of vlieggedrag...

Groet Bas

 

Het eerste probleemje dat zich voordeed was het borgen van de vleugel aan de romp.
Dat via het boven getoonde boutje...

Fix was vlot... passende breekbout op voorraad... van binnenuit in de slagmoer... zo gebeurd
dikke vleugel, toegang volstaat....
Dan uit letterlijk grootmoeders garenklosjes uit de jaren '30... dat is het verleden...
Doormidden, pas geboord, doordrenkt met G4... nachtje laten intrekken... en laten harden op een vochtig
dagje. Slagmoer er aan met een beetje CA... klaar..
Het laat zich met de hand makkelijk aandraaien. Prettige montage en geen gezoek naar een gaatje
Ten tweede... de nerf loopt gunstig.
Bij pieken breekt het doormidden... breekt hopelijk ook de bout...
en blijft er nog iets over om bijeen te plakken an balsarest... a-hum...




Gemonteerd geeft het dit resultaat... fix 2019...




Maar hoe kan het nu dat de ene bout iets korter lijkt dan de ander???
Ja, ja... daar was ook een reden voor...


Tussenstand van de kist in 2019...













Gr Bas

 

De hechting van de folie bij het opfrissen van de spanning...
Eigenlijk geen hechting aan het hout. Thans een overlap van 25 mm op het hout genomen...




Bijzonder vervelend dat er zo gewerkt wordt... dit is de troep-bouw die je inkoopt...
Er zijn ook goede ARF bouwers... VQ is er een van... Mijn oude P40 serie zit
echt goed ineen. De beprinte zelfklevende PVC folie is minder... niet UV vast... maar is uitstekend
te lakken... en kringelen doet ie dan niet. Ook niet na nu 12 jaar in doos te hebben gelegen nog
Note-1 staat.


De Chinese folie hecht echt heel-erg-goed...
is ook veel sterker dan Oracover... (Leute van Lanitz... die moeten zich eens achter het hoofd gaan krabben, ze zijn in slaap gevallen)
Loshalen doe je met hitte... en niet met pardoes los roppen... iets pigment blijft wel achter. Die kleurstof is erg sterk
trekt door in verse folie, zeker als deze wit is! Deze folie werd altijd zwaar bekritiseerd op onze oude Calmato's.
De folie op die van mij hield lang vol. Poetsen helpt en retoucheren met nieuwe kleefstof ook.
Nu vergrijpt iedere bouwer zich aan deze folie... als HK weer voorraad heeft in NL...
15 euro per meter is ook oor-aan-naaierij... 10 jaar gelee... nog 6,50 tot 7,50 euro de meter... alleen de prijs is anders...




Met de folie los... de servomontage mooi inzichtelijk... ook de hoeveelheid broos hout...
de verlijming. Maar ik denk safe genoeg...
Links in zicht, het onderstel-hout. Maar waar heeft de lijm zich verstopt?




De vleugel open. Zichtbaar, de achterlijst met het ingedreven kopse flanshout ter ondersteuning van de penscharnieren. Toen een snelle fix.
Achterlijst weer opgefrist, de uitsteeksels weg en op ieder scharnierpunt netjes een klosje aan de lijst gelijmd.
Geeft een betere grip aan het scharnier... En kunnen voor onderhoud ook weer uitgestookt
worden met een gloeiende draad. Er blijft dan voldoende hout voor een nieuwe verlijming.




Buiten het zicht... ik heb het zo er in geharkt als 'oplossing'...
Bij het plaatsen van de klosjes aldaar de zaak weg gefreest. De vulling in de lijst laten zitten.
Sterkte is daarmee niet verloren gegaan...




Je komt ook fraaie spantenplaatsing tegen... dan mag de ARF bouwer ook harken... Toch???
Geen lijm... scheelt ook gewicht... zo is het maar net...




Zit niet zoals het hoort... het gat voor de poot is dan maar gevuld met
hot-glue... zou het geholpen hebben?




Deze zit wel goed... en al een extra versterking in voorbereiding....
maar later de vleugel indekken toch eraf getrokken... reden? Verlijming op orde maken.




Alle uitgestookt op deze wijze... smeltlijm dus... die geeft eerder mee dan hout...




En een aardappelmes er tussen... valt zelfs de Chinese muur mee...

 

Zo zit dus die nieuwe bout in de slagmoer...
Inch en metrisch... kun je ook in Nam-Nam (Vietnam?) maar beter het in de fabriek niet verwarren...
Dat was de oorzaak!Verkeerd draad in de slagmoer... die wint... het plastic de grote verliezer.
Maar dit is veel beter... en monteert ook prettiger op het veld.




Een uitgebouwd onderstel-houtje...




Dan ook maar opnetten... sleuven dichten tegen olie indinging...




Extra versterking tegen de spanten. Zo hoort het officieel als ik de
oude Bridi tekeningen van RCM mag geloven.
Goede bouwmethodes die zijn uitgegumd in de ARF industrie. "kost duur"... vast!




Zo 'moet' het... geen smeltlijm... met glasbolletjes versneden 30 minuten epoxy.
Zorgvuldig verlijmd daar waar het moet... de versterkingen... Top!




En zo ging 1 vleugel al weer aan de 'dichtende hand'...
Poëzie in vleugeltermen!




Waarom staak die ene bout nu meer uit dan de ander???
Wel? Bouwelijke ARF vrijheid... het houdt het spannend bij een kopje Chinese thee...
Wat doen ze eigenlijk in zo een fabriek?
De twee vleugelhelften tegen elkaar... Iets van troost... de vleugelbuis
krijgt de krachten voor de kiezen... deze spanten hoeven het werk niet geheel alleen te verstouwen...
Ik dacht hier... dikkeme... laat ook maar... blijft eeuwig bezig (dat schijnt aardig te lukken...)




Chop, chop... besloten de indekking aan te passen...
Er zijn truckjes om dat te doen, zonder dat je de spantvorm van de lasercut aantast...
Eerst tot smalle lucifer houtjes snijden over de nerf...
De lijm is dan sterker dan het hout... en het koppel dat je op het spantje zet wordt nihil...




En dan kan je het alsnog met beleid loswerken...
Een stemmige klus voor in de herfst van 2019...
De nieuwe klosjes voor de penscharnieren zijn hier al verlijmd.

 

Daarna de boel iets opfrissen met de schuurlat...




Boven en onder is er nieuwe indekking bijgekomen op de achterlijsten en de schouderstukken....
Hier was de onderzijde van de achterlijst volledig van links naar rechts al geplaatst...
De indekking van de spanten al bijgewerkt voor de verbreedde indekking van het bovendeel...




Beetje nauwkeurig snijwerk wel nodig... en soms iets te trimmen met een lange schuurlat.
Met rustige en rechte halen...




Ik heb hier de spanten een brace gegeven... tik... en het was al stuk...
Druk er op en krak... cross-grain geplakt... direct robuster...
Licht is mooi... maar als het dom wordt... dan beter van niet...




Op een dag is het klaar... 2x patente vleugeltjes! Kek!
Van een 2-spants schouder-overlap naar een 3-spants
Meer stijfheid.. iets meer gewicht...




De servoramen nog verstekt met Gamma-Ply dwarslatjes...
Net iets meer grip voor de parkers en voor de krachtenverdeling naar de spanten toe...
The future is RC1
Nog iets... was beter geweest de achterlijst te voorzien van een ligger. Tijdens het foliën
ging het even mis... met te veel kracht van een vinger door de rand van de indekking.
Terug in het gelid gelijmd. Maar tussen alle spantjes 1,5 mm balsa strips geplaats met dotten
lijm. CA langsgelopen. Nu druk je er niet zo snel meer doorheen. Niets op voorspanning
gewoon pas... anders staat straks de vleugel krom...



Ik denk zat ik de draad zo een beetje wel weer in het gareel heb.
Ik heb mij behoorlijk verbaasd over een aantal zaken. De aanvullingen zijn naar eigen
gevoelen uitgevoerd. Daarmee hoop ik op een wat blijvender kist.

Min of meer weer 'up-to-date'... naar het hoofdstuk van de folie-opzet...

Groet Bas

 

Had je niet beter een houtbouwset kunnen kopen, dan was ie sneller klaar geweest.
En ik heb zomaar het vermoeden dat ie niet uit China komt maar uit Vietnam of Cambodja.
De kwaliteit in China is wel OK, Pilot RC word daar ook gemaakt.
Sebart wordt in Vietnam en Cambodja gemaakt maar ik denk dat dat europeanen zitten die de eindcontrole doen.

GJ

 

Ik zal een editing ronde doen...
idd ik roep China.... bijkans Vietnamistan!
Correct! Nu hersteld met Nam-Nam (Vietnam?)
Eindcontroles heeft deze kist niet gehad...

Het had een quicky moeten wezen. Leek het ook op. Smijten en gaan!
Maar... Hout genoeg voor een stapel eigenbouwsels...
Ik heb me vaker verslikt in ARF... De Big Stik heb ik ook over gebouwd...
Op alle fronten erbarmelijk... ik trek dat bijkans allemaal aan. Als een magneet!

Rascal... wel... maar vliegt nu ontstellend goed, dat deed de Big Stik ook...
tot ik die de grond in MOEST drukken... veiligheid voor alles...

 

Dan het recentere gedeelte van het verhaal.
@GJVO de Tamiya PS lak was vorige week binnengekomen van Wetronic. Modelbouwzaak in NL.
Had de transparante lakken op voorraad. 3 kleuren besteld 2x tinten blau en 1x tint groen.
Spuiten moet nog gebeuren. Maar dank voor de tip! Top!

Vleugelwerk foliën.... Altijd even inkomen... voor mij reflexenwerk...
Wel tijdrovend... uurtje is zo over... Dat groene ding is een onderdeel uit een ander bouwdraadje....
Begon met wat grondstoffen... flikkert het in een beker... toverstokje... is het een groene kikker! Ja leut!




Al snel stonden er twee aan de onderkant in wit...




Baantjes trekken zoals ik het in 2017 had opgezet...
Mooi... maar ik was iets vergeten!? Bij een vleugel de gaatjes voor de borgplaatjes
van het landingsgestel vergeten te markeren.... zucht...
Die waren wel al voorgeprikt in het balsa... maar niet met marker omcirkeld...
Inkt trekt altijd een beetje door de smeltlijm...




Wat dan?... poken tot je een ons weegt?
Lumineus idee! Ikja-Ledlamp in de vleugel prikken...
Sfeervolle oplossing.... Als het sterrenbeeld Kaos lichten ze op...
't plaatje na de 'doorpoking'... wat een woord zeg!
Pfieeuwwww... en weer doorrrr... ik mazzel...




1x bovenkant volgde... uiteraard ook...
en door het verslag loop ik wat achter...
de volgende moet nog...



Foliewerk...

Gr Bas

 

Voor de staart eerst dit patroon bedacht... maar het heeft ook wat folienadelen... ivb de brandstof...
Kleurenpallet op basis van de voorraad folie.
Wit/Zilver-grijs-matalic/Rood

Schets 1... Maar ik kreeg er een beetje een Hangar-9 gevoelen bij...
Dat wil ik niet...




Deze heeft een typische USA RC1 staart. Klassiek.
Mooi opgezet... maar ga het niet na-apen ...
Lijkt een HB-61 op te zitten... meen een PDP... dus de iets sterkere
met aangepaste poorten. Kamzuigermotor...




Hier nog zo een staartje... leuk uitgewerkte modellen...
Zit overigens een Super-Tigre op de bok... Ook een kamzuigermotor...




Vervolgens moest ik schetsvorm uitwerken om diverse vormtjes te verzinnen...
Is eigenlijk meer digitaal schilderen in Photoshop...
Ontstond dit nieuw staartje... nog op de oude romp.
De afbeelding kwam uit de digitale catalogus... niet echt zuiver gefotografeerd
En heb de proporties in een tekenpakket van Adobe 1:1 uitgewerkt... een contour...
Geen bouwtekening gemaakt!




Van staartmans wat kniplijnen gemaakt...
printen en plakken op de Orafolie...
lostrekken en aan de strijk... best handig.
Basisidee...




In Photoshop onstonden er al rap wat vormpjes...
Intussen het schetsformaat goed in de proporties gezet...
Niet te veel denken, zeker niet te diep... gewoon snel werken... rits-rats...
en met wat kleurlagen schuiven...










Aangezien ik een deel van het staartdek rood wil hebben, stabilo is immer ook rood...
Deze eens wat groter in de constructietekening gezet...
Het rechthoekige kader staat voor een A3 printformaat. En kan de zaak in 3 a 4 stappen uitprinten.
Uitknippen en een over de romp draperen... zien wat dat 1:1 oplevert.




Deze heb ik ook nog in beraad... een rood dek toegevoegd in de staart...
Alleen de rondingen in de hoeken moeten nog iets grotere radius hebben...
Het is wat makkelijker te maken dan de hier bovenstaande...




Wat ik nog moet bedenken zijn de vleugels...

Gr Bas

 

Nog een Kaosje met een randje om de staart...
Lijkt me een Cox formaatje...




Voor mijn Calmato Alpha Sport had ik deze kleuren op gezet...
Die kist moet ook nog broodnodig klaar.
Kleuren acht ik mooi... die tinten komen ook op de velugelhelften te staan...
Overigens had ik met dit tweede handsje ook ruzie met de ailerons... (ellenderons)

Ook bananenboten... er was niet mee te vliegen... heel snel aan de grond...
Er was nog meer mis... haha... dat is voor een andere draad...
Vorige eigenaar had het opgegeven...
Heb het hersteld... beter uit massief balsa kunnen halen.
Ze zijn hol... het mag niks kosten... ('Nam-Nam' Viët?) Brrrrr.... meuky, meuky...
Met de fix heeft het wat lijm gekost... meer ook niet... mag niks kosten...



Tot zovers... nu kan ik weer 'normaal' updaten...

Groet Bas

 

Wordt heel netjes en strak. Maar inderdaad, een hele verbouwing van een "arf".

Er zijn best goede arf's, echter behoorlijk prijzig. Voorlopig bouw ik nog maar zelf, heb ik bij slecht weer wat te bouwen, vind het naast het vliegen ook leuk om te doen.

Mooie liveries die je ontworpen hebt !
Veel werk, maar resultaat wordt mooi. Zal vast mooi vliegen.

Holle ailerons? Heb ik ook wel eens gedaan, mits goed gebouwd trekken ze niet krom, is super licht !

Einde van de zomer vliegen met de Kaos ?

Succes met de afwerking !

Grt,

Arnoud.

 

Holle aillerons gaan prima dat is ook zo... je hebt volkomen gelijk. Ik ben wat resoluut... Haha...
Sultan 5 heeft ze ook... Beetje schuimkern, beetje Abachi.
Heb ik ook moeten na-richten in een opstelling... dat ging goed...
Dat is een voordeel. Wharp werk je relatief eenvoudig weg.
Snijd ze open op de achterlijst.... 2x kaarsrechte stukken om te richten... naad lijmen, en klemmen.
Aileron wel in schilderstape-banen beschermen, iets vettig...
de juiste zaken moeten immers worden verkleefd niet de ‘richtbank’

Het kan zelfs met de ailerons reeds aan de vleugel verlijmd, via de scharnieren.
Bijkans gaat het richten zelfs beter...

Zo kan je ze op de vleugels weer goed gelijnd met de tips krijgen...

Ondertussen een schetsvlak maken in Photoshop van de TowerHobbies plaatjes
Met flink wat montagewerk die foto in het gareel van de werkelijke proporties
moten drukken... Cameralens heeft altijd forse afwijking... zeker een standaard 50 mm objectief en dicht op...
Zja... alleen met een tele-toeter... in de nok van de St-Kaos Cathedral te Whoopyhall in Whoopyhallcounty zou de vertekening wat verminderen... maar hadden natuurlijk hoogtevrees
en de lens was zoek... zoos't leef'n njâhhhh...

Onderweg zullen we maar zeggen...




Vliegen? Het gaat nu echt opschieten. Technisch is alles eigenlijk al voorbereid.
Het foliewerk... en de scharnieren definitief verlijmen. Dan is het aardig in de buurt gekomen voor maiden.
Gr Bas