Ik krijg net helaas het bericht dat Al Rabe is overleden. Voor mij hoort hij in het rijtje Bob Palmer, George Aldrich, Lew McFarland en ga maar door. Hij gaf ons de symmetrische vleugels, de verstelbare leadouts en andere trim mogelijkheden. En uiteraard, goed vliegende semi schaal stunters. Ik prijs me gelukkig hem een keer in actie te hebben mogen zien, WK '78, toen de titel hem op een paar puntjes door de vingers glipte.
Hier (in de onderste plaatjes) een voorbeeld hoe hij een Super Tigre G21/46 'verbouwde' omdat er geen sterkere motoren waren bij vrijwel hetzelfde gewicht. De slag iets vergroot en en passant de koeling ook maar even aangepast.... Dat werd de motor van het WK model In zijn nog grotere modellen kon thij natuurlijk de ST 60 gebruiken.
Al Rabe, toen kunstvlucht piloten nog echte helden waren. Voor mij een grote bron van inspiratie, met grote bewondering voor zijn doorzettingsvermogen en improvisatietalent, kijk maar eens hoe hij zijn "windtunnel" testen uitvoerde. Hij was zijn tijd ver vooruit. Mijn laatste kunstvluchtmodel is grotendeels volgens deze manier gebouwd, bij het lezen van dit document zul je je verbazen hoe ver Al ging om zo optimaal mogelijk te bouwen.
Voor mij is zijn kennis van het persen van balsa in schalen nuttig geweest. Waarschijnlijk waren zijn opmerkingen van het Oh Ja kaliber. Maar wanneer je ziet hoe hij een rompschaal maakt zoals hij heeft gemaakt voor zijn Mustang , zie je pas wat je moet doen om nat balsa heel te houden. Namelijk, voortdurend opletten dat balsa bij het buigen onder druk blijft . Oh Ja !
Inderdaad een groot innovator. Ik zag tijdens de WK 1978, was toen (nog) toeschouwer, Al Rabe bijna wereldkampioen worden. Na de finale mocht de Japanse deelnemer, Hara, de Mustang uitproberen. Normaal gesproken, als je een vreemde (en ook nog zo'n bijzondere!) kist mag uitproberen vlieg je eerst wat hoog en laag en een looping of zo, om te weten hoe de kist reageert. Maar meneer Hara stijgt op, vliegt 5 rondjes vlak en gooit de Mustang in de wingover... Paul Tupker heeft in de jaren'60 en begin '70 correspondentie gevoerd met Al Rabe. Een deel daarvan is volgens mij in mijn bezit. Moet eens gaan graven! Paul heeft op grond hiervan een vroege versie van de Mustang op tekening gezet, inclusief met balpen aangebrachte modificaties op grond van de nieuwste inzichten.
Mijn eerste bouwen en vliegen heb ik stukgelezen. Het artikel van Paul Tupker over Al Rabe heeft veel inspiratie gebracht. Spijtig te horen dat hij is overleden.Hoort zeker in het rijtje als Bruno benoemt thuis.
Verkijk je niet op de Tupker interpretaties... In die schetsen herken ik toch veel van zijn eigen ontwerpstijl en die was (net als de mijne) toch niet zo verfijnd al die van Rabe. De WK Mustang was veel verder ontwikkeld dan in dat B & V artikel. Vooral de modellen die Al bedacht en bouwde na zijn terugkeer in de Stuntscene zijn minstens van dat kaliber, zo niet nog beter. Uiteraard kon hij nu beschikken over motoren, die zonder modificaties (denk aan de 'vergrote' G21/46 in de WK Mustang) meteen het vermogen leverden om de door hem gebruikte props met een grote diameter goed rond te krijgen. Het is zeker spijtig dat iemand met een ijzeren gestel (hij werd een jaar of 10 terug geschept door een auto en herstelde volledig) uiteindelijk aan zoiets als een te voorkomen virusbesmetting bezwijkt.
Al Rabe wás een held, maar wat je hier zegt klopt niet. Het was Davy Slagle die ons symmetrische vleugels gaf. Ook een held trouwens. Hij won de eerste Walker Cup als 13-jarige (!) in 1947. Hij won de Walker cup vervolgens nog twee jaar achter elkaar, in 1948 en 1949. Hij was daarmee lange tijd de enige die de Walker cup drie keer achter elkaar gewonnen heeft. Na hem heeft alleen Paul Walker dat nog gedaan, maar pas in de jaren '90, overigens niet drie, maar 5 jaar achter elkaar (!). Davy Slagle was nog maar 2 jaar vóór zijn eerste overwinning in de Walker cup begonnen met vliegen met een 'Sky Baby', die zijn vader voor hem kocht bij Bob Palmer. Al snel ontwierp hij zijn eigen vliegtuigen, waaronder de destijds beroemde 'Checkala Roma', steeds met een symmetrisch profiel. Bob Palmer gaf later aan dat Davy het idee van een symmetrisch profiel zelf had bedacht omdat het model dan op dezelfde manier zou reageren wanneer het op de kop vloog. Hij zou ook de eerste zijn geweest die 'op de kop' vloog. Tijdens de trainingen voor de Nationals in 1947 was hij aan het vliegen met twee toestellen tegelijk (!!) toen hij crashte en dacht dat zijn deelname over was. Mensen uit het publiek raapten de stukken op en begonnen met het herstel. De volgende dag won hij de Walker cup ... Zoiets heeft Erik Jansen ook een keer gedaan.
Aha, een begripsverwarring. Ik bedoel de symmetrie in spanwijdte, dus geen langere binnenvleugel, maar binnen en buiten even lang, met zoveel meer tipgewicht als nodig.... Sterker, Al Rabe heeft juist geëxperimenteerd met asymmetrische wortelprofielen. Is hij wel van teruggekomen, dacht ik.....
Heb gisteravond wat youtube filmpjes gekeken. Heeft er iemand wel eens zo een model ( mustang of Bearcat) gebouwd en gevlogen?
Bij mijn weten in Nederland niet, ik weet dat in Engeland Paul Winter een 'Millennium Bearcat' ( grote versie voor een PA .75) heeft gemaakt en dat schijnt het goed te doen. Maar als je constructief inzicht wilt, dan kan Erik F2B je daar alles over laten zien. Hij heeft veel van deze technieken in zijn nieuwste model zitten en dat functioneert erg goed.