Vorige week was ik mijn Voyager aan het uitlaten in de gracht, toen een oudere dame met hond naar me toe kwam en zei dat ze nét zo'n rompje thuis had staan en of ik belangstelling had. De dame in kwestie werkt in de lokale hobby/speelgoedwinkel, dus ik had goede hoop. Die avond langs geweest en daar stond een behoorlijk vergeelde Seawind in de gang. Toen ik aangaf de romp wel te willen hebben kwam de verrassing; "Dan haal ik de zeiltjes ook nog even van boven." Een paar minuten later was ik onderweg naar huis met een complete Seawind. De boot was destijds opgebouwd door haar dochter en toenmalige vriend; nu kun je weinig fout doen bij het opbouwen van een Seawind, maar ze hebben flink hun best gedaan, meer wil ik er niet van zeggen... De boot is waarschijnlijk uit de eerste serie, afgaand op de blauwe fok, wit grootzeil en de stickers. De romp is niet geverfd en de jaren in het licht hebben hun tol geëist; het ABS is enorm vergeeld en bros geworden. Het deksel boven de roerkoning was al ingescheurd en kon ik slechts met enige extra schade in de vorm van afgebroken stukjes ABS openkrijgen. De scheuren benat met MEK en de boel voorzichtig weer in vorm gedrukt (het deksel had jaren scheef dicht gedrukt gezeten), eens kijken hoe lang dat goed gaat. Alles inclusief de tuigage zat dik onder het stof, dus ik heb de boel onder de douche gezet en voorzichtig schoon gespoeld. Eenmaal gedroogd bleek er een gaatje in het grootzeil te zitten, geplakt met aan elke kant een stukje zelfklevend spinakerdoek, niet het mooiste, maar wel effectief... Onder het luik zat nog een verrassing; in plaats van de servo met arm was er een lier gebruikt: De rondlopende snaar is met een avontuurlijke messing buizenconstructie in de neus gebracht, hoe dit precies zit kan ik niet zien zonder de montageplaat inclusief de elektronica er uit te schroeven, daar ik de boot eerst wilde proberen zoals ik haar had gekregen, heb ik hiermee nog even gewacht. Daar de instructies en de filmpjes vijf zeillatten voor het grootzeil en drie voor de fok laten zien, heb ik die afgelopen zaterdag eerst er op geplakt, want de zeilen hadden danig in de verdrukking gezeten en het achterlijk krulde fraai op. Ook stonde beide onderlijken als een snaar, daar een paar extra lijntjes aan gezet, zodat de bolling instelbaar werd. Zaterdagmiddag kort kunnen testen; ietwat loefgierig, maar de boot zeilt goed. Minder goed is de algemeen bekende lekkage van het luik, de met de kit meegeleverde schuimrand is waterdoorlatend... Daar de boot weinig vrijboord heeft en niet een al te zware ballast bulb, spoel je al bij matige wind het dek en komt er water binnen. Vandaag de oude meuk er uit gehaald en een nieuwe laag gesloten celrubber in de rand geplakt, dat dicht beter af, maar het luik is nogal flexibel en bolt onder de druk van de sluiting, dus lekken de zijden nog enigzins. Daar kwam ik vanmiddag achter toen ik een paar uurtjes aan de waterkant heb doorgebracht met het beter afstellen van mastval en tuigage. De boot loopt inmiddels bijna zelfstandig rechtuit, met nog een lichte neiging tot oploeven in een vlaag, redelijk normaal dus. De fok stond bijna 5 cm boven het dek, die afstand heb ik gereduceerd tot 10-12 mm. Verder ben ik bezig om alle knopen (onnoemelijke aantallen halve steken op elke verbinding) los te halen en fatsoenlijk vast te zetten. Helaas zijn de onderste bevestigingspunten van de fok door de ondeskundige knoperij in elkaar gefrommeld, zodat het onderlijk er niet geweldig meer uit ziet. Ondanks dat ik er nog wel wat tijd in moet steken, zeilt de boot geweldig. Mijn TT Voyager heeft er competitie bij. Groeten, Jan.
Vandaag een paar verstevigingsribben onder de klep gelijmd, want die boog behoorlijk door als 'ie op de boot zat, dat betekent dus lekkage. Erg dik kunnen die ribben niet zijn, want de trommel op de lier zit maar een centimeter onder de dekrand. De zijkanten buigen nog een beetje, morgen nóg maar een paar verstevigingen pal langs die randen plakken. Groeten, Jan.
Bedankt Roel, In de standaard set-up is de Seawind een licht tot medium wind boot, daarboven vaar ik dan (ook) de Voyager, die kan door z'n lager zeilplan méér wind hebben. Er zal ongetwijfeld een gedachte achter hebben gezeten, maar ik vind de kielconstructie verre van ideaal; alle steun komt van de dunne draadstang en de passing in de ondiepe sleuf in de bodem. Ik lees over haarscheuren en lekkage als gevolg van deze oplossing, ik zal de bodem rond de kiel nog verstevigen. Met een kielkast had je hier geen last van gehad, maar dan had het binnenwerk er op moeten worden aangepast en dat is met dat kleine pokke luikje niet eenvoudig. Het blijkt ook, dat de bulb de grootste dikte achter het midden heeft; in feite zit die dus verkeerd om gemonteerd. Omdat de slanke boeg sowieso al duikneigingen heeft bij vóór de wind varen, is het omdraaien van de bulb door het boren van een nieuw bevestigingsgat geen optie, want dan komt er nog meer gewicht naar voren. Ik zal eens kijken of ik de bulb kan omdraaien én de sleuf verder naar voren kan plaatsen zodat het gewicht naar achteren verplaatst wordt. Vóór ik dat doe zal ik eerst de bodem verstevigen, want de belasting op de sleuf in de bodem wordt dan ook anders... Groeten, Jan.
Met de kielconstructie van de SW heb ik nooit problemen gehad. En ik heb 6 jaar met het schip gezeild. Is in ieder geval een stuk beter dan die van de YAMAHA WOR 60. Ik heb de kiel altijd 'los' gehad, dwz: de kiel met uierzalf in de uitsparing in de romp gedrukt en vervolgens de schroef bovenin aangedraaid. Geen lekkage, geen scheuren. Maar ik kan me voorstellen dat je wat minder vertrouwen hebt in jouw verouderde (en dus brosse) romp. Verstevigen is dan wel verstandig. Heeft het model 'duikneigingen'? Ja, maar dan moet het behoorlijk waaien. Ik heb haar zonder problemen met windkracht 4 gezeild met redelijke golfslag (golfhoogte 5 cm) en genoten van het vaarbeeld. Ik kon een RC-Laser voorblijven. Voor de wind heb ik wel eens een 'onderzeeboot-met-zeilaandrijving' gehad. Reactie: roer geven, zeilen los laten, en dan kwam ze weer bovenwater. Daarna wel even naar de kant, want inderdaad kwam er dan wel water via de luik-omranding naar binnen. Dat luik is overigens beter waterdicht te maken door een slang van fietsventielrubber aan de binnenzijde te lijmen of een strip 'moosrubber' (uit één stuk) aan de binnenzijde te lijmen. Overigens ben ik voorstander van een schootservo in plaats van een lier; met een servbo kan je sneller reageren én heb je minder kans op 'spaghetti' in je model...
Vandaag de plastic oogjes op de fokkeboom verwisseld (alle lijnen laten zitten), zodat het draaipunt van de fok een stukje naar achteren kwam waardoor de gleuf tussen fok en grootzeil kleiner wordt. Aansluitend vanmiddag nog een paar uurtjes gezeild op de grachten om te kijken wat de invloed op het vaargedrag is. Nou dat maakt weinig uit; het iets vlakker zetten van de fok om het oploeven te verminderen was effectiever... Nog een paar rondjes gezeild samen met een groepje DF65 zeilers, die hier in Sneek (ook) regelmatig de grachten onveilig maken. De grotere lengte waterlijn samen met meer zeiloppervlak maakte het een ongelijke strijd, hoewel vóór de wind de planerende DF65 lekker inliepen op de Seawind... Ook de bouwer van de boot getroffen aan de waterkant, het mysterie van de blauwe fok is ook opgelost, dat is een groter eigenbouw exemplaar op het oploeven met de standaard fok te reduceren. Nog geen gelegenheid gehad aan het luik te werken, dus dat lekt nog steeds. Groeten, Jan.
Inmiddels heeft de het lekkende kuipdeksel plaats gemaakt voor een plaatje plexiglas, dat met vier boutjes in een randje waterdicht schuim wordt gedrukt, afgekeken van de vele filmpjes over het onderwerp, afgelopen met dat waterballet. Luik gesloten: De constructie van de aansturing was een ander verhaal; nadat de boel in de boot van z'n plaats was getrokken door de lier, waarbij de lijn van de trommel viel, heb ik de hele handel eruit geschroefd en een deugdelijker oplossing gemaakt, waarbij het formaat van de dekopening de beperkende factor voor de afmetingen was. De Hitec zit in de kunststof montageplaat: Het blok aan de andere kant met veer: En de hele opstelling op z'n plaats, nu nog op het dek: Onder het bezigen van wat onwelgevoegelijk taalgebruik, de boel in de romp gefrot en vast gezet, maststeun en kiel buis weer gemonteerd (wie dat bedacht heeft, mogen ze van mij wurgen...) en de schoten aan de rondlopende snaar gezet. Na enig afstelwerk werkt dit vlekkeloos, weliswaar niet zo rap als de servo met arm in mijn Voyager, maar met tijdig beginnen met halen verlies je niet al te veel terrein bij de boei. Het extra gewicht laat de boeg iets meer induiken dan wat wenselijk is, maar daar vinden we ook wel weer wat op. Het onmiddellijk kunnen losgooien van de schoten om een aanvaring te voorkomen gaat met een servo met arm beter dan met een lier die te traag is; ik kon vanochtend maar ternauwernood schade voorkomen... Groeten, Jan.
De eigenbouw blauwe fok was met het achterlijk onder een hoek van 45° t.o.v. de weefrichting gesneden, dus dat lubberde dat het een aard had en ondanks de mast vér voorover, was de boot nog steeds loefgierig. Dus een grotere fok er op, het voorlijk met stukjes plastic antennebuis rond de voorstag en gemaakt in drie panelen met Sailcut, in elkaar geplakt met een Claudio gadget en van een zigzag voorzien onder de naaimachine. Hier de oude en de nieuwe fok: Niet overdreven veel groter, i.v.m. de slanke neus, maar wel zoveel groter dat er een nieuwe fokkeboom gemaakt moest worden van carbon buis. Getest bij weinig wind, geen problemen, anders dan dat de fokkeboom wat laag boven dek zit, zie sleept bij helling soms door het water, omdat de romp zo laag is, even niet over nagedacht, da's iets voor een volgende keer, de schoothoek een 30 mm hoger. Klein vlaagje: Het oploeven is bijna weg, dat kan ik er wel uittrimmen, de boot zeilt veel relaxter, nu ik niet continue moet corrigeren. Je kunt dan ook wat verder bij de zender vandaan zeilen, omdat de boot zichzelf redt. Groeten, Jan.
Omdat de kielfin en roerblad gietdelen zijn, zitten er door materiaalkrimp deuken in de lengterichting in, het profiel is verre van gelijkmatig. Bij hoge snelheid voor de wind begint de kiel te vibreren, je hoort het ook op filmpjes met een Mobius camera aan boord. Dat remt, waardoor de neus er sneller onder gaat. De afgelopen dagen bezig geweest met het glad maken van fin en roerblad. Ik gebruik hiervoor een papje van ABS resten, opgelost in MEK. In dunne laagjes opgebracht en na het verdampen van het oplosmiddel vijlen en schuren, gevolgd door de volgende laag, etc, dat ziet er na verloop van tijd dan zó uit: Omdat ik toch moest wachten op het verdampen van de MEK, heb ik tussendoor de bulb aangepakt. Die heeft standaard de grootste dikte achter het midden en zit dus eigenlijk verkeerd om. Ik heb een nieuw gat geboord en de bulb omgedraaid, met de grootste diameter vóór het midden. Lood is raar spul, je moet de boor smeren met petroleum, of terpentijn, om vastvreten te voorkomen. De gleuf in de bulb heb ik met een metaalfrees in de kolomboor naar voren verlengt, langzaam draaien en de bulb met de hand gestuurd, dat ging eigenlijk verbazend gemakkelijk. Toen de boel paste, de fin aangepast aan de ronding van de bulb en alles met epoxy vastgezet, inclusief de gaten aan de onderzijde: De bulb zelf is ook voorzien van een laagje epoxy in plaats van de (niet meer passende) rubber hoes, die er anders omheen zit, scheelt ook nog in diameter... Fin en roerblad zijn nog niet helemaal zo glad als ik wil, maar ik heb vandaag eerst de boel weer eens gemonteerd, om te zien wat het verplaatsen van de bulb op het vaarbeeld heeft. De wind was eigenlijk te sterk voor de Seawind, en vlagerig bovendien, maar ik ben niet ontevreden; De neus is ietsje omhoog gekomen en zit in rust nét in het water, terwijl de spiegel nog mooi lost. De loefgierigheid is minimaal, dat is wel weg te trimmen, het grote verschil zit 'm in het voor de wind zeilen; zelfs in de heftige vlagen was de duikneiging een stuk minder dan voorheen, goed, als de vlaag aanhoudt, wordt het een duikboot, als je niet wegstuurt, maar het zeilgedrag is er beslist niet minder op geworden. Ik ben tevreden met hoe dit heeft uitgepakt. Groeten, Jan.
Leuk project Jan. Het mag ook wel bijna een sticky how-to worden hoe je een boot verbeterd. Netjes je proces beschreven van denken, proberen, observeren etc.
Vanmiddag nog wezen zeilen in de koude wind, brrr, handschoenen aan. Nog wat aan het trimmen geweest en het vaargedrag is echt verbeterd door het schuiven met de bulb! Nu nog zin vinden om fin en roer weer strak en wit af te werken... Groeten, Jan.
Het was altijd al een 'waardig' schip, maar de eigenaardigheden van het ontwerp, slanke rechte neus met weinig opdrijvend vermogen, zorgde voor weinig zeilplezier door de duik- en oploefneigingen. Met een iets grotere fok en de bulb gedraaid en meer achterlijk, kan ik in constante wind het roer loslaten en zeilt de boot zichzelf, zoals het hoort. Dat is wél zo leuk als je een rondje Sneek zeilt, of onder bruggen doorvaart waar je overstag gaat op een plek uit het zicht achter een pijler, in de wetenschap dat de boot na de wending ook weer uit zichzelf vaart opneemt en weer in het zicht zeilt. Groeten, Jan.
