Laatst ging het op het forum over geschikte handvatten voor lijnbesturing. Ik kwam onlangs de Aeromodeller (januari '72) tegen waar het handvatontwerp in stond wat ik sindsdien altijd heb gebruikt: Verdikt met wat balsa voor het comfort en tennisracket tape tegen het roetsjen bij warm weer ziet het er dan zo uit: De vorm van het handvat kan gemakkelijk aangepast worden om bij je hand te passen, en als je de uiteinden waar de gebogen spaken uitkomen niet als kamertje uitvoert maar als gaatje, kun je de nog een extra gaatje boren zodat je de spaken om kunt draaien zodat de afstand tussen de lijnen verandert. Handig als trimmogelijkheid. Bij het handvat op de foto is er ook nog een tweede gat voor elke spaak, zodat je nog meer afstelmogelijkheden hebt. Ik maak altijd twee identieke handvatten van elke uitvoering, zodat ik voor een wedstrijdstunter een reserve set lijnen plus handvat heb. Bij een probleem met je A set lijnen, kun je meteen je B set gebruiken zonder een trimvlucht nodig te hebben. Ik doe meestal nog geen uur over het maken van zo'n handvat, en ik zorg ook dat ik een serie gebogen spaken bij me heb in verschillende lengtes.
Omdat mijn handvat uit 1980 toch echt aan vervanging toe was heb ik een moderne variant gemaakt, met safety strap.
Op de (weer zeer geslaagde!) Almeerse LB dag van vandaag ging het even weer over handvatten en wat daarvoor een optimaal ontwerp is. Dus vandaar het even omhoog halen van dit draadje. Zo simpel is het dus, jongens...
Als ik met de handvatten van mijn voorgangers probeer te sturen, dan moet ik mijn hand ruim 10 graden achterover houden om de roeren neutraal te hebben. Hoeft geen betoog dat ik daarmee in de -onmogeljk grote- figuren achterover bijna de grond raak en voorover ergens op 6 meter hoogte een onduidelijk soort buitenwaartse wokkel produceer. Dat los je dus als volgt op (zorg er wel voor dat de verbindingslijn tussen de inhangpunten nog steeds ongeveer 90 graden op de richting van de lijnen loopt):
Op de LB dag van zaterdag kwam weer de vraag naar voren over een geschikt handvat voor lijnbesturing. Dus daarom schop ik dit verhaaltje maar weer eens omhoog!
Mooi stukje werk! Al zou je geen LB vlieger zijn, dan zou het nog steeds niet misstaan op de schoorsteenmantel
Prachtig stuk werk Jef! Maar, afstand tussen de lijnen is niet verstelbaar, dus voor elk model wat een gevoeliger- of minder gevoelige besturing verlangt, moet je een nieuwe maken....
Maakt voor mij als amateur/recreant/beginneling niet veel uit Henk , ik ben al content dat ik enkele rondjes kan draaien zonder stukken Groeten Jef
Nou, Sjef, het is verbluffend hoe IEDERE piloot beter gaat vliegen met de juiste afstelling van model, lijnen en handvat! Ik kan aan iedere amateur/recreant/beginneling aanraden om je model(len) eens te laten vliegen door een crack en dan goed te luisteren naar de adviezen over de trim van het gehele systeem.
Laat ik in 72 toevallig een abonnement op Aeromodeller gekregen hebben, het handvat bleek ook nog eens heel erg lang mee te gaan. De meeste slijtage loop je op doordat het handvat over de grond schuurt op banen met een harde ondergrond.
Het handvat is aan een revisie toe, met een Arduino Pro om de servopuls meteen op de draden te zetten (gebruik dan het Arduino voorbeeld Servo Knob) of via een nRf24L01+ als tweekanaals zender. Omdat het printje bedoeld is voor I2C communicatie zijn er geen Arduino pwm pinnetjes beschikbaar voor het servo signaal. De servo puls maak ik met een stukje software naar A4 en A5. Een kanaal volgt de potmeter, het andere kanaal kan alleen schakelen tussen min en max uitslag. In het model zit hetzelfde printje maar dan als ontvanger, dit weegt 5 gram. Het bereik van de zender is volgens de specificaties 100m, dat halen ze geen van allen maar 20m mag geen probleem zijn.
Ziet er fantastisch uit! Een grote sprong voorwaarts in de techniek. Om dat even inzichtelijk te maken, hier het oervoorbeeld van Jan Odeyn: En daarna wat ik er van gemaakt heb: En de andere kant: Alleen Bart vd Bosse kan dit wellicht nog overtroeven... Helaas heb ik van zijn 3D geprint handvat geen foto. Blijft voor mij één vraag: Erik heeft een draaiknop, ik heb Jan gekopieerd en een schuif met een 'terughaal elastiekje' gebruikt. En dat bevalt me prima: met de duim kan ik het gas prima bedienen. Zou het met een draaiknop ook gaan?
De draaiknop doet hetzelfde als de schuif, de arduino ziet geen verschil, het signaal heeft in beide gevallen een waarde tussen de 0 en 1023 afhankelijk van de richting. Dus hangt het van de voorkeur van de piloot zelf af of hij liever een schuif of draaiknop heeft. Of een elastiekje ook goed werkt op een draaiknop weet ik niet.
Handvat is af, nu nog wat vliegends. De zender zit veilig achter "glas". Van een blister verpakking een stukje plastic gehaald, met een verfbrander op gepaste afstand zacht gemaakt en dan over een malletje heen geduwd.
Heb de tekening (January, 1972) in Post#1 in full size uitgeprint. Nu blijkt het handvat net iets te klein, zit niet prettig. Mag het handvat groter gemaakt worden? Is maat 10,3cm een vaststaand gegeven. “Conforms to F.A.I. dimensions” Nooit geweten dat ik zulke grote handen had
De afstand van de lijnen tot elkaar is 1 van de 3 factoren die de gevoeligheid van de besturing bepaalt (de andere twee zijn zwaartepunt en roeruitslag, bij een gegeven modelontwerp). Gevolg daarvan dat ik een hele serie handvaten heb van verschillende formaat en ik bij het invliegen van een model er eentje kies waarmee hij het lekkerste vliegt -VOOR MIJ! Want dat is ook per persoon verschillend. Het handvat op de tekening is een soort van gemiddelde. Als het niet lekker zit, kun je de ruimte voor je wijsvinger en pink ook nog wat groter maken zonder de plaats van de spaken te veranderen. Ook kun je bij het 12 mm dikke handvat nog meer ruimte voor je vingers maken door meer hout weg te vijlen; ik gebruik hiervoor een grote rattenstaartvijl. Hier een paar voorbeelden: De linkse heeft de spaken dicht bij elkaar voor een gevoelig model en ik heb dus extra hout weggehaald om het nog in mijn hand te laten passen. En is nog aan 1 kant opgedikt met balsa voor een prettige vorm. De rechtse heeft een veel grotere afstand tussen de spaken en is van dikker triplex gemaakt, ook weer voor de prettige grip. Daarnaast heeft de rechtse extra gaten om de spaken verder uit elkaar of dichter bij elkaar te kunnen zetten. Beide handvatten tenslotte zijn omwikkeld met tape voor tennisrackets voor de stroefheid. Dit is overigens voor een trainermodel niet nodig maar is noodzakelijk voor een kunstvluchtmodel tijdens een wedstrijd in hoogzomer!
Oké, dus de 10,3 cm mag en kan eventueel wat groter. De verwijzing naar FAI lijkt een vast gegeven, dus niet. dank voor je uitgebreide antwoord.