Wisboom stoomgemaal

Dank voor je uitleg @Jan Blonk
ik neem aan als de maquette af is dat dat dan meer voor zich zelf spreekt.

Of gaan jullie letters plakken en dan opschrijven wat daar gebeurd?

 

Jazeker. Op de een of andere manier gaan we de verschillende onderdelen op de maquette extra aandacht geven. Dat zou bijv.kunnen bijv. met verlichting die door het publiek wordt aangezet.
Hierover zijn we nog in overleg met SWEK want hoe ver moet je daarin gaan. Je kunt ieder onderdeel apart noemen en willekeurig door bezoekers laten “belichten”, maar je kunt bijv. ook alles automatiseren en met een drukknop alle onderdelen in hun logische opstartvolgorde laten passeren waarbij dan als laatste stap de machine gaat draaien.
De stoommachine heeft daarvoor al een elektrische aandrijving gekregen.

Het SWEK heeft een professionele marketing afdeling en die zullen dit moeten verzorgen. Bijv Voorlichting er in verschillende talen rondom de presentaties. Dat kan variëren van posters tot audiovisuele zuilen. Daarnaast komt er ook een “script” dat de gidsen zullen gebruiken bij hun rondleidingen.

 

ik zou er dan toch ook een voorstander van zijn dat je het verhaal wat je vertelde over de stoker dan ook er bij zet (ik vind dat soort dingen leuk, dus mogelijk is dat niets).
Automatiseren lijkt me een goed iets, alleen mensen die minder snel lezen kunnen dat dan niet bij houden.

Misschien beter koptelefoons hangen, kan het ook makkelijker vertaald worden.
Maar dit is niet aan jullie, meer iets voor de marketing afdeling.
Al kan ik me voorstellen dat dat voor jullie ook belangrijk is ivm de voorbereidingen, zo zonde als je dat er achteraf in moet maken.

 

Vandaag zijn we enkele uren bij elkaar geweest om de onderdelen van de maquette op elkaar af te stemmen. Om de machine met de anndrijving te kunnen plaatsen moest het gat in de vloer op maat gezaagd worden. Tevens moesten er sleuven gezaagd worden in de platen van de buitenmuren. Dit is nodig om de mogelijkheid te creeëren het gebouw eraf te kunnen tillen als er onderhoud aan de machine nodig is. Ook zijn de nodige metingen verricht voor toekomstig werk. Ondanks dat we allemaal op een andere lokatie ons werk doen was de pasvorm verrassend goed.






M.v.g. Wisboom team.

 

Schoorsteen


foto w.p. 7-2021

Schoorsteen is klaar en werkt?

Veel modelbouwplezier,
Willum

 

Mooie oplossing met de "hulp" ondersteuning van de aandrijfas van het scheprad.
Ben benieuwd naar de volgende oplossing, koppelen van de aandrijfas naar het scheprad.
Groet, Henk.

 

De oplossing voor de koppeling aan de scheprad assen is er al. Aan de buitenkant van de bestaande assen heb ik precies de helft weg gefreesd over een lengte van 10 mm. Hetzelfde met de scheprad assen. Er omheen een pasbus. Om de machine eruit te tillen zorgen dat de stand goed is en de bus verschuiven.

M.v.g. Jan W.

 

Jan,
Voor de as van het scheprad moet je het "hulp" lager zien als een vast punt.
Je hebt de tegenas van het scheprad gelagerd op meerdere plaatsen, dus de as staat vast.
Ik denk, dat als je na enige tijd, na uitnemen van de machine kamer, de tegenas weer wilt monteren het geheel niet meer past, vast loopt.
De beide delen zitten op verschillende vloerplaten, plateaus, en deze zullen in de loop van de tijd een onderling hoogte verschil geven.
Hierdoor een verklemming in de lagers.
Voor mij is de oplossing eenvoudig.
Op een as mag maar één lager vast zijn, de andere zijn "losse" lagers.
Als je nu de koppeling op het "hulp" lager als vastpunt ziet, dan is het achterste lager op de tegenas het vaste lager.
Alle tussenliggende lagers hebben dan geen functie meer.
Zelfs als door de tijd, vochtigheid, de verschillende plateaus een hoogte verschil hebben. kan je nog steeds met de schuifbus de assen koppelen.
Dit daar de tussenliggende lagers een grotere boring hebben, kan de tegenas van het scheprad het verschil in hoogte- of zijdelingse afwijking opvangen.
Lang verhaal, daar er geen flexibele koppeling tussen de beide assen is voorzien.
Indien commentaar, laat van je horen. Groet Henk.

 

Henk,
Omdat nog helemaal niet vast staat hoe vaak de machine uitgebouwd moet worden en of er dan een probleem ontstaat ga ik dat er voorlopig ook niet van maken. Mocht het in de toekomst zover komen dan is de bronzen bus er zo uit geboord. Achter de huidige opstelling zit ook een gedachte want in dit geval komt er geen kracht op de tere schepraderen als de machine uitgebouwd moet worden.
Groet, Jan.

 

Jan,
Als het achterste lager vast is, dan kan de as niet verschuiven, scheprad beschadigen.
De as kan in de losse lagers in de grotere boring alleen horizon- en verticaal bewegen.
Door deze vrijheid hoeft de schuifbus niet opgeboord te worden.
De afgevlakte kanten van de assen mogen eigenlijk niet t.o.v elkaar verschuiven.
Groet Henk.

 

Ik neem aan dat het Scheprad deel een losse unit is.
Je zou deze unit kunnen richten door bv 2 railzen waarmee je de twee units naar elkaar toe schuift (de rails komt dan onder het gemaal te zitten).
Gevolg is dat alle onderdelen altijd in lijn met elkaar liggen (ondanks evt een hoogte verschil door vocht)
Dan is het loshalen van de as geen probleem meer (nou ja, minder).

 

in aanvulling hierop.

De opzet van de gehele maquette is om het rechthoekige hoofd gebouw als een deksel van een doos te kunnen lichten. De behuizing van de schepraderen aan beide zijden van het gebouw , en de schoorsteen blijven daarbij staan.
Op deze manier ontstaat vrije toegang tot de machine om onderhoud te kunnen doen waarbij de schepraderen nog steeds gekoppeld zijn aan de machine. Omdat we er voor onderhoud straks ook onder de machine makkelijk bij kunnen is het misschien helemaal niet nodig om dit los te koppelen.
Maar we willen wel voorbereid zijn om in uiterste noodzaakt toch de machine te kunnen verwijderen. En daarvoor heeft Jan de koppeling met de schuifbus toegepast..
Ook niet onbelangrijk....
Voor de afbouw van de machine en de lagering was het nodig om de uitgaande as te positioneren, en dat kon ook alleen door deze korte as te gebruiken en deze dan op het uiteinde (bij de muurdoorvoer) te lageren.
(In het echt was vroeger de schepradas wel één geheel die door een opening in de muur naar binnenkwam).

Omdat we de behuizing van de schepraderen nog moet maken, kunnen we nu ook nog niet bepalen hoe , en ook welke, lagers van de as van de schepraderen “vast en los” worden. Logischerwijs zijn dit meestal toch de buitenste lagerposities.
Wellicht blijkt het later zelfs noodzakelijk om bijv. langere schuifbussen te gebruiken en deze naar binnen ( richting machine) te trekken omdat we er vanwege de vaste schepradbehuizingen misschien niet eens goed bij kunnen.
Ook dat heeft invloed op de manier waarop we de uiteindelijke keuzes voor de lagering moeten maken.
Voor de voortgang van de bouw moeten we tussendoor keuzes maken en daarbij kunnen we soms niet anders dan sommige constructiedetails nog even voor ons uit schuiven..
Gr. Jan B.

 

Henk, als alleen het hulplager en het buitenste lager vaste lagers zouden zijn en de andere drie een ruimere boring zouden hebben komt er door de grote diameter van de schepraderen een zijdelingse kracht op de schepraderen als de machine wordt uitgebouwd. Het hulplager verdwijnt met het uitbouwen van de machine en dan ligt de raderas slechts in één lager en het andere uiteinde in een te groot gat. De as zakt dan iets aan één kant en dan raken de uiteinden van de raderen de zijkant van de muren.
Over het uitboren van de schuifbus is niets geschreven.

Groet, Jan.

 

Jan,
Ik had al eerder geschreven, het achterste lager vast te maken.
Indien het huis van de schepraderen aan weerszijden in het huis/muren een tolerantie hebben dan <0,5mm, dan werkt mijn aanbeveling niet.
Ik heb even een schets gemaakt over de opstelling met het vaste lager aan het einde van het scheprad met een groter verschil.

Sorry voor de handschets, maar je kan goed zien de kanteling van het schoepenrad.
Ook mijn opmerking over uitboren van de schuifbus. door de hoekafwijking is aan de rechter kant van de schuifkoppeling een grotere boring nodig.
Jammer, dat 1 aug. niet doorgaat, dan hadden we kunnen overleggen.
Hopelijk kunnen wij weer binnenkort met elkaar spreken. Groet. Henk

 

Toen we 20 juli al de losse delen bij elkaar plaatsten werd al snel duidelijk dat er te weinig ruimte was voor de, eerder bedachte, pasbus om de halve assen bij elkaar te houden. Het binnenste kussenblok van de rad assen komt bijna tegen de muur te staan. Daarom heb ik besloten de binnenste kussenblokken deelbaar te maken en halve lagerschalen van brons toe te passen.


Groet, Jan W.

 

Schitteren zoals jij/jullie dit soort dingen maken!

 

Het is al een tijdje stil bij dit onderwerp dus plaats ik maar iets waarvan nog helemaal niet zeker is dat het toegepast gaat worden.
Bij het echte gemaal had de stoommachine bij heel hoog water onvoldoende vermogen om de vier schoepen raderen aan te drijven.
Daarom zat er een koppeling op de as tussen de binnenste en buitenste schoepen raderen.
Voor het model ben ik bezig aan koppelingen om te bekijken of het haalbaar is.

De onderdelen van de koppeling. Het korte gedeelte vast op de as. Het lange deel schuifbaar over een spie.

De vrijloop stand.

In bedrijf stand.

Groet, Jan Walpot.

 

Intussen bepaald dat we deze constructie graag willen gaan gebruiken. Waarbij we nu willen gaan proberen om het ook mechanisch te bedienen.
Deze koppeling staat tussen de twee lagerblokken op een “dam” tussen de twee schepraderen. Als we in die “dam” voldoende vrije ruimte kunnen creëren moet het mogelijk zijn om een mechaniek in te bouwen waarmee we de deze koppelingen kunnen bedienen. Zo heeft Jan (W) ineens weer meer huiswerk….
Vanuit het SWEK is op dit idee heel enthousiast gereageerd, omdat dit belangrijke onderdeel eigenlijk nooit werd besproken en straks aan de hand van de maquette kan worden opgenomen in de uitleg van de gidsen.

 

Intussen werken we ook weer verder aan het gebouw, en voorlopig zijn we nog wel even zoet met het bouwen van de basisconstructie van de 4 wanden.
We willen dit eerst dry-fit passend hebben, om dit dan later aan de hand van het patroon op de voorgefabriceerde muurplaten (met het metselpatroon en ramen en deuren) af te kunnen werken.
De lange wand aan de noordzijde (op de foto’s hier gepositioneerd aan de achterkant) wordt grotendeels open om de installatie zichtbaar te houden.
De afwerking van (een deel van…) het dak is nog voor latere zorg.
De 4 muren met de dakspanten en gordingen vormen straks een makkelijk afneembaar deksel dat over de tussenmuur en de vloerdelen past.
Daarmee kunnen we dan later altijd eenvoudig de installatie bereiken als dat voor onderhoud nodig is.

Hier het voorzichtige begin van de basis wandconstructie en de dakspanten.
De tussenmuur blijft staan op de vloer en het geleidt de wandconstructie bij het plaatsen en wegnemen.
Nog net te zien is een eerste model van een petroleum lamp aan het eerste dakspant. Deze willen we ook laten branden met een klein 3 mm lampje. …
Op alle dakspanten in de machineruimte, en ook aan het spant boven de stookplaats in het ketelhuis, willen we zo’n brandend lampje ophangen. De elektrische aansluitingen kunnen worden weggewerkt in een groef in het spant en een gleuf in de muur.





Wordt vervolgd.

 

Vooral nu gewerkt aan de dakconstructie. Deze willen we vooraf helemaal voorbereid hebben voordat we aan de afwerking van de wanden beginnen.
Dat betekent vooral het netjes uitlijnen van de gordingen, de nokbalk in de twee buitenmuren en in de binnenmuur.

Omdat de noordzijde van het hoofdgebouw grotendeels opengewerkt wordt hebben we toch besloten om de tussenwand te splitsen in een vast deel dat op de grondplaat blijft staan en een deel in de gebouwconstructie waarin de gordingen en de nokbalk dan vast zitten.
Zo houden we voldoende verband en kunnen we ook het meeste leidingwerk rechtstreeks verbinden.

Tegelijk hebben we ook uitgewerkt hoe we de “olielampen” gaan maken en hoe we deze aan de spanten kunnen vastmaken .
In de armaturen komen dan later ledlampjes (gekozen vanwege hun levensduur) .
En waar we nu ook steeds meer tegenaan lopen is de noodzaak om alle werkende onderdelen zo te ontwerpen dat deze ooit te kunnen worden vervangen.
Bijv. voor de plafondverlichting gaf dat wel wat hoofdbrekers met de 5 mm ledjes die we daarvoor willen gebruiken. Die moeten kunnen worden vervangen en daarvoor maken we nu zelf kleine insteek fittingen die passen in een 1,5 mm groef onder in de spanten. De bedrading wordt dan door die groeven naar de zijmuur gelegd.
Zolang de zijmuur nog niet verder bewerkt is blijven zulke details verborgen.
Maar toch een beeld van de spanten..




Wordt vervolgd.