Dus jij wilt LB Carrier gaan vliegen!

Discussie in 'Lijnbesturing' gestart door stunthenk, 15 sep 2021.

  1. stunthenk

    stunthenk PH-SAM

    Lid geworden:
    7 feb 2006
    Berichten:
    1.215
    Locatie:
    Amersfoort
    Op de LB dag van 11 september jl. was er voor het eerst een wedstrijdje voor Lijnbestuurd Carrier. Voor velen was dit de eerste keer dat ze deze aparte klasse in actie zagen, en de interesse was groot. Vandaar deze poging om uit te leggen wat LB Carrier is, en wat de opties zijn als je het ook eens wilt proberen.

    De kern van het Carrier vliegen is makkelijk uit te leggen. Er zijn 4 taken uit te voeren: 1. Opstijgen van het voorste deel van het dek; 2. Aansluitend 7 ronden zo snel mogelijk vliegen (dit stelt een onderschepping voor) 3. Nadat de wedstrijdleider naar het midden van de cirkel is gekomen en de piloot het sein heeft gegeven dat hij er klaar voor is, wordt 7 ronden zo langzaam mogelijk gevlogen (dit stelt een patrouille voor) 4. Nadat de piloot weer het sein heeft gegeven dat hij er klaar voor is, moet op het dek worden geland.

    De regels komen er in het kort op neer dat er een model moet worden gebruikt van een vliegtuig wat op een vliegdek heeft geopereerd, dus zowel starts als landingen heeft uitgevoerd. De kleuren moeten een herkenbare marine beschildering zijn. De vleugeloppervlakte mag max. 29 vierkante decimeter zijn, en de lijnlengte max. 18,3 meter. Er mogen alleen de volgende functies bediend worden: hoogteroer, motordrossel en vanghaak neerlaten. Het model mag tijdens de vlucht niet met meer dan 30 graden met de neus omhoog vliegen, en moet daarvoor een duidelijke streep op het kielvlak hebben. Het model mag niet stilstaan in de lucht of achteruit vliegen. Er moet een veiligheidskabel tussen de motor(en) en de tuimelaar aangebracht zijn. De modelconstructie is verder vrij.

    De complete regels van de officieel Basic Carrier Deck klasse geheten komen uit Engeland en zijn hier te vinden: http://www.cheffers.co.uk/bcdrules.html

    Wat is er nodig om te beginnen?
    Allereerst moet je een lijnbestuurd model veilig kunnen vliegen. Dit kan je het beste leren met een hiervoor geschikte trainer met een 2,5 tot 3,5 cc motor, zoals de Ace Trainer of een variant daarop, zoals de Mustang Ace.
    LB Almere 11092021  Ace.JPG
    Hier zijn er nog twee, waarvan één met een plankvleugel, nog eenvoudiger.
    LB Almere 11092021  Trainers Henk.JPG
    Achteraan staat een Suppi, ontwerp van Paul Tupker. Ace trainer tekeningen zijn tegen kostprijs bij mij te verkrijgen. Ton, bedankt voor de foto's!

    Als je eenmaal vertrouwd met een trainer kunt vliegen, komt er de complicatie van een motordrossel bij. De traditionele manier om dat te doen, en met een derde lijn en een speciale tuimelaar. Hier is een voorbeeld op een eenvoudig model.
    IMG_2873.JPG
    Deze tuimelaars zijn eenvoudig zelf te maken, en zijn commercieel verkrijgbaar on de de naam 'J Roberts three line bellcrank', onder andere bij de firma Brodak in de V. S.
    https://brodak.com/control-line-parts/bellcranks/brodak-c-21-3.html

    Dit is het zelfde model maar dan op z'n pootjes staand. zonder meer de eenvoudigste aanpak om LB Carrier te proberen.
    IMG_2864.JPG
    Zo te zien is het al veel gebruikt!
    Er hoort een handvat bij om de 3e lijn te bedienen, dat kun je aanpassen van een standaard handvat.
    IMG_2871.JPG
    Waarbij de 3e lijn door de middelvinger wordt bediend. Het spreekt voor zich dat de bediening van de drossel soepel en zonder speling moet verlopen. Er zijn ook sjiekere 3-lijns handvaten to koop.
    https://brodak.com/control-line-parts/handles-1/c-20-red-handle.html

    De nieuwe trend in Carrier vliegen is echter met elektro aandrijving. Voordeel daarvan is dat je niet de carburateur van een glowmotor zeer fijn hoeft af te stellen, en het gasgeven veel preciezer gaat. De grote pionier -en expert- op dit gebied is Jan Odeyn. Van hem heb ik dat een geschikt formaat van een motor voor een gemiddeld Carrier model 35-42 met een KV waarde van 1450 kan zijn. Daar hoort dan een 40 AMP ESC bij, en de stroomvoorziening door een 1800 Mah 40c 3 cel LiPo. Propeller is dan 9x5 of 10x5.
    IMG_6620.JPG

    Er worden 2 manieren gebruikt om de motor te bedienen. De eerste is om twee geïsoleerde lijnen te gebruiken, en de stuurstromen met een regelbare weerstand op het handvat te bedienen. De lijnen zijn van het merk SPRO Pike Fighter en zijn 7 draads roestvrij stalen lijnen van 0,4 mm dik (net zoals reguliere lijnen voor LB stunt) maar dan geïsoleerd met een nylon laagje. Ze hebben een opgegeven treksterkte van 20 lbs. ofwel 9,1 kg, sterk zat. Een 20 meter klosje kostte mij 11,75 Euro, daar heb je dus 2 van nodig.

    Jan had ook hiervoor een standaard handvat aangepast.
    IMG_5434.JPG
    Op grond hiervan heb ik mijn eigen handvat gemaakt.
    IMG_2042.JPG
    De voeding is van een 9 volt blokbatterij, en het is belangrijk dat de schuifweerstand een goed bedienbare knop heeft, met een elastiekje om hem naar 0 te trekken. Aan de andere zijde zit het meest essentiële onderdeel van het systeem, regelaar op basis van een Arduino die door Bruno-Arduno is geprogrammeerd, met een aan/uit schakelaar, en een LED om de Aan status aan te geven. IMG_2043.JPG
    De alternatieve manier om de motor te bedienen is met een zender; ik laat me vertellen dat een eenvoudige pistoolzender voldoende is. Maar het is wel LIJNbesturing, toch?
    IMG_2865.JPG
    En dit is een voorbeeld van een lichtgewicht, elektrisch aangedreven Carrier model.
    Later meer.
     
  2. Bruno van Hoek

    Bruno van Hoek Vriend van modelbouwforum.nl PH-SAM Forum veteraan

    Lid geworden:
    23 aug 2002
    Berichten:
    10.694
    Locatie:
    Almere, MVA (ex-Daedalus Amsterdam)/ PH-SAM/F23D
    De voor het carriervliegen geoptimaliseerde programmacode voor de Arduino is (alleen voor eigen gebruik) bij mij te verkrijgen.
     
    Harry van Melick vindt dit leuk.
  3. Ton van Munsteren

    Ton van Munsteren PH-SAM Forum veteraan

    Lid geworden:
    31 aug 2002
    Berichten:
    6.286
    Locatie:
    Dordrecht
    Graag gedaan voor wat de foto's betreft.
    Maar wat vliegt de ACE toch nog erg vlot, lijkt wel of ik er nu nog een beetje last van heb.
    Zag je eerder met de Suppy vliegen zag dat je de compressie wat minder had en de dieseltje lekker aan het pruttelen was en lekker rustig vloog.
    Met het zien vliegen van de carrier modellen was mijn gedachte van heeeee dat moet ik ook kunnen.
    Gaat niet te hard en de wissel van snel naar langzame rondjes lijkt me leuk om te doen en dan ja de landing op een vliegdek is natuurlijk helemaal cool.

    [​IMG]
     
    Harry van Melick vindt dit leuk.
  4. Ton van Munsteren

    Ton van Munsteren PH-SAM Forum veteraan

    Lid geworden:
    31 aug 2002
    Berichten:
    6.286
    Locatie:
    Dordrecht
    Dit ziet er wel heel bruikbaar uit voor mij en zou dat ook op ons of zelfs elk veld kunnen vliegen vanwege de E-motor.
    Is hiervan ergens een tekening te vinden die ik als basis kan gebruiken, want ik ga natuurlijk wel met een eigen ontwerp vliegen en weet zelfs al wat.

    [​IMG]
     
  5. Ton van Munsteren

    Ton van Munsteren PH-SAM Forum veteraan

    Lid geworden:
    31 aug 2002
    Berichten:
    6.286
    Locatie:
    Dordrecht
    zag deze opmerking in de eerste stuk tekst "Er moet een veiligheidskabel tussen de motor(en) en de tuimelaar aangebracht zijn" wat is de functie daarvan.
     
    Harry van Melick vindt dit leuk.
  6. stunthenk

    stunthenk PH-SAM

    Lid geworden:
    7 feb 2006
    Berichten:
    1.215
    Locatie:
    Amersfoort
    Een goed voorbeeld van een eenmotorig elektrisch aangedreven Carrier model is de Grumman Guardian van Jan Odeyn. De tekening staat op de Engelse BCD site (Basic Carrier Deck) en is als PDF te downloaden. Link: http://carrier-deck.com/wp-content/uploads/2012/10/Jan-O-Grumman-Gardian_fullsize_1m_span.pdf
    De constructie van dit model is bruikbaar voor een eigen ontwerp. De kleinere Wildcat is ook op deze site te vinden, maar dit is meer een schets met alle belangrijke maten, dan een bouwtekening. Link: http://carrier-deck.com/wp-content/uploads/2012/10/Jan_Odeyn_Wildcat_fullsize.pdf

    Veel mensen, waaronder ik, gebruiken het liefst een eigen ontwerp. Het is leuker om een eigen keus te maken, maar het is daarnaast ook nodig om praktisch te blijven. Ik heb in het verleden wel de kritiek gekregen dat ik te zuiver schaal modellen bouwde, die daarom minder goed vlogen. Voor een Carrier model is het belangrijk dat de constructie zowel licht als voldoende robuust moet zijn. Licht, omdat bij het langzaam vliegen de vleugelbelasting een grote rol speelt. En robuust omdat die deklandingen, net als in het echt, er behoorlijk ruig aan toe kunnen gaan. Een licht model kan zachter aan dek worden 'gevleid' dan een zwaar model. Aan de andere kant is een erg licht model in sterke wind niet goed te vliegen. Mensen die vaak Carrierwedstrijden vliegen hebben dan ook meerdere modellen, een soort 'horses for courses' zoals de Engelsen zeggen. De keus voor een model wordt door deze eisen bepaald, met als gevolg dat je op wedstrijden ook veel de zelfde prototypes ziet: De Grumman Wildcat en Hellcat omdat ze eenvoudige vormen hebben en relatief grote vleugels, en Japanse marine bommenwerpers als de Kate om de zelfde redenen.

    Een ander punt, wat met de opkomst van elektro aandrijving ook gemakkelijker is geworden, is het gebruik van links draaiende motoren met 'duwpropellers'. Dat heeft als voordeel dat de motortorsie de neus van het model naar buiten en beneden drukt. Bij glowmotoren was dat minder belangrijk want een glowmotor moet even op toeren komen als je gas geeft. Elektromotoren geven veel sneller een stoor torsie als je wat wild gas geeft. Ik heb met mijn eerste elektromodel met een normale propeller meegemaakt dat ie bij een peut gas drie maal over mijn hoofd rolde, voordat hij aan de andere kant van de cirkel weer door de lijnen tot de orde werd geroepen! Die keer gelukkig zonder schade, maar bij de 2e keer zo'n stunt werd het een crash.

    De nieuwste trend, ook gemakkelijker gemaakt door elektro aandrijving, is een tweemotorig model. Het voordeel is dat de vleugel beter door de propellers wordt aangeblazen, de nadelen zijn hogere kosten, meer onderdelen dus stekkers die eventueel niet goed geleiden, en een groter gewicht. Bovendien zijn er maar weinig tweemotorige marine vliegtuigen geweest, dus de keus is klein. Ook hier was Jan Odeyn jarenlang de standaard, met zijn Tigercat.
    Jan_Odeyn_Tigercat_fullsize.jpg
    IMG_5440.JPG
    Het model op de foto is een later exemplaar, dus wijkt op een paar punten van de tekening af.

    Natuurlijk wilde ik mijn eigen keus maken, dus ik heb een tamelijk obscure marine bommenwerper, de North American Savage gekozen. De bouw en de vliegervaring heb ik uitgebreid op de forum beschreven, zie https://www.modelbouwforum.nl/threads/project-carrier-2020.269799/

    De slotsom op dit moment is dat de Savage veel beter vliegt dan wat ik ook daarvoor gebouwd heb, maar dat de romp onnodig groot en daardoor kwetsbaar is. Over de vleugelconstructie ben ik wel tevreden.

    Over de vraag van de veiligheidskabel kan ik zeggen dat dit bedoeld is om te voorkomen dat de motor bij een crash het publiek in schiet. Dat schijnt in het verleden wel te zijn voorgekomen. Deze regel wordt in Engeland gehandhaafd, bij ons (lees: door Robert) niet zo.
    Oh, en de pruttelende diesel op de Suppi was juist NIET de bedoeling maar het lukte niet om de juiste afstelling te vinden!
    Later meer.
     
    Harry van Melick, HansH en Bruno van Hoek vinden dit leuk.
  7. Ton van Munsteren

    Ton van Munsteren PH-SAM Forum veteraan

    Lid geworden:
    31 aug 2002
    Berichten:
    6.286
    Locatie:
    Dordrecht
    Denk voor de uitleg en kan dus wel eens een leuke uitdaging worden.
     
    Harry van Melick vindt dit leuk.
  8. stunthenk

    stunthenk PH-SAM

    Lid geworden:
    7 feb 2006
    Berichten:
    1.215
    Locatie:
    Amersfoort
    Het laatste belangrijke onderdeel van een Carriermodel is de HAAK! De haak mag niet langer zijn dan 1/3e de lengte van het model. De haak wordt ergens op een geschikt punt tussen de vleugel en de staart scharnierend bevestigd. Je hebt dan de keus om de haak tijdens de vlucht omhoog te houden met een scharnierend of schuivend staaldraadje wat losgetrokken wordt als je een moment vol DOWN geeft, of de haak vanaf het begin te laten hangen in de hoop dat ie niet met de start in een spleet in het dek blijft steken! (gebeurt bijna nooit). Wat wel nodig is, is een elastiek of een veer om te zorgen dat de haak naar beneden blijft, en niet op en neer zwabbert.
    De afstelling van een Carriermodel is iets anders dan van een trainer of LB sportmodel van vergelijkbare afmeting. Ten eerst gebruik je veel meer tiplood, beginnen met 40 gram is niet overdreven en vaak moet er meer bij. Je wilt immers dat het model in de langzame vlucht zo veel mogelijk weerstand heeft, en dan helpt het als het model met de vleugeltip naar beneden hangt. Bovendien, als het model zo langzaam vliegt, is het gevoeliger voor verstoring, vooral als het winderig weer is. Het is handig om in de buitentip een triplex plaatje aan te brengen waar het tiplood aan vast gemaakt kan worden. Om de zelfde reden liggen de lead-outs veel verder naar achteren, bijna op de achterlijst. Voor het trimmen van het model is het nodig om de leadouts te kunnen verplaatsen. Dus of meerdere gaten in de lead-out guide, of een schuifconstructie.

    Bij het vliegen is belangrijk om je te realiseren dat de snelle vlucht relatief onbelangrijk is. Er is erg veel vermogen, en een gestroomlijnd model voor nodig om een beetje sneller te gaan. Dit neemt niet weg dat het de moeite loont om zo snel MOGELIJK te gaan, door het handvat op de borst te houden, en op je hak te draaien in plaats van rondjes te lopen.
    Maar bij de langzame vlucht zijn de echte punten te verdienen. Het ideaal is dat het model de hele 7 ronden lang onder een hoek van bijna! 30 graden blijft vliegen, waarbij met de drossel wordt gezorgd dat het model, zowel tegen de wind in of voor de wind de zelfde houding en de gewenste hoogte blijft houden.
    1409uknats_102_Sun24Aug_JanOdeynBCD-768x1024.jpg
    Hier zie je Jan in actie op de Engelse Nationals, een paar jaar geleden. Let op de hoek van het model aan de lijnen, en het later toegevoegde extra lood aan de vleugeltip. De wedstrijdleider is mee in de cirkel om op te letten dat het model niet over de 30 graden gaat. Op de grond ligt een buis of koord wat de middencirkel begrenst, hier mag je niet buiten komen. Maar, omdat het logisch is dat een ronde langer duurt als de diameter van de cirkel groter is, is het beter om tijdens het vliegen langs de rand van de middencirkel te lopen, met uitgestrekte arm. Hiervoor moeten je voeten iets doen terwijl je met de rest van je lichaam je enorm concentreert op iets anders! Valt niet mee.
    Het is erg belangrijk om te oefenen in zowel kalm als winderig weer, omdat de wind een grote invloed heeft. In winderig weer is het aan de ene kant mogelijk, met een goed model, om bijna tot stilstand te komen, maar zodra het model voorbij het bovenwindse punt is, drukt de wind het model naar beneden en dan moet er vaak juist gas bij om te voorkomen dat het model neerstort. De verleiding is dan om UP te geven, maar dan schiet je zomaar door de 30 graden heen. Wat je moet doen is gas bij, en een beetje DOWN! Dit voelt erg vreemd voor een stuntpiloot als ik.
    In een ideale langzame ronde maak je ook gebruik van de hoogte waarop je model vliegt. Voordat je op het benedenwindse punt aankomt, win je hoogte tot een meter of 6, en tegen de wind in laat je het model langzaam dalen tot een meter. Zo leg je een extra afstand af, waarmee je seconden wint. Dit heet een rollercoaster patroon.

    Dan de landing. Wanneer je je handvat in de cirkel legt, laat je je helper het model precies midden boven het achterdek houden, en schuif je de middenring op de grond precies zo dat je staande met je tenen op de ring en je arm in vlieghouding bent. Zo weet je zeker dat je straks de juiste plek voor de landing weet te vinden. Je kunt ook als extra zekerheid je helper laten kijken dat je goed zit als je vlak voor de landing een keer laag over het dek vliegt. Het dek is maar smal!
    IMG_0027.JPG
    En hier gaat het bijna mis!
    Zoe_Bearcat-640x450.jpg
    De Bearcat van Zoe Quilter is daarentegen precies gecentreerd, en staat op het punt om de laatste vangkabel te pakken.
    Voor de landing zijn er grofweg twee technieken. De ene is de 'sudden death' methode. Hiervoor hou je tamelijk veel vliegsnelheid. Als het model een paar meter voor het dek is, op een tot anderhalve meter boven de grond (eh, de zee) kijk je niet meer naar het model maar naar het landingsdek, en ragt het model zo in één keer aan dek. Is een redelijk stevig model voor nodig, maar is - met enige oefening, maar wat is dat niet?- een trefzekere methode. De andere manier is het aan dek vleien van het model. Hiervoor kom je met de neus omhoog aanvliegen, tamelijk langzaam, weer op anderhalf tot 2 meter, en doet vlak voor het model bij het dek is, het gas dicht. Het model hoort dan netjes op het dek te zakken en een vangkabel te pakken. Geef zodra het model op het dek is weer gas, voor het geval je de kabels hebt gemist, net als in het echt! In de Amerikaanse marine noemen ze dat een 'bolter'. Voordeel van deze methode is dat het model minder harde schokken krijgt. Nadeel is dat je gevoeliger bent voor turbulentieklappen. En omdat het dek gewoonlijk benedenwinds staat, krijgt het model al een zet van de wind mee, waardoor je vaak toch wat sneller gaat en sneller daalt dan je denkt.

    Later meer.
     
  9. Ed_V

    Ed_V PH-SAM

    Lid geworden:
    25 okt 2019
    Berichten:
    233
    Locatie:
    Amsterdam
    Henk, zag dat je de bekleding aan de onderkant van de vleugel niet had gedaan, of er later afgehaald dat weet ik niet er vloog geloof ik nog zo'n model, in feite heb je dan een hol profiel, levert dat gezien het grote verschil in vliegsnelheid ook verschil in lift op of valt dat mee of is dat allemaal keurig weg te sturen?
     
  10. stunthenk

    stunthenk PH-SAM

    Lid geworden:
    7 feb 2006
    Berichten:
    1.215
    Locatie:
    Amersfoort
    De onbeklede onderkant is bedoeld om MEER WEERSTAND te genereren. Jan Odeyn vloog een aantal jaren geleden op de British Nationals tegen een model met een hol, gewelfd profiel. Hij stond voor het eerst in jaren op verlies! Hij heeft toen de bekleding aan de onderkant van de vleugel van zijn Tigercat weggehaald, en scoorde prompt 3 seconden meer in elke langzame ronde. Zo maar 21 punten meer voor de langzame vlucht. Natuurlijk gaat de snelle vlucht ook langzamer, maar het levert netto winst op.
     
  11. Ton van Munsteren

    Ton van Munsteren PH-SAM Forum veteraan

    Lid geworden:
    31 aug 2002
    Berichten:
    6.286
    Locatie:
    Dordrecht
    Kon het niet laten en heb een begin gemaakt aan mijn carrier LB avontuur.
    Misschien herken je het type vliegtuig weet niet of deze echt de beste keuze is, maakt ook niet uit vind em leuk.

    Davestator.jpg
     
    Bruno van Hoek en Ed_V vinden dit leuk.
  12. Bruno van Hoek

    Bruno van Hoek Vriend van modelbouwforum.nl PH-SAM Forum veteraan

    Lid geworden:
    23 aug 2002
    Berichten:
    10.694
    Locatie:
    Almere, MVA (ex-Daedalus Amsterdam)/ PH-SAM/F23D
    Ik zeg: vooral doen!
    Maar.....

    Door de tapsheid van deze vleugel, m.n. de achterlijst, kunnen je leadouts niet ver genoeg naar achteren.
    De verbindingslijn tussen zwaartepunt en het midden van de leadouts moet op zijn minst dezelfde hoek maken als hoe de lijnen bij de vleugel aankomen.
    Je wilt daar geen knik hebben.
    Als ik Henk zijn laatste creatie bekijk lijkt die lijn daar zelfs nog verder naar achteren te lopen, zoiet gaat met deze vleugelvorm behoorlijk moeilijk, zo niet onmogelijk worden.
    Sowieso is het altijd een goed idee om de bevestiging van de tuimelaar aan de hoofdligger vast te maken, dus dat ding kan een heel stuk naar voren.
    Draaipunt tegen de ligger aan, zeg maar....

    Succes!
     
  13. Robert Schulze

    Robert Schulze

    Lid geworden:
    23 sep 2015
    Berichten:
    52
    Locatie:
    Deutschland 53840
    Hallo Ton, Deine Zeichnung sieht aus wie eine "Devastator" sehr schön!
    man kann mit der Flächentiefe noch spielen.
    wichtig ist das die 29dm² der Fläche eingehalten werden.
    Du siehst das der Linenausgang auch noch weiter nach hinten geschraubt werden kann.
    Die Flächengeometrie muß nicht scale sein
    Fahrwerk weiter nach vorne. Vorschlag: das Segment nicht in die Fläche bauen.
    Lieben gruß Robert
    für ton.png
    hier ein Beispiel
     
    Laatst bewerkt: 21 sep 2021
    Bruno van Hoek vindt dit leuk.
  14. Ton van Munsteren

    Ton van Munsteren PH-SAM Forum veteraan

    Lid geworden:
    31 aug 2002
    Berichten:
    6.286
    Locatie:
    Dordrecht
    Bruno, dank voor de tips ga eens kijken of ik dat mee kan nemen in het ontwerp.
    Of dat ik dit ontwerp eerst eens ga vliegen om wat te vliegen te hebben, om daarna die ervaring in een volgend model optimaliseren.

    Robert, dank voor de foto ziet eruit als een leuk model en ja klopt wordt een Devastator.
    Moet bekennen dat ik een schaalvlieger ben en wat moeite heb om een schaalmodel helemaal uit verhouding te trekken.
    Zie bij dit model de lijnen niet heel ver naar achter zitten, dat het onder de vleugel zit lijkt wel handig.
    Maar vind dat ook weer niet zo fraai het oog wil tenslotte ook wat.
    Ben nog wat aan het stoeien met de afmetingen en ja zal naar 29dm2 moeten.
     
  15. Bruno van Hoek

    Bruno van Hoek Vriend van modelbouwforum.nl PH-SAM Forum veteraan

    Lid geworden:
    23 aug 2002
    Berichten:
    10.694
    Locatie:
    Almere, MVA (ex-Daedalus Amsterdam)/ PH-SAM/F23D
    Dat kan uiteraard, maar ik zou als eerste experiment toch een (in goed Nederlands) "Zweckmodell" willen aanraden. Denk daarbij bijvoorbeeld aan je Mini Mustang en zo...
    Verkijk je er niet op. Het zwaartepunt zit vóór het dikste punt van de vleugel.
    Dan zie je dat de lijn naar het midden van de leadouts toch wel een stevige hoek maakt met de vleugelmiddenlijn.
    Bij carrier wil mijn oog vooral een model dat de vlucht goed uitvoert...:rofl:
     
  16. Ton van Munsteren

    Ton van Munsteren PH-SAM Forum veteraan

    Lid geworden:
    31 aug 2002
    Berichten:
    6.286
    Locatie:
    Dordrecht
    Hahaha grappig hebben de zelfde gedachte, want een microwarbird ombouwen staat op de lijst.
    En wil ook een vergrote versie want dat zal nog rustiger vliegen.

    Heb ook met de Devastator ook nog wat met de vleugel zitten rotzooien.

    upload_2021-9-21_23-27-47.png
     
  17. Robert Schulze

    Robert Schulze

    Lid geworden:
    23 sep 2015
    Berichten:
    52
    Locatie:
    Deutschland 53840
    echt lekker.
    eine hohe Flchentiefe ist gut bei großen Anstellwinkeln. (30°)
    Vorschlag: komplett noch mit 1.255 skalieren = 28,99dm²
     

    Bijgevoegde bestanden:

    • Ton 3.png
      Ton 3.png
      Bestandsgrootte:
      258,1 KB
      Weergaven:
      104
    • Ton 2.png
      Ton 2.png
      Bestandsgrootte:
      782,6 KB
      Weergaven:
      104
  18. Ton van Munsteren

    Ton van Munsteren PH-SAM Forum veteraan

    Lid geworden:
    31 aug 2002
    Berichten:
    6.286
    Locatie:
    Dordrecht
    Had dat al zo ongeveer gedaan maar vind het model dan te groot worden.
    Heb niet heel veel ruimte dus wil niet te groot gaan denk dat de 23.1dm2 een prima eerste optie is om mee te stoeien.


    upload_2021-9-22_20-51-14.png
     
  19. Bruno van Hoek

    Bruno van Hoek Vriend van modelbouwforum.nl PH-SAM Forum veteraan

    Lid geworden:
    23 aug 2002
    Berichten:
    10.694
    Locatie:
    Almere, MVA (ex-Daedalus Amsterdam)/ PH-SAM/F23D
    Is er een reden dat die tuimelaar zo ver naar achteren zit?
     
  20. Ton van Munsteren

    Ton van Munsteren PH-SAM Forum veteraan

    Lid geworden:
    31 aug 2002
    Berichten:
    6.286
    Locatie:
    Dordrecht
    Wilde de tuimelaar niet in de hoofdligger en heb verder geen andere goede reden.
    Behalve dan dat ik dacht mag ver naar achteren, omdat de aansturing ook ver naar achteren komt bij carrier vliegen.
    Bedoel ik doe maar wat heb geen idee of het klopt maar kom ik vanzelf achter.
    En uiteraard met jullie hulp komt er langzaam een bruikbaar model uit rollen
     

Deel Deze Pagina