Herbouw Rascal 40... ga het proberen!

Zonde Bas, altijd balen.....
Mooie klus voor de herfst en winter als het vliegweer minder is.
Wordt vast weer netjes.

Grt,

Arnoud.

 

Ja, stik zonde. Romp schiet al weer op. Dan moet ik even blauwe folie ophalen over de grens.

Ja ik heb een profiel aftaster. Maar niet een brede.
Ik heb ook een Japanse steekzaag, en een scanner.
Photoshop en Illustrator en voorbeeldvleugel voor de tipverdraaiing.
Jig of steunlatten heb je wel nodig. Alle spantrestanten en splinters verzameld. Zou zo ook een end kunnen komen.

Het profiel is iets van een geplette Clark-Y. Ook voor de smakkerd in de plaggen…
Zou ook op een zwever kunnen zitten.
De elipsvorm maakt bouwen lastiger.
Boven is de ligger recht, onder rondend taps toelopend.

De romp is uitgetekend. Vleugel heb ik nimmer gedaan. Is wel een mooie aanleiding dat een keer te doen.

Hoofdverband is terug. Sterkte zit er al weer in.

knijpers, tape en Aliphatic resin.




Extra balkjes 6x6 als spalk voor de gebroken en andere kant voor de symmetrie… De kastconstruktie is hier al weer op torsie stijfheid.
Binnen op de hoeken komen inserts.
2 mm balsa, nerf dan op trek geplaatst.




Dan het versterkingshout gemaakt voor de schroefplaat. Dit maakt de zaak nog niet supersterk op torsie krachten. Maar iets beter de krachten verdeeld… vers gemaakt dus even passen…




Ik heb zo goed mogelijk gezocht op alle splinters. Ook deze twee stukjes. Druk ze weer keurig in positie. En dan komen de inzetten er overheen geschoven.



Tot zovers en alle dank voor het meedenken!
Gr Bas

 

Ik neem aan dat je ondertussen wel iets anders vliegklaar hebt . . .

Toch?

Reparatie is een beste kluif . . .

Sterkte en succes!


jan.

 

Ja… Nog twee stuks. Rest is project.

Romp is bouwtechnisch bijna klaar. Op de folie na… Dan de vleugel gaan aanpakken.
Het wordt de donor vleugelhelft.

 

Het hangt er vanaf hoe mooi het moet zijn. 36 jaar geleden had ik een Charter, op een vrijdagavond een foutje in de landing, hele neus aan splinters.
Bij thuiskomst direct begonnen met de reparatie, compleet nieuwe neus tot het cockpitraam. 'S nachts tot 14:00 uur doorgegaan, de Charter was weer klaar. Zaterdagmiddag vloog hij weer, op de club waren er wat verbaasde blikken......
Zal het nooit vergeten, mooie tijden.

Grt,

Arnoud.

 

Als je eenmaal bezig bent.....vrouwlief moet mij dan aan mijn oor naar beneden trekken!(de beelddenkers hebben em?)

Succes met de reparatie! Nooit leuk!
Meestal liggen de kapotgevlogen kisten bij mij even in de wachtkamer.....de reparatiezin komt vanzelf is de ervaring

 

En vandaag even gevlogen.
Test range. Niets maar dan ook niets wat op oneffenheid duidt. Dus zoeken in elektronica. BEC of schakelaar.

 

2.4 Ghz of 35 Mhz?


jan.

 

Jan, dat is 2,4 Ghz. Evo-9 met Jeti hack-module.

De romp is weer van de betengeling voorzien... in de romp in alle 4 hoekjes inserts geplaatst tegen het spant, achter de betengeling…
Om de krachten op de buitenzijde een beetje af te vangen? Immers, her en der toch een kraak in het balsa..
‘Last' dat alles wel mooi met CA aaneen, maar toch!?
Dus in de hoekjes nu driehoek-dubbelaars geplaatst.Versterking.
Konden er weer nieuwe tengellatjes op, hoef er nu niet meer bij. Klaar!

Met tikken tegen de romp geeft deze weer een mooi solide klank… ipv een schorre banjo…
Trof ik nog net een reepje blauwe doorzicht Oracover tussen de rollen folie, nèt voldoende,
scheelt weer een ritje naar Der Fliegerfarm... nimmer een straf natuurlijk...




Moest de losgekomen schroefplaat weer terug in positie.
Met verse flessen 30 minuten Z-Poxy gehecht, de splinters terug in positie verlijmd,
mooi pas in de oude breuken. Zaak zo al weer flink op sterkte.
Kortom dat kwartiertje speuren op het veld voor alle splinters… zeker niet onverstandig geweest!?




Dan de extra versterking er tegenaan verlijmd...kan het net zien zitten...
Hier even onderste boven opgesteld om de epoxy beter in enkele kieren te doen vloeien.
Echt mooi vers en strak is het niet meer...
maar met folie er over... wordt het weer een make-up beauty.




En het sjabloon voor de blauwe insert kan weer gebruikt worden...
De stippellijnen is voor de 10 mm maatvoering... Past in 2x een A3 print... overlappen, tapen, snijden… strak plakken, spuitlijm, plakken… en weer snijden…
Dan kan je de bout gaan aanvuren…




Hier dan het resultaatje... nog stoffig van de schuurlat...
De resten epoxy asp wegnemen voordat het te hard wordt...
Maarrrr... zo hopelijk nèt even iets sterker. De triplex 'messen' voor de breekbouten moet ik nog verlijmen.
Dat worden driehoekjes die dan rakelings langs het nylon draad moeten scheren...
Eigenlijk bedoeld als gecertificeerde amuletten tegen crashes...en knikkende knietjes...




Dan was er de actie met de vleugel.
Herstel van de breukvleugel was echt een tijdrovender uitdaging geweest.
En krijg je het nog strak, en op de gewenste sterkte...

De blauwe ooit crash-gespaarde vleugel, in blauw, lag nu jaren in doos… thans goed van pas.

De crash-restanten weg te nemen, was gewoon vierkant sloopwerk...
Japanse Aldi zaag er in met flexblad, gaat als boter... kost niets, doet wonderen...

Maar durf de nog verlijmde helft niet uit te stoken uit de vleugel.helft.
Om vooral de lijm van de box niet te compromitteren.
1 kant blijft dus gelijmd, de ander kan dan los genomen worden.
Passing was ronduit stroef, en de alu ligger 6 mm te lang,
Grondig gepoetst, ging het al stukken beter.



Hier de ligger zonder verentooi...
Om dan, maar nu met veel beleid, de laatste verlijmde restanten weg te steken...
De aluminium insteekligger bleek verlijmd met een schaarse hoeveelheid epoxy?
Of iets anders... Veel trof ik ook niet. Maar genoeg om de zaak muurvast te houden.




Met de zaak brandschoon, een mooie passende vleugel.
Proefiel aansluiting niet geheel gelijk, dus men hanteerde wat tolerantie...
of de vleugels werden in een jig gedurende de bouw op elkaar afgestemd?
Kan maar zo...




Gelukkig wil het allemaal wel een beetje vlotten... pfoeh!
Einde van de week wordt het niet... maar wie weet...
Het mooie brommertje mag nog heel even wachten...



Toch opmerkelijk. Balsa van goede kwaliteit en 20 jaar oud!
Deze ARF kwam uit 2002 wist de vorige eigenaar mij te vertellen.
Had een Saito 50 op de snuit, en was gelukkig nergens ernstig vervet.
Schor gillende Hitec 81 servootjes, en in middengebied krakend en zoekerig…
als deuren in een spookkasteel...

Als iets fris oogt, vergeet men de leeftijd. Niets is van zelf sprekend…
Mijn krasse knar reeds een stuk kaler… 20 jaar gelee, wat deed ik toen...

Tot zovers....
Gr Bas

 

Eerste patch er al weer op…
Even zien hoe ver ik kom vanavond

Twee helften uit restant Ora…




En de eerste er weer op… inmiddels beide kanten...



Hozee!
Gr Bas

 

Goed bezig man!

Komt weer helemaal goed.


jan.

 

Je gaat als een dolle, Bas!

 

Neusje... verder ben ik niet gekomen..



Gr Bas

 

Netjes hoor zie je straks niets meer van.

Grt,

Arnoud.

 

Gisteravond wat tekenwerk, passen en nog wat bijstellen… en zo een mooi sjabloon.

Met perforaties via ponstang, door de getekende lijnen, kan je de print positioneren en checken op juiste maat.




Eerst moest de bodem in de nieuwe folie.

Op maat te snijden langs de romp. Daarvoor de lattensnijder even pardoes tweaken.
Een wat langer mesje, en het puntje nog iets minder diep dan hier zichtbaar…
Teepje er tegenaan om de snijder gericht te houden.




Rats... en dan maar de snit er in…




Al met al… de bodem is weer afgelapt met twee patches.
Nu de flanken gaan voorbereiden



Gr Bas

 

Met verse prints en de montage er van, met de flanken aan de slag...
Laat maar rollen die Ora... koffie achterover geslagen...
Klaar voor plakken, the foliebout strikes again…!




Sjabloon wederom geplakt... en gesneden.
De rondstukken als guide voor het mes. Uiteraard doen we dat met en straf breekmes zonder
te veel aan flex... Adem inhouden en gaan!




Zo dus, en goed aanleuen, zowel mesje als klosje...
Voor iedere bocht een ander maatje wat het benaderd...




Dan, voordat er overlangs gestreken kon worden, eerst de weg gepeuterde
folie terug zetten. Even had ik het plan, de folie van de flanken er onder te prikken.
Maar bijkans zou dat niet meer netjes kunnen worden... Dus vast gezet op 100 graad, daarna op bijna zo 140 graad.
Resultaat goed genoeg... Op eerdere foto's zie je dat als folievodden...




Kijken of alles goed in positie ligt, dan met hitte onder de 100 graad, de zaak met de warme bout aan-deppen.
Dat doe je zeer vluchtig...
Je warmt de folie voor, met de vingers trommel en wrijf je het voorzichtig en gedoseerd vast.
De bout in de buurt van de spot waar je werkt...
Zo krijg je geen vervorming, of dat het weg slipt.

Goed lichtpunt kiezen, zodat het licht potentiële opgesloten bellen verraad, je de verkleving goed kunt zien. Je hebt altijd wel iets aan bellen,
maar prik ze door met de naald van een bloedtestertje... minimale perforatie...
en zo kan het gas keurig ontsnappen...
1x plink is de bovenste laag, 2x plink, dan ben je er volledig doorheen... 3x dan ben je echt doorgeleund...
Ik werk met patches op foliebreedte. Maak je een fout... dan knikker je minder dure folie weg...
Want een grap is het niet meer. In 2009 koste Ora 7,5 Euro de meter, nu bijna 12,-




Eerst de linker kant opgezet. Alles goed op stand, met stift markeringslijnen doorgetrokken van het sjabloon,
daar de folie breder liep. Lijnen die de grens van de indekkingen boven en onder markeren.
Daar richt je dan op.
Boven op bij de kielvlakversterkingslatten moet een schuin stukje weg getrimd worden met een superscherp schaartje... sluit het ook daar netjes aan…

Ik heb een algemeen folie overloop van nabij 7 mm gehandhaafd.
Is een e-bromer... dus geen vet... bij brandstof meestal 1 cm overlap.




En zo werk je verder, de uren vliegen je om de oren, en je ogen prikken...
Rechter zijde ook mooi strak gelukt en in oude luister hersteld...




En zo geraakten alle kanten van de staart weer bekleed...




Morgenavond verder met middendeel, waar de uitsparingen van de ruitjes moeten komen.
De ruitjes zelf zijn van printer polyesterfilm. Vervormt niet onder de hitte van de bout...
Ik dacht dat ik die gelijmd had met canopy glue... wel, dat kleeft ook weer als je het heet stookt...
En de snuit volgt er op... dan is de romp fix!
Pfieuw... veel werk, maar viel toch eigenlijk nog best mee...

Gr Bas

 

.
Mooi werk weer Bas

Groeten, Ramses
.

 

Ach, moest nog updaten... schiet ook niet op hier...
Het foliewerk... verder af te ronden... de flanken... de snuit...

Net niet twee uit een breedte, dus een kantelen...
Had een meet-tekenfoutje gemaakt, dus werd nog iets breder met nieuw sjabloon...




De raampjes gesneden met de hand-snij-plotter en straf breekmes...
En naar de zin gelukt... rechte lijnen gaan langs de lat...




En zo ook de snuit afgelapt... en de vleugelsteun...
Gaf weer een mooi puntgaaf rompje...




Fabrieksfoliewerk is zeker niet altijd even moor strak afgewerkt...
denk dat de dames on strike waren met een pafske...
Bovenop de crash-tip onder een overlevering van de allereerste uit 2010...




De overlevering had een rash-dent een polderkleun... knollendeuk...
die moest er nog uit...
Dus met grootste voorzichtigheid folie loswerken met de foliebout...
En de breuk nat en met hitte van de bout terug in positie getrokken.
Buiten af leek de schade groter... was echter losse folie...
Daarna alles toe met extra Oracover... Heisssiegelkleber... met tripple 'S'




Dan de servo weer overzetten... Piece of cake...
Want tekenwerk in 2011 al gedaan... en hergebruikt bij de v2...
Secondenwerk van een kwartier... doorhaal draadje voor servosnoer...
Stuk garen met wat stelringen er aan... ratst keurig langs alle spanten... met de vleugel verticaal in de hand...
Klettert de draad keurig waar die wezen moet...




Motor weer ingebouwd en alle verdere snuitelektronika...
Weer een mooi snufferd...
Spanveer uit oude automotive oliekeerring... om de klapprop niet te laten inklappen,
maar kan bij nose over keurig mee lummelen in spagaat zonder schade...




Maar dan!... Elektronica checks... waarom viel alles dood weg?
Wel... een 12 jaar oude Jeti expander. Een verdeelstation voor sensoren...
De Ext. poort was bij de aarde losgebroken van de print. Soldeerovergang op koperdraad.
Zo'n frummeltje... Gerepareerd... maar had er nog een extra liggen...
Deze hieronder gaat voor bootjes...




Mechanische moeheid.. en de draad kleunde blijkbaar tegen de rode plusdraad....
Gooide dat alles plat? Het gaf vreemde gevolgen in de proefopstelling, storing...
Dan draadbreuk in de GPS sensor... een pulsdraad... Een zelfde mechanische moeheid...
Alles keurig weer gesoldeerd... Hier voor het herstel...
Sateliet ontvangst was er... maar geen data doorgifte... met bewegen plots wel...
Devies... opentrekken en fixen... dat witte is een GPS-snotje... voor tegen trillen...




En hier al lang weer fix... met langere krimpkous dan maar...

 

Dan kan de zaak weer in het compartiment onder de accuhouder...
Alles zo soepel mogelijk afgehangen in dubbelzijdig klitteband...
Antenne sprieten in de oranje buisjes...




En dan maar weer de balance act... halverwege uiterste waarden manual, fractie voorover...
Maar behoefde geen correctie... dit was vanochtend...




En dan maar naar het veld... uurtje of 4... en behoorlijk gaar...
Ik heb een collega maar gevraagd die eerste sessie maar te vliegen...
Kon ik door de telemetrie fietsen... maar nergens een dip.
Amper een trim eigenlijk... beetje up... tufte als vanouds... perfect...
Tweede vlucht ontgaard... weer een beetje uitgewaaid. Leut!
En het is weer een plaatje om te zien...



Hij mag van mij de 30 jaar wel halen...
Nu weer richten op de BigLift...

Gr Bas

 

Mooi snel en netjes weer gerepareerd! Hulde!

En nou de zaak heel houden