Herstart na 20 jaar.

knap..
ik had ooit datzelfde blauwe ding als jij hebt, dat werkte vrij vlot en goed.
alleen de hedendaagse realflight ging dit niet ivm de codes.
maar als de codes in realflight zitten, zou het moeten werken, zou je denken

de controller die ik heb was plug, en na codes invoeren meteen play.
die codes zijn wel een dingetje.
heb je dat gedaan?

 

De USB Simulator Interface Cable, zoals de fabrikant het blauwe dingetje noemt, deed en doet het ook bij mij nog steeds prima. Destijds voor gebruik met FMS aangeschaft, maar nu ook met Real Flight loopt hij als een speer, zonder tremors. Het is inderdaad wel even een dingetje om op basis van een zenderprofiel in RealFlight de kanalen goed ingesteld te krijgen en ik vind dat interface niet zo duidelijk in. Heb het nu zo ingesteld dat er alleen in zit wat ik echt nodig heb, de rest komt nog wel eens. Hiermee lekker aan de gang dus.

De controller is een ander verhaal. Die heb ik ook aan de laptop gehangen en werkt daar meteen. Mijn vorige computer (van12+) van stal gehaald en ook daar: helemaal goed. Het ligt dus aan de nieuwe machine, maar in de tussentijd ben ik wel op de oude met RealFlight aan de gang. Het is even inkomen weer, maar blijkbaar is er van het vliegen met de sims toch wel wat blijven hangen. De nieuwe machine nagelopen op mogelijk driver en andere verschillen met de andere twee machines: niet dus. Inmiddels had ik het zover dat de controller wel af en toe en haperend verbinding had, met tremors. Dat riekt dan sterk naar een hardware-probleem. Dus ja, na een PCI-test foutmeldingen, dus vanmorgen bij de leverancier aangemeld (garantie). We zullen zien.

Inmiddels heb ik een geschikte acculader binnen en ook twee accupack's, voor de ontvanger en de zender .
Die van de ontvanger krijgt een ander kabeltje (ja: knip1, soldeer1, isoleer1; knip2, soldeer2, isoleer2), de tweede is wat anders dan ik dacht.

Had verwacht dat het een accupack zou zijn met in plaats van een kabel, twee soldeerpadjes. Gezien mijn gebrek aan kennis en ervaring: opensnijden tot ik metaal tegenkom en dan solderen? Het lijkt me niet dat ik de folie weg moet halen, want dan heb ik met een beetje pech 8 losse cellen. Zou een beetje zonde zijn als ik een stap(je) te ver ga en de boel verniel, toch? Als iemand van jullie me kan helpen, graag!

 

Een pakket met 8 cellen lijkt geen ontvangerpakket te zijn. Bovendien, als de acht cellen zonder gepuntlaste polen door de krimpfolie bij elkaar worden gehouden, zowel mechanisch als elektrisch, dan de de betrouwbaarheid 0 %.

 

Klopt! Foto 1 is het ontvangerpack (2x2 sub-C met doppen) waar alleen een andere connector (Futaba) aan hoeft. De tweede foto (2x 4 AA gestapeld, geen doppen) is voor de zender en heeft soldeerlippen. Zo te zien houdt de buitenste shrink-wrap de hele boel bij elkaar en de isolatie boven en onder op zijn plaats. De soldeer lippen zijn verborgen onder een rubberen isolatie die wel of niet vast zit, maar waar ik niet goed bij kan zonder in de buitenste wrap te snijden (zie eerstvolgende foto). Daarbinnen (de tweede foto) zijn in ieder geval de kop-staart cellen in de lengte gewrapt. In ieder geval per 2, misschien per 4 en liefst alle 8; dat maakt het verder simpel, maar zie ik pas als ik de boel opensnij, vandaar. Tussen kop en staart zie ik een stripje metaal, zo te zien dubbel gevouwen. Dat kan betekenen dat dit aan beide is vastgesoldeerd/last, waarna ze in elkaars verlengde zijn gebogen (iemand eerder zoiets gezien?). Hoe onder de vilten isolatie (eerste foto) de boel vast zit, geen idee, maar misschien net zo. Vandaar de vragen. Mij lijkt de beste manier de buitenste wrap zover open te maken dat ik het rubber los kan maken en kabel aan de lippen solderen. Het rubber wil ik zo veel mogelijk heel houden om als isolatie te gebruiken. De foto's: Ben benieuwd hoe een ander dat heeft gedaan.

Noodgedwongen ga ik met de InterLink via mijn oude PC op RealFlight bezig. De nieuwe heeft een PCI-Express probleem met het systeembord als mogelijke veroorzaker. Hij is net een halfjaar oud, dus garantie en aangemeld. Maar of ik daarop wil wachten .... ? Zelf doen kan ook nog, maar genoeg te doen dacht ik en veel leuker.

De zender van de KDS ga ik met de oude accupack instellen, zodat ik daarmee ook kan beginnen. Voor de instellingen heb ik een heel handige instructie gevonden (weet niet meer waar, misschien wel op dit forum). Ook ga ik de oude pack cyclen met de nieuwe lader (die kan dat) zoals Brutus aanraadde en buiten de zender om. Het is een NiCad 1080mAh, dus dacht ik max een kwart van de capaciteit en een half uur pauze op 275 mAh. Oftewel in uren (hij is vrijwel vol): 4+0,5+4+0,5+4+0,5+4+0,5+4+0,5+4= 26,5 uur doorlooptijd. Lijkt dat ergens naar en kan dat "unattended"?
Wens jullie een mooi weekend

 

ligt er een beetje aan.
gebruik je een computerlader met dikke kabels?
Ja, dan kan het. slaat ie vanzelf af.
ouderwetse laders zetten gewoon domweg stroom erop, dan moet je inderdaad uren tellen..
computerladers doen dat voor je.

Ontladen met 0,5 ampere (vaak ook de max op een normale lader)
Laden met een half c, dus ook 0,5 ampere in dit geval.
niet te langzaam laden, anders kan de computerlader niet goed zien waar hij moet stoppen.

de computerlader ziet zelf wanneer hij af moet slaan bij het laden, en ziet zelf wanneer de accu leeg is.
Helemaal weglopen zou ik niet doen.. oude accu, kan zijn dat er wat geks gebeurd.
in dit geval moet je ook cyclen, en een nieuwe lader..
stel het afslag getal staat verkeerd overlaad hij de accu tot een grote plof.

lader instellen op 5 cycles.
af en toe even langslopen, hand op de accu leggen.
hij hoort in feite warm te worden bij het laden, heet is niet goed.

tip: als je wilt gaan laden met die lange dunne kabels van vroegah: dat gaat hem niet worden met een computerlader...

 

Er is erg veel tijd gaan zitten in de computer-ongein. Dit ding heeft best wel een goede video-kaart, maar voor huis-tuin-en-keuken gebruik heb ik daar niet veel mee gedaan. Dus de gewone standaard Windows-drivers. Om het PCI-express verhaal vlot te trekken (hopend op een werkende InterLink) ben ik met de drivers van de fabrikanten aan de gang gegaan. De PCI-storingen waren verleden tijd, maar ik heb er wel een crashend en af-en-toe startend systeem aan overgehouden. Omdat daar amper in te komen was, heeft het lang geduurd voor ik de oorzaak daarvan gevonden en verholpen had, namelijk onvolledig geïnstalleerde en geconfigureerde drivers, met ook nog een ontbrekend stukje. Dat draait inmiddels weer als een zonnetje.

De InterLink echter niet. Zelfs alle energie-instellingen in drivers en firmware waar mogelijk aangepast, maar zonder goed effect op de InterLink: af en toe, eventjes en instabiel. Uiteindelijk een tip gevolgd: stop er een simpel USB-hubje met een voedingsadapter tussen. En ..... voilá, draaien als een zonnetje, rock-steady en een strak signaal. De Futaba heb ik hier dus niet echt meer voor nodig (wil nog wel even kijken hoe "anders", die werkt dan de InterLink. Daardoor kan ik de Futaba gaan ombouwen naar 2.4G.

De nieuwe acculader heeft zijn vuurdoop gehad met de 20+ zenderpack. Zoals geadviseerd 5 cycles en niet te diep ontladen. De lader is aan de computer prima in te stellen en zo, met een flinke hoeveelheid voorgebakken schema's maar toch overzichtelijk. Met de knoppen en de display op het apparaat werkt het ook heel soepel en intuïtief, dus daar had ik de computer niet voor nodig. Aan het eind liet hij zien wat per cycle het resultaat etc was: bijna 1000mA eruit en weer erin op de laatste cycle. Lijkt mij een goed resultaat en dus een betrouwbaar zender-pack? Enige nadeel tov mijn oude lader is misschien dat hij er maar één tegelijk kan en de oude een stuk of wat. Maar die kan verder niets en moet je maar op zijn rode lampje geloven over het effect.

Ben nu bezig met de KDS-zender in te stellen, en snappen wát ik waarmee instel. Daar gebruik ik trouwens een spreadsheetje bij voor aantekeningen enzo. Oh, voor ik het vergeet, dit is de handleiding waar ik het over had: https://docplayer.nl/27242751-Rc-helicopters-handleiding-450-series.html
Hij is wel wat gedateerd misschien en mist bijvoorbeeld het FBL-verhaal, maar toch ... Misschien dat er iemand daar iets helders over weet te schrijven. Dit boekje is voor mij duidelijk, kort en met uitleg zonder tele-tubbie-taal. Hopelijk morgen de KDS checken en wat soldeerdingen doen. Als het van mijn kleindochter mag, want die komt logeren (vorige week is ze 10 geworden) !!!

 

De instellingen voor de KDS 450 zitten in de zender. Daarbij had ik de keuze voor wat er al in zat (demo), wat de fabriek adviseerde (kds) en wat de tutorial aanraadde (450). Al gauw bleek de "demo" niet verkeerd, want blijkbaar zijn ook bij mijn nieuwe machientje de kanalen 2 (elevator) en 6 (pitch) reversed, zoals al was ingesteld. Voor de normal curves hou ik het bij het KDS-advies (Thr: 0, 40, 65, 85, 100; Pit: 42, 50, 70, 80, 90) omdat ik daarmee met midstick op 5% uitkom en met laag op -2%, zodat hij niet als een krant naar beneden komt dwarrelen, maar met midstick wel bijna loskomt. Voor idle lijkt mij de demo-stand beter (Thr: 100, 90, 80, 90 100; Pit: 0, 25, 50, 75, 100) omdat er geen idle-up2 op zit en bij deze stand het vermogen hoger blijft. Overigens: advies is welkom.

Bij de instellingen zag ik ook dat de subtrim voor 1 (aileron) op +13 stond, voor 2 (elevator) op -30 en voor 6 (pitch) op -6. In de swashplate-instellingen stond pitch op +70 (aileron en elevator op default +50). Omdat ik met een schone lei wilde beginnen heb ik dat naar de default waardes teruggezet. Eerst wil ik namelijk de basis goed krijgen met de fysieke afstelling en daarna elektronisch verder afstellen.

Die basisinstellingen had ik nodig voor het "binden" en starten, zodat het niet helemaal een ongeleid projectiel is. Waarschijnlijk zal ik wat moeten doen aan het horizontaal krijgen van de swashplate, het balanceren van de bladen en mogelijk ook de tracking. De foto: laat zien dat de swashplate bij 0 graden voorover hangt. Als ik dat met de instellingen in de zender probeer te corrigeren (de elevator trim weer naar -30 bijvoorbeeld), loop ik dan niet het risico dat het ten koste gaat van de servo uitslag of zoiets?
Als ik pitch naar 1/4 stick doe gaat hij behoorlijk trillen, dus ik denk dat ik eerst de bladen in balans moet krijgen en de swashplate vlak en dan kan ik weer verder.

 

Net zoals jij was ik een paar jaar geleden, na een jaar of twintig pauze, ook weer opnieuw begonnen met deze hobby. Reden dat ik daar na een jaar weer mee gestopt ben was die computerzooi die zich overal heeft doorheen gevreten in deze hobby. Ik las ergens een zeer fraaie uitspraak: “tegenwoordig moet je als rc-modelheli piloot meer weten dan een piloot van een echte heli”. Niks voor mij.

 

Volgensmij zijn de kds heli's bij kds shop al afgesteld.
Maar het is altijd leuk om het nog een keer te doen. Je moet eerst de servos centreren. Dan kan je kijken of je de swash recht krijg door de arm te verzetten, of de linkjes in of uit te draaien. Lukt niet niet dan mag je hem centreren met de SUB trim. Niet de gewone trim. Bij de sub trim blijven de uitslagen gelijk. Dat is het even in jip en janneke taal zeg maar.

 

Dat vind ik jammer. Niet voor de hobby maar voor jouw plezier. Automatisering moet er vooral zijn om dingen handiger en beter toegankelijk te maken. En zoals Brutus in een andere topic opmerkte, er niet voor zorgen dat je heli uit zichzelf dingen doet, waar jij geen opdracht voor hebt gegeven. Hoe dan ook wil ikzelf altijd volledig in control zijn van een machine. Je zit er ook niet op te wachten dat je auto plotseling vol in de remmen gaat, omdat die denkt dat er een konijn oversteekt. Waarschuwen "pas op, konijn" is prima, maar remmen doe ik liever zelf.

Waar ik op doelde was dat fabrikanten van computers zomaar dingen veranderen en jij er geen idee van hebt, zoals de stroomvoorziening op de USB-poorten en de werking van PCI-Express. Of dat een fabrikant van een sim-controller een product levert dat je niet zonder meer aan een moderne computer kan hangen, maar zelf voor extra's moet zorgen en daarover geen informatie geeft.

De toekomst van deze hobby mét automatisering kan denk ik het hele arsenaal aan mogelijkheden veel beter toegankelijk maken en, wat ik belangrijker vindt, veel overzichtelijker presenteren. Zodat je bijvoorbeeld als je een uitslagpercentage instelt, meteen terugziet wat dat met de rest van je instellingen doet en waar je tegen grenzen aanloopt. Daar zie ik zeker toekomst in, ook voor mensen die met computers geen affiniteit hebben, want die computer zit er alleen maar op de achtergrond. Niet opgeven dus, maar de mogelijkheden zien.

 

Gisteravond moest ik denken aan wat mijn jongste zoon (hij is net 31 geworden) laatst tegen mij zei. Hij zou met vrienden van de basisschool zonder de dames een lang weekendje weg. Zij gingen naar Porto, of ik nog tips had. Die had ik wel, het is een prachtige stad met ook veel niet-toeristische mogelijkheden, vooral als je contact legt met de mensen zelf. Wanneer ik daar geweest was? Nou, dat was met twee neven samen op een zwerftocht door Europa met de auto. Toen mocht ik nog niet rijden en dat was best lastig, tja ik was 17. "Dat is een halve eeuw geleden, Pap" zei mijn zoon. Ik bedoel maar.

Wat ik mij realiseerde is dat er in 20 jaar niets is veranderd aan hoe een helicopter zich gedraagt en wat de natuurwetten en zo tot gevolg hebben. Maar in de zin van oplossingen is er vast en zeker een hoop veranderd. Voorbeeldje: ooit waren servo's in hun draaibereik begrensd door een soort sleepcontacten in de behuizing. Dat was bepalend voor wat je ermee kon doen. Dat is vast niet meer zo, bedacht ik mij, je kunt nu op andere manieren de positie van een draaihevel bepalen en dat beperkt de hoek veel minder, dus kan je het nulpunt voor een servo vast wel digitaal instellen. Om dit soort dingen bij te spijkeren ben ik weer aan het lezen geslagen op zoek naar wat ik nog niet weet. De stukken van onder andere student en brutus hebben ertoe geleid dat ik van de KDS450 de swash nu mooi vlak heb, met alle verdere instellingen ook gedaan.

Morgen wil ik even kijken of de swash niet wat hoger of lager op de rotor-as moet, om ook boven- en onderin de maximale bladuitslag te hebben. Bij stationair draaien zit er wel een wobble in, misschien is het bladspoor, hopelijk niet de as zelf. Hoe ik dat balanceren ga doen moet ik nog wel verzinnen.

 

[Opa vertelt van vroegâh] Als je alle trim en subtrim op nul zet en de stick midstick, wil je de swash horizontaal hebben en de servoarmen horizontaal. Dit doe je door de servoarmen los te maken en te verplaatsen tot ze zo horizontaal mogelijk staan. Dan met subtrim de servoarmen swash helemaal horizontaal zetten. Dan de links in of uitdraaien tot de swash horizontaal staat. Vervolgens de bovenste links dusdanig in of uitdraaien tot de bladhoek nul is, gemeten op de grips. Niet op de bladen. De links niet zover uitdraaien dat ze los schieten!
De links die over de kogelkopjes gaan tot de helft van de schroefdraad op het stangetje draaien en van daaruit de 6 links in of uitdraaien tot de grips op nul graden staan. Hele of halve slag per keer aan beide zijden tot alles goed staat.
Je werkt van onder maar boven: servo’s-swash-set links 1 en set links 2. Horizontaal en loodrecht zijn je vrienden.

Let op op dat er geen “binding” is: dit is het klemlopen van de links en/of swash in de onderste of bovenste positie van de pitch.

 

Dat is wel grappig, ik had op dit gebied ook wat vastgesteld: in mijn begintijd had ik gehoord van een apparaatje dat de heckrotor rustig kon houden, maar ik was er al snel achter dat dat iets was “wat ik toch niet kon betalen”. Een jaar of wat daarna (korte pauze mijnerzijds) was dat betaalbaarder geworden en kocht ik een heli met ook zo’n dingetje, qua werking makkelijk te begrijpen, een component met een tolletje, en een kastje dat de beweging omzette naar een commando naar de heckservo als de staart weg wilde draaien, en wat je in kon stellen qua werkingsrichting en gevoeligheid. Inmiddels is die heckrotorsturing geworden zoals we ‘m tegenwoordig kennen, maar daar viel me wel wat bij op. Ik bedoel, vroeger kon ik echt genieten als je mensen met een heli zag vliegen die in de basis echt helemaal in balans was ingesteld, motortoerental bij diverse pitchbelasting, rust van de staart door de instelling van de autopiloot, enz. Een paar jaar geleden was ik bij een meeting waarbij een heli op ooghoogte stil aan het hoveren, redelijk dicht bij het publiek, zodat je goed kon zien wat de heli deed. Op het eerste gezicht “stond” die heli doodstil in de lucht, maar als je naar het uiteinde van de staart keek zag je dat de heckrotor bij wijze van spreken continue duizenden piepkleine correcties uitvoerde, met als gevolg een soort trillen gevormd door uitslagen naar rechts/links. Dus, door de moderne electronica deed de heli in wezen hetzelfde als met de eerste autopiloot, alleen “duizenden” keren per seconde waardoor het beeld hetzelfde was, maar de realiteit binnen in dat ding bepaald niet.
Ik realiseer me, het is maar wat je belangrijk vind (en wat je karakter is), en ik ga nog altijd met veel plezier kijken, maar voor mezelf laat ik het voorbij gaan.

 

Daar hoef je je helemaal niet voor te schamen, hoor... Ik vlieg ook nog steeds veel liever met een rate gyro van 25 jaar oud dan met die moderne dingen. Van mij "mag" die staart gerust een beetje beweeglijk zijn, vind ik zelfs "echter" overkomen dan zo'n "in de lucht vastgespijkerde" staart, om eerlijk te zijn.
En er is nog ZAT van dat spul op de 2ehands markt te vinden, dus jij jzou echt nog wel een flink aantal jaartjes kunnen helivliegen op de manier die JIJ leuk vind... Doe ik ook...

 

Het leuke aan heli's vind ik ook, dat je met zoveel aspecten van wetenschap en techniek te maken krijgt. Nu ik met de fysieke basisinstellingen bezig ben, nu van de rotorbladen, loop ik dus tegen het Center of Gravity (CG) aan. Niet alleen de heli als geheel, maar ook een rotorblad heeft een eigen CG (lengte, breedte en hoogte), waarvan vooral de locatie over de lengte van het blad blijkbaar belangrijk is. Op zoek naar het "waarom-dan-wel", kwam ik een uitleg tegen die het mij zonneklaar maakte (ben even kwijt waar en van wie). Het komt op het volgende neer: Als je een gewicht (van zeg een kilo) aan een touw knoopt (op zeg een meter afstand) en dat vervolgens rond zwaait, dan kost dat een bepaalde inspanning. Doe je datzelfde gewicht op een grotere afstand (zeg twee meter) aan datzelfde touw, dan kost het rondzwaaien ervan behoorlijk meer inspanning. Heb je aan iedere arm eenzelfde gewicht elk aan een touw, maar met de ene op een grotere afstand dan de andere, dan wordt je bij het ronddraaien ervan in de richting van het gewicht op de grootste afstand getrokken. Een mooie uitleg van middelpuntvliedende kracht, vond ik (heb het niet uitgeprobeerd). Er zijn vast en zeker formules die dit onderbouwen, maar voor mij is het bericht duidelijk: balanceren dus!

Overal lees ik dat je balanceren ook zonder specifiek gereedschap kunt doen, maar een "balancer" lijkt mij ook een handig hebbe-dingetje. Omdat het even tijd kost voor ik dat hier heb, doe ik het dan eerst op de huis-tuin-keuken manier: . Zoals je ziet heb ik een hoekprofiel gebruikt en zit het CG over deze lijn op beide bladen gelijk. Déze lijn, omdat er nóg twee bepalende lijnen voor het CG: in de breedte van het blad en in de hoogte. Hoe je dat meet en wat de invloed is? Geen idee, maar misschien kom ik het tegen en dan laat ik het weten. Dan het gewicht van de bladen: een balancer heb ik nog niet, maar misschien kan het ook zonder dat. Het gaat niet om het exacte gewicht van een blad, maar om het verschil. Dat de gewichtsverdeling over de lengte van de bladen gelijk is maakt het ook eenvoudiger denk ik. Dat wegen heb ik zo gedaan: . Dit is een simpel weegschaaltje met een nauwkeurigheid van 1 gram. Dus, als de weegschaal hetzelfde gewicht aangeeft (dat deed-ie) is het verschil maximaal iets minder dan een gram. Op een gewicht van 18 gram is dat (mogelijk) meer dan 5%, te veel naar mijn smaak. Daarom het gewicht aangevuld met lucifers tot de weegschaal de tweede (voor de zekerheid) keer het gewicht aanpaste. Voor beide bladen dezelfde met dezelfde lucifers in dezelfde volgorde. Met deze methode exact gelijk, met een nauwkeurigheid van beter dan 0,2 gram ( minder dan 2 gram gedeeld door 10 lucifers). Het lijkt mij voor nu goed genoeg tot ik een balancer heb, dan ga ik het controleren (de balancer zelf ook, trouwens).

 

Zo'n weegschaal is bij LANGE na niet nauwkeurig genoeg. Bladen balanceer je tot op de honderdste gram nauwkeurig.

Als je de ligging van het zwaartepunt in de "breedte" wilt weten, neem je een buisje van plm 1 cm diameter want je horizontaal in de bankschfroef klemt, en plaats je het blad onder een hoek van 45 graden op het buisje. Zoek de balans, en zodra je die hebt, trek je met een potlood een streep over het blad, precies over de hartlijn van het buisje.
Nu draai je het blad 90 graden en herhaalt dit. Het resultaat is een kruisje op het blad, het snijpunt geeft aan waar het zwaartepunt ligt.
Een vluggere maar wel "relatieve" manier is om twee bladen tegelijk verticaal op te hangen. Als ze precies parallel hangen weet je dat het zwaartepunt qua breedte in ieder geval gelijk is.
Er zijn meer methoden.

De "hoogte" van het zwaartepunt is niet van belang, tenzij je HELE grote heli's bouwt.

 

Dank je wel! Een hele goede en vooral praktische tip en ook nog twee vliegen in één klap. Voor de nauwkeurigheid die ik wil hebben moet de precisie dus nog een factor 20 beter dan ik nu heb (0,2 gram naar 0,01 gram). Ben nog geen instrument tegengekomen daarvoor (tips welkom), maar de vergelijkende methode lijkt mij mogelijk ook afdoende. Dus CG van de bladen naar dezelfde plek en bladen gelijk in gewicht als het verschil (precies) nul graden is op de schaal.

Bedoel je dan zoiets? Alterbaum Premium Helicopter (1:5,8):



En valt dit daar ook onder? Len Mount (1:8) van 1:47 - tot 2:36:





Voor mij gaat dat'm uiteindelijk moeten worden, maar dat gaat nog wel even (?!?) duren. Veel van de spullen daarvoor heb ik al wel "op de plank" liggen, waaronder een vier-blads-set van Vario. Daarvan mag je qua nauwkeurigheid wel het een en ander verwachten denk ik, maar ze zijn grijs en moeten wel "olive drab" gaan worden. Daar gaat het evenwicht dan. Plus, twee bladen zijn denk ik aanzienlijk makkelijker met elkaar in balans te brengen dan vier stuks. Maar dat is van later zorg, eerst vliegen!

 

"Vroegah", toen ik nog met houten bladen vloog en zelf moest balanceren, stapte ik altijd even binnen bij het scheikunde lab van de Havo waar ik tot een paar jaar daarvoor nog les kreeg... Daar hadden ze weegschalen op 0,01 gram nauwkeurig.
Wat ik dan deed, was elk blad wegen, en het gewicht opschrijven, en ik nam een doosje kopspelden mee (niet die met die plastic kopjes maar van die volledig metalen spelden met zo'n heel klein platgeslagen uiteinde) en die woog ik ook.

Dan wist ik hoeveel spelden er in het lichte blad moesten.

Thuis het zwaartepunt per blad bepalen, en dan ging ik met dat aantal spelden net zo lang puzzelen, tot het lichte blad het zwaartepunt op dezelfde plaats had liggen. Was het aantal spelden niet genoeg, dan voegde ik aan elk blad 1 speld extra toe, bij het ene blad aan de binnenkant, bij het andere blad aan de tip, om het zwaartepunt op dezelfde plek te krijgen. Dat klinkt als een hele hoop werk, maar ik was er meestal met een uurtje mee klaar. Even terug naar school om een laatste maal het gewicht te controleren, en daarna vliegen!

Kweenie hoe groot die is, maar zeg maar, bij boven de 2 meter begint dat pas heel lichtjes een rol te spelen. Ik heb tot twee meter gevlogen, en nooit zelfs maar moeite gedaan vanwege de hoogte van het zwaartepunt van een blad.

Ik heb letterlijk nog nooit een Vario bladenset uitgebalanceerd. Altijd zo uit de verpakking gemonteerd en gevlogen, en dat ging altijd goed. Maar ik heb ze ook nooit geschilderd of gespoten.

 

Vier bladen, dat zijn toch eigenlijk twee en twee?

 

Daar heb je helemaal gelijk in, zolang ze ook echt alle vier gelijk zijn denk ik, ook qua locatie van het CG.
Veronderstel: je hebt vier bladen, één op 12 uur, de tweede op 3 uur, de derde op de 6 en de vierde op de 9. Het eerste en derde blad lijken exact gelijk en het tweede en vierde ook.
Als nu het CG van het eerste (12 uur) iets naar buiten ligt tov het derde (6 uur); en het tweede (3 uur) iets naar buiten tov het vierde (9 uur), dan verdubbeld dat het effect daarvan naar buiten tussen 2 en 3, want het eerste en derde blad trekken beide de rotoras in die richting. Ligt het CG tweede (3 uur) evenveel naar binnen tov het vierde (9 uur) als de andere twee tov elkaar, dan trekt het vierde blad (9 uur) dus mee naar buiten, met een verdubbeling tussen 10 en 11 tot gevolg. Dat bedoelde ik met "lastiger", het zou fijn zijn als ik daarin geen gelijk heb!