Nog ééén keertje dan.... Mischien wel de laatste charter ooit....

Nou... héél irritant: op het veld waar ik tot nog toe vloog kan ik alleen vliegen met een security clearance die 3 maanden duurt om door de aanvraag te komen, en het alternatieve veld in Cimahi is dit weekend gesloten vanwege voetbalwedstrijden. dus dat laat alleen nog volgend weekend over maar dat is nog onbekend of dat veld dan vrij is...

Edit: krijg net te horen dat iemand mij komende zondagochtend wil proberen binnen te loodsen op het "militaire" veld.

 

Blijkbaar ben ik in een voorstation van de hemel, want gods wegen zijn ondoorgrondelijk, maar Indonesische regelgeving ook: Krijg net een Appje dat ik morgenochtend half 9 maar eens voorzichtig naar die ex-vliegbasis moet gaan, en toch maar mijn "pesawat" mee moet nemen...

Nou ja, dan gooien we de plannen voor morgen (niets doen) maar om, en gaan we proberen om een beetje vroeg op te staan

 

Het heeft even geduurd, maar hier komt dan toch "iets"...

Ik heb afgelopen Zaterdag lekker gevlogen, zes uur op het veld geweest. Het was de hele dag dicht bewolkt, en er stond een prettig koel windje, dus wat kan er fout gaan, toch?
Nou... Zondag was het NIET bewolkt, en aangezien mijn voeten (en dus ook de rest van het normaliter onbedekte lijf, zoals armen, benen en gezicht) er ongeveer ZO

uitzagen ben ik angstvallig in de schaduw gebleven.
Blijkbaar kun je hier met een volledig bewolkte lucht nog steeds heel erg flink verbranden, en let wel, ik heb zaterdag al met al ongeveer 40 minuten motorlooptijd gescoord, dus mischien in totaal een uurtje, 70 minuten hooguit NIET onder het afdak gestaan... Bizar gewoon.

Maar goed, dat is dus niet heel erg bizar...
Wat wel "best wel bizar" is, zijn de volgende twee toestellen:





De eigenaar was een reuze aardige vent, nergens niet om, maar wel iemand met echt knetterveel poen, zeker voor lokale begrippen.
Stel je voor, je gaat "fijn een middagje modelvliegen", en je neemt mee:
6 man groundcrew
2 mini-truckjes, elk met een vliegtuig
1 grote SUV voor het persoonlijke comfort (die truckjes hebben geen AC, of wel dan? Nou, daarom).
En dan kom je dus aan op het veld en ga je zitten kijken hoe je groundcrew je toestellen uit de truckjes haalt,naar binnen zeult, opbouwt, aftankt, etc etc.

Nou had die Harvard (weet niet welk exact model, maar goed 3 meter span en ergens tussen de 25 en 30 kilo, met een Moki 215 er voor, alles er op en er aan) tien jaar geleden twee keer gevlogen volgens de eigenaar, "dus hij was wat zenuwachtig"...
Dat klopte, want het is al een lastige kist in de landing, en vanwege het zwarte asfalt en het groene gras is het hier boven de baan meestal erg venijnig turbulent, dus liever geen flaps, maar dan moet je wel voldoende snelheid houden, en dat kan op zich ook best als er een goede 3~4 Bft mooi recht over de baan staat.
Doe je dat niet, dan zakt de kist door, stuitert op met de neus omhoog, overtrekt onherstelbaar en de kist knalde met de neus recht naar beneden op het asfalt.

Daar heb ik maar geen foto's van genomen, want ik kreeg sterk de indruk dat hoe aardig hij ook leek, de eigenaar leek nogal ontzag in te boezemen bij de rest, en je moet toch altijd oppassen hier met mensen die een hoop geld of macht hebben.

De jet heeft wel twee vluchtjes gedaan, en de eerste landing was "goed" (in de zin van "iedere landing waar je lopend uitstapt, is een goede landing") en dat zullen ongetwijfeld zenuwen geweest zijn, de tweede landing was gewoon strak, niks op aan te merken,

Wat mij opviel was dat ik voorgaande keren wel her en der wat geruchten opving over "mensen met turbines", en er ook geloof ik een of twee in de pitt gezien heb die even gestart werden, dit weekend heb ik er, of het nu toeval was of niet, 6 verschillende gezien. Twee "grote" kisten met zeg maar, 10~15 kilo turbines, en heel opvallend vier stuks in de 2 kilo klasse, waarvan twee in foamies ingebouwd.

Een van die Foamies was een Avanti S, die je ook in Europa heel veel ziet, en die kist vloog prima, eigenaar wist op zich goed wat ie deed, geen "groundcrew", en een turbine die oud was en onderhoud nodig had (begon tijdens de run-up soms spontaan te rochelen, ploffen en dan hoorde je de flame-out gewoon aankomen) maar, zo zei de eigenaar lachend, hij had voor de zekerheid altijd een snoerloze bladblazer bij zich om de boel onmiddelijk te koelen als dat gebeurde, en ALS het lukte om met draaiende turbine naar de baan te taxiën..."Tijdens de start en in de lucht was hij nog nooit gestopt "/

Daar heb ik wel een videootje van maar geen foto's:



De andere foamie was een F18 Hornet, op zich best een leuk ding, zag er uit als door een handige hobbyist gemaakt, wat gebruikssporen (een smeltplekje tussen de straalpijpen, en bijvoorbeeld de tank was ingelamineerd in de romp, wel heel handig gedaan maar niet erg schaalgetrouw )


Zondermeer een heel charmant projectje. Als ie van mij was geweest, zou ik er absoluut trots op zijn.
Maaaarrrrr... het eigenaartje was een héél ander verhaal. Jong, soort van YT-acteurtje/influencertje...
Nu is het in deze streken cultureel/religieus gezien zo, dat mensen met geld en macht meestal een beetje op een voetstuk geplaatst worden omdat "blijkbaar Allah ze beloond heeft dus ze MOETEN wel goede mensen zijn" (wat nergens op slaat, maar, allee, cultuur is cultuur), maar dit menneke viel daar zo te zien niet onder.
De clubleden waar ik mee stond te praten lieten merken voor dit type "rijk" weinig waardering te hebben.
Zijn groundcrew bestond naast twee of drie man die zijn toestelletje opbouwden en tankten, óók uit twee mannetjes die geen andere taak hadden dan zoveel mogelijk video-documentatie te doen en hadden daarvoor, hoewel low-budget, toch wel IETS meer dan een paar smartfoons bij zich. Camera's met schouderharnas, mixrofoons met windkappen, dat soort spul. Meneer stond eerst een inleidend verhaaltje te acteren over hoe hij wel eens even met een foamie met gasturbine zou gaan vliegen, en mijn Indonesisch is verre van perfect, maar zelfs ik pikte het "kijk mij eens een kek filmpje maken" er toch wel uit.

Affijn, kistje wordt gestart, naar de baan getaxied, een keer voor de camera over de baan heen en weer getaxied, en daar zal het los gaan:
Gas er op, halverwege de run waait de cockpitkap er af, TÓCH de start doorzetten, kist komt los, LiPo's vallen er uit, kist knalt op het asfalt, end of story.

Het clublid waar ik op dat moment mee stond te praten haalde zijn schouders op en zei zoiets als "ach, die video gaat hem meer opleveren dan die kist hem gekost heeft, dus hij verdient er alleen maar aan".

Vreemde wereld...

Nog wat aparte dingen die ik zo zag: De turbinevliegers hier geven de voorkeur aan AvTur Jet A1 (wie niet?) en dat hadden ze ook bijna allemaal bij zich, maar dat is hier voor de consument niet zo heel makkelijk te vinden. Petroleum (Zibro-Kamin achtig spul) wordt hier echter in plastic zakken van een liter verkocht:

Dit was overigens de eigenaar van die Foamie Avanti, de meest normale van de turbine mannen.

Nou... dat waren zo'n beetje mijn avonturen hier.
Verder viel het een aantal mensen die mij niet kenden van voorgaande jaren op dat mijn ouwe ASP-tje "niet helemaal zoals andere motoren was",dus nog her en der een babbeltje en een demo-run gedaan.

 

Best spannend en bijzonder wel even dus en je hebt je wel vermaakt
Je gaat voor eendenvoeten vandaag?
Wel ff je slippers uit dan

 

Nou... toen die grote Harvard een paar keer door moest starten, was dat best even eng en spannend, ja...

Vandaag ga ik proberen mijn poezelige voetjes zo weinig mogelijk te gebruiken

 

grappig hoe "geld" in iedere cultuur toch weer andere dingen naar voren brengt
en hoe het regelmatig toch weer zo hetzelfde is..

mooi om te horen hoe het daar werkt!

 

Dan beleef je nog eens wat ! Mooi verhaal man,. Ik zie het helemaal voor me.

 

Ha! Je had de rest van de middag (niet op de vliegclub) moeten zien...

We zijn naar een soort van restaurantje geweest met op iedere verdieping "iets voor kinderen"... Dochterlief en haar man op de brommer, en Opa Bert met 7-jarige kleindochter op de scooter... Kleine tuthola stond daar lekker met de haren in de wind op de treeplank, en het verkeer daar is, euh... nou, dat is dus écht een avontuur...
Na het eten de playground in, dus opa Bert moest ook de ballenbak in...

DAT was een belevenis... Voor die kleine dan toch minstens...

 

Haha
Brutus in Thailand …….
Zou zomaar een titel van Kuifje kunnen wezen

 

????

Nee.... Indonesië...

 

Ik vind het ook heerlijk om te lezen.
Ergens op dit forum is ook een draadje over China.
Die man kon ook zo heerlijk schrijven.

 

Ja... dat is al best lang geleden maar was inderdaad heel erg leuk geschreven.

 

Dat was dus precies mijn gedachte, Brabo in China, ik las die belevenissen altijd graag.

 

Deze dus;
Modelvliegen in China, India, Singapore en Maleisie..... | ModelbouwForum.nl

 

owja.... Indonesie was het

 

Leuk verhaal over je modelvlieg avontuur in Indonesië. Die grote dure modellen had ik daar niet verwacht. Al gaat het met Indonesië in het algemeen
wel beter dan vele jaren terug.
Wel nog steeds een extreem verschil tussen arm en rijk, dat heb ik afgelopen zomer nog ervaren.

Die bovenste jet is zo te zien een Rebel, ziet er indrukwekkend uit maar vliegt heel makkelijk.
Jammer van de Harvard, je kunt de centen hebben, het netjes vliegen van zo'n kist vraagt natuurlijk enige ervaring.

Veel plezier nog en pas goed op met het eten.

Grt,

Arnoud.

 

Klopt... dat verschil is er nog steeds, maar het is opvallend dat de algemene levensstandaard er hier toch wel flink op vooruit gaat. Hoewel auto's hier een "hard" leven hebben, en er nog steeds heel veel schade op bedenkelijke wijze gerepareerd wordt, standaarden en keuringen volledig afwezig zijn, valt het vooral op dat het aandeel "stokoude barrels" op de weg heel erg rap afneemt, en er een sterke verjonging van het wagenpark is. Heftig rokende vrachtwagens zie je ook steeds minder, en ik zou zelfs durven zeggen dat het autoverkeer wat afneemt.

Wat die grote dure modellen betreft: ik vond het vooral heel apart dat die Harvard al tien jaar oud was (zo zag hij er niet uit overigens, maar toch...): dat betekent dat de eigenaar ook toen al zich echt HEEL erg veel kon permitteren, want ook hier is de hobby steeds betaalbaarder aan het worden, net als bij ons.

Het viel me wel op, dat eigenlijk alle turbinevliegers die ik gezien heb, heel erg beheerst met hun throttle stick omgingen, en bij lange na niet voluit draaiden. En het lijkt me niet dat dat uit "kostenoverwegingen" was, want zo duur is JetA1 hier nu ook weer niet. Als je een turbine kan betalen, dan lukt die brandstof ook nog wel.

Ik heb tot nog toe de ergste "pup cepat" kunnen vermijden... Ergens in de eerste week één dag 's ochtends een paar keer achter elkaar dat ik me toch even zorgen maakte, en verder zo nu en dan "wat dunner, maar geen gevaar op onmiddelijke herhaling". Maar het is en blijft opletten en in geval van, gelijk actie ondernemen

EDIT: wat me nu opeens te binnen schiet, en wat ik achteraf vrij opvallend vond, was dat ik met wat zweefvliegers stond te praten, en zweefvliegen gebeurt hier in allerlei vormen op best wel serieus niveau (ook hier kennen ze de Oekraïnse topzwevers en vlogen er een paar rond op de club), maar men vroeg mij dus of ik ook aan zweven deed, waarop ik lachend zei "alleen dit" en een videootje van mijn BigLift in een sleepstart liet zien. Dat bleek daar dus eigenlijk volledig onbekend, sleepvliegen, en men wilde gelijk weten hoe en wat en of dat niet vreselijk gevaarlijk was, en hoe of dat dat n precies werkte met loskoppelen en zo. Gezien men hier eigenlijk verder alles doet wat wij ook doen, en soms een stapje verder, was ik hier toch wel verbaasd over.

 

nu vind ik verschil van rijk en arm in veel landen echt wel een dingetje..
de algehele levenstandaard ligt in delen van de wereld natuurlijk wel echt anders.
in het kader, niet vergelijken met de onze, vergelijk met hun standaard..

maar ook tussen de westerse landen vind ik het echt schokkend af en toe..
ik ben een tijdje terug in amerika geweest.. prachtig land..
maar als je een beetje naar de werkelijkheid kijkt, zie je in LA gewoon een prachtige villa staan, met klem ernaast een oud afgeragd krot (wat wel bewoond werd)
heel veel mensen die op straat wonen.. blijkbaar geen echte mechanismes om mensen te helpen van de straat te blijven..
Europa doet het in dat punt nog helemaal niet zo slecht..

Indonesie: ik heb vanuit india wel eens begrepen dat men vanuit de jeugd en scholing bezig was om school normaal te krijgen, en op die manier langzaamaan beter betaalde baantjes bij de jeugd te krijgen
en van daaruit meer geld, betere standaarden etc.
meerdere generatie project
de vele miljoenen die binnenkwamen voor hulp etc konden ze nog niet gebruiken, omdat de mensen er niet mee om konden gaan
is dat in indonesie misschien ook aan de hand?

 

Nee, volgens mij niet... Het is hier meer een kwestie van dat laagbetaald werk erg laagbetaald is, en je hebt hier om te beginnen geld nodig om beter betaald werk te krijgen. Niet zozeer vanwege corruptie, maar omdat je bijvoorbeeld een hogere opleiding nodig hebt, of als je "zelfstandige" bent, je moet kunnen investeren. Je kunt hier niet vanuit niets geld maken, je moet een "begin" hebben. Heb je dat, dan komt het wel goed, heb je dat niet, dan wordt het best wel lastig, want er is in principe niets aan sociale voorzieningen.
Maar naar school gaan en dergelijke is hier absoluut normaal. Hoe dat precies geregeld is voor de lager inkomens weet ik niet, maar volgens mij is in ieder geval de basisschool hier heel erg betaalbaar voor iedereen. Vervolg (middelbare en beroepsopleidingen) weet ik niet hoe duur dat is.

 

Vandaag lekker gevlogen, was gezellig op het veld, en normaliter moeten we hier op Zaterdag het veld delen met de bemande luchtvaart (ultralights en experimentals) maar vandaag hadden ze hun toestellen maar even buiten staan, toen werden die weer naar binnen gerold, vermoedelijk omdat het wat regenachtig was. Dus ik heb van min of meer 9 tot 3 lekker gevlogen, en wel 80 hele mililiters verstookt. Stuk of 6 vluchtjes gemaakt.

Geen foto's vandaag, want er liep een of andere vage militair rond, en zelfs de clubleden waren om een of andere reden heel bedeesd voor deze man qua foto's en filmpjes, en gezien mijn half en half "illegale" status op het veld, heb ik mij dus ook maar gedeisd gehouden.

Één best wel opvallende gebeurtenis: die man die vorige week zijn grote Harvard een beetje ongelukkig parkeerde, blijkbaar kan die toch best wel een beetje met stress overweg, want vanmiddag deed ie een rondje met die grote Rebel turbinejet, en op een gegeven moment, wat er nou precies gebeurde wist hij achteraf ook niet, maar na een low pass met climb-out was er een vrij luide doffe plof te horen en had ie een flame-out. En hij kreeg het toch voor elkaar om éérst de kist fatsoenlijk deadstick min of meer voor de baan te manouvreren, en daarna kreeg hij het ook voor elkaar om in de lucht die turbine te herstarten en de vlucht op een normale manier af te ronden.
Wat ik er van begreep was die herstart half en half geautomatiseerd, maar toch...

Morgen bij leven en welzijn de laatste vliegdag van deze vakantie, en dan Vrijdag weer terug in het vliegtuig, via Turkije terug naar huis.