Toch maar een nieuwe stunter!

Ja, wit met rode biezen blijft toch een mooie combinatie, niet?
En die paar pitjes wit, dat gaat helemaal goed komen.
Ik heb aan ergere kliederboel zitten schrapen met een scalpel en daar zag je later, na een paar wolkjes kleur, ook niks meer van.
Wel jammer dat die canopy helemaal blauw is geworden....

 

Er is weer hard gewerkt in huize Stunthenk. Het afplakken en inpakken voor het zilver was eenvoudiger dan voor de witte en rode biezen, omdat je maar 1 kant af hoeft te plakken en in te pakken. Alles wat rest wordt gespoten! Omdat het zilver bij de meeste onderdelen de kleur is op de grootste oppervlakte, zijn alle onderdelen nu voorzien van handvaten of op steuntjes geplaatst. Dat is straks bij het blank spuiten natuurlijk helemaal essentieel, omdat je dan de onderdelen nergens kunt vastpakken. Ik heb nu drie categorieën onderdelen: die al af zijn, die waarvan het blauw moet worden bijgestipt, en die waarbij ook nog letters en cijfers moeten worden aangebracht.

Omdat ik nog tijd over had, heb ik ook de sjablonen al vast uitgesneden.

Die kunnen natuurlijk pas morgen worden opgeplakt, omdat de laag zilver nu nog te kwetsbaar is. Als verf stofdroog is, is het nog niet uitgehard! De vleugels zijn ook nog niet uitgepakt, omdat ik ze dan morgen meteen weer in zou moeten pakken!

 

PH, dat ziet er toch veel beter uit dan NED!

 

Precies, liever nationalisme dan bureaucratie! En aangezien ik toch niet meer aan een EK of WK zal deelnemen, laat ik maar weer even mijn werkelijke identiteit zien. Nadat ik van het nieuwe systeem hoorde, in 1987, heb ik Ton Aarts gebeld of nummer 7 nog vrij was, en dat was zo! Meteen gereserveerd, en dat was goed.

 

PH-007, PH-088, .....
En wat was die van Erik ook weer?

 

De sjablonen lieten zich mooi op het model vlijen, dat is toch altijd weer even spannend. Wat helpt is om uit de sjabloonfolie twee identieke stukken te snijden, zo groot dat de onderrand op de achterlijst valt. Dat maakt het uitlijnen makkelijker. En natuurlijk moet er voordat je de papieren achterkant verwijdert, een paar stukken plakband worden aangebracht, anders is het sjabloon veel te slap.
Om problemen met de oranje verf te voorkomen (de ellende met de oude spuitbus wit nog vers in het geheugen) heb ik verf uit de -eveneens 4 jaar oud zijnde- spuitbus oranje gedecanteerd. Dat doe je door een plastic buisje met plakband tegen de spuitopening van de bus te bevestigen, en dan de verf in een potje te spuiten. Het lekt wel een heel klein beetje, maar niet zo erg dat de onderliggende krant het niet aan kan! Je moet de verf in het potje dan nog wel 10 minuten laten staan, om uit te gassen.

Daarna het oranje met de airbrush aangebracht, in drie lagen, alles zeer beheersbaar. De verf was ook er snel droog, dus kon ik de vleugels al snel afplakken voor het bijwerken van het blauw. Dat ook weer met de airbrush gedaan. De onderdelen die maar aan één kant bijgewerkt hoefden te worden, heb ik ook maar aan één kant ingepakt. Met de kleine stukje die bijgewerkt moesten worden en met gebruik van de airbrush komt er zo weinig verfnevel los dat er weinig gevaar voor blauwe waas is op plekken waar het niet hoort. En de afzuiger stond natuurlijk ook vol aan.
En zo was alles klaar voor de blanke lak, morgen.


Oh, nee, er was nog één karweitje, het uitpakken van de cockpitkap. Altijd wat lastig, omdat je door het glasdoek en de plamuur niet meer helemaal goed ziet waar het plakband zit. Maar, het is gelukt.

 

Mooi kleuren schema, wordt echt een beauty

 

Het blank zit er op! Is vrij goed gelukt. Alleen op het wit wilde de blanke lak niet goed dekken. Op meerdere plekken kwam er sinaasappelhuid. Je weet wel, als de lak niet mooi uitvloeit en druppeltjes op het oppervlak vormt. Vreemd, want bij het vorige model was er met de zelfde witte verf en de zelfde blanke 2K lak niets aan de hand... Drie dunne laagjes spuiten hielp nog iets, maar de witte biezen op de flaps en verschillende delen op de voorromp moeten worden aangepakt. Dat betekent een week of wat uit laten harden, de sinaasappelhuid vlak polijsten met korrel 600 gevolg door korrel 1000, nat gebruikt. En dan weer met de airbrush dunne laagjes blank aanbrengen.
Afijn, van een afstandje zie je er niets van. Hij glimt in ieder geval mooi! Alle onderdelen zijn zo op de tafel gezet dat niets van de natte verf de tafel raakt. De achterromp heeft als tegengewicht de tinnen souvenirpot van de WK Zweden 1982! Het kleurenschema is in ieder geval erg actueel, rood-wit-blauw met blauw bovenaan!


Vanmorgen was de verf hard genoeg om de onderdelen vast te kunnen pakken, de steuntjes weg te halen en al vast een aantal onderdelen droog in elkaar te zetten. Maandag ga ik daar mee verder, kan de motor proefgepast worden en het onderstel geplaatst.

En zoals op de foto te zien is, is de spuitcabine weer opgevouwen en -geborgen en kan ik mijn bouwkamer weer voor de meer gebruikelijk activiteiten inzetten!

 

Ja, ze is mooi aan het worden!
Sterre der Lucht, Stella Aeres....

Blank over wit, nu je het zegt....
Dat ging bij mij de laatste keer ook behoorlijk fout en is toch nog behoorlijk goed gekomen.

 

Het in elkaar schroeven van Stella ging zonder problemen. Dus de toegevoegde dikte van de lak op de vleugelwortels en het stabilomidden was niet zo groot dat de boel stropte. Een tank gemaakt (Sullivan SO 6, met twee klunks, de toevoerklunk is een filter en de ontluchtingsklunk werkt als uniflo) en met balsa plankjes en blokjes op hoogte in de tankruimte geplaatst, onderstel in de vleugelhelften gelijmd, 45 gram tiplood in het loodkastje geplaatst, tankbuisjes in de romp gelijmd en de motor geplaatst en voorzien van drieblads houten 12x6 prop en alu spinner. De leadouts zijn nog niet van oogjes voorzien en de roeren en kleppen zijn nog niet vastgelijmd vanwege de problemen van de blanke lak over het wit, maar hij kon op de weegschaal, en er kon een staatsieportret worden geschoten! Het gewicht kwam, met metalen spinner en driebladsprop uit op 1760 gram. Had een onsje lichter gemogen, maar is toch niet slecht voor een grote 10 cc stunter. Nu de lak een maand uit laten harden voordat er brandstof in de buurt mag komen.... De demper moet nog worden vervangen door een Küntz met wat meer volume.

 

Het is weer een echte Henk kist geworden, de signatuur is duidelijk. En snel gebouwd ook. Hopelijk is het over een maand mooi vliegweer.

 

Inmiddels heeft de 2K blanke lak een aantal weken de tijd gehad om uit te harden. Vandaar dat ik vandaag de stoute schoenen heb aangetrokken om de sinaasappelhuid op de witte biezen aan te pakken. Eerst een inventarisatie. Dan blijkt dat de hoogteroeren, het stabilo en de achterromp geen last van problemen met de blanke lak te hebben. Dat scheelt weer. Alle andere onderdelen worden ter plaatse van de sinaasappelhuid met schuurpapier korrel 600, droog, afgeschuurd. Steeds na een paar schuurbewegingen wordt gecontroleerd of er inmiddels geen kleur aan het schuurpapier te zien is, en wordt het schuurpapier een aan doek schoongeveegd. Zodra er een zweem van rood of blauw aan het schuurpapier te zien is, wordt op die plek niet verder geschuurd. Met een half uur zijn alle onderdelen vlak geschuurd.

Bij het deel onder de staart waren er naast sinaasappelhuid ook lopertjes ontstaan, en die konden niet worden weggeschuurd zonder de onderliggende zilver kleurlaag aan te tasten, dus daar komt na afplakken eerst weer een laagje zilver, met de airbrush. Na een droogtijd (lunchtijd!) kan alles weer blank worden gespoten, met de groffere van mijn twee airbrushes, de Badger 150. De flaps en de voorromp worden weer van steuntjes dan wel een handvat voorzien. De vleugelhelften hadden inmiddels handige handvaten in de vorm van de onderstelpoten! Ik meng 20 gram lak aan, omdat ik aan de voorromp flink wat geschuurd heb. Dat wordt dus 10 gram harder, die ik eerst 20 minuten op elkaar in laat werken. Dan komt er 15 gram thinner bij. Alles wat geschuurd was, krijgt twee dunne lagen blank opgespoten. Om zo weinig mogelijk last van spuitnevel te hebben spuit ik op de flaps niet alleen de witte en rode biezen blank, maar ook het blauwe stuk daarnaast. De voorromp was er het ergst aan toe, daar is dus ook het meeste schuurwerk gedaan dus besluit ik die in zijn geheel opnieuw blank te spuiten. Scheelt iets in gewicht, maar de voorromp heeft het meeste met brandstof te maken, dus is dit een extra 'versteviging'. De hele operatie verloopt gelukkig voorspoedig, ik hou zelfs nog lak over. Dat is op zich jammer, dat moet ik weggooien, en het is duur spul! Maar ja, je maakt een afweging en dat pakt niet altijd perfect uit. Alle onderdelen van de Stella hebben in ieder geval nu een mooi blank 2K laagje! Volgende stap is de roeren en de flaps met de penscharnieren vastlijmen (nee, ze blijven wel beweegbaar!) en dan kan de Stella volgende maand zijn luchtdoop ondergaan.

 

Mooi en jammer dat er toch vaak nog wat probleempjes zijn met de afwerking, is altijd lastig om met lak dat in 1 keer 100% te krijgen.
Maar zal vast goedkomen , gaan we deze beauty op de Mayfly zien vliegen?.

 

Inmiddels was de laatste laag blank hard genoeg om het model te hanteren. Ben toch blij met deze laag, vooral op de voorromp, die ziet er nu een stuk beter uit. De volgende stap was het inlijmen van de scharnieren. Die werden eerst in de achterlijst van de vleugels en het stabilo gelijmd, dan kun je ze mooi uitlijnen.


Daarna konden de roeren en flaps één voor één aan de scharnieren gelijmd worden, steeds controlerend of de besturing nog soepel werkte. Hierbij moest hier en daar nog wat meer ruimte voor de scharnieren worden gemaakt. Toen alles gelijmd was, kraakte de boel nog wel wat; er was toch hier en daar wat epoxy tussen gekomen. Dus dat werd met goed kijken en luisteren opgespoord en zo goed en zo kwaad als het ging met de punt van een scalpel verwijderd. Op elke scharnier een drupje naaimachine olie en het ging al een stuk beter.
Daarna waren de lead outs aan de beurt. Aan de kant van de tuimelaar had ik messing eyelets in de oogjes in de kabel gesoldeerd, maar die bevielen niet. Dus dat weer heet gemaakt, de eyelets verwijderd, binddraad losgemaakt, drupjes soldeer weggevijld en 2,5 cm lange stukjes messingbuis met een binnendiameter van 1 mm over de 0,8 staalkabel leadouts geschoven. Hiervan weer oogjes gebogen, het binddraad vernieuwd en de uiteinden gesoldeerd. Daarna konden de lead outs bij de vleugeltip op lengte worden gemaakt. Dit doe ik door ze eenvoudigweg om te buigen en de overgebleven pakweg 5 cm. kabel met binddraad te omwikkelen en te solderen.

De leadouts zijn nog net rechts op de foto te zien. De vleugel wordt beschermd met een oude handdoek.
Toen restte nog de brandstofslangetjes aan de tank te bevestigen en op lengte te knippen, en motor, demper, prop en spinner te bevestigen. Daarna nog even op de weegschaal: vliegklaar 1745 gram. Dankzij de plastic spinner en houten tweebladsprop lichter dan eerder, maar had nog steeds een onsje minder gemogen.
Never mind, eindelijk kon Stella in het mooie namiddagzonnetje poseren voor de staatsieportretten!

 

Vandaag was het voor het eerst sinds tijden lekker vliegweer. Dus daarom ben ik met de Luna en de Stella naar het veld van de MVA getogen voor de luchtdoop van de Stella. Gelukkig was de ene aanwezige RB vlieger snel klaar, dus kon ik op het hoofdveld terecht, wat met de heersende noorderwind wel noodzakelijk was. Eerst maar eens een 'familieportret' gemaakt.

De Stella getankt; zo'n 177 cc Sullivan Slant Oval voelt altijd aan alsof je je hele romp aan het volgieten bent, zo lang duurt het. Vervolgens er weer 15 cc uitgetrokken, dat moest zo ongeveer genoeg zijn. De ST 60 drie slagen geprimed, klem er op en in twee tikken liep ie! Wel wat te hard, dus iets rijker gezet. Blijkbaar staat mijn oor nog goed naar de klank van een ST 60 want in de lucht was de rondetijd 5,2 sec, vrijwel ideaal. Wel viel meteen op dat Stella met de buitenvleugel naar beneden vloog; op de rug was dat andersom. Ook leek de motor met het model rechtop iets sneller te lopen dan op de kop. De wendbaarheid was goed, bij binnenwaartse loopings wat te; bij buitenwaartse loopings oké. Maar toen was er in een liggende 8 een geluidje en meteen vloog Stella veel slechter; om vlak te vliegen moest ik veel DOWN sturen. Er was goed te zien waarom dat zo was: er was een duidelijke knik in de romp ontstaan. Blijkbaar was de bovenste bevestiging van de deelbare romp los gebroken. Gelukkig zorgde de stevige verbinding onderaan de romp er voor dat de achterromp niet los liet. Toen de motor stopte lukte het om een goede zachte landing te maken.
Dus conclusies voor nu: de binnenste flap is krom getrokken, en licht daarmee de binnenvleugel op. Die moet dus recht gebogen worden, met hitte. (föhn of stoom). De achterromp moet worden gerepareerd met een grotere triplex tong of betere lijnverbinding om aan de voorromp te schroeven. De tank moet een beetje omhoog, en het hoogteroer moet ten opzichte van de flaps iets DOWN krijgen.
De rest van de ochtend heb ik maar met de Luna gevlogen.....

 

Ondanks de noodzakelijke reparaties; toch gefeliciteerd met de maiden!!

 

Dag Henk, dag Bruno,
blijkbaar wilde de voorzienigheid dat we weer wat kontakt zouden krijgen. Dat is gebeurd middels Ronald Zijp, we zijn beiden lid van de modelvliegclub Tuytjenhorn.
Ik heb sinds vorig jaar de vlieghelm ook maar weer opgezet en met ouderwets plezier, maar nu noodgedwongen electrisch. Ik experimenteer met een kist van Jan Odeyn, de 'Whatts- more'. Hardstikke leuk.
Met grote bewondering heb ik je bouwverslag gelezen Henk: Geweldig!!
Graag zie ik jullie nog weer eens ergens. Is er later in het jaar nog niet wat in Almere?
Groet, Frits.

 

Hoi Frits,
Goed dat je weer aanhaakt. De 2e Almeerse LB dag van dit jaar staat gepland voor 30 september. Maar denk ook eens aan het vliegweekeinde in Herentals, binnenkort. zie: https://www.modelbouwforum.nl/threads/rondvlucht-kmach.285612/
Erg gezellig, en je komt er gegarandeerd een aantal oude bekenden tegen.
Groeten,
Henk

 

Hallo Henk, dank voor de info.
Herentals wordt het niet, maar Almere in september is genoteerd en bij deze bij jou opgegeven.
Voor ik begin te spitten kun je me waarschijnlijk ook nog wel een datum geven van de STAKA activiteiten.
Alvast bedankt, groet, Frits.