Van een Simprop Contest vaarregelaar naar een restauratie van een Theodor Heuss

PS: Ander aanzicht van het dek(sel) in wording...
Een CA en epoxylijm special...
Eenmaal gelakt oogt het wat netter...
De houten ringen uit berkentriplex gaven mij wat meer speling om
de buisjes goed gepositioneerd te krijgen.
Het dek is strak en spelingvrij vastgezet.



Gr Bas

 

Maak voor het nageslacht (of voor jezelf) maar een duidelijke instructie hoe deze doos van Pandora kan worden geopend Bas. Soms weet ik jaren later zelf niet meer hoe ik het destijds had bedacht. En natuurlijk niet vastgelegd. En wordt het knoeien met een krom kwartje, dat niet wil vallen. Allemaal knap bedacht hoor! Gr. Klaas.

 

Ik doe er wel een lintje er in met een verwijzing naar het MBF.
Straks wordt het nog wat Klaas… pffieuw!

Zal blij zijn als ik straks weer de railingen en details kan aanplakken.

Een proefvaart begint wel ergens in de buurt te komen met zo een topdek!

Maar nu nog met alle gesjor, wil ik de schroeven en roeren niet stuiken.
Grove timmer&plak doe ik in de garage, maar schakelstangetjes op het bureau met 4 lampen er op… trap op en af…

 

Ja Bas, het leven van een modelbouwer blijft complex! Als het maar voldoening geeft. Gr. Klaas.

 

Listig sluitmechanisme, Bas! Chapeau! Mooi idee voor een draadbuiger ook.

 

Ja Bert, zo een eenvoudiger buigertje maakt draadwijs (wire-wise)!
Dat lukt niet met WiFi! Zo is dat!

Vanmiddag uit restlaminaat, 3 strookjes opeen met CA,
middels een wijze 2πr een omvangmaat afgebakend
en via een stukje messing rondstaf Ø 12 mm, een hete föhn, een kapje gekneed,
met de benodigde binnendiameter 12 mm!
t' Gaf deze voorpret...




Natuurlijk is het dat men onder iedere kap wel een kijkje wil hebben...
daarom om preverzoeken te vermijden... geprolongeerd...
Ook al is het geen V6 of meer van dien... klep open, is natuurlijk-magnetische aanleuning!
Met een tandartsspiegeltje een plaatje geschoten...
Met aandrukken, loopt het heveltje nog vrij. Net niet = niet. Mooi = mooi!




Hoewel het in deze prent niet helemaal goed te zien is...
Groot nadeel van die grote conventionele platencamera's... als de pest! Hè!
Vooral mooi zichtbaar zijn de CA-jaarringen in de laminaire gelaagdheid van het nietigste frutsel.
Zoiets groeit vanzelf! Pèrfèct!




Het 'Before and after', maar dan zonder een kater...
Ruimte winst. En iets minder aanwezig indien groen...




Bijkans op te leuken in dit soort sferen, maar dan functioneel met liggende fake roller,
zoals de de rollers die in de Badewanne zitten...
Daarnaast twee staande... op een dergelijke voet... hoegenaamd om een kabel te coachen naar de bijboot. Heeft er nimmer op gezeten. Maar een grijze doos met daarop 'ACME' zat er ook niet op...
En dat alles in logica, daar in de schoorsteen een lier verborgen zat.
Deze detail perikelen voor later... maar het is een mooi dingetje om het dek goed rechtstandig te lossen...




Weer een klein stappie voorwaarts... voor wat het waard is!
Gr Bas

 

ALS we ooit die dag gaan varen op jouw locale vaarwatertje, moet ik maar voor je uit varen, Bas! Want anders kan mijn bemanning (perverselingen die het zijn) de ogen niet van die modelbootporno afhouden, en varen ze overal tegenop...

 

Haha! Heusse centerfold uit de Graupnerkatalogus…

Nog veel te doen. Hopen dat er dan een groene kleur op staat.
Zo’n bleekschetendekkie is niks…

 

Ik duik hier toch wel erg in bouwdetails...
toch wil ik de draad er niet van onthouden.

Zeer veel tijd is in het pas maken van deze dekdelen gaan zitten.
Nauwkeurig tekenwerk, goede software en de 20 jaar oude laserprinter helpen daarin enorm als tools.
Bijzonder dat ik voor de destijds hoge resolutie printer nog geschikte onderdelen kon vinden om de ouwe trouwe op te lappen.
En een printbordje, nergens te krijgen, nog wist te redden.

Met een potlood en liniaal haal je die exactheid niet.
De computer is de overtreffende trap en zeker bij het plannen. Ook daarin gaat het niet over een nacht ijs.

In devopzet tot iets vergrootte spatwaterdichtheid. Minieme vulstukjes gefabriceerd.
In deze fase thans als nokjes, maar als een U-boogje eerst verlijmd met CA,
daarna de U met scherpe sleutelvijl ‘door-de-midden’.
Met een Dremelschijfje sla je het los...

De twee tandjes in de ronding gevijld, pas op de waterkering met de heveldoorvoer, en zo sluitend mogelijk.
Zo zat het in het hoofd, dus moest het ook zo gerealiseerd worden.
Het kapje is hier dan nog vrij voor menig richt- en controlewerk.




Eenmaal gereed, zijn de nokjes pas gemaakt op het kapje en her ‘slotje’ op de spindel, volgde de verlijming.
Dat kapje zo goed mogelijk haaks geschuurd. Achterwandje ingelijmd.

Buurman vroeg of ik dat uit een stuk buis of pen-plastic had gemaakt... waarop ik kon aangeven dat het uit 3 patches
epoxylaminaat had opgetrokken... Wat er niet is, kan je dan beter maar maken, zeker als het ook moeilijk kan. Haha…
Had ook uit styreen of PVC met hitte gezet kunnen worden. Rondstaf messing had ik liggen.
Overigens bouwt buurmans schitterend RC1 modellen, meesterbouwer, vlieger in hart en nieren. Logische vraag.
Heeft mijn geperforeerde gangboorden uitgelasert...
Printraster op 600dpi 20% zwart. Telefoon zoomt mooi in…


Maar altijd feest? Nope! Het mooie schotje is dus afgebroken geraakt.
Dek te vaak gelost, met teveel nog aan klemming...
Eopxy heeft niet gehouden aan de kunststoffen. Wel knettergoed aan het messing van de spindelhouder.

Nja… Het onderdeeltje maak ik nu uit messing, twee benen er aan, vork, gevouwen, en gelijmd aan de loopkat.
Solderen moet ik er te veel hitte in stoken, en gaat het achterdek aan flarden.
Kan het zelfs nog maken uit dunne PVC plaat... is een optie. Flex heeft zo z’n voordeel.




Detail van het dek met het verlijmde dekseltje...




Kreeg ik nog wat kriebels... in het achterschip de keer schakelaar weer ingeschroefd.
De doorvoer van de stuurstang weer ingebouwd...
Die had ik gemaakt uit PVC rondstaf. Het huls deel daarvan met een hete dop 9
ingestookt. Zo dat er een prachtige 6-kant ingesmolten bleef staan.
Je krijgt hem anders niet op de plekt terug of uitgebouwd.
Met de pijpsleutel als verlenging kan ik de zaak richten en aandraaien, het richten gaat met behulp van de stuurstang als monorail... mis je nimmer doel.




Huppakee, zo gaat dat dan...




Met de schakelingen testklaar... zaken in serie schakelingen, kon de zaak weer aan de loop!
Haha... maar m'n heveltje moet iets langer... 't houdt je wel van 't water... zo gezegd.
Ik dacht dat ik er was...




TEDJE...
Reeds weggelegd uit oude CD speler-radio, twee alleraardigste motortjes.
Mitsumi. Het merk zat vroeger in iedere deugdelijke servo in de jaren 1970...
Ook in de Microprop servo's, Futaba etc. Ik dacht da Mabuchi en clonen thans alles overgenomen hadden.
Was even zoeken naar specs.

1.Voltage: DC 1.5V-6V
2. Testgegevens:
Voltage:6V No-load curent:10mA Stallstroom: 250mA Snelheid: 6500RPM

3. motordiameter: 24,3mm
4. motorhoogte: 18mm
5. diameter van de uitgangsas: 2,0mm
6. De lengte van de outputschacht: 6.4mm

Soelaas? Met wat overspanning, 7,2V wellicht goed inzetbaar met een
MP-Jet mini gearboxje... In had nog iets daarvan liggen. Benieuwd of dat leutwaardig kan worden...




Nu de zaagwaardigheid van messing op de proef stellen. Anders PVC plaat.
Werktekeningetje is gemaakt, de CA staat klaar... en frutten maar...

Keuzes, keuzes… geen kurk!




Tot vervolgensbinnenkort,

Gr Bas

 

Dezelfde motortjes had ik in de jaren '90 in m'n 1:72 Schnellboot S130 van Revell.
Prima motortjes: lekker stil en licht. Alleen motorspantjes maken was een ellende.
Plastic 25mm speedschroefjes er aan, 1:1, dus niet vertraagd. Vechten met ruimte en gewicht!
Het modelletje was 42 cm lang en mocht een waterverplaatsing hebben van 550 gram.

Een 6V, 800 mAh NC-accuutje er in (Dat was de kleinste die ik kon vinden), de kleinste servo die ik toen ter beschikking had voor de roertjes, de regelaar 'uitgekleed' (minder gewicht) en dat dingetje voer prachtig. Ik kon een uur varen, daarna was het accuutje leeg. En dichtbij varen, want op 20 meter afstand zag je het scheepje nauwelijks meer... Maar dat scheen de bedoeling te zijn bij de echte Schnellboote...


Het "stof op de golven" zijn de zaadpluizen van een boom opzij van het vaarwater van Vaargroep Flevoland. In de late zomer lag de vijver er vol mee.

 

Moin, moin, moin… strak projectje geweest.

Dat geeft de burger moed nader tot soelaas Roel!
In de agenda om te realiseren.
Meen 200 gr maximaal… daarna wordt het snoekenvoer.
160 is mijn streven, laat het geen onsje meer wezen! Haha.

Gister middag nog aan het frutten geweest…
Mijn sleutelvijlen zijn aan vervanging toe!
Overuren gemaakt..

Eerst een in 1 mm PVC plaat, steker dan karton, snijdbaar, schuurbaar, dus test…
Zo werd het getrimt op maat. Maar te dik, en toch ook te flex en teer op de hitte gestookte vouw. De vork is 10 mm breed.




Via de kurken parketplaat, immers creatief met, want kurk is…
Ja… tweede in messing plaat, 0,6 mm zoiets…
Elektrisch zagen, naar een laserprintje met CA op het messing gehecht.
Oxidaties te voren weg geschuurd, geeft ook betere hechting bij het bewerken.
Vijlen tot het minus 1 ons weegt…




En dan is er een passend werkstukje ontstaan.
De ronding, waar het heveltje doorlaat, eerst in overmaat, en beetje bij beetje snoeien tot het past, het dek keurig in de vergrendeling past… Beetje monomaan wordt je er wel van…
Geduld is altijd aan mijn zijde geweest… belangrijk als een prototype niet in 1 stap lukt…
De 3D nauwkeurigheid grenst hier aan oog, zaag en de kwaliteit van de sleutelvijl… en niet aan de ‘kunststof printer’…




Als het maar z’n werk doet!




Zo! Koningsdag. Boekhouding, dan nog wat supermarkten en tanken in DE…

Gr Bas

 

Absoluut mooi ouderwets handwerk, Bas!

 

Netjes bas
Grt peter

 

Deze inbouwjes dus weer netjes op de plek,
na toch wel behoorlijke tijd van stilstand…




Goed zichtbaar de het volledig waterdichte schot. Om die reden ook een waterdicht gemaakte stuurstangdoorvoer. Gegarandeerd waterdicht tot 200 meter boven NAP!
Oogt alles aan lak nog behoorlijk ruw, dat wordt toekomstig een stuk beter…



Gr Bas

 

Het miniwerkstukje klaar... nog een beetje tweaken voor de pasvorm.

Dan was het verder tapen...
geen lijm waar het niet wezen moet...




Dan deftige massa gewichtigheden...
Als je wilt overtuigen, pak het lood en groots aan!
Niks zei krak gelukkig...




Eindelijk daar waar het wezen moet...
En niet zo teer meer.
Beetje schoon krabben waar nodig...




Getest op werking... geen nieuw heveltje nodig...
Slechts bijbuigen! Top! Het werkt!




Filmpje met versekoffiemolenmotorgeluiden volgt later...
Gr Bas

 

Normaal volg ik in stilte, maar nu moet ik toch wat schrijven. Het is prachtig stukje modelbouw wat hier wordt weer geven. Mijn complimenten.

Vriendelijke groet,

Jaap

 

Je hebt gelijk, Jaap... Bovenste plank, dit...

 

Is heel wat denk en tekenwerk aan voorafgegaan. En fijn dat we dat allemaal konden volgen. Hulde Bas! Gr. Klaas.

 

Dank voor de bijval heren…
Idd peins me af en toe het schompes,
Her is een optelsom van compromissen nader tot miss universe!
Klaas schreef eens dat geen schip kaarsrecht gebouwd, het water in wordt geworpen.

Klinkt krom… Dit model is daarin geen uitzondering!

Vond het nu eens tijd worden om de geperforeerde plaatjes voor de gangborden te gaan testen op passing… Eindelijk!
Leg dat maar eens uit… uurtje zoet… puzzel aan de leg.

Eerst verbreden met reepjes 0,8 mm epoxyplaat. Kwam net mooi uit, was al bekokstoofd, na testjes op basis van papier.

De gangborden zijn eigenlijk niet mooi op de romp gemonteerd.
Horen vrij op struts/steunen te staan, en het water bij het 1:1 schip, vlot kon weg spoelen van het waldek.
Maar is op het model, volledig gesloten gemonteerd. Een minder kwetsbare model-oplossing, en maakt het ook wat vorm stabieler. Het dunne triplex wil wel werken, hol tot bol… en zou ook storen.

Om het goedke iets meer schaalsuggestie te geven, met een reliëf accent aangebracht.
Naar gestalte fotobronnen.
Oogt het afgelakt ets meer ‘vrijstaand’.

Dus… reepjes uit epoxyplaat gesneden met breekmes, na elke reep, mes tegen de slijpschijf. Het puntje inkorten. Heb je weer snijvlak. Met een aantal halen is dat pardoes bot. Hoef je geen vlakje af te breken… ‘t kost wel stroom…


Latjes van 4 mm breed, via printje op plaatje.
Dunne lijntjes getekend in de opmaak, dan goed gemikt, gaat dat strak.

Mijn snijlat is mijn schuurlat!
Een haaks alu profiel.
Door het grove schuurpapier schiet de lat niet weg van je werkstukje. Een gladde liniaal doet dat wel.
Het grapje vergroot de maakbaarheid.
En door de vorm van het gereedschap kan je je ook niet in de fikken snijden!
Resultaat is een zeer strakke strook materiaal.




De stroken zijn op beide zijden van het model verlijmd met CA,
met een stap voor stap verlijming, de lat afgebogen, cm voor cm, lijm aanbrengend,
met een prop garage papier, alles aandrukkend.
Dat sterk papier absorbeert direct, al vegend en drukkend de overdaad aan lijm,
Druk doet de lijm direct goed vloeien.

Als je dat een beetje berekenend doet, plakt het papier alleen aan je vingers…

On the fly zorgen dat de strip goed registert met het vlak van de loopgang.
Goed loeren en sturen, vraagt concentratie.

Naar fotovoorbeelden gesuggereerd, zit er nog een driehoekje voor de optiek, aansluiting op de romp.
Origineel zijn dat verlaste versterkingen.

Dat alles om de breedte van de ingemeten geperporeerde plaatjes af te vangen,
en zonder die dan te hoeven schuren.
Het materiaal is vreselijk teer. Deels door de laser verhitting extra verslechterd.




Dan de aansluiting testen, met het getoonde stukje
direct ook een referentiepunt voor de tussenliggende segmentjes.
De middelste bolders, zijn ook zo een referentiepunt.
Alles er tussen min of meer te verdelen.
De ene gang is wat langer dan de ander.
Heeft de langste gang een wat minder goede aansluiting.




Elk gelasert plaatje heeft een nummer en op vaste plek. En is het daar aan zichtbaar of het links of rechts komt te liggen.
Krijg je bende uiteindelijk wel behoorlijk op stand.
Het gangboord wordt donker grijs of zwart geschilderd, daarop het in groen voorgeschilderde plaatje verlijmd.

Idee geeft iets meer realisme dan een water aangebrachte kit-transfer, een voor dit model hopelijk iets verbeterde optiek.
Wederom een sessie Tesatapetappenade…
om alles te verkennen…




Van tafeltje tot dekje… Chaos is orde!




Ondertussen gist het achterdekje nog even vrolijk door…
Hoe dat heveldakje aan het dekje verder op te leuken met fake techniciteit.
Bedoeld als slechts een handvat om dekje uit te kunnen liften…

Met de gangen op definitieve breedte, nu geschikt moment om de posities van de scepters van de railing af te gaan stemmen, de posities van de zwanenhalzen lopen daar in strak mee, uiteraard scheel gestaard op afbeeldingen.
Wanneer schaal geen schaal is moet je de bende toch een beetje beduvelen…

Bouwgetrouw gaan we weer stug verder…

Gr Bas

 

Dit schip heeft toch wel bijzonder veel genen van een U-boot mee gekregen, Bas.
Maar de beschilderde kant zal wel boven water blijven, daar twijfel ik niet aan.
Mooi werk!