Bij een bestaand in gebruik zijnd pakket gaan na een tijdje gaan de cellen toch weer enigzins uit de pas lopen. Ik heb het vermoeden dat dit komt door de druppellading na snelladen, cellen die dan nog iets erbij kunnen hebben worden daardoor iets voller dan iets zwakkere broeders.
Dit kan bijv gebeuren door met 0,1 C 14 uur te laden...
Om ze weer terug in het peleton te duwen moet je eigenlijk het pakket weer uit elkaar trekken en alweer parallel solderen, maar dit is veeel te veel werk..
Ander oplossing, aan de meetpennen van een digitale multimeter met krokodilbekjes 2 van die flinke bord spelden klemmen met scherpe metalen punt. Over de klemmen van de multimeter een [beton] weerstand van 1 a 1,5 ohm, zodat als je 1 cel meet, er een stroom loopt van ca 2 a 3 C. (dit kun je dus ook even controleren met diezelfde DVM op stroommeting, cel en weerstand dan in serie(!))
Dan cel voor cel het pakket langs meten door met de prikkers door de isolatie heen te prikken. Stel dat de meeste cellen [eerst even onbelast gemeten zonder weerstand!] 1,2 a 1,3 V zijn, alle cellen belast door de weerstand ontladen (prikkers vasthouden) tot ca 1,1 V of 1V. Dit een paar keer het pakket rond herhalen (de zwakker geladen cellen zo nodig gaan overslaan) totdat alle cellen op dezelfde vlotte manier door de 1,1V zakken.
Dan met het auto programma op sensitive of NiMh het pakket 1 of 2 x cyclen. Je zult zien dat dit weer wat enthousiaster gaat met een hogere stroom.
Hiermee heb je onder belasting het pakket weer goed gematched, wat je de 1e vluchten zeer zeker gaat merken omdat de lading consistenter aanwezig is, en het pakket wat leger getrokken kan worden.
Vragen hierover? Vooral stellen.
