De Berg is van Jan!

Nou je het zegt....

 

Neeeee, die hebben daar geen tijd voor. Die zij allemaal slachtoffer en moeten hun hand ophouden bij het UWV

 

Dat was nog eens een gouwe ouwe tijd voor onze vale gieren.

 

Ja dat was vroegha, niet te lang bij stil blijven staan.

Tis toch niet zo dat je stik jaloers bent dat je nog moet werken voor de poen?

 

Vroegâh was alles beter.

 

Nou... De schooltandarts?
Daar mogen we toch noch wel eens een parlementaire enquête aan besteden.

 

Vertel, jeugdtrauma aan overgehouden?

 

Nou het was de periode dat ik de normale SRV wagen als iets engs begon te zien. Maar zolang die niet het schoolplein opreed werd het wel minder.

 

Ik ben nooit bij de schooltandarts geweest, maar wel bij de gewone grote mensen tandarts.
Tegenwoordig is het een jong blaadje, maar dat maakt mij niet uit.
Het is net als bij de kaper, je voelt er niets van.
En het factuurtje gaat naar tafel 4 wok-inn

 

Nou ja ik was destijds veroordeeld tot twee keer per jaar naar de "gewone" tandarts en twee keer per jaar naar bijklussende srv-tandarts-bus.
Heeeeel! bijzonder dat ik altijd alleen maar (meerdere) gaatjes had bij de rijdende beunhaas.
Reeds op jonge leeftijd de conclusie getrokken dat dit verschil statistisch niet te verklaren was.

Om de een of andere reden moest ik destijds ook meerdere keren per jaar naar de huisarts, en daar moest altijd bloed geprikt worden,,,,!?
Werkelijk geen idee waar dat voor nodig was.
Dat heeft mijn behoefte aan het bezoeken van heelmeesters zeker beïnvloed.

Enkel als het echt niet anders kan!



Ik prijs mij gelukkig dat me dat ik, nadien, het gemiddelde bezoek aan een heelmeester heb weten te reduceren tot ca één keer per tien jaar.
Probeer ik zo lang mogelijk vol te houden.
Beter voor de zorgkosten en mijn leef geluk.

 

Sjongejonge, wat een jeugdtrauma's allemaal....

 

Geen jeugdtrauma, maar een jeugdervaring:

Ik was 25 en ik kocht een auto. Ik had alleen nog geen rijbewijs en het werd zomervakantie. Dat werd dus elke week op en neer van Woerden naar Zwolle om twee rijlessen te nemen. De auto werd voorlopig gestald in Linschoten, in de garage van de dorpspastorie, waar een vriend - bij gebrek aan een nieuwe predikant - tijdelijk mocht wonen. De auto was een Lotus Europa S2, een salonracer van precies 107 cm hoog met een bodemvrijheid van 12 cm. Uitgerust met een door Lotus gemodificeerde Renault 16 motor haalde het orgel een bescheiden top van 180 km per uur, maar het zag er wel flitsend uit. De body was van polyester en de wielophanging was geënt op wat er in de 60er jaren in de F1 werd gebruikt. Het gewicht was daardoor ruim onder de 600 kilo. Je stoeltje lag op de bodem en zelf lag je weer op dat stoeltje. Zitten kon je het niet noemen. Door die lage positie kreeg je wel de sensatie van snelheid en je kon met gemak onder vrachtwagens door kijken.

Voorlopig stop ik hier maar ten behoeve van Christian en His Puffnes. Die kunnen niet tegen lange verhalen en sociaal-voelend als ik ben houd ik daar natuurlijk rekening mee.

 

Lotus Europa S2 lijkt van de zijkant wel een hele snelle bestelwagen. Maar als dit je eerste wagen was heb je echt niet te klagen. Ik moest het in 1994 doen met een afdanker van mijn broertje. 500 gulden moest ik betalen voor de verlaagde Passat B2 4 deurs coupe met mooie abs velgen en een 2 liter 5 cylinder motor. Verbruikte geheel volgens de standaard 1 liter olie per 1000km, dronk gelode benzine voor 2 gulden de liter. En als die zin had dronk die 1 liter voor elke 6 of 7 kilometer. En als je dan ging tanken met een lege tank...moest je wel even 160 gulden af tikken. Die goeie ouwe tijd....laat maar ik ga weer snel verder met vegen.

 

Je hoort mij ook niet klagen. De Lotus was redelijk zuinig, maar qua olieverbruik lustte de Ferrari, die ik er later bij kocht (jaja, ik deed het niet voor minder) liefst 2,5 liter op 1000 km en dat was volgens het instructieboekje nog acceptabel. Er ging dan ook 10 liter in het carter. Het benzineverbruik was 1 op 5.

 

En niemand die er hier ook maar een beetje van opkijkt.
Nee echt niet.

Wellicht dat een en passant oplettende buitenBerger denkt, waar deed hij het van?
Of; he dat is toch die gast van de eeuwig durende Bergbonnetjes affaire?

Maar verder niemand verbaasd.

 

Geen idee, misschien een bijbaantje gehad bij die SRV wagen op het schoolplein?
Of wat je tegenwoordig ook vaak hoort is een studieschuld. Misschien was meneer Jan zijn tijd ver vooruit. En anders krijgen we straks wel het antwoord.

 

Het gluren onder vrachtwagens door verbaasde mij wel een beetje. gluren naar de buren komt vaker voor. Vrachtwagens zijn oerlelijk, ik kijk altijd of ik er net voor kan. Maar er onderdoor gluren is nooit bij mij opgekomen.

 

In die tijd - we spreken over 1972 - was het niet automatisch zo, dat je op je achttiende je rijbewijs haalde. Ik deed dat dus op wat latere leeftijd. Ik was vrijgezel en ik werkte in het voortgezet onderwijs en dat betaalde best wel goed. De Lotus was een 2e handsje uit 1970, dus daarvoor moest ik een lening afsluiten, de Ferrari was van 1965 en daarvoor betaalde ik in 1975 welgeteld 3750 gulden en de eigenaar was dolblij, dat-ie dat er voor kreeg.

Prijzen uit 1972: een Opel GT (waar ik kort over heb gedacht) kostte nieuw circa 13000 gulden, een Lotus Europa kostte nieuw 18500 gulden. Dat was mij beide veel te veel geld. Dus als men zich afvraagt waar ik het van deed: 10.000 gulden in 1972 zou overeenkomen met een krappe € 19.000 in 2021. Daarnaast ging ik nooit uit en nooit op vakantie. In m'n vrije tijd was ik in de garage te vinden.

 

Ach..ik heb er van geleerd en daarvoor zat ik op school.

Destijds had ik verder slechts één kleine frustratie.
Wij moesten in de laatste twee klassen van de basisschool Frans leren.
Ja wel. Ik heb het toen opgenomen tegen onze directeur; dat de keuze voor Engels een veel betere zou zijn.
Hij was er van overtuigd dat het met "Engels" wel goed zou komen en hij ons liever alvast wat "Frans" wilde leren.

Meester Hoekstra achtervolgde mij na de basisschool naar de middelbare school en ik heb nog best wel veel van hem geleerd.

 

Ja, dat is nu allemaal een verloren strijd.
Wij spraken weliswaar met een min of meer vet Amsterdams accent, maar inhoudelijk en structureel was er niks mis met ons taalgebruik.
Inmiddels lezen en schrijven er zoveel Nederlanders de eigen taal al zo ontschrikkelijk beroerd, dat zelfs hun meest primitieve pogingen in een "vreemde" taal veel te hoog zijn gegrepen.
Ik ben dankbaar voor de start die ik heb gekregen (Mulo-B) met drie vreemde talen, twee Germaanse en één Romaanse waarvan de laatste mij weer toegang bood tot het enigszins begrijpen van Spaans, Italiaans en zelfs wat (potjes) Latijn....
Niet gehinderd door de meest bespottelijke vooroordelen die er in ons land soms bestonden tegen vermeende eigenschappen van sprekers van buitenlandse talen heb ik, geholpen door zowel modelvliegers als muzikanten, hun talen, ook in de praktijk behoorlijk in de vingers gekregen.