stunthenk
PH-SAM
In mijn bouwverslag van de Comet Douglas SBD Dauntless noemde ik helemaal aan het eind een ook door een CO2 motortje aangedreven eenvoudig hoogdekkertje wat al een tijd lang onafgebouwd in mijn bouwkamer rondhing, de Comet Curtiss Robin. https://www.modelbouwforum.nl/threads/project-dauntless.286824/page-2
Dat ik dat afgebouwd heb en meegenomen naar de IFFI was maar gelukkig, want de Dauntless had veel meer trimsessies in de buitenlucht nodig. (Overigens heeft hij dat nog niet gehad, vanwege het k* weer van het afgelopen jaar. Vind maar eens een droge dag boven de 15 graden met weinig wind... en dat je dan ook nog eens niet iets anders dringend te doen hebt)
Afijn, de Robin deed het, nadat het Telco motortje weer los kwam, in de zaal onverwacht goed. Er bleken helaas een paar problemen de kop op te steken. De eerste was dat de hardhouten wielen uit de bouwdoos, die ik had geverfd en gemonteerd, te veel op de asjes te wiebelden. De asjes waren 0,8 mm staaldraad, de wielen waren gebust met 1,5 mm binnendiameter / 2 mm buitendiameter alu buis. Gelukkig had ik nog wat 1 mm binnendiameter / 2 mm binnendiameter buis, dus dat was snel verbeterd.
Het andere probleem was het rode tissue. Hoewel mooi licht en van een heldere rode kleur, bleek dit tissue veel te gemakkelijk langs de nerf dus in de lengte te scheuren. Met als gevolg een groeiend aantal pleisters... Dit tissue kwam van een kantoorboekhandel, met de titel Japans zijdepapier. Kostte bijna niets...
Naar aanleiding van de vliegdag in De Dumpel in Zeist van aanstaande zaterdag heb ik nog eens kritisch naar de mee te nemen modellen gekeken. En de Robin zat onder de maat... Ten eerste zat het motorschot los, gevolg van een aanraking met de muur van de gymzaal van de school waar de KNVvL in februari haar jaarvergadering hield. Op zich een leuke gelegenheid om onze pure vorm van modelvliegen te demonstreren aan lieden voor wie alles elektronisch moet, maar iets te klein voor de Robin, en dus had de Robin er nogal van geleden. Nu kun je natuurlijk weer een nieuw, hopelijk beter model bouwen, maar die staan snel in de weg... Daarom besloot ik de Robin te restaureren.
Want, nadat het gewiebel van de wielen was verholpen en het motorschot opnieuw was vastgelijmd, kreeg ik meer en meer last van de tissuereparaties. Net als Toon Hermans in Vader gaat op stap met zijn Duitse schone. Vlekjes en plekjes! Dus viel de beslissing om het model uit elkaar te halen. Gelukkig zat alles slechts met enkele drupjes UHU Hart in elkaar. De vleugel en de staartdelen waren bekleed met betere kwaliteit (of makkelijker te verwerken, wie zal het zeggen?) geel tissue en waren nog ongeschonden. Het rode tissue op de romp liet zich weliswaar makkelijk in grote repen van de romp af scheuren, maar de restjes op de rompliggers en staanders moesten met een kwastje met aceton worden afgeweekt voordat ze los raakten. Na een paar uurtjes rustig soppen en plukken kon het kale rompje nog met een schuurblok worden bewerkt en zag het er weer prima uit. Ik heb alleen onder in de romp onder het CO2 tankje een vloertje van zacht 1 mm balsa toegevoegd om de tank te ondersteunen.
Nu had ik een paar jaar geleden een aantal meters plasticfolie, bedoeld om documenten te lamineren, gekregen van HBzweef, een heer uit Harderwijk, op dit forum actief. Dit spul is uiterst licht en dun en laat zich opbrengen met een folieboutje in een koele stand. Het plakt goed en trekt erg mooi strak. Ik heb dit spul eerder gebruikt als onderlaag bij tissue. Bij wat zwaardere modellen, zoals klassieke VV power modellen, bleek dat de laag tissue zich bij een crash (ahum, zware landing) losliet van de plastic onderlaag, maar met lichtere en langzamer vliegende sportmodellen ging het prima. Dus dacht ik dat ik met een onderlaag van dit lamineerplastic de nadelen van het rode tissue kon ondervangen. Zo gezegd, zo gedaan. De eerste ervaring was dat het plastic mooi op het rompje ging. De tweede ervaring was dat de 2x2 romp latjes eigenlijk aan de zwakke kant waren om de krimp van het plastic op de vangen. De derde ervaring was dat het rompje erg makkelijk krom trekt, onder invloed van het krimpende plastic, maar het het rompje zich weer liet richten door het te torderen en de bout weer aan de juiste kant tegen het plastic te drukken.
Hierbij hielp het om het rompje goed vast te houden in de machineklem. Na een paar pogingen had ik een tamelijk recht met plastic bekleed rompje.
Daarna was het een kwestie van het nauwkeurig uitsnijden, aan de hand van de bouwtekening, van het tissue van de rompzijkanten. Een sterk argument om nauwkeurig te bouwen! Een voordeel van het lamineerplastic is dat de zijrampjes meteen al aanwezig zijn. Het plastic is bijna melkwit van kleur, maar zodra het door het boutje wordt aangeraakt, wordt het helder. En eigenlijk had ik de latjes van de raampjes van te voren rood moeten schilderen in plaats van er later streepjes rode tissue overheen te plakken.
Op de zelfde manier kwamen ook de onder- en bovenkant aan de beurt. Een voordeel van tissue op plastic is dat 1 laag spanlak genoeg is. Een nadeel is dat de spanlak, en dus het papier, niet echt op het plastic hecht. Ik kwam dat tegen toen ik de gele streep op de romp had afgeplakt. Ik had hier mijn minst plakkende plakband, dat blauwe spul van de Action, gebruikt, maar bij het voorzichtig loshalen raakte er toch weer tissue los en scheurde het zelfs op een paar plaatsen.
Maar afijn, na wat herstelwerkzaamheden konden de vleugel en staart, en vooral ook alle struts weer op en aan de romp worden gelijmd en had de Robin een face-lift ondergaan.
Op de foto ontbreekt alleen nog het windscherm. Dat ligt al bij het rechter wiel en wordt morgen op z'n plaats gelijmd. Nu nog kijken hoe hij zaterdag in de Dumpel in Velp vliegt!
Dat ik dat afgebouwd heb en meegenomen naar de IFFI was maar gelukkig, want de Dauntless had veel meer trimsessies in de buitenlucht nodig. (Overigens heeft hij dat nog niet gehad, vanwege het k* weer van het afgelopen jaar. Vind maar eens een droge dag boven de 15 graden met weinig wind... en dat je dan ook nog eens niet iets anders dringend te doen hebt)
Afijn, de Robin deed het, nadat het Telco motortje weer los kwam, in de zaal onverwacht goed. Er bleken helaas een paar problemen de kop op te steken. De eerste was dat de hardhouten wielen uit de bouwdoos, die ik had geverfd en gemonteerd, te veel op de asjes te wiebelden. De asjes waren 0,8 mm staaldraad, de wielen waren gebust met 1,5 mm binnendiameter / 2 mm buitendiameter alu buis. Gelukkig had ik nog wat 1 mm binnendiameter / 2 mm binnendiameter buis, dus dat was snel verbeterd.
Het andere probleem was het rode tissue. Hoewel mooi licht en van een heldere rode kleur, bleek dit tissue veel te gemakkelijk langs de nerf dus in de lengte te scheuren. Met als gevolg een groeiend aantal pleisters... Dit tissue kwam van een kantoorboekhandel, met de titel Japans zijdepapier. Kostte bijna niets...
Naar aanleiding van de vliegdag in De Dumpel in Zeist van aanstaande zaterdag heb ik nog eens kritisch naar de mee te nemen modellen gekeken. En de Robin zat onder de maat... Ten eerste zat het motorschot los, gevolg van een aanraking met de muur van de gymzaal van de school waar de KNVvL in februari haar jaarvergadering hield. Op zich een leuke gelegenheid om onze pure vorm van modelvliegen te demonstreren aan lieden voor wie alles elektronisch moet, maar iets te klein voor de Robin, en dus had de Robin er nogal van geleden. Nu kun je natuurlijk weer een nieuw, hopelijk beter model bouwen, maar die staan snel in de weg... Daarom besloot ik de Robin te restaureren.
Want, nadat het gewiebel van de wielen was verholpen en het motorschot opnieuw was vastgelijmd, kreeg ik meer en meer last van de tissuereparaties. Net als Toon Hermans in Vader gaat op stap met zijn Duitse schone. Vlekjes en plekjes! Dus viel de beslissing om het model uit elkaar te halen. Gelukkig zat alles slechts met enkele drupjes UHU Hart in elkaar. De vleugel en de staartdelen waren bekleed met betere kwaliteit (of makkelijker te verwerken, wie zal het zeggen?) geel tissue en waren nog ongeschonden. Het rode tissue op de romp liet zich weliswaar makkelijk in grote repen van de romp af scheuren, maar de restjes op de rompliggers en staanders moesten met een kwastje met aceton worden afgeweekt voordat ze los raakten. Na een paar uurtjes rustig soppen en plukken kon het kale rompje nog met een schuurblok worden bewerkt en zag het er weer prima uit. Ik heb alleen onder in de romp onder het CO2 tankje een vloertje van zacht 1 mm balsa toegevoegd om de tank te ondersteunen.
Nu had ik een paar jaar geleden een aantal meters plasticfolie, bedoeld om documenten te lamineren, gekregen van HBzweef, een heer uit Harderwijk, op dit forum actief. Dit spul is uiterst licht en dun en laat zich opbrengen met een folieboutje in een koele stand. Het plakt goed en trekt erg mooi strak. Ik heb dit spul eerder gebruikt als onderlaag bij tissue. Bij wat zwaardere modellen, zoals klassieke VV power modellen, bleek dat de laag tissue zich bij een crash (ahum, zware landing) losliet van de plastic onderlaag, maar met lichtere en langzamer vliegende sportmodellen ging het prima. Dus dacht ik dat ik met een onderlaag van dit lamineerplastic de nadelen van het rode tissue kon ondervangen. Zo gezegd, zo gedaan. De eerste ervaring was dat het plastic mooi op het rompje ging. De tweede ervaring was dat de 2x2 romp latjes eigenlijk aan de zwakke kant waren om de krimp van het plastic op de vangen. De derde ervaring was dat het rompje erg makkelijk krom trekt, onder invloed van het krimpende plastic, maar het het rompje zich weer liet richten door het te torderen en de bout weer aan de juiste kant tegen het plastic te drukken.
Hierbij hielp het om het rompje goed vast te houden in de machineklem. Na een paar pogingen had ik een tamelijk recht met plastic bekleed rompje.
Daarna was het een kwestie van het nauwkeurig uitsnijden, aan de hand van de bouwtekening, van het tissue van de rompzijkanten. Een sterk argument om nauwkeurig te bouwen! Een voordeel van het lamineerplastic is dat de zijrampjes meteen al aanwezig zijn. Het plastic is bijna melkwit van kleur, maar zodra het door het boutje wordt aangeraakt, wordt het helder. En eigenlijk had ik de latjes van de raampjes van te voren rood moeten schilderen in plaats van er later streepjes rode tissue overheen te plakken.
Op de zelfde manier kwamen ook de onder- en bovenkant aan de beurt. Een voordeel van tissue op plastic is dat 1 laag spanlak genoeg is. Een nadeel is dat de spanlak, en dus het papier, niet echt op het plastic hecht. Ik kwam dat tegen toen ik de gele streep op de romp had afgeplakt. Ik had hier mijn minst plakkende plakband, dat blauwe spul van de Action, gebruikt, maar bij het voorzichtig loshalen raakte er toch weer tissue los en scheurde het zelfs op een paar plaatsen.
Maar afijn, na wat herstelwerkzaamheden konden de vleugel en staart, en vooral ook alle struts weer op en aan de romp worden gelijmd en had de Robin een face-lift ondergaan.
Op de foto ontbreekt alleen nog het windscherm. Dat ligt al bij het rechter wiel en wordt morgen op z'n plaats gelijmd. Nu nog kijken hoe hij zaterdag in de Dumpel in Velp vliegt!
Laatst bewerkt:
