Hoi, Vanavond bij een vliegmaat deed zijn weegschaal ineens heel raar, dus wij dachten > even opnieuw calibreren.. Maar hij kon dus nergens zijn calibratiegewichtje van 200 gram vinden. Spulletjes stapelen dus tot een gewicht van 200.7 gram, daarna op calibratie gedrukt.... En toen begon de discussie! Volgens hem is een weegschaal net een rekenmachine. Met andere woorden, 200,7 gram is het calibratiepunt, hij had dan een vaag verhaal over hoe die weegschaal dat gaat omrekenen (als in, 100 gram zou op die nieuwe calibratie 100.35 gram zijn)... Beetje onduidelijk. Mijn standpunt is dat ook een digitale weegschaal werkt met hetzij een veer, een strip of luchtdruk - Calibratie 200,7 > nulpunt is bij mij 0.7 gram. Met andere woorden, door de calibratie is het nulpunt eigenlijk -0.7 gram. Als je daarna weer 100 gram op de weegschaal legt, is het gewicht eigenlijk 99,3 gram. Nog eens 100 gram erbij en het gewicht is 299,3 gram.. Wie o wie heeft er een weegschaal met calibratiegewicht liggen en kan hier uitsluitsel over geven? Er moet een cularis uitgebalanceerd worden en met dat gewicht zou het eerste (dus een procentuele stijging van de afwijking) nogal voor problemen zorgen in de lucht... Hellup!
vanwaar een calibratie op deze manier? Ik heb zelf 2 type weegschalen elektronisch liggen. Beiden calibreren zichzelf gewoon op het 0 gewicht. Mogelijk dat duurdere wel 200g aan houden (maar dan is losse dingen tot 200g combineren al fout). Princiepe van een elektronische weegschaal is vrij simpel. De sensor ongeacht welke het mag wezen zal een analoog signaal geven. 0 - 5V over het algemeen als bereik. Dit wordt door de microprocessor omgerekend en uitgevoerd op het display.
De schaal kalibreert helaas alleen op 200gram.. Ik snap de uitleg van sensor > analoog signaal niet helemaal? (nee, eigenlijk helemaal niet)
er zit een druk sensor in waarschijnlijk. Deze geeft een waarde tussen de 0 Volt en de 5V afhankelijk hoeveel druk er op de schaal staat. Hoe hoger de waarde (of lager). Hoe meer (of minder) gewicht de schaal aan zal geven.
In weegschalen worden heel vaak gebruik gemaakt van rekstrookjes. Dat zijn heel speciale weerstanden die in een brugschakeling staan. Wanneer er mechanische kracht op wordt uitgeoefend zal er een uitgangsspanning uitkomen die evenredig is met de kracht die er op uitgeoefend wordt. Veel goedkope (simpele) weegschalen werken vaak met piëzo elementen. Die geven ook een spanning af evenredig met de mate van mechanische belasting. Een kleine computerchip zal die signalen "vertalen" in een gewichtsuitlezing op een display.
Beiden bedankt, dat is inderdaad duidelijk. Tenminste, voor mij als electronica-noob dan Durft iemand het aan om een antwoord te geven op mijn oorspronkelijke vraag over de gewichtjes? We hebben nu (op de opnieuw gecalibreerde weegschaal) een kopje suiker afgewogen van 200 gram en daarmee de weegschaal opnieuw gecalibreerd. Hebben we nog een afwijking en zo ja, van hoeveel?
Ik denk inderdaad dat je stelling aan het begin correct is. Je ijkt hem toch, met een verkeerd gewicht .....? Dan is het ijken toch niet correct?
Het hangt er vanaf of de weegschaal 1 of meerdere ijkpunten gebruikt. Als de 200 grams ijking echt het enige punt is wat ie pakt, heb jij gelijk. 0 gram op de weegschaal zal dan overeenkomen met 0,7 'echte grammen'., 100 gram met 100,7 , enzovoort. Echter.. als de weegschaal 2 ijkpunten pakt (bv 0 gram en 200 gram) dan heeft je vriend gelijk. Hij zal immers de ruimte tussen 0 en 200,7 dan opdelen in 200 stapjes (want hij denkt dat het 200 gram is). 0 gram op de weegschaal zal dan nog steeds 0 gram in het echt zijn, 200 gram op de weegschaal is dan 200,7 gram in het echt, maar 100 gram is dan 100,35 gram in het echt. Gezien het feit dat hij 200 gram als ijkpunt wil hebben, vermoed ik dat deze weegschaal inderdaad een 0 punt pakt en het 200 grams ijkpunt als 2e. Heel strikt genomen is dat een betere manier van ijken. In dat geval zou hij het inderdaad anders omrekenen dan 'domweg alles 0,7 gram verder zetten'. Dit is toch makkelijk te proberen? Zet er 400 gram op en ijk 'm als 200. Zet er daarna 200 gram op en kijkt wat hij aanwijst. Als jij gelijk hebt, zal hij dan 0 aanwijzen. Als je vriend gelijk heeft, zal hij 100 aangeven. In een digitale weegschaal zit altijd ergens een punt waarop een analoge meting moet worden omgezet in een digitale weergave (analoog-digitaal conversie). Het probleem is dat analoge metingen zelden absoluut zijn, vaak zijn ze temperatuur en druk afhankelijk. Heel kort door de bocht gezegd, met alleen ijken op 0 weet je weegschaal wel waar 0 ligt, maar niet wat de afstand tussen 0 en 1 eigenlijk precies is op dat moment. Een weegschaal welke alleen op 0 ijkt, zal voor deze afstand een aanname doen welke waarschijnlijk gebaseerd is op 'gemiddelde omstandigheden'. Dat, of deze heeft een mechanisme wat geen afhankelijkheden kent. Door op 0 en 200 gram te ijken, weet je weegschaal 'waar 0 ligt' op dat moment en hij weet ook zeker wat 'de afstand tussen 0 en 1' is. Wat ik mij afvraag, is waarom je nog met deze weegschaal aan het emmeren bent, terwijl je kennelijk ook een weegschaal hebt die wel nauwkeurig is
Laten we even duidelijk zijn dat we het hier hebben over controleren. Een weegschaal kan alleen gecalibreerd worden als er daadwerkelijk een wijziging kan worden uitgevoerd op het weegmechanisme. IJken kan zelfs alleen worden uitgevoerd door een daartoe bevoegde instantie.
AH, nu komen we op mijn vakgebied. Calibreren (ijken is het oud Hollandse woord hiervoor) betekend niet meer en niet minder als: Een meetapparaat vergelijken met een hogere standaard (in dit geval het calibratiegewichtje). Als vuistregel wordt genomen dat de standaard een factor 10 nauwkeuriger is als de nauwkeurigheid van het meetapparaat in kwestie. Als tijdens calibratie blijkt dat het apparaat een meetwaarde geeft die valt binnen de grenzen van de tolerantie (zoals op gegeven door de fabrikant), dan is het apparaat gecalibreerd. Ook als het apparaat een meetwaarde aangaf die buiten de grenzen van de tolerantie vallen, is het gecalibreerd, het is alleen niet slim om het dan te gebruiken. Beter is om eerst te repareren of af te stellen en dan opnieuw te calibreren. In het geval van de weegschaal, laten we zeggen dat het ding op 1 gram nauwkeurig kan wegen, dan moet het calibratiegewicht nauwkeurig zijn tot op 0,1 gram. 199,9 tot 200,1 gram dus. Als de weegschaal een nauwkeurigheid heeft van 1%. mag de meetwaarde bij die calibratie dus vallen tussen 197 en 203 gram. In dat geval mag er een calibratiestikker op het apparaat. Calibraties kan men binnen de eigen organisatie toekennen als de juiste procedures gevolgt worden. Calibraties hebben ook altijd een geldigheidsduur. Die is afhankelijk van het apparaat en de geschiedenis van het apparaat. Aan de getallen hierboven is ook gelijk te zien waarom echt nauwkeurig meetapparaten zo duur zijn, voor je het weet heb je immers een flinke afwijking. Als de meetwaarde buiten de tolerantie van het apparaat ligt ligt kan men gaan JUSTEREN. justeren is geen calibreren en geen ijken. Na justering kan nogmaals een calibratie uitgevoerd worden, en als de justering goed geweest is valt het apparaat nu binnen de grenzen van de tolerantie. Calibreren doet men met een zgn hogere standaard. Een standaard is in dit geval bijvoorbeeld het calibratiegewichtje. Een kopje suiker van 200gram is alleen een standaard als het eerst afgewogen is op een weegschaal die 0,1 gram kan meten. Zo'n standaard noemt men een "afgeleide standaard". Laten we zeggen dat de "heilige" kilo of meter die ergens ligt de primaire standaard is, dan is een afgeleide daarvan een secundaire standaard, etc. Even een kopje suiker afwegen op de keukenweegschaal is in dit geval geen goede manier om een standaard van 200gram te maken. De weegschaal in de keuken is waarschijnlijk maar tot 5 gram nauwkeurig, zou een wonder zijn als dit ook met 1% kan, maar goed. De 200gram die de weegschaal aangeeft is dus in werkelijkheid 193 tot 207 gram, dus totaal ongeschikt als standaard voor de weegschaal in kwestie. Bovendien is die meetwaarde alleen geldig als het keukending ook nog een geldige calibratie heeft. Meestal is dat niet, dus gaat de nauwkeurigheid met veel meer procenten het schip in, 200 gram kan dus makkelijk 190 tot 210 gram zijn, of erger. Zo, nu weet iedereen over de juiste terminologie en hoeft daar geen discussie meer over te zijn. Ik zou op zoek gaan naar het calibratiegewichtje, tot dan kun je de weegschaal niet gebruiken om te meten (meten is weten, als je weet wat je meet)
Kijk, daar heb ik wat aan! Geweldige antwoorden met heel veel informatie!!! Allemaal super bedankt, het enige wat we dus nu moeten uitzoeken is of dit schaaltje inderdaad 0 en 200 gebruikt of alleen 200.. En we hadden geen tweede weegschaal we hebben na het "calibreren" gewoon weer 200 gram uitgewogen Straks maar even langs de electronicawinkel ermee, daar hebben ze vast wel ijkgewichtjes.. Weer wat bijgeleerd!
Ik ben bang van niet, maar.......Mettler heeft ze wel: Search Results - METTLER TOLEDO - Netherlands Nogal prijzig Zelf ben ik in het bezit van een prof. Mettler weegschaal, tot op 0,1 gram nauwkeurig en in 2003 gecalibreerd. Helaas heb ik zelf geen calibratiegewichten.
Ik vind dit een interessant en leerrijk draadje - maar ik begrijp niet waarom het nodig is om gecalibreerd te wegen om een Cularis uit te balanceren?
Enige wat ik mij kan voorstellen, is dat ze meerdere accupacks hebben welke ze gelijk van gewicht willen maken zodanig dat het zwaartepunt altijd op dezelfde plek ligt. Als dat het niet is, sluit ik mij bij jouw niet-begrijpen aan
De keus gaat inderdaad tussen 4S 4100 en 4S3300 packs.. Omdat met de 4100's de CoG nogal heftig naar voren ligt (200+ gram onder de cockpit) moeten dan geen twee maar zelfs drie metalen balletjes in de staart (zelfde als in de Fox zitten dus heb er zat op voorraad ) Gaat die veel lichtere en kleinere lipo erin dan ligt het CoG ineens veel verder naar achteren, zelfs zover dat twee balletjes eruit kunnen.
