Aangezien ik nog een werkloze EDF-64 had liggen met een originele GWS 3900 kv buitenloper, ben ik eens op zoek gegaan naar een leuke toepassing hiervoor. De EDF gaat draaien op 1800 mah lipo’s in 3S en 4S; met name op 4S is dit een prima combinatie – eigenlijk de beste die je kan kopen in deze klasse.
Voor een single EDF is eigenlijk bar weinig tot helemaal niets te koop.
Ik had een setje er bij kunnen kopen voor een GWS F15 of ME 262, maar dan heb ik er gelijk weer een echte kist bij (met dito investering) en daar had ik niet zo veel zin in. Verder zijn er tegenwoordig genoeg leuke ARF’jes te koop, maar deze zijn allemaal kwetsbaar en bovendien compleet met EDF en motor en dat is natuurlijk niet de bedoeling.
Omdat ik nog genoeg bouwmateriaal had liggen, een partij depron, kleinspul, staal, carbon, canopy van m’n eerste Huckebein, tape, spuitlijm, bruislijm, POR, Solarfilm en bovendien met CAD overweg kan en plotfaciliteiten heb, lag het voor de hand om zelf wat te gaan bouwen.
Bestaande ontwerpen (met name op RCGroups- en Parkjets.com) heb ik wel bekeken, maar de meeste was ik niet echt weg van. Bovendien zitten daar ook een hoop pusher-jet’s tussen en ligt het accent dan meer op semi-schaal en zijn ze dan wat te ingewikkeld/kwetsbaar voor een projectje tussendoor.
Genoeg redenen om zelf aan de slag te gaan met ontwerp en bouw van een kist die precies aan mijn eisen zou voldoen: snel en goedkoop te bouwen en/of vervangen, technisch eenvoudig, mooi van lijn en goed vliegend.
In normaal nederlands:
- zo min mogelijk onderdelen, niet te veel buigwerk;
- elektronica slim in te delen (altijd lastig met een EDF);
- een taileronconstructie scheelt een servo en/of veel gedoe met spelinggevoelige constructies; geen Bandit dus;
- een full-fuse ziet er veel leuker uit dan een soort snelle shocky met een opgeplakte EDF; geen Aerocat met een fan dus. Full-fuse is bovendien degelijker en je kan mooi je spulletjes wegwerken.
Anyway; ik ben lekker aan de slag gegaan.
Een paar uurtjes tekenwerk en de tekening geplot op A0. Deze met spraylijm op een plaat 6 mm depron geplakt en een stevige middag verder heb ik iets dat al aardig op een Parkjet lijkt. Als het goed vliegt, pas ik het ontwerp aan op de wijzigingen die ik al bouwende heb doorgevoerd en maak ik ‘m wat netter.
Grofweg moet ik nu nog de stabilo’s er op zetten, de canopy een plaatsje geven (ex-Huckebein I, geknipt en omgedraaid!), ailerons vastzetten en nog wat kleine dingetjes doen en dan kan ik vliegen. Op 3S lijkt de thrust al genoeg om lekker van kiet te gaan, dus ik ben benieuwd.
Om de kans op (snel) succes te vergroten heb ik de draagvleugel qua contouren en plaats van het zwaartepunt geïnspireerd op die van de Funjet. Wel is deze deels aangepast (bij de inlaten) en sowieso niet op schaal, want het oorspronkelijke formaat van de Funjet was mij iets te groot om met succes met een EDF-64 te vliegen. Gebouwd uit het lichte depron zou m’n vleugelbelasting dan te laag worden voor een beetje leuke prestaties. Ik heb nu een spanwijdte van een kleine 75 cm en dat lijkt best ok zo.
De inlets aan beide zijkanten van de romp hebben samen 110% van het inlaatoppervlak van de EDF-64; het is in ieder geval niet minder en we zullen zien of dit een goed vertrekpunt is.
Enige twijfel heb ik wel bij het zwaartepunt en inmiddels snap ik ook dat veel EDF-jet’s een normale vleugelconfiguratie hebben. Een originele Funjet heeft bijvoorbeeld de motor helemaal achterin; met een relatief lichte EDF-64 meer naar het midden van de vleugel wordt het dan lastig om het zwaartepunt te halen.
Mocht ik deze EDFun gaan hertekenen, zal ik zeker de neus ietsje korter maken (en smaller, want dat is nergens voor nodig) en er aandacht besteden de EDF zo ver mogelijk naar achteren te leggen.
Het ziet er met dit ontwerp naar uit dat door rx, servo’s en regelaar zo ver mogelijk naar achter te plaatsen en de 3S-lipo in het uiterst achterste puntje van de (verder compleet lege) voorzijde van de romp, ik precies het zwaartepunt haal. Nu maar hopen dat dat zwaartepunt ook iets naar voren kan, zodat ik met deze kist ook de 4S-lipo kan proberen!
Bijkomend voordeel is dat door de besturing zo ver naar achter plaatsen, deze zeer netjes zonder verlengkabels weg te werken is. De rx ligt nu zo ver mogelijk bij de regelaar vandaan en de antenne langs geen enkel storingsgevoelig onderdeel. Het luikje achter de EDF heb ik al bouwende gesneden om de uitlaatconus t.p.v. de snede voor de bekabeling dicht te kunnen tapen. Tegelijk kan ik hier dan de ontvanger in verbergen.
Hierzo de foto’s. Hopelijk vandeweek de eerste vlucht.
Bouw van de tunnel...
Bovenaanzicht...
De lipo moet waarschijnlijk helemaal achterin tussen de inlets...
Toegangsluikje krijg nog een aflopend dakje dat op de canopy moet aansluiten...
Onderzijde met de electriek...
Wordt best mooi voor een prototype...
Schuurwerk kan nog iets verfijnder, maar voor een prototype prima imho...
Ducted Fan met uitlaatpijpje en een ledje als afterburner...
Voor een single EDF is eigenlijk bar weinig tot helemaal niets te koop.
Ik had een setje er bij kunnen kopen voor een GWS F15 of ME 262, maar dan heb ik er gelijk weer een echte kist bij (met dito investering) en daar had ik niet zo veel zin in. Verder zijn er tegenwoordig genoeg leuke ARF’jes te koop, maar deze zijn allemaal kwetsbaar en bovendien compleet met EDF en motor en dat is natuurlijk niet de bedoeling.
Omdat ik nog genoeg bouwmateriaal had liggen, een partij depron, kleinspul, staal, carbon, canopy van m’n eerste Huckebein, tape, spuitlijm, bruislijm, POR, Solarfilm en bovendien met CAD overweg kan en plotfaciliteiten heb, lag het voor de hand om zelf wat te gaan bouwen.
Bestaande ontwerpen (met name op RCGroups- en Parkjets.com) heb ik wel bekeken, maar de meeste was ik niet echt weg van. Bovendien zitten daar ook een hoop pusher-jet’s tussen en ligt het accent dan meer op semi-schaal en zijn ze dan wat te ingewikkeld/kwetsbaar voor een projectje tussendoor.
Genoeg redenen om zelf aan de slag te gaan met ontwerp en bouw van een kist die precies aan mijn eisen zou voldoen: snel en goedkoop te bouwen en/of vervangen, technisch eenvoudig, mooi van lijn en goed vliegend.
In normaal nederlands:
- zo min mogelijk onderdelen, niet te veel buigwerk;
- elektronica slim in te delen (altijd lastig met een EDF);
- een taileronconstructie scheelt een servo en/of veel gedoe met spelinggevoelige constructies; geen Bandit dus;
- een full-fuse ziet er veel leuker uit dan een soort snelle shocky met een opgeplakte EDF; geen Aerocat met een fan dus. Full-fuse is bovendien degelijker en je kan mooi je spulletjes wegwerken.
Anyway; ik ben lekker aan de slag gegaan.
Een paar uurtjes tekenwerk en de tekening geplot op A0. Deze met spraylijm op een plaat 6 mm depron geplakt en een stevige middag verder heb ik iets dat al aardig op een Parkjet lijkt. Als het goed vliegt, pas ik het ontwerp aan op de wijzigingen die ik al bouwende heb doorgevoerd en maak ik ‘m wat netter.
Grofweg moet ik nu nog de stabilo’s er op zetten, de canopy een plaatsje geven (ex-Huckebein I, geknipt en omgedraaid!), ailerons vastzetten en nog wat kleine dingetjes doen en dan kan ik vliegen. Op 3S lijkt de thrust al genoeg om lekker van kiet te gaan, dus ik ben benieuwd.
Om de kans op (snel) succes te vergroten heb ik de draagvleugel qua contouren en plaats van het zwaartepunt geïnspireerd op die van de Funjet. Wel is deze deels aangepast (bij de inlaten) en sowieso niet op schaal, want het oorspronkelijke formaat van de Funjet was mij iets te groot om met succes met een EDF-64 te vliegen. Gebouwd uit het lichte depron zou m’n vleugelbelasting dan te laag worden voor een beetje leuke prestaties. Ik heb nu een spanwijdte van een kleine 75 cm en dat lijkt best ok zo.
De inlets aan beide zijkanten van de romp hebben samen 110% van het inlaatoppervlak van de EDF-64; het is in ieder geval niet minder en we zullen zien of dit een goed vertrekpunt is.
Enige twijfel heb ik wel bij het zwaartepunt en inmiddels snap ik ook dat veel EDF-jet’s een normale vleugelconfiguratie hebben. Een originele Funjet heeft bijvoorbeeld de motor helemaal achterin; met een relatief lichte EDF-64 meer naar het midden van de vleugel wordt het dan lastig om het zwaartepunt te halen.
Mocht ik deze EDFun gaan hertekenen, zal ik zeker de neus ietsje korter maken (en smaller, want dat is nergens voor nodig) en er aandacht besteden de EDF zo ver mogelijk naar achteren te leggen.
Het ziet er met dit ontwerp naar uit dat door rx, servo’s en regelaar zo ver mogelijk naar achter te plaatsen en de 3S-lipo in het uiterst achterste puntje van de (verder compleet lege) voorzijde van de romp, ik precies het zwaartepunt haal. Nu maar hopen dat dat zwaartepunt ook iets naar voren kan, zodat ik met deze kist ook de 4S-lipo kan proberen!
Bijkomend voordeel is dat door de besturing zo ver naar achter plaatsen, deze zeer netjes zonder verlengkabels weg te werken is. De rx ligt nu zo ver mogelijk bij de regelaar vandaan en de antenne langs geen enkel storingsgevoelig onderdeel. Het luikje achter de EDF heb ik al bouwende gesneden om de uitlaatconus t.p.v. de snede voor de bekabeling dicht te kunnen tapen. Tegelijk kan ik hier dan de ontvanger in verbergen.
Hierzo de foto’s. Hopelijk vandeweek de eerste vlucht.
Bouw van de tunnel...
Bovenaanzicht...
De lipo moet waarschijnlijk helemaal achterin tussen de inlets...
Toegangsluikje krijg nog een aflopend dakje dat op de canopy moet aansluiten...
Onderzijde met de electriek...
Wordt best mooi voor een prototype...
Schuurwerk kan nog iets verfijnder, maar voor een prototype prima imho...
Ducted Fan met uitlaatpijpje en een ledje als afterburner...
Laatst bewerkt: