Eerste vlucht succesvol afgesloten, geluk gehad

  • Topicstarter Topicstarter Jan Heynen
  • Startdatum Startdatum
J

Jan Heynen

Guest
Eindelijk was het dan zover : de robbe seagull 2200 was vliegklaar. Jullie raad indachtig ben ik eerst maar eens naar een modelbouwvliegclub gegaan om onder begeleiding te beginnen. Daar was men zeer behulpzaam, en na een kritische blik op mijn zwever en enige aanpassingen, de lucht in. (Aanpassingen : zender mode 1 ipv mode 2, de vleugelbouten liepen aan tegen de stuurstang, even ingekort).
De instructeur van dienst trimde een beetje bij en bracht de zwever op hoogte. Daarna was ik aan de beurt, en kreeg ik mijn eerste luchtdoop. De zwever vloog uitstekend, en al vlug zat hij op 150 m hoogte. Mode 1 was natuurlijk even wennen, op de simulator had ik altijd op mode 2 geoefend.
De landing werd uiteraard uitgevoerd door de instructeur.
Helaas had ik niet meer tijd voor nog een vluchtje, volgende keer weer !!
Thuisgekomen wou ik het accupack (Sanyo 7 cel, 3000 MAh NiMH) aan de lader hangen. Plots had ik een losse draad in mijn handen : de krimpverbinding aan de AMP stekker stond volledig open :oops: !! Het was puur geluk dat deze draad tijdens het vliegen nog kontakt maakte (met 20 A!).
Ik heb een BEC-regelaar, dus zonder accu, geen ontvangst ! Een goede raad : kontroleer alle krimpverbindingen (demonteren uit stekkerhuis)vooraleer de lucht in te gaan !
Ik heb deze verbinding dan maar gesoldeerd aan het stekkerkontakt !
 
Even een kaarsje gaan branden in de kerk, Jan.

Los van de foutieve krimpverbinding: zijn deze AMP stekkers geschikt voor 20+ stromen? Niek, Harold?
 
Ja hoor, die stekkers kunnen wel 20A aan, maar....

Een krimpverbinding is trouwens alleen maar goed als jet met een juiste (dure) tang is gedaan die niemand heeft. Solderen dus.

Ze kunnen echter ook niet tegen veel in en uit pluggen.
Die stekkers zijn ontworpen voor autoindustrie. 1 keer vast en afblijven.
In de modelbouw wordt er een hoop gestekkerd en dan is dat openstaan een bekend verschijnsel.


Regelmatig controleren of het nog wel lekker klemt, maar eigenlijk beter om 4mm vergulde stekkers te gebruiken.
 
Een GOED gemaakte krimpverbinding is beter dan een gesoldeerde verbinding. Een SLECHT gemaakte krimpverbinding is VEEL slechter dan een soldeerverbinding.
AMP stekkers zijn inderdaat niet erg geschikt voor verbindingen die vaak los moeten. Dat komt doordat de stekker van koper is waar de veerkracht vrij snel vanalf is. Iedere keer dat je zo'n stekker los maakt wordt hij iets slapper waardoor de verbinding slechter wordt.
Een ander punt is dat de stekkers vertint zijn. Op zich niets mis mee maar die vertinlaag slijt vrij snel en kan ook oxideren. Die oxide is een slechte geleider dus dat is ook niet best.
Vergulde stekkers zijn veel beter en de extra kosten zeker waard. Een crash is duurder.
 
Bij een goede krimpverbinding krijg je plastische vervoming van van koperdraad en het plugmateriaal.
De 2 delen versmelten dan feitelijk et nauwelijks overgangsweerstand.
 
Over krimpen kan ik eigenlijk wel een woordje mee spreken : ik werk namelijk in de automotive sector (ABS remsystemen) en wij maken dagelijks 1000 den krimpen. Het is inderdaad zo dat bij een goede krimp alle losse koperdraadjes zodanig vervormd zijn dat er een gasdicht geheel ontstaat. Oxydering is dus uitgesloten, overgangsweerstanden zijn dan extreem laag, en de mechanische breeksterkte bereikt die van de gekrompen draad. Er kan echter heel wat mis gaan bij het krimpen : isolatie in de krimp (aftrekkracht zakt naar een minimum), slecht gestript (koper mee afgestript), foute krimphoogte instelling, foute positie krimpstempel, beschadigde krimpstempel...
Het enorme voordeel van krimpen is echter dat al deze zaken perfekt bewaakt kunnen worden door de (gesofistikeerde) krimpmachine zelf : het krachtenverloop tijdens het krimpen wordt gemeten en vergeleken met het krachtverloop van een "ideale krimp".
Met een eenvoudige handkrimptang is het echter ook mogelijk om goede krimpen te maken, wel moet natuurlijk draaddoorsnede, krimp en krimptang op elkaar afgestemd zijn.
Bij mijn accupack was dit duidelijk niet het geval : het AMP kontakt is mijn inziens maximaal geschikt tot een draaddikte van 1mm², er was een draad ingepropt van zeker 2.5mm², de helft van de aders lag niet eens in de krimp !!
Ik ben het er absoluut mee eens dat deze kontakten totaal niet geschikt zijn voor deze toepassing, maar waarom is het dan een standaard geworden ?
 
Even advocaat van de duivel :twisted: spelen: een soldeerverbinding is toch ook een metallische verbinding? Wat is het nadeel van solderen t.o.v. krimpen als je alleen naar het eindresultaat kijkt, zonder praktische maak/produktie-technische overwegingen mee te tellen?
 
ron van sommeren zei:
..Wat is het nadeel van solderen t.o.v. krimpen?...
Klik om te vergroten...

Nou Ron ff (denken)... :)

ron van sommeren zei:
.....zonder praktische maak/produktie-technische overwegingen mee te tellen?
Klik om te vergroten...

Ja, precies die dingen dus :( . Laat maar... :wink:

Solderen kost meer moeite en gesoldeerde draden kunnen weer makkelijker afbreken door overgang hard (vertind) en soepel.
Hiervoor moet je dus weer een buigbeveiliging maken (huls of krimpkous)

@Ja Heynen:
het is waarschijnlijk standaard geworden doordat er vroeger (vroegah) weinig stekkersystemen te koop waren. Alleen uit de autoindustrie vlakstekker en AMP stekker. Ja dan liever de verpoolzekere AMPs.
Vlakstekkers geven goede verbinding, maar buigen bij veel pluggen makkelijk open.

25 jaar geleden nog met elektrobootjes gevaren. Daar gebruikte we luidspreker stekertjes met een vlak pennetje en een rond pennetje. Was eigenlijk niets, maar tenminste overal te koop.

4mm stekkers is voor grote stromen nu standaard. voor lage stromen (<20A) vn speed 400 klasse wordt 2mm veel gebruikt.

De nieuwere 3.5mm zijn mooi licht, maar duidelijk minder plugzeker dan de lange 4mm stekkers.
O ja. Je kan natuurlijk ook nog kiezen voor meerdere manier van pen en bus (2 bussen, 2 pennen, bus op plus en bus op min, of andersom...)
Bij ons op de club hebben we op de accu: Pa-plus, Ma-min.

Handig als iedereen hetzelfde heeft. Je kan een hoop slopen als iemand je een accu leent met omgepoolde aansluitingen.
 
Ik heb maar een kleine aanvulling op de antwoorden van Harold. Een soldeerverbinding is een "dubbele verbinding". Zo noemde een instructeur dat een keer. Je hebt een overgang van koper (draad) naar het soldeertin en van het soldeertin weer naar naar het koper van de stekker. Deze metaal op metaal overgangen "vreten" elkaar op als er stroom door loopt (electrolise). Hoe hoger de stroom hoe sneller dat gebeurt. In de praktijk zal je hier weinig of niets van merken maar het gebeurt wel. In de vliegtuig industrie mogen om deze reden geen soldeer connectors gebruikt worden.
Hier worden inderdaad speciale tangen en apparatuur gebruikt om de juiste krimpverbinding te krijgen. Als dat goed gebeurt is de weerstand van die verbinding in vele gevallen minder dan de helft als een soldeerverbinding en de electrolise heeft er geen vat op.
 
misschien :offtopic:

die electrolise is dat te vergelijken met die kabel die naar de min pool gaat en zwart wordt (verkoold).
 
Ongeveer wel maar bij het min pool effect is iets meer aan de hand. Ik heb ergens eens een uitleg hiervan gelezen, ik zal eens zoeken waar.
 
Theo Coenen zei:
misschien :offtopic:

die electrolise is dat te vergelijken met die kabel die naar de min pool gaat en zwart wordt (verkoold).
Klik om te vergroten...

De "zwarte draad ziekte" is nog een beetje erger.
Een klein restje "accusap" dat altijd wel door de seals heen zweet wordt onder invloed van elektrolise de draad ingezogen en vreet het op.

Ik zie dat Micha al het linkje al heeft staan waar dit te vinden is :)
(Zit ik dus eigenlijk voor niets te tikken :oops:
STOP ZINLOOS GEMELD :teacher: :lol: )
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top