Electronische mengselregeling

Dan is het meeste indd wel voorbij. Goede vlucht Bert!

 

Nou... vanmorgen weer 8 printjes ontvangen. Ik heb er vier voor mezelf achteruit gelegd (zoveel kisten moet ik nog upgraden) maar van de overgebleven vier zijn er ook al weer twee verkocht. Eentje naar Australië en weer eentje naar de VS....

Gaat hard zo.
Momenteel buiten de twee klaarliggende kitjes nog 30 huisjes over, als dit tempo doorzet mag ik tegen de zomer wel weer nieuwe huisjes laten maken...

 

En toen was er nog maar ééntje over...

 

En ook die laatste is op dit moment onder voorbehoud verzegd...

Dat ging vlot....

 

Het voorbehoud is afgezegd, de laatste kit van deze serie is weer beschikbaar.

 

Vandaag "effe bezig geweest" en twee vliegtuigen van het kleppperdeklep-dingetje voorzien.
De Spacewalker (15 cc ASP viertakt), waarvan geen video, en de Saphir (F3A kist, 15 cc tweetakt MET pijp).
Die laatste heb ik wel een videootje van, ik vind hem eigenlijk wel geslaagd...

 

Wauw wat loopt dat mooi zeg. Is het een idee om een kleine wide band lambda sensor te monteren? Dan kan je een optimaal a/f mengsel invoeren en kan je hem zichzelf laten bij regelen. Staat hij altijd goed.

 

Dank je. Ben er zelf ook wel tamelijk gelukkig mee, maar dit is uitsluitend nog maar een afstelling op de grond. Hij moet nog vliegend ge"finetuned" worden, en dan gaat vermoedelijk het loopgedrag op de grond een haartje achteruit.

Ik denk niet dat dat een optie is, want daar komt HEEEEEEL Veel meer bij kijken dan alleen een Labda sensor monteren. De regel-electronica die dat voor elkaar moet krijgen staat bol van de afstel-parameters, en heeft om goed te werken meer imput nodig dan alleen de Labda sensor output en een gasklepstand.
Buiten dat is het niet erg practisch: de kleinste sensors die ik gezien heb, hadden een M18 aansluiting, en trekken 18 Watt vanwege het verwarmingselement wat daar in zit.
Sowiso durf ik mijn hand niet in het vuur te steken voor of een Labda sensor wel met mengsmering overweg kan.

En hij staat nu eigenlijk óók "altijd goed" zoals je kunt zien aan het nagenoeg rookloos draaien ondanks een zeer vette 10:1 brandstof/olie mengverhouding.

 

Foutje

 

Ja dat is natuurlijk een dingetje die vette olie. Daar nog niet aan gedacht. Maakte me zorgen over het meet bereik, omdat ik vermoedt een 2takt in verhouding een lagere hoeveelheid zuurstof in de verbrande uitlaat gassen achterlaat dan een 4 takt. ( grotere hoeveelheid onverbrande brandstof)

Had een auto tune systeem van powercommander op mijn ducati 1098r. Vereist wel een basis afstelling uiteraard. Maar kon op die waarden gehouden worden door de ecu die het ging bij regelen. Tov een std lambda die alleen stationair enigzins wat doet

Dat word nogal log op een klein toestel inderdaad.

Was ideaal geweest tijdens het vliegen maar niet praktisch.

Blijft leuk, en erg leuk bedacht. Het mooiste vind ik hoe je motor na gasgeven weer terug komt op het stationair toerental. Dat klinkt bijna onrealistisch hoe perfect dat gaat

 

Juist niet.... Een tweetakt staat er juist om bekend dat de hoeveelheid zuurstof in de uitlaat volledig NIET maatgevend is voor het mengsel.

Dat dan weer wel, en dat LIJKT heel tegenstrijdig, maar is het niet.

Mischien bij motorfietsen en oudere motoren met ongeregelde katalysator, maar over het algemeen doet die Labda sonde over het hele bereik mee. Anders zou de omschakeling van Euro95 naar E10 volkomen onmogelijk zijn geweest zonder alle voertuigen terug naar de garage te roepen. Want die brandstof heeft plm 3% meer inspuiting nodig, en dat wordt geregeld door die Labda sensor. OOK op de snelweg...
En de eerste auto waar ik in reed, waarvan ik 100% zeker weet dat de Labda sensor over het hele bereik meedeed, was een Alfa 33 van begin jaren 90 (weet het exacte bouwjaar niet meer, een van de allerlaatste in ieder geval). En vermoedelijk deden andere merken dat al veel eerder.

Dat is inderdaad een van de meest opvallende effecten zo op het eerste zicht.
Wat werkelijk verbluffend is, is dat ik motoren had, die "op de naalden" absoluut niet armer konden omdat ze anders uitgingen wegens brandstof gebrek, met dit systeem gewoon domweg nóg eens tot wel 30% schaler konden draaien in met name de lagere bereiken. Dit resulteert er o.a. in, dat de zwarte prut uit de uitlaat nagenoeg volledig verdwenen is. Voorheen had je binnen 10 seconden een zwarte laag troep op je vinger als je die voor de uitlaat hield, nu kun je rustig je hand daar een minuut houden en dan merk je hooguit dat de boel hééél lichtjes vettig word, maar nagenoeg geen zwart meer.
M.a.w: op een of andere manier (ik heb daar een theorie over) verbetert dit systeem de verneveling en verdamping van brandstof heel erg sterk, waardoor de motor veel schoner en zuiniger gaat lopen.

 

Wat ik me afvraag, krijg je geen problemen met de smering? Als de motor zoveel schraler loopt zal er ook minder olie doorheen gaan vandaar mijn vraag.

 

Daarom smeert hij 1 op 10

 

Daar heb ik best wel lang over lopen tobben, vooral over het vraagstuk waarom het (gemiddelde) brandstofverbruik maar ongeveer 10% lager is, maar de olietroep uit de uitlaat voor het oog meer dan gehalveerd lijkt. En dat is geen gezichtsbedrog, het is ECHT véél minder qua volume. Want: 10% minder brandstof zou ook 10% minder olie moeten betekenen, nietwaar?
Maar dit is de onderkant van een van de testkisten, na ongeveer 20 minuten proefdraaien, en je moet maar van me aannemen dat voorheen er dan een forse zwarte vlek oliedrab op de onderkant van de vleugel zou zitten.

Nu is hij licht vettig, maar wat er op zit is min of meer "schoon". Smeerolie, geen afgewerkte prut

De conclusie waar ik op uit kwam, is dat het niet zo is dat er opeens heel veel olie verbrand. Dan zou ik namelijk rook moeten zien, en die is nu juist verdwenen.
En aangezien datgene wat er uit de uitlaat komt veranderd is van zwarte drab naar "min of meer heldere olie", betekent dat volgens mij:
De afname van volume moet veroorzaakt worden door de afname van het aandeel roet en onverbrandde brandstof...

Door de betere verdamping van brandstof, is de olie "dikker" (minder verdund met benzine). Doordat het dikker blijft, nevelt het minder, blijft het dus veel beter aan de metalen delen hangen, zweven er geen kleine oliedruppeltjes in het midden van de verbrandingskamer (waar ze niks doen qua smering). Ofwel, de oliekwaliteit blijft veel beter, en die olie is daardoor veel beter in staat zijn werk te doen.

In alle eerlijkheid: toen ik met dit project begon, had ik uitsluitend de betere afstelbaarheid in gedachten. De mooie gasrespons was dus het doel, het lagere verbruik een hooguit prettige bijkomstigheid.
Dat de olie en brandstof zich ook inwendig duidelijk anders zijn gaan gedragen, was een totale verrassing voor me, zo ver had ik er nooit over nagedacht. Ik had "iets" minder olie verwacht, en "iets" minder zwart, omdat ik er altijd vanuit gegaan was dat olie en brandstof zich ook in de oude situatie volledig zouden scheiden, en dat het roeten en roken een eigenschap van de olie zelf zou zijn... Die aanname was dus fout, het roeten en roken blijkt te komen van het feit dat olie en brandstof in de oude situatie niet voldoende van elkaar scheiden, dat er onvoldoende verdamping plaats vind, en dat die onvolledige verdamping de reden is van het noodgedwongen te rijke mengsel.

Dat was een behoorlijk "Aha-moment"....

Het is wel zo, dat ik voor dit klepje NIET aanraad om 1:20 te gaan smeren. Het zou vermoedelijk wel gaan, maar ik wil geen risico's nemen met andermans motoren.

 

Het weer was vandaag "min of meer vliegbaar", en het veld was "min of meer begaanbaar", ik heb in elk geval de SpaceWalker kunnen testen.
Twee korte vluchtjes, want het woei nog wel een beetje, en dan is een motor in de testfase niet het meest ideale.
Ik kan er kort over zijn: motor liep prachtig door, de doseerbaarheid (die bij dit toestel verre van perfect was) was "bjusterbaarliik" om het maar eens op zijn fries te zeggen, vooral het fijngevoelig en precies regelen in de landing was een verademing.
Landen deed de kist van zichzelf altijd wel goed, maar het uitmikken van het exacte punt van neerzetten was altijd wat lastig vanwege het toch enigszins rommelig reageren op het gas. En dat was nu gewoon goed, paar honderd toeren er bij of er af lieten zich haarfijn regelen.

Ben benieuwd wat dit op gaat leveren voor de Saphir...

 

En ook vanmorgen was er weer een heel kort gaatje in het weer, net genoeg om de Saphir te kunnen testen.
Gemengd resultaat: de motor loopt op de grond prachtig, reageert perfect op het gas, maar in de lucht, hoewel hij ook dan "als een streep" loopt, zit er een heel breed stuk in het gas waar het toerental nauwelijks reageert.
Zou me niet verbazen als dat de invloed van de reso-pijp is, dus mischien moet ik eens proberen wat er gebeurt met een gewone demper, maar dan moet ik die wel eerst zelf maken...
Heb nog een oude viertakt-Zimmermann, met dezelfde buitenafmetingen, waar ik een andere aansluiting aan kan solderen. Dat zou wellicht iets doen, de motor zelf heeft power zat.

Daarna zag ik vanuit mijn ooghoek, dat de ontvangerspanning raar deed, dus gelijk weer geland (totale vlucht was mischien 1,5 minuut, helaas) maar bij de landing kwam de grote verrassing: Waar ik voorheen de grootste moeite had om de snelheid er uit te krijgen, omdat het stationair toerental in de lucht altijd veel hoger was dan op de grond, kon ik nu probleemloos snelheid kwijtraken, en voor het eerst sinds ik die kist heb, kon ik uitflaren, en in een nose-high attitude binnenkomen.
En dat terwijl ik vanwege de angst voor die ontvangerspanning eigenlijk min of meer zo kort mogelijk in draaide en niet de tijd nam om van laag en ver aan te komen.

Er is nog werk te doen, maar dit bied zéér zeker potentie.

 

Bijkans de resopijp brutus!
Vanaf halfgas vrijwel geen respons meer, op meer...
Overigens gaat de 3 kg aan materiaal dan al loodrecht omhoog op een .46...
Maar de gascurve is een beetje raar.
Of ie dan geheel in tune is? Wellicht... een vorm van. Dennis zei toen er over... niets aan veranderen, staat goed...
Maar durf geen mes te zetten in de Hatori bochten en demper... om hem te testen...
Spul wordt niet meer gemaakt... geraak ik in de conserveringsmodus... zucht... en bijnippen is net als bij de kapper... nader tot onmogelijk...
Groetjes Bas

 

Tsja, ik heb vanmiddag gelukkig iets langer kunnen vliegen met beide kisten, en heb de midrange van de Saphir wat vetter gezet en toen ging het met die gasrespons al wel beter. Maar de gascurve kan natuurlijk ook een heel stuk naar beneden want hij liep voorheen reutelend rijk bij halfgas.
In zijn geheel genomen is het een goede verbetering (motor loopt veel constanter, "cleaner" en klinkt daardoor ook wat prettiger), en ik heb de indruk dat puur kijken naar de getalletjes die ik hoor als ik de zender de temperatuur af laat roepen, de temperatuur veel "vlakker" LIJKT (de lage getallen minder laag, de hoge getallen minder hoog) maar als ik de vormen van de grafieken voor/na installatie van de solenoid bekijk, zie ik qua vorm en verloop geen significante verschillen.

Hetzelfde met de Spacewalker, hier had ik aan de hand van de getallen ook het gevoel dat de toppen vlakker waren, en de dalen minder diep, maar ook hier aan de vorm en verloop van de grafieken geen significante verschillen te zien. Maar voorheen ging ik met 105 graden een looping in, en kwam ik er met 125 graden weer uit, en nu ging ik er met 110 graden in en kwam ik met 119 er weer uit, bijvoorbeeld.
Toch leek het allemaal wel "beter" in die zin dat ik nu gewoon een kleine 8500 toeren continue kon draaien met een motortemperatuur van tussen de 120 en 125 graden, en ik weet tamelijk zeker dat dat voorheen niet kon, dan vond ik het bij 7500 toeren continue wel mooi geweest, met een motortemperatuur van 130 graden.

Maar wat gewoon superfijn is, is dat beide kisten bij de landing helemaal op het gas binnen te vliegen zijn, en dan zeer positief reageren op een haartje gas meer of minder.
Met name voor de Saphir is dat toch wel erg fijn dat je niet het hele veld over zweeft en 50 meter uit moet rollen vanwege de noodgang, maar dat je gewoon een beetje kunt mikken, en binnen 15 meter stilstaat.

 

Afgelopen week bij Brutus geweest om een EFI setje te installeren op mijn Saito 150

Het geval is nu goed te starten en wat ook mooi is is dat als je het gas dichtdoet het toerental ook meteen laag is.
Voorheen bleef het toerental een paar tellen een beetje boven stationair hangen om daarna pas te zakken.
Hoe een en ander zich in de lucht zal gaan gedragen is nog even afwachten, de kist waar de motor op komt is nog niet klaar

Ik laat de motor de komende tijd op het testbokje staan om te kijken of mijn startprocedure iedere keer werkt.

 

Rap die kist afbouwen, Ingo! Op de grond mooi lopen is leuk, maar vooral zonde van je peut! In de lucht is waar het allemaal gebeurt...