stunthenk
PH-SAM
Het is een groot genoegen om te zien dat Vrije Vlucht zaalmodellen weer flink in de belangstelling staan. De IIFI in Nijmegen, en de trainingsdagen die door de Nijmeegse club in Velp worden georganiseerd, spelen daar ongetwijfeld een rol in. Een goede manier om te beginnen met een VV zaalschaal model, is met een bouwdoosje. Nu zijn die bouwdoosjes meestal geen nieuwe ontwerpen, maar stammen ze uit de jaren '50 tot '70 van de vorige eeuw. En dat betekent dat ze meestal waren ontworpen voor beginners. Schooljongens van een jaar of 13, dus. Deze ontwerpen resulteren ongetwijfeld, als ze netjes worden gebouwd, in een vliegtuigmodel wat enigszins kan vliegen.
Maar, voor de moderne, iets gevorderde modelbouwer die met een dergelijk toestel mee wil doen aan Kit Scale of zelfs F4B Open, is de constructie gewoon te zwaar. En dan zijn er lichtere constructies nodig, met VEEL minder hout.
Ik wil de Comet Curtiss Robin, die ik met een Telco CO2 motor vlieg, als voorbeeld nemen. De Comet Robin is oorspronkelijk ook tamelijk zwaar.
Je ziet dat vooral in de vleugel. Om een rechte vleugel te garanderen, is de voorlijst maar liefst 5x6 mm, de achterlijst 3x12 en de ribben van 1,5 mm vol balsa. En ze zijn ook nog eens gelijmd naast een 1,5x 1,5 balsa latje. De ligger was 1,5x 6,5 mm. Ik heb de ribben opgedeeld in een onder- en bovenkant, het triplex malletje voor de bovenkanten ligt op de tekening. De onderkant van de ribben heb ik van 1,5x1,5 gemaakt, de ligger heb ik op 1,5x6,5 gehouden, en de bovenkanten van de ribben langs het malletje uit zacht 1mm balsa gesneden, 1,5 mm hoog. Deze bovenkanten zijn in tweeën gesneden, een deel voor tegen de ligger aan, een deel achteraan. De voorlijst heb ik gereduceerd tot 3x3 balsa, de achterlijst tot 3x6 en de tippen gelamineerd uit 1x1,5 balsa, drie laagjes.
Het stabilo zou 2,5 mm dik moeten zijn, ik heb het opgebouwd uit 1,5x1,5 latjes, en de achterlijst gereduceerd tot 6 mm. Het massieve middendeel heb ik vervangen door 2 latjes 1,5x1,5. Bij het kielvlak heb ik de zelfde manier gebruikt, de dikte van 2,5 naar 1,5 mm, de achterlijst gereduceerd tot 5 mm en de tip smaller gemaakt. Aan de romp heb ik niets gewijzigd, alleen de neus geschikt gemaakt voor CO2.
Vliegklaar gewicht 41 gram.
Als ik de Robin nog eens zou bouwen -en wie weet, ik vind het een erg leuk vliegtuig en dit is al m'n derde- zou ik met m'n kennis van nu de ligger kleiner maken, de staartvlakken geheel lamineren rondom een mal, en de romplatjes verkleinen van 2,5x2,5 tot 1,5x1,5. Dan zou ik waarschijnlijk nog 5 gram besparen. En ik zou de hardhouten wielen uit de bouwdoos vervangen door eigen gemaakte balsa exemplaren. Hé, dat kan ik alsnog doen!
Maar, voor de moderne, iets gevorderde modelbouwer die met een dergelijk toestel mee wil doen aan Kit Scale of zelfs F4B Open, is de constructie gewoon te zwaar. En dan zijn er lichtere constructies nodig, met VEEL minder hout.
Ik wil de Comet Curtiss Robin, die ik met een Telco CO2 motor vlieg, als voorbeeld nemen. De Comet Robin is oorspronkelijk ook tamelijk zwaar.
Je ziet dat vooral in de vleugel. Om een rechte vleugel te garanderen, is de voorlijst maar liefst 5x6 mm, de achterlijst 3x12 en de ribben van 1,5 mm vol balsa. En ze zijn ook nog eens gelijmd naast een 1,5x 1,5 balsa latje. De ligger was 1,5x 6,5 mm. Ik heb de ribben opgedeeld in een onder- en bovenkant, het triplex malletje voor de bovenkanten ligt op de tekening. De onderkant van de ribben heb ik van 1,5x1,5 gemaakt, de ligger heb ik op 1,5x6,5 gehouden, en de bovenkanten van de ribben langs het malletje uit zacht 1mm balsa gesneden, 1,5 mm hoog. Deze bovenkanten zijn in tweeën gesneden, een deel voor tegen de ligger aan, een deel achteraan. De voorlijst heb ik gereduceerd tot 3x3 balsa, de achterlijst tot 3x6 en de tippen gelamineerd uit 1x1,5 balsa, drie laagjes.
Het stabilo zou 2,5 mm dik moeten zijn, ik heb het opgebouwd uit 1,5x1,5 latjes, en de achterlijst gereduceerd tot 6 mm. Het massieve middendeel heb ik vervangen door 2 latjes 1,5x1,5. Bij het kielvlak heb ik de zelfde manier gebruikt, de dikte van 2,5 naar 1,5 mm, de achterlijst gereduceerd tot 5 mm en de tip smaller gemaakt. Aan de romp heb ik niets gewijzigd, alleen de neus geschikt gemaakt voor CO2.
Vliegklaar gewicht 41 gram.
Als ik de Robin nog eens zou bouwen -en wie weet, ik vind het een erg leuk vliegtuig en dit is al m'n derde- zou ik met m'n kennis van nu de ligger kleiner maken, de staartvlakken geheel lamineren rondom een mal, en de romplatjes verkleinen van 2,5x2,5 tot 1,5x1,5. Dan zou ik waarschijnlijk nog 5 gram besparen. En ik zou de hardhouten wielen uit de bouwdoos vervangen door eigen gemaakte balsa exemplaren. Hé, dat kan ik alsnog doen!
Ik heb het voor de toekomst opgeslagen.