Énke Blériot
PH-SAM
Het is vandaag Moederdag 2025 en..
66 jaar geleden op Moederdag 1958 was het dan zover. Als 11 jarig knaapje had ik na een hele winter bouwen de Keil Kraft Dolpin vliegklaar.
Wat was die mooi geworden en zo groot..veel groter dan die chuckkies tot nu toe, wel 75 cm spanwijdte!!
Met Pa naar de Wezeperheide en 50 meter lijn er bij. Nee..het ging niet helemaal goed en het model maakte sterke golfbewegingen. Maar dat stond op de tekening..wat te doen..dus wat lood korreltje bij de neus in.
Ja..dat hielp en ondertussen ging het ook hoger aan de lijn.. wel 25 meter.
Nog en paar korreltje..en nog een paar.. De kist begon zich anders te gedragen en ging in een kaarsrechte lijn aan die 50 met startlijn helemaal tot boven me en het leek wel een vlieger..hij trok aan de lijn.
Het was een perfecte lancering en..was dat nu? de kist zakte niet meer zoals bij de vorige vluchten maar begon te stijgen..en stijgen...en stijgen. Ik wilde er achteraan rennen maar Pa zei..jongen..geniet er maar van dat die het zo goed doet want hij gaat weg vliegen.
We keken hem minstens een kwartier na totdat het stipje weg was.
Een half jaar later stopte er een legertruck voor de deur en de 2 soldaten kwamen met een verassing aan. De Dolphin!! Hij was nog redelijk ok en na een nieuwe bekleding kon die weer. 5 km..had die zo ongeveer afgelegd en was op de schietheide geland. Het naamkaartje deed de rest.
Het verdriet was na die moederdag snel over..de Keil Kraft Topper was gebouwd...en de Caprice..
Maar is dat verdriet nu wel werkelijk over...nee..getuige dit relaas dus..
Na intensief overleg met mijn raadsvrouw zit er niets anders op dan de Dolphin, Topper en Caprice nog eens te gaan maken..al of niet 1:1 of groter.
De Caprice kit is al gearriveerd...en na de zomervakantie moet het er dan van komen..een 3 tal KK beauty's gelijktijdig bouwen zodat ik op Moederdag 2026 eindelijk dat laatste stukje "verdriet" weg kan slikken (oh ja..nu met Rc aan boord en een klein E motortje in de neus..dat wel natuurlijk).
66 jaar geleden op Moederdag 1958 was het dan zover. Als 11 jarig knaapje had ik na een hele winter bouwen de Keil Kraft Dolpin vliegklaar.
Wat was die mooi geworden en zo groot..veel groter dan die chuckkies tot nu toe, wel 75 cm spanwijdte!!
Met Pa naar de Wezeperheide en 50 meter lijn er bij. Nee..het ging niet helemaal goed en het model maakte sterke golfbewegingen. Maar dat stond op de tekening..wat te doen..dus wat lood korreltje bij de neus in.
Ja..dat hielp en ondertussen ging het ook hoger aan de lijn.. wel 25 meter.
Nog en paar korreltje..en nog een paar.. De kist begon zich anders te gedragen en ging in een kaarsrechte lijn aan die 50 met startlijn helemaal tot boven me en het leek wel een vlieger..hij trok aan de lijn.
Het was een perfecte lancering en..was dat nu? de kist zakte niet meer zoals bij de vorige vluchten maar begon te stijgen..en stijgen...en stijgen. Ik wilde er achteraan rennen maar Pa zei..jongen..geniet er maar van dat die het zo goed doet want hij gaat weg vliegen.
We keken hem minstens een kwartier na totdat het stipje weg was.
Een half jaar later stopte er een legertruck voor de deur en de 2 soldaten kwamen met een verassing aan. De Dolphin!! Hij was nog redelijk ok en na een nieuwe bekleding kon die weer. 5 km..had die zo ongeveer afgelegd en was op de schietheide geland. Het naamkaartje deed de rest.
Het verdriet was na die moederdag snel over..de Keil Kraft Topper was gebouwd...en de Caprice..
Maar is dat verdriet nu wel werkelijk over...nee..getuige dit relaas dus..
Na intensief overleg met mijn raadsvrouw zit er niets anders op dan de Dolphin, Topper en Caprice nog eens te gaan maken..al of niet 1:1 of groter.
De Caprice kit is al gearriveerd...en na de zomervakantie moet het er dan van komen..een 3 tal KK beauty's gelijktijdig bouwen zodat ik op Moederdag 2026 eindelijk dat laatste stukje "verdriet" weg kan slikken (oh ja..nu met Rc aan boord en een klein E motortje in de neus..dat wel natuurlijk).