oooh dat.
eigen frequentie heet dat.
Nee... het heet écht specifiek "ground resonance", waarbij ground niet als grond vertaald moet worden, maar met "geaard" of "in contact met de aarde" of iets van die strekking.
Het treedt uitsluitend op als de heli in contact is met de grond, en het is een behoorlijk gecompliceerd iets.
Het wordt beïnvloed door de stijfheid van het landingsgestel, maar ook door de demping van de ondergrond, door de hoogte van het zwaartepunt EN door de wrijving met de ondergrond.
De rotor trekt boven aan de heli de boel heen en weer, en de heli wil rond zijn zwaartepunt oscilleren. Net zoals je zo'n klein tafelbelletje om je butler te roepen heen en weer schud, zeg maar...
Als er voldoende wrijving met de grond is, blijven de skids staan en moet de hele heli heen en weer, wat vrij rap de energie uit de oscillatie wegdempt.
Kunnen de skids wat heen en weer schuiven, dan gaat de heli kantelen en beurtelings zijn ene en dan de andere skid optillen en weer neerslaan. Tamelijk destructief.
Een hoger zwaartepunt vermindert die neiging tot schuiven, een dempende ondergrond vermindert het destructieve "stampvoeten".
Een onderstel met wielen geeft wat zijdelingse bewegingsvrijheid (de banden) en dat kan afhankelijk van de omstandigheden zowel een versterkend, als een dempend effect hebben.
Het verschijnsel is in elk geval de reden dat ik met zéér grote afstand het liefst vanaf gras vlieg: veel wrijving, en een dempende ondergrond.
Eigen frequentie is iets heel anders: dat is dat het rotortoerental gelijk komt met de eigenfrequentie van het flexen van de romp, en dan begint de hele heli te schudden, onafhankelijk van of hij in de lucht is of niet. Als je dat hebt, weet je echt niet wat je overkomt.... Mijn vroegere Heim/Vario Star Ranger had er last van boven de 1700 RPM, en dan was het net of je naar je heli keek zonder bril.... Is hem gelukkig nooit fataal geworden....