Vandaag was de grote dag..............
Spitfire op de achterbank van de auto, koffer met spullen mee en natuurlijk de zender. Aangekomen te Dalfsen eerst nog even wachten tot er een instructeur kwam (ik ben meer aan bouwen dan aan het vliegen dus nog geen brevet). Twee instructeurs gevraagt om de Spitfire in te vliegen. Er was te veel wind volgens de ene en volgens de ander kon het wel dus daar ging die.
Eerst geprobeert om vanaf het gras te starten. Dit ging niet omdat er te hoge pollen waren waardoor de kist op de neus ging. Dan maar een hand start. Dit ging perfect, met een klein zetje was er lift en druk op de roeren. Motor had vol vermogen en de Spitfire klom dan ook snel (met ongeveer 60 tot 70 graden) op hoogte. Eenmaal op redelijke hoogte de wielen ingedaan. Een erg gaaf gezicht.
Het silouette aan de lucht is ook om van te smullen. Ik vond het mooi om naar te kijken. De bewegingen zijn ook niet zo abrubt maar meer schaal achtig. Rustig en beheerst. Fantastisch!
De instructeur was blijkbaar een volgas vlieger en deed dat dan ook. Eenmaal in mijn handen gas terug genomen tot 50-60% en een beetje in de ronte gestuurd. Ik moet zeggen dat hij erg gevoelig is op het hoogte roer en dat de corrigerende uitslagen zeer klein moesten zijn. Ongeveer 5 tot 10% van de knuppelweg. Het gas dicht doen is helemaal een ervaring. De kist is direct zijn snelheid kwijt en moet ongeveer 45 graden naar beneden gestuurd worden om het vliegbaar te houden. De stilstaande prop heeft schijnbaar een enorme weerstand. Richtingsroer is bij normaal vliegen totaal overbodig.
Ik moet er dus voor zorgen dat de snelheidsregelaar de motor niet laat afslaan. Met een beetje gas erop is hij mooi langszaam te vliegen en nog redelijk te sturen.
Bij lage snelheid werken de rolroeren niet meer zo goed. Dus straks bij de landing recht aanvliegen en dan langzaam de snelheid eruit halen, dacht ik nog. Bij dit kleine model blijf je wel aan het corrigeren, mede vanwege de wind. Na ongveer 10 minuten besloten om te landen. De wielen vanwege de pollen ingelaten en aangevlogen. Vlak boven de grond de motor uitgezet en proberen af te vangen. Natuurlijk ging dit niet want de kist is meteen de snelheid kwijt. Ik had dit kunnen weten. Maar goed na een flinke grond zwaai de Spitfire opgehaalt van het veld maar verder totaal geen schade. Het lage gewicht heeft ook zijn voordelen.
Door het goede vlieggedrag en doordat alle trimschuifjes na de vlucht op de zender bijna in de midden bleken te staan bevestigen een rechte bouw en een goed zwaartepunt.
Kortom:
Dit is een erg leuk modelletje waar ik nog zeer veel plezier van hoop te beleven. Zoiets van: "gooi het achter in de auto en zoek een plekje tijdens de middag pauze of op een mooie zomer avond"
Met beleid zijn denk ik vluchten van meer dan 20 minuten haalbaar en het vlieggedrag is voor mij zalig. Hij kan relatief snel, is zeer wendbaar en kan gecontroleert langzaam.
De volgende vluchten zal ik gebruiken om alles af te trimmen en de eigenschappen beter te leren kennen. Ik weet nu dat ie vliegt en hij weegt minder dan 500gr. Dus op zoek naar een leuk stukje asfalt en een CD-tje met RR-merlin geluiden.
Ik hoop nog een filmpje te kunnen maken de volgende keer. Tot dan.
Bij deze wil ik ook iedereen bedanken voor alle reakties, erg leuk. Ik hoop dat het heeft geinspireerd!
Tally Ho.