Afgelopen Kerstvakantie op bezoek bij mijn schoonouders die in Eastbourne, East Sussex wonen in het zuiden van Engeland. Netto vijf uur rijden + 3 uur kwijt aan de boot overtocht (80 euro voor auto en twee personen) Nu mijn derde keer daar maar vanaf het eerste bezoek was ik verkocht. Schitterende vergezichten, het natuurpark South Downs met zijn ‘rolling hills’ die aan de kust in hoge witte kliffen eindigen.
Verderop is Firle Beacon te zien waar met noorden wind gevlogen kan worden.
Ik kwam een handige site tegen welke erg nuttig is bij het vinden van goede vliegstekken.
Slopehunter Slope Soaring Sites of Southern England
Het hellingvliegen is populair hier, maar zelden is het druk op de helling doordat er veel alternatieven zijn. De locals zijn erg vriendelijk en behulpzaam en communicatie met hun gaat vele malen beter dan met piloten die ik op Franse hellingen tegenkom. Dit ligt vooral aan mijn beheersing van de Franse taal.
Deze regio wordt in Engeland ‘The Sunshine Coast’ genoemd en er groeit hier en daar een moedige palmboom. Wij hebben in 7 dagen nauwelijks zon gezien, maar er was ook deze vakantie voldoende wind
Er stond een zuid westelijke wind en de helling van ‘The Long Man of Wilmington’ is dan een goede stek, er kan hier gevlogen worden bij ZW t/m NO. Er is een trechtervormige kom die op het ZW staat en geeft bij weinig wind al voldoende lift. Het landen is wegens het ontbreken van een plat stuk wat lastiger maar te doen. Achter de ‘south west bowl’ is de steilere NNO helling met de beeltenis in kalk van “The Long Man”. Hier kan ge-DSt worden bij ZW wind. Ik had thuis wat geoefend op de Sim en mijn MPX Blizzard meegenomen. Volgens een plaatselijke piloot crashen zelfs de goede piloten tijdens het DSen regelmatig en hij vliegt daarom ook alleen aan de loefzijde. Ik heb me makkelijk laten overtuigen want had ook weinig zin in schade. Wellicht een andere keer.
Na wat gevlogen te hebben met de Blizzard zijn we 50 meter omhoog gelopen. Deze helling staat meer op het westen gericht en heeft goede landings mogelijkheden. Verder in mijn rugzak mijn Typhoon en de Schwing 88.
Het uitzicht was een stuk minder op deze mistige dag.
De Schwing had ik via Tony Fu’s Sloperacer. Telefonisch contact gehad en hij wilde me overtuigen zijn FuFix kogellagerset te kopen bij wijze van servosaver. Deze man is allergisch voor speling blijkbaar en toen ik zei het zonder te willen doen informeerde hij naar het type servo dat ik wilde gebruiken en gaf hij gratis een setje lagers erbij! Hoezo vasthoudend. Ik moet zeggen dat er echt geen zichtbare speling is te zien! Okay het zijn wel nieuwe servo’s dat helpt ook. Een ander voordeel is dat ik de schroef die de servohoorn vast zet nu na het verlijmen van de servo gemakkelijk kan losschroeven. Omdat er erg weinig ruimte in de romp is heb ik gekozen om de servo voor richtingsroer in de staart te plaatsen. Het moet niet smaller worden zo’n rompje, flink priegelen om alles een plek te geven. Het hoogteroer is geen pendelroer en heeft slechts minimale uitslag nodig om te functioneren +5mm en -7mm. Ik had ‘voor de zekerheid’ meer uitslag bij de eerste vluchten maar bij volle uitslag valt de zwever helemaal weg, beetje eng.
De Schwing 88 had met een stevige noordwester wind in Nederland al zijn luchtdoop gehad maar wegens regen bleef het bij twee vluchtjes. Nu een ruime helling om hem wat beter te leren kennen en af te regelen.
De Typhoon is mijn referentiekader en ik vind het moeilijk te beoordelen of de Schwing sneller is. Die dag heb ik met beide gevlogen en het ontloopt elkaar niet veel. Wellicht biedt een F3F wedstrijdje uitkomst. In ieder geval vliegt het super. Met 223 cm nog steeds een mooie maat voor aan de Nederlandese kust.
Hopelijk is er bij een volgend bezoek een goede zuiden wind dan kan er bij Beachy Head gevlogen worden waar de kliffen 100+ meter zijn.