Vorig jaar werd ik donateur van de Bataviawerf, en daarbij kreeg ik het boek De ondergang van de Batavia, door Mike Dash - Het definitieve jongensboek voor volwassenen, zoals de Volkskrant schreef.
Ik durf er eigenlijk niet in te beginnen. Een stukje wat ik zojuist even lees:
"Het duurde nogal een tijd voordat Jeronimus dood was.
Een galg bestond in de 17e eeuw uit weinig meer dan twee stevige verticale palen, drie tot 5 meter lang, verbonden door een zware horizontale balk waaraan mensen langzaam werden gewurgd aan het uiteinde van een kort koord. Tweehonderd jaar voor de uitvinding van het valluik en de val had de beul slechts een ladder nodig, die hij tegen een van de palen zette. De gevangene moest dan de ladder beklimmen, met gebonden armen, de benen los, en met de strop al om zijn nek. De beul bond het andere uiteinde van het koord stevig om de balk en duwde dan, zonder veel plichtplegingen zijn knie in de rug van de veroordeelde zodat die neerviel. Enkelen waren zo gelukkig snel te sterven aan een gebroken nek, maar in de meeste gevallen was de val niet voldoende om iemand op slag te doden, en dan werd hij door de strop gewurgd. Dat kon lang duren, soms wel twintig minuten, en de meeste gevangen bleven nog heel lang bij bewustzijn. De krampachtige schoppen en bewegingen van zo'n stervende werden als amusant beschouwd door de massa's die de in Europa zo populaire openbare terechstellingen bijwoonden."
Daar ga ik slecht van slapen...