Dirk Jan
Forum veteraan
Het is een beetje als mosterd na de maaltijd, maar ik post alsnog maar ons bouwverslag van de M-05 Pro's. Ondertussen hebben we er al een seizoen mee gereden en ze bevallen prima!
Begin februari heb ik vanuit Japan twee M05 Pro kits meegenomen. Inclusief extra banden en velgen setjes en twee Abarth Belina Corso kapjes.
Waarom twee? Omdat met zijn tweeën rijden leuker is dan alleen
En samen rondom de hobbytafel zitten geeft ook meer plezier dan alleen. Eigenlijk was ik van plan om een Tamiya Avante 2011 mee te nemen, maar die was overal uitverkocht in Tokio.
Samen met Joost (no-excuse hier op het forum) ben ik de M05 Pro’s gaan bouwen. We hebben eerst alles uit de doos gehaald en bekeken. Met de handleiding voor onze neus konden we aan de eerste bouwstap beginnen. Ik had plastic bakjes gepakt voor de schroefjes en ander klein spul, zodat we alles mooi georganiseerd konden houden.
In de eerste bouwstappen bouw je de grote chassisdelen in elkaar. De tafel ligt al snel vol met onderdelen en gereedschap; de bouwsfeer zit er lekker in! De linker chassishelft van beide auto’s zit al snel in elkaar. Vervolgens moet je het tandwieldifferentieel in elkaar zetten. Tamiya levert een speciaal potje vet om het differentieel mee te smeren. Het is een dik grijsachtig spul dat lekker plakt. De bouw van het diff wijst zich verder vanzelf. Met drie kleine schroefjes wordt het diff afgesloten en kunnen we naar de volgende stap.
Nu volgen de overige tandwielen voor de aandrijving. Tamiya levert een volledige set kogellagers in de pro kit, dus het loopt allemaal soepel. Wel even opletten dat je het kleine tandwieltje eerst plaatst en daarna de grote. Probeer je het andersom, dan krijg je het kleine tandwiel niet meer op zijn plek. Het differentieel wordt als laatst geplaatst en dan kunnen we weer verder.
Nu worden de beide chassishelften samengevoegd. Tamiya raadt aan om op sommige plaatsen het plastic in te vetten. Hierdoor schuift het chassis makkelijker in elkaar. De beide helften worden met verschillende schroeven aan elkaar verbonden. De grootte van het chassis begint nu zichtbaar te worden. Het geheel is ook al lekker stevig.
Op naar de voorste draagarmen. Deze bestaan uit twee kleine plastic delen die met een schroefje in elkaar worden geschroefd. Het zijn maar kleine armpjes, maar ze voelen lekker stevig aan. Het is even opletten hoe je de delen van de draagarmpjes aan elkaar schroeft. Je kan ze makkelijk verwisselen en dan klopt het geheel niet meer.
Met een lange pin worden de draagarmpjes aan het chassis gezet. Ze bewegen lekker soepel heen en weer dus dat zit prima in elkaar.
Dan gaan we over naar het stuurmechanisme. Dit bestaat uit twee armpjes die met een dun plastic plaatje met elkaar verbonden zijn. Deze drie delen zitten met kogelkopjes aan elkaar vast zodat het onderling soepel beweegt. De kogelkopjes zijn blauw geanodiseerd, wat er mooi uitziet. Een groot pluspunt is dat de armpjes van de stuurinrichting kogelgelagerd zijn. Hierdoor beweegt het geheel spelingvrij en erg soepel. De stuurlink samenstelling draait op twee boutjes die in het chassis worden geschroefd.
We gaan verder met de voorwielophanging. De fusees van de voorwielen zijn van plastic en worden in een plastic c-hub geschroefd. De betreffende boutjes gaan erg zwaar het plastic in, dus een goede schroevendraaier is aan te raden. Beide fusees zijn ook weer dubbel gelagerd. Het wielasje past er strak in en draait mooi vrij. Dan wordt deze samenstelling met een pin aan de voorste draagarmen geschroefd. Met deze bouwstap worden meteen de aandrijfassen gemonteerd tussen het diff en de wielasjes.
Vanaf de stuurlinks zitten er kleine stuurarmpjes die met kogellinks op de fusees worden geklikt. De stuurarmpjes zijn niet verstelbaar zonder ze los te halen. Uiteraard zijn verstelbare versies optioneel verkrijgbaar.
De bovenste draagarmen bestaan uit een klein plastic armpje. Ook hier is niks aan te verstellen. Het houd de auto lekker simpel en fool proof. De bovenste draagarmpjes zitten met pinnetjes aan het chassis geschroefd. Vastgedraaid zit er best wat speling in. Voor nu laten we het zo. Met een paar shims is het later zo opgelost.
Tijd voor het bouwen van de schokbrekers. We moeten we kiezen welk schijfje er aan de piston komt. We gaan voor de middenweg; de schijfjes met 2 gaatjes. Deze schijfjes worden met c-clips op de pistons vastgezet. Let op dat de c-clips niet wegschieten, want je hebt er maar 2 reserve. Als de laatste schokbreker gevuld is, kan de eerste worden dichtgedraaid. Daarna kunnen de veren erop en de end cap die de veer vasthoudt. Er zitten 3 setjes veren bij de Pro kit. Ze hebben allemaal een verschillende stijfheid. Voor monteren we de rode zachte veren. Achter gaan we voor de gele. Ik heb nog een setje optionele veren meegenomen om mee te experimenteren.
De schokbrekers werken verrassend goed. De beweging voelt erg natuurlijk. In recensies lees ik dat de standaard schokbrekers meteen worden vervangen voor trf aluminium schokbrekers. Ik zou niet weten waarom, want de standaard exemplaren werken prima.
Dan is de achterkant aan de beurt. Nu moet je kiezen welke wielbasis je het chassis wil geven. Er zijn 3 mogelijkheden: de s, m of l versie. De beschrijving van de Abarth kapjes geeft duidelijkheid: wij hebben de m versie nodig voor de juiste wielbasis. In de bouwbeschrijving staat aangegeven welke onderdelen je vervolgens nodig hebt. We schroeven de draagarmen in elkaar naar hetzelfde principe als voor.
De schokbrekers komen aan een stevig uitgevoerde brug te zitten die met 3 schroefjes op het chassis wordt vastgezet. Ook de bovenste draagarmen worden hierop vastgeklikt. De achterste fusees levert Tamiya als optie in blauw aluminium. Ze zien er gelikt uit en ze staan 1.5 graad naar binnen voor betere rechtuit stabiliteit. De achterophanging met de fusees past allemaal prachtig en zonder klemmen. Net als de voorste schokbrekers zitten de achterste schokbrekers losjes op de schroeven.
De stuurservo is aan de beurt. We gaan voor de Futuba S9451 digitale servo die we nog hebben liggen. De servo komt achterin het chassis middenin een voorgevormd bakje. Dan wordt de servosaver in elkaar gezet. Ook dit onderdeel is een optie van de Pro kit. Het is een high torque servosaver met een blauwe aluminium servohevel. De saver is opgebouwd uit een plastic schijfje met daarop 3 veren die over elkaar worden gemonteerd. Daarover komt de aluminium servohevel en een plastic schijfje. Het geheel kan vervolgens op de servo worden geschroefd.
Vanaf de servohevel loopt er een stalen stangetje naar het stuurmechanisme. Het geheel werkt prima en lekker direct. Hier en daar zit er wat speling in het stuurmechanisme, maar dat is later met een paar shims wel op te lossen.
Voor de ontvanger en regelaar worden er twee plaatjes links en rechts van het chassis geschroefd ter hoogte van de stuurservo. Op deze manier krijgt de achteras ook het nodige gewicht te dragen. De plaatjes zitten mooi laag bij de grond voor een laag zwaartepunt. De gebruikte Spektrum ontvangers zijn klein genoeg om verticaal tegen het chassis gemonteerd te worden. Op deze manier zit de ontvanger beter beschermd. We monteren de ontvangers met dubbelzijdig klittenband. Dan kunnen we ze makkelijk loshalen.
We monteren alvast de wieltjes om een rollend chassis te krijgen. Tamiya levert mooie blauw geanodiseerde lock nuts om de wielen vast te zetten. Het zijn de details die het hem doen zeggen ze vaak en dat is hier zeker het geval. Het maakt het blauwe chassis af. De velgjes bij de kit zijn donker verchroomde spaakvelgjes. Niet echt onze smaak, maar we hebben ook witte spaakvelgjes waar slicks op komen. De bandjes passen mooi strak op de velgen. Het chassis is nu rollend en wat rolt hij mooi vrij! Het sturen gaat lekker direct; veel beter dan de oude mini chassis die enorme speling hadden. De schokbrekers worden ook even getest en die voelen prima aan.
Tijd om de motor in het chassis te schroeven. Die had eigenlijk al eerder gemonteerd moeten worden, maar we hadden de motoren steeds niet bij de hand. Later komen er brushless EZ RUN setjes in, maar die moeten nog besteld worden.
Joost monteert een brushed LRP stock motor en regelaar setje. Ik gebruik ook een LRP regelaar en een silvercan 540 motor. Je hebt verschillende bevestigingsopties afhankelijk van welk motortandwiel je gebruikt. Wij gebruiken het standaard tandwiel van 20 tanden dus we hebben de buitenste bevestigingsgaten nodig.
Nu kunnen we de regelaar ook plaatsen en aansluiten. De oude tijden herleven met ‘ouderwetse’ borstelregelaars, stock motoren en nicd accu’s De regelaar komt tegenover de ontvanger te zitten naast de servo. Ook hier gebruiken we weer klittenband. De kabels zetten we vast met een tie wrap. De signaalkabels van de regelaar en servo binden we ook bij elkaar met een tie wrap. Zo ziet het er allemaal strak uit en kunnen de kabeltjes nergens tussen komen.
We zijn nu bij de laatste bouwstap van het chassis aangekomen. Dat zijn de bodyposts. Let weer even op de gekozen wielbasis, want de bodyposts kunnen op verschillende manieren aan de steun worden geschroefd. De bodyposts zelf zijn lekker flexibel. Dat is handig met een crash, want dan breken ze minder snel.
Nu nog even de antenne en dan is het chassis klaar. De Spektrum ontvangers hebben een mooi korte antennedraad. We knippen een kort antennebuisje die we met de föhn buigen zodat hij mooi onder de kap blijft.
Buiten is het ondertussen donker. We willen uiteraard wel even de chassis testen. De zolder is ook niet klein...dus op naar zolder voor de vuurdoop van de chassis. Zonder bodies sluiten we de accu aan en testen we even snel of alles werkt. We zetten de chassis naast elkaar en geven volgas. De bandjes beginnen als een dolle te spinnen en we zijn weg. En dan is de zolder al snel te klein, want we moeten al snel weer het gas loslaten om niet tegen de muur te knallen. De grip op de gladde vloer is minimaal, maar de fun is des te hoger
Met gas los insturen geeft een lekker directe reactie. Ga je te vroeg weer op het gas, dan trekt de voorwielaandrijving de auto rechtdoor. Het rijdt echt heel anders als achterwielaandrijving. Al snel glijden en sprinten we kriskras over de zolder.
Na de accuwissel komt Joost zijn chassis pas echt tot leven. Zijn stockmotortje is duidelijk sneller dan mijn silvercan. Niet dat je daar wat aan hebt op de zolder.. Volgas betekent spinnende banden tot aan de andere kant van de zolder.
Zelfs met stock motortjes en nicd accu’s hebben de chassis al redelijk pit.
De chassis zijn klaar. De eerste rij-indrukken zijn positief. We hebben erg veel lol gehad op de zolder als ‘circuit’. De M05 Pro’s hebben natuurlijk meer ruimte nodig om het potentieel er uit te halen. Een testritje buiten staat zeer binnenkort op de planning.
*Wordt vervolgd!*
Begin februari heb ik vanuit Japan twee M05 Pro kits meegenomen. Inclusief extra banden en velgen setjes en twee Abarth Belina Corso kapjes.
Waarom twee? Omdat met zijn tweeën rijden leuker is dan alleen
En samen rondom de hobbytafel zitten geeft ook meer plezier dan alleen. Eigenlijk was ik van plan om een Tamiya Avante 2011 mee te nemen, maar die was overal uitverkocht in Tokio.
Samen met Joost (no-excuse hier op het forum) ben ik de M05 Pro’s gaan bouwen. We hebben eerst alles uit de doos gehaald en bekeken. Met de handleiding voor onze neus konden we aan de eerste bouwstap beginnen. Ik had plastic bakjes gepakt voor de schroefjes en ander klein spul, zodat we alles mooi georganiseerd konden houden.
In de eerste bouwstappen bouw je de grote chassisdelen in elkaar. De tafel ligt al snel vol met onderdelen en gereedschap; de bouwsfeer zit er lekker in! De linker chassishelft van beide auto’s zit al snel in elkaar. Vervolgens moet je het tandwieldifferentieel in elkaar zetten. Tamiya levert een speciaal potje vet om het differentieel mee te smeren. Het is een dik grijsachtig spul dat lekker plakt. De bouw van het diff wijst zich verder vanzelf. Met drie kleine schroefjes wordt het diff afgesloten en kunnen we naar de volgende stap.
Nu volgen de overige tandwielen voor de aandrijving. Tamiya levert een volledige set kogellagers in de pro kit, dus het loopt allemaal soepel. Wel even opletten dat je het kleine tandwieltje eerst plaatst en daarna de grote. Probeer je het andersom, dan krijg je het kleine tandwiel niet meer op zijn plek. Het differentieel wordt als laatst geplaatst en dan kunnen we weer verder.
Nu worden de beide chassishelften samengevoegd. Tamiya raadt aan om op sommige plaatsen het plastic in te vetten. Hierdoor schuift het chassis makkelijker in elkaar. De beide helften worden met verschillende schroeven aan elkaar verbonden. De grootte van het chassis begint nu zichtbaar te worden. Het geheel is ook al lekker stevig.
Op naar de voorste draagarmen. Deze bestaan uit twee kleine plastic delen die met een schroefje in elkaar worden geschroefd. Het zijn maar kleine armpjes, maar ze voelen lekker stevig aan. Het is even opletten hoe je de delen van de draagarmpjes aan elkaar schroeft. Je kan ze makkelijk verwisselen en dan klopt het geheel niet meer.
Met een lange pin worden de draagarmpjes aan het chassis gezet. Ze bewegen lekker soepel heen en weer dus dat zit prima in elkaar.
Dan gaan we over naar het stuurmechanisme. Dit bestaat uit twee armpjes die met een dun plastic plaatje met elkaar verbonden zijn. Deze drie delen zitten met kogelkopjes aan elkaar vast zodat het onderling soepel beweegt. De kogelkopjes zijn blauw geanodiseerd, wat er mooi uitziet. Een groot pluspunt is dat de armpjes van de stuurinrichting kogelgelagerd zijn. Hierdoor beweegt het geheel spelingvrij en erg soepel. De stuurlink samenstelling draait op twee boutjes die in het chassis worden geschroefd.
We gaan verder met de voorwielophanging. De fusees van de voorwielen zijn van plastic en worden in een plastic c-hub geschroefd. De betreffende boutjes gaan erg zwaar het plastic in, dus een goede schroevendraaier is aan te raden. Beide fusees zijn ook weer dubbel gelagerd. Het wielasje past er strak in en draait mooi vrij. Dan wordt deze samenstelling met een pin aan de voorste draagarmen geschroefd. Met deze bouwstap worden meteen de aandrijfassen gemonteerd tussen het diff en de wielasjes.
Vanaf de stuurlinks zitten er kleine stuurarmpjes die met kogellinks op de fusees worden geklikt. De stuurarmpjes zijn niet verstelbaar zonder ze los te halen. Uiteraard zijn verstelbare versies optioneel verkrijgbaar.
De bovenste draagarmen bestaan uit een klein plastic armpje. Ook hier is niks aan te verstellen. Het houd de auto lekker simpel en fool proof. De bovenste draagarmpjes zitten met pinnetjes aan het chassis geschroefd. Vastgedraaid zit er best wat speling in. Voor nu laten we het zo. Met een paar shims is het later zo opgelost.
Tijd voor het bouwen van de schokbrekers. We moeten we kiezen welk schijfje er aan de piston komt. We gaan voor de middenweg; de schijfjes met 2 gaatjes. Deze schijfjes worden met c-clips op de pistons vastgezet. Let op dat de c-clips niet wegschieten, want je hebt er maar 2 reserve. Als de laatste schokbreker gevuld is, kan de eerste worden dichtgedraaid. Daarna kunnen de veren erop en de end cap die de veer vasthoudt. Er zitten 3 setjes veren bij de Pro kit. Ze hebben allemaal een verschillende stijfheid. Voor monteren we de rode zachte veren. Achter gaan we voor de gele. Ik heb nog een setje optionele veren meegenomen om mee te experimenteren.
De schokbrekers werken verrassend goed. De beweging voelt erg natuurlijk. In recensies lees ik dat de standaard schokbrekers meteen worden vervangen voor trf aluminium schokbrekers. Ik zou niet weten waarom, want de standaard exemplaren werken prima.
Dan is de achterkant aan de beurt. Nu moet je kiezen welke wielbasis je het chassis wil geven. Er zijn 3 mogelijkheden: de s, m of l versie. De beschrijving van de Abarth kapjes geeft duidelijkheid: wij hebben de m versie nodig voor de juiste wielbasis. In de bouwbeschrijving staat aangegeven welke onderdelen je vervolgens nodig hebt. We schroeven de draagarmen in elkaar naar hetzelfde principe als voor.
De schokbrekers komen aan een stevig uitgevoerde brug te zitten die met 3 schroefjes op het chassis wordt vastgezet. Ook de bovenste draagarmen worden hierop vastgeklikt. De achterste fusees levert Tamiya als optie in blauw aluminium. Ze zien er gelikt uit en ze staan 1.5 graad naar binnen voor betere rechtuit stabiliteit. De achterophanging met de fusees past allemaal prachtig en zonder klemmen. Net als de voorste schokbrekers zitten de achterste schokbrekers losjes op de schroeven.
De stuurservo is aan de beurt. We gaan voor de Futuba S9451 digitale servo die we nog hebben liggen. De servo komt achterin het chassis middenin een voorgevormd bakje. Dan wordt de servosaver in elkaar gezet. Ook dit onderdeel is een optie van de Pro kit. Het is een high torque servosaver met een blauwe aluminium servohevel. De saver is opgebouwd uit een plastic schijfje met daarop 3 veren die over elkaar worden gemonteerd. Daarover komt de aluminium servohevel en een plastic schijfje. Het geheel kan vervolgens op de servo worden geschroefd.
Vanaf de servohevel loopt er een stalen stangetje naar het stuurmechanisme. Het geheel werkt prima en lekker direct. Hier en daar zit er wat speling in het stuurmechanisme, maar dat is later met een paar shims wel op te lossen.
Voor de ontvanger en regelaar worden er twee plaatjes links en rechts van het chassis geschroefd ter hoogte van de stuurservo. Op deze manier krijgt de achteras ook het nodige gewicht te dragen. De plaatjes zitten mooi laag bij de grond voor een laag zwaartepunt. De gebruikte Spektrum ontvangers zijn klein genoeg om verticaal tegen het chassis gemonteerd te worden. Op deze manier zit de ontvanger beter beschermd. We monteren de ontvangers met dubbelzijdig klittenband. Dan kunnen we ze makkelijk loshalen.
We monteren alvast de wieltjes om een rollend chassis te krijgen. Tamiya levert mooie blauw geanodiseerde lock nuts om de wielen vast te zetten. Het zijn de details die het hem doen zeggen ze vaak en dat is hier zeker het geval. Het maakt het blauwe chassis af. De velgjes bij de kit zijn donker verchroomde spaakvelgjes. Niet echt onze smaak, maar we hebben ook witte spaakvelgjes waar slicks op komen. De bandjes passen mooi strak op de velgen. Het chassis is nu rollend en wat rolt hij mooi vrij! Het sturen gaat lekker direct; veel beter dan de oude mini chassis die enorme speling hadden. De schokbrekers worden ook even getest en die voelen prima aan.
Tijd om de motor in het chassis te schroeven. Die had eigenlijk al eerder gemonteerd moeten worden, maar we hadden de motoren steeds niet bij de hand. Later komen er brushless EZ RUN setjes in, maar die moeten nog besteld worden.
Joost monteert een brushed LRP stock motor en regelaar setje. Ik gebruik ook een LRP regelaar en een silvercan 540 motor. Je hebt verschillende bevestigingsopties afhankelijk van welk motortandwiel je gebruikt. Wij gebruiken het standaard tandwiel van 20 tanden dus we hebben de buitenste bevestigingsgaten nodig.
Nu kunnen we de regelaar ook plaatsen en aansluiten. De oude tijden herleven met ‘ouderwetse’ borstelregelaars, stock motoren en nicd accu’s
De regelaar komt tegenover de ontvanger te zitten naast de servo. Ook hier gebruiken we weer klittenband. De kabels zetten we vast met een tie wrap. De signaalkabels van de regelaar en servo binden we ook bij elkaar met een tie wrap. Zo ziet het er allemaal strak uit en kunnen de kabeltjes nergens tussen komen.We zijn nu bij de laatste bouwstap van het chassis aangekomen. Dat zijn de bodyposts. Let weer even op de gekozen wielbasis, want de bodyposts kunnen op verschillende manieren aan de steun worden geschroefd. De bodyposts zelf zijn lekker flexibel. Dat is handig met een crash, want dan breken ze minder snel.
Nu nog even de antenne en dan is het chassis klaar. De Spektrum ontvangers hebben een mooi korte antennedraad. We knippen een kort antennebuisje die we met de föhn buigen zodat hij mooi onder de kap blijft.
Buiten is het ondertussen donker. We willen uiteraard wel even de chassis testen. De zolder is ook niet klein...dus op naar zolder voor de vuurdoop van de chassis. Zonder bodies sluiten we de accu aan en testen we even snel of alles werkt. We zetten de chassis naast elkaar en geven volgas. De bandjes beginnen als een dolle te spinnen en we zijn weg. En dan is de zolder al snel te klein, want we moeten al snel weer het gas loslaten om niet tegen de muur te knallen. De grip op de gladde vloer is minimaal, maar de fun is des te hoger
Met gas los insturen geeft een lekker directe reactie. Ga je te vroeg weer op het gas, dan trekt de voorwielaandrijving de auto rechtdoor. Het rijdt echt heel anders als achterwielaandrijving. Al snel glijden en sprinten we kriskras over de zolder.
Na de accuwissel komt Joost zijn chassis pas echt tot leven. Zijn stockmotortje is duidelijk sneller dan mijn silvercan. Niet dat je daar wat aan hebt op de zolder.. Volgas betekent spinnende banden tot aan de andere kant van de zolder.
Zelfs met stock motortjes en nicd accu’s hebben de chassis al redelijk pit.
De chassis zijn klaar. De eerste rij-indrukken zijn positief. We hebben erg veel lol gehad op de zolder als ‘circuit’. De M05 Pro’s hebben natuurlijk meer ruimte nodig om het potentieel er uit te halen. Een testritje buiten staat zeer binnenkort op de planning.
*Wordt vervolgd!*
Laatst bewerkt:
