Als ik een goede ribmal heb is het eigenlijk geen kunst, het probleem voor mij is altijd het maken van de mal, daar ben ik gewoon niet handig en misschien te kritisch in. Ik wil dat de boven en onder kant gelijk zijn.
Als je tussen twee mallen wilt schuren moeten ze beiden ook gelijk zijn. Ik zaag ze liefst wat te ruim om schuurruimte te hebben, maar als ik tijdens en na schuren pas op de tekening blijkt toch dat ik vaak te ver geschuurd heb en dan klopt het profiel niet meer.
Ook de materiaalkeus voor mallen vind ik lastig: aluminium en de mal is lastiger te maken, triplex en de snijdt met je mesje in de mal of schuurt de mal zelf in bij het schuren van de ribben.
Als je zelf ribben maakt is de beste methode om helemaal geen ribben te maken, maar de methode van Henk de Jong, een aangepaste detroitermethode, te gebruiken. Je hebt daar alleen een ribmal van één kant van het profiel voor nodig. Je maakt daar ribslices mee die je voor de boven- en onderkant van de vleugel gebruikt, dus summetrisch profiel.
Ik vind het alleen niet geweldig om een oldtimer ontwerp te pakken en dan de vleugelconstructie te veranderen.
Toen ik een Nobler wilde bouwen heb ik stad en land afgevraagd of ik van iemand ribmallen kon lenen, geen reactie.
Voor de Mickey wil ik ook het profiel op de tekening gebruiken, dat is dus niet met CNC te maken begrijp ik van Gerben. Ik heb Breukink, de ontwerper van de Mickey, hier ooit over gesproken. Het 'pollywog' profiel (bol aan de voorkant, hol aan de achterkant) heeft hij overgenomen van een Amerikaans ontwerp, zonder dat hij wist wat de voordelen waren. Die waren er ook niet ..., de Amerikaanse firma had het alleen maar gebruikt omdat ze dan méér ribben uit hetzelfde plankje konden stansen.
Toch vindt ik dat een Mickey alleen authentiek is met dat profiel. Ik wil er uiteindelijk nog twee bouwen, een volledig authentieke en dan een geupdate naar het derde millennium, dus zeg maar een stunter met alle kenmerken van een volwassen, maar dan op 2,5cc formaat en met de lijnen van de Mickey.