Beste mede-zweefvliegers, hierbij een korte impressie van mijn eerste hellingvlucht vorige zondag.
Omdat ik ooit wel eens wilde proberen hellingvliegen had ik zondag het idee opgevat om op verkenning te gaan naar de oude mijnterrils rond de stad Mons (Bergen) in de provincie Henegouwen.
Vooral terril N°7 van Hornu-Wasmes trok mijn aandacht, omdat hij bovenaan volledig kaal schijnt te zijn. Eenmaal aangekomen bleek mijn vermoeden juist. En er stond een waarschuwingsbord voor parapentisten, een goed teken.
Ondanks een stevige noord-noordwestenwind waren er echter geen modelvliegers te bespeuren. Misschien teveel wind ?
Dan toch maar langs een zéér steil paadje naar boven geklommen, zéér cardiovasculair
.
Boven aangekomen bleek de terril langs zowel de west-, noord als oostzijde onbegroeid te zijn. Bovendien helemaal plat bovenaan : veelbelovend.
Toen ik op het punt stond de afdaling in te zetten, kwamen net 3 personen omhooggeklommen met zwevers in de hand. Bingo !
Effe wachten en observeren dus.
Toen ik hen uiteindelijk aansprak bleken het locals te zijn die zeer regelmatig kwamen vliegen. Zeer sympathieke gasten overigens want ze zaten boordevol tips voor een beginner zoals ik. In die mate dat ze mij zelfs overhaalden om mijn Easyglider uit de wagen te gaan halen en ook effe te proberen. Terug naar beneden, zwever gehaald, terug naar boven, pffff.
6mm draadstaal in de vleugel, batterij erin, effe testen en dan met trillende beentjes de afgrond in gooien. Weg was ie. Onmiddellijk lift en hop de hoogte in. Blijkbaar toch wat weinig ballast want nogal veel downtrim nodig.
Nu hing hij daar. Hoe kreeg ik ‘m terug aan grond ? Met één van de locals aan m’n zijde voor aanwijzingen, een wijde boog naar het oosten gemaakt intussen een beetje hoogte verliezen, stukje windafwaarts en dan net boven de top terug met de neus de wind in. Het gebrek aan lift iets onderschat, teveel opgetrokken een stall en vervolgens neuslanding. Geen schade, oef. Mijn ontmaagding op de helling was een feit
.
Het zwaartepunt iets verder naar voor gebracht en tweede worp : ook weer véél lift, snel op grote hoogte, maar veel betere trim. Ik begon na een tijdje een beetje gevoel te krijgen voor de wind en de lift. Al iets minder stress, mijn harstlag terug normaal. Wat is dit leuk. Tweede landing was een hals-overkop landing in het hoge gras toen ik –nog maar eens- onverwacht zonder lift kwam te zitten.
Blijkbaar is landen op de helling toch heel wat anders dan in ’t veld en vergt het toch wat kennis van de lokale condities. Gelukkig is de Easyglider een stevige jongen.
Ik ben naar huis gereden met een wagenbrede smile op m’n gezicht. Mij zien ze hier binnenkort terug. Met wat meer zelfvertrouwen hoop ik binnenkort ook eens mijn Hype Wow! op te gooien.
Mijn hoofd stond er niet naar, maar toch een heel korte impressie van mij 3 nieuwe vrienden op de spot :
Gegroet,
Tom.
Omdat ik ooit wel eens wilde proberen hellingvliegen had ik zondag het idee opgevat om op verkenning te gaan naar de oude mijnterrils rond de stad Mons (Bergen) in de provincie Henegouwen.
Vooral terril N°7 van Hornu-Wasmes trok mijn aandacht, omdat hij bovenaan volledig kaal schijnt te zijn. Eenmaal aangekomen bleek mijn vermoeden juist. En er stond een waarschuwingsbord voor parapentisten, een goed teken.
Ondanks een stevige noord-noordwestenwind waren er echter geen modelvliegers te bespeuren. Misschien teveel wind ?
Dan toch maar langs een zéér steil paadje naar boven geklommen, zéér cardiovasculair
.Boven aangekomen bleek de terril langs zowel de west-, noord als oostzijde onbegroeid te zijn. Bovendien helemaal plat bovenaan : veelbelovend.
Toen ik op het punt stond de afdaling in te zetten, kwamen net 3 personen omhooggeklommen met zwevers in de hand. Bingo !
Effe wachten en observeren dus.
Toen ik hen uiteindelijk aansprak bleken het locals te zijn die zeer regelmatig kwamen vliegen. Zeer sympathieke gasten overigens want ze zaten boordevol tips voor een beginner zoals ik. In die mate dat ze mij zelfs overhaalden om mijn Easyglider uit de wagen te gaan halen en ook effe te proberen. Terug naar beneden, zwever gehaald, terug naar boven, pffff.
6mm draadstaal in de vleugel, batterij erin, effe testen en dan met trillende beentjes de afgrond in gooien. Weg was ie. Onmiddellijk lift en hop de hoogte in. Blijkbaar toch wat weinig ballast want nogal veel downtrim nodig.
Nu hing hij daar. Hoe kreeg ik ‘m terug aan grond ? Met één van de locals aan m’n zijde voor aanwijzingen, een wijde boog naar het oosten gemaakt intussen een beetje hoogte verliezen, stukje windafwaarts en dan net boven de top terug met de neus de wind in. Het gebrek aan lift iets onderschat, teveel opgetrokken een stall en vervolgens neuslanding. Geen schade, oef. Mijn ontmaagding op de helling was een feit
.Het zwaartepunt iets verder naar voor gebracht en tweede worp : ook weer véél lift, snel op grote hoogte, maar veel betere trim. Ik begon na een tijdje een beetje gevoel te krijgen voor de wind en de lift. Al iets minder stress, mijn harstlag terug normaal. Wat is dit leuk. Tweede landing was een hals-overkop landing in het hoge gras toen ik –nog maar eens- onverwacht zonder lift kwam te zitten.
Blijkbaar is landen op de helling toch heel wat anders dan in ’t veld en vergt het toch wat kennis van de lokale condities. Gelukkig is de Easyglider een stevige jongen.
Ik ben naar huis gereden met een wagenbrede smile
op m’n gezicht. Mij zien ze hier binnenkort terug. Met wat meer zelfvertrouwen hoop ik binnenkort ook eens mijn Hype Wow! op te gooien.Mijn hoofd stond er niet naar, maar toch een heel korte impressie van mij 3 nieuwe vrienden op de spot :
Gegroet,
Tom.
Laatst bewerkt door een moderator:
dan gaat hij vlotter gaan.