Fotor
Forum veteraan
We zijn met een aantal jongens in de Vogezen, en woensdag zijn door een aantal van ons de eerste stappen in Dynamic Soaring gezet. We stonden op de Rainkopf, met een windje 3. Achter ons een prachtig gat met steile wand en scherpe rand. Ideale omstandigheden dus voor een eerste keer.
Prop-er was de held die de eerste pogingen waagde. Met zijn beruchte Easyglider nog wel! Wel verzwaard met een flink blok RVS in de romp. Hij kon het niet echt pakken, maar soms zag je toch duidelijk dat hij door de grenslaag ging. Ik heb mooi filmmateriaal van hoe de vleugels klapperden, een erg bijzonder gezicht. Ik zal binnenkort wat van die beelden hier plaatsen.
Berrie ging er achteraan met mijn zijn Solaris. Ook hij had enkele rondjes met energiewinst, maar kreeg het niet meer dan 3 of 4 rondjes voor elkaar.
Ik heb toch ook maar de stoute schoenen aangetrokken en mijn Typhoon het gat in gestuurd. De eerste keer is dat echt rete-eng. Je komt van boven aan, en je moet dat gat achter je in duiken terwijl je omhoog kijkt naar je kist. De eerste rondjes zijn een beetje stuurtechniek verkennen. Je moet zo dicht mogelijk bij de helling blijven, en dat terwijl je model in een orientatie ziet die je niet gewend bent. Na een paar rondjes wordt het iets vertrouwder en ga je langzaam meer durven.
De derde poging kreeg ik het voor elkaar om de Typhoon 10 rondes te laten maken! Veel snelheidswinst had ik niet, maar ik kon de snelheid wel op peil houden. Gaaaaaafff! De laatste ronde is de energie er ineens uit, mooi te zien in de video. Dan pak je dus blijkbaar de verkeerde plek mee. Dus terug naar de voorzijde van de helling en dan vlot landen vanwege de trillende spieren.
Er moet nog gewerkt worden aan het vertrouwen. Als het minder eng wordt en het sturen strakker gaat dan kan je wat dichter naar de helling kruipen. Verder moeten we nog beter uitvinden waar de grenslaag zich precies bevindt. Hoe diep moet je gaan? Onder welke hoek moeten de cirkels liggen? Enzovoort. En als het dan goed gaat lukken oppassen dat je op tijd stopt zodat je niet je model sloopt. Het is niet mijn bedoeling mijn Typhoon aan barrels te vliegen door een kusje met het graniet of door een klappende verbinder of vleugel.
Zoals een collega-vlieger het mooi uitdrukte: "Het voelt als bij -5 graden in je blote p**mel buiten staan".
Prop-er was de held die de eerste pogingen waagde. Met zijn beruchte Easyglider nog wel! Wel verzwaard met een flink blok RVS in de romp. Hij kon het niet echt pakken, maar soms zag je toch duidelijk dat hij door de grenslaag ging. Ik heb mooi filmmateriaal van hoe de vleugels klapperden, een erg bijzonder gezicht. Ik zal binnenkort wat van die beelden hier plaatsen.
Berrie ging er achteraan met mijn zijn Solaris. Ook hij had enkele rondjes met energiewinst, maar kreeg het niet meer dan 3 of 4 rondjes voor elkaar.
Ik heb toch ook maar de stoute schoenen aangetrokken en mijn Typhoon het gat in gestuurd. De eerste keer is dat echt rete-eng. Je komt van boven aan, en je moet dat gat achter je in duiken terwijl je omhoog kijkt naar je kist. De eerste rondjes zijn een beetje stuurtechniek verkennen. Je moet zo dicht mogelijk bij de helling blijven, en dat terwijl je model in een orientatie ziet die je niet gewend bent. Na een paar rondjes wordt het iets vertrouwder en ga je langzaam meer durven.
De derde poging kreeg ik het voor elkaar om de Typhoon 10 rondes te laten maken! Veel snelheidswinst had ik niet, maar ik kon de snelheid wel op peil houden. Gaaaaaafff! De laatste ronde is de energie er ineens uit, mooi te zien in de video. Dan pak je dus blijkbaar de verkeerde plek mee. Dus terug naar de voorzijde van de helling en dan vlot landen vanwege de trillende spieren.
Er moet nog gewerkt worden aan het vertrouwen. Als het minder eng wordt en het sturen strakker gaat dan kan je wat dichter naar de helling kruipen. Verder moeten we nog beter uitvinden waar de grenslaag zich precies bevindt. Hoe diep moet je gaan? Onder welke hoek moeten de cirkels liggen? Enzovoort. En als het dan goed gaat lukken oppassen dat je op tijd stopt zodat je niet je model sloopt. Het is niet mijn bedoeling mijn Typhoon aan barrels te vliegen door een kusje met het graniet of door een klappende verbinder of vleugel.
Zoals een collega-vlieger het mooi uitdrukte: "Het voelt als bij -5 graden in je blote p**mel buiten staan".
Laatst bewerkt door een moderator:
