Harry van Melick
PH-SAM
Over de Pyranha is in vele forums al heel wat geschreven en, in bijna alle gevallen, erg positief.
Zeker Pyranha ‘specialist’ Emile geeft in zijn bijdragen een goed beeld van dit toestel.
Waarom dan weer een ervaringsbericht?
De meeste EDF vliegers zijn vrij jong en zeer zeker wat de reactiesnelheid en misschien ook wat het gezichtsvermogen aangaat, beter dan ondergetekende die de midlife-crisis al wat jaartjes achter zich heeft. Misschien dat veel modelvliegers denken dat dit toestel alleen maar geschikt zijn voor deze groep jeugdigen.
Tevens heb ik een paar kleine dingetjes veranderd en de afstelling van mijn toestel op een paar punten afwijkend.
Het bouwen:
Simpel als je aanwijzingen op de Cd-rom volgt, zeer belangrijk is echter de inbouw van de Air-intake/ Fan.
Zorg dat hij hoog genoeg in de romp zit, zodat ertussen de vleugel en de Fan zo’n 1 a 2 millimeter speling overblijft.
Gebruik je normale cellen, dus geen lipo’s let dan op dat het triplex plaatje voor de starthaak bevestiging, van de neus af gezien, is afgerond en de starthaak van binnenuit gezien niet door het triplex plaatje steekt
Is dit wel het geval dan is de kans groot dat de verbinding tussen de 2 batterij pakketen er achter blijft haken.
Bij het inbouwen van de Airintake ben ik omgekeerd te werk gegaan, ik heb de voorzijde met tape mooi rond afgeplakt en van binnenuit (met een injectiespuit) de intake met microballoons
vastgezet.
Prima vind ik de bouwvolgorde van de vleugel (eerst een zijde afwerken) zo is de kans dat hij mooi recht blijft een stuk groter.
Afgewerkt heb ik de vleugel met 25 grams glasmat en PS100 PU lak (RBC Kits), 2 maal vrij droog ingerold, 2 maal filler en daarna de filler bijna geheel weggeschuurd.
Bij het plaatsen van de vleugelpaspennen ben ik ook omgekeerd te werk gegaan.
Eerst heb ik de plaatsen, daar waar de paspennen in de romp komen, met ingedikte epoxyhars opgevuld en de gaten geboord. Hierna de gaten in de vleugel overmaats geboord en met een klein beetje epoxy de pennen in de vleugel gelijmd en uitgericht
Na het drogen de gaten in de vleugel volledig opgevuld
E.e.a.is aanzienlijk meer werk maar de passing is dan wel uitstekend
De tailcone heb ik, middels een mal, gemaakt van 4 lagen 25 grams glasmat (3 lagen is voldoende)
Het kielvlak is uit 2 stukjes balsa van 1 mm en een van 2 mm met in het midden een buisje voor de antenne.
Gespoten is het toestel met Humbrol lak (Rood Mat), deze lak is erg kwetsbaar en er moet minimaal nog een laklaag (kleurloos) overheen. Waarschijnlijk doe ik dit nooit meer en gebruik ik een volgende keer gewoon een spuitbus autolak
Het vliegen:
Eigenlijk zoals al zo dikwijls beschreven, gemakkelijk mits men over voldoende ervaring beschikt, het is zeer zeker geen toestel voor beginners.
Hoe goed het toestel vliegt blijkt wel uit het volgende; bij de eerste vlucht deed de motor niets (Speed controller) en moest ik het toestel in zweefvlucht landen.
Dit is mij hierna nog eenmaal overkomen en er is, mits men bij de les blijft, geen vuiltje aan de lucht, toestel zweeft voortreffelijk en is goed te contoleren.
Hiervan bestaat een kort filmpje maar ik weet niet waar ik dit kan plaatsen, foto’s zijn er trouwens ook genoeg maar het plaatsen hiervan vind ik een crime.
Verder heb ik geen opmerkingen, alleen blijkt dat de geheel rode kleur toch wat te weinig contrast geeft. Je moet erg opletten hoe het toestel ‘ligt’.
De landing is een makkie.
Hier wat gegevens over mijn Pyranha
Gewicht 883 gram
Motor 16/15/2 Mega, 8 cellen 1950 FAUP P&M (Hopf)
Zwaartepunt op 48 millimeter, dit kwam toevallig zo uit nadat ik de cellen zover als mogelijk naar voren had geplaatst.
Het kan een persoonlijke voorkeur zijn maar ik heb het gevoel dat zwaartepunt nog iets meer naar achteren kan b.v. op 50 millimeter, ook omdat ik bij de landing nogal wat Up moet geven.
De roeruitslagen, niet volgen de bouwbeschrijving maar tijdens diverse (trim)vluchten vastgesteld:
Hoog 9 mm, laag 6 mm Expo 45 %
Rol 15 mm beide zijden bij 50% Expo en 45 % Diff.
Bij de start en landing, via een schakelaar op de zender, hoog 10 mm bij 25% Expo en iets Uptrim ingesteld.
De 10 millimeter Up wordt uiteraard alleen bij de landing gebruikt.
Heeft de Pyranha dan geen nadelen?, nou een paar;
De, door JePe gemodificeerde vleugel, sluit niet meer mooi aan op de romp, er blijft er wat ruimte tussen romp en vleugel over.
Tevens is de vleugelkoorde ter plaatse te diep en steekt voorbij de ‘wingfaring’ naar achteren. Beide heb ik zo gelaten, de Pyranha is er om me te vliegen en niet om er een tentoonstelling mee te winnen
Door de lage ligging van de vleugel en het stabilo is het toestel vrij kwetsbaar op een harde ondergrond.
Dit zijn mijn persoonlijke ervaringen, natuurlijk zij alle vragen en opmerkingen naar aanleiding van mijn berichtje van harte welkom.
Groetjes,
Harry van melick
Zeker Pyranha ‘specialist’ Emile geeft in zijn bijdragen een goed beeld van dit toestel.
Waarom dan weer een ervaringsbericht?
De meeste EDF vliegers zijn vrij jong en zeer zeker wat de reactiesnelheid en misschien ook wat het gezichtsvermogen aangaat, beter dan ondergetekende die de midlife-crisis al wat jaartjes achter zich heeft. Misschien dat veel modelvliegers denken dat dit toestel alleen maar geschikt zijn voor deze groep jeugdigen.
Tevens heb ik een paar kleine dingetjes veranderd en de afstelling van mijn toestel op een paar punten afwijkend.
Het bouwen:
Simpel als je aanwijzingen op de Cd-rom volgt, zeer belangrijk is echter de inbouw van de Air-intake/ Fan.
Zorg dat hij hoog genoeg in de romp zit, zodat ertussen de vleugel en de Fan zo’n 1 a 2 millimeter speling overblijft.
Gebruik je normale cellen, dus geen lipo’s let dan op dat het triplex plaatje voor de starthaak bevestiging, van de neus af gezien, is afgerond en de starthaak van binnenuit gezien niet door het triplex plaatje steekt
Is dit wel het geval dan is de kans groot dat de verbinding tussen de 2 batterij pakketen er achter blijft haken.
Bij het inbouwen van de Airintake ben ik omgekeerd te werk gegaan, ik heb de voorzijde met tape mooi rond afgeplakt en van binnenuit (met een injectiespuit) de intake met microballoons
vastgezet.
Prima vind ik de bouwvolgorde van de vleugel (eerst een zijde afwerken) zo is de kans dat hij mooi recht blijft een stuk groter.
Afgewerkt heb ik de vleugel met 25 grams glasmat en PS100 PU lak (RBC Kits), 2 maal vrij droog ingerold, 2 maal filler en daarna de filler bijna geheel weggeschuurd.
Bij het plaatsen van de vleugelpaspennen ben ik ook omgekeerd te werk gegaan.
Eerst heb ik de plaatsen, daar waar de paspennen in de romp komen, met ingedikte epoxyhars opgevuld en de gaten geboord. Hierna de gaten in de vleugel overmaats geboord en met een klein beetje epoxy de pennen in de vleugel gelijmd en uitgericht
Na het drogen de gaten in de vleugel volledig opgevuld
E.e.a.is aanzienlijk meer werk maar de passing is dan wel uitstekend
De tailcone heb ik, middels een mal, gemaakt van 4 lagen 25 grams glasmat (3 lagen is voldoende)
Het kielvlak is uit 2 stukjes balsa van 1 mm en een van 2 mm met in het midden een buisje voor de antenne.
Gespoten is het toestel met Humbrol lak (Rood Mat), deze lak is erg kwetsbaar en er moet minimaal nog een laklaag (kleurloos) overheen. Waarschijnlijk doe ik dit nooit meer en gebruik ik een volgende keer gewoon een spuitbus autolak
Het vliegen:
Eigenlijk zoals al zo dikwijls beschreven, gemakkelijk mits men over voldoende ervaring beschikt, het is zeer zeker geen toestel voor beginners.
Hoe goed het toestel vliegt blijkt wel uit het volgende; bij de eerste vlucht deed de motor niets (Speed controller) en moest ik het toestel in zweefvlucht landen.
Dit is mij hierna nog eenmaal overkomen en er is, mits men bij de les blijft, geen vuiltje aan de lucht, toestel zweeft voortreffelijk en is goed te contoleren.
Hiervan bestaat een kort filmpje maar ik weet niet waar ik dit kan plaatsen, foto’s zijn er trouwens ook genoeg maar het plaatsen hiervan vind ik een crime.
Verder heb ik geen opmerkingen, alleen blijkt dat de geheel rode kleur toch wat te weinig contrast geeft. Je moet erg opletten hoe het toestel ‘ligt’.
De landing is een makkie.
Hier wat gegevens over mijn Pyranha
Gewicht 883 gram
Motor 16/15/2 Mega, 8 cellen 1950 FAUP P&M (Hopf)
Zwaartepunt op 48 millimeter, dit kwam toevallig zo uit nadat ik de cellen zover als mogelijk naar voren had geplaatst.
Het kan een persoonlijke voorkeur zijn maar ik heb het gevoel dat zwaartepunt nog iets meer naar achteren kan b.v. op 50 millimeter, ook omdat ik bij de landing nogal wat Up moet geven.
De roeruitslagen, niet volgen de bouwbeschrijving maar tijdens diverse (trim)vluchten vastgesteld:
Hoog 9 mm, laag 6 mm Expo 45 %
Rol 15 mm beide zijden bij 50% Expo en 45 % Diff.
Bij de start en landing, via een schakelaar op de zender, hoog 10 mm bij 25% Expo en iets Uptrim ingesteld.
De 10 millimeter Up wordt uiteraard alleen bij de landing gebruikt.
Heeft de Pyranha dan geen nadelen?, nou een paar;
De, door JePe gemodificeerde vleugel, sluit niet meer mooi aan op de romp, er blijft er wat ruimte tussen romp en vleugel over.
Tevens is de vleugelkoorde ter plaatse te diep en steekt voorbij de ‘wingfaring’ naar achteren. Beide heb ik zo gelaten, de Pyranha is er om me te vliegen en niet om er een tentoonstelling mee te winnen
Door de lage ligging van de vleugel en het stabilo is het toestel vrij kwetsbaar op een harde ondergrond.
Dit zijn mijn persoonlijke ervaringen, natuurlijk zij alle vragen en opmerkingen naar aanleiding van mijn berichtje van harte welkom.
Groetjes,
Harry van melick
